Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Μια βραδιά στο BASE GRILL

Μια βραδιά στο BASE GRILL Γράφει η Αλίκη Δανάλη


Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

 BDay για το House of Wine που αισίως κλείνει τα 4 χρόνια του, ομολογουμένως πολύ συγκινημένοι όλοι μας από τις ευχές και τα σχόλια των φίλων του και υπερήφανοι που κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη όσων το επέλεξαν.

Όποιος όμως έχει γενέθλια συνήθως κερνάει και στην περίπτωση του HOW δεν ισχύει το «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει»,  ισχύει το HOW πίνει μαζί με τους συνεργάτες του και το HOW κερνάει σε ένα από τα καλύτερα Grill των Αθηνών. .

Για να πώ την αλήθεια μου όταν έλαβα την πρόσκληση, σκέφθηκα «καλά, πιο κοντά δεν έχει να πάμε;» Είναι ανάγκη να βάλω gps για να βρω το μαγαζί? Και καλά να το βάλω το gps, έλα όμως που πάλι θα χαθώ γιατί δεν τα πάω καλά μαζί του… Μετά σκέφθηκα μήπως να πηγαίναμε καλύτερα σε ένα Wine Bar ένεκα και της τιμητικής του κρασιού ημέρα που είναι; Αλλά φυσικά επειδή σε ένα κάλεσμα και όχι όποιο κ’ όποιο κάλεσμα, οφείλεις να είσαι ευγενής και να ακολουθείς την παρέα, χωρίς πολλά πολλά σχόλια και ερωτήσεις, να το ξεκαθαρίσουμε όταν θέλεις να είσαι με την παρέα και ξέρεις ότι όπου και να πάς θα περάσεις καλά ανεξαρτήτως υπολοίπων συνθηκών, ζήτησα απλώς την διεύθυνση, την καταχώρησα στο gps συμφωνήσαμε και την ώρα και στις 9:15 βρισκόμουν στο παινεμένο BASE GRILL.

Παραδόξως δεν χαθήκαμε, φθάσαμε με μεγάλη ευκολία και μάλιστα νωρίτερα κατά 10 λεπτά από την παρέα, που δεν ήταν άλλη από την Χριστίνα και τον Τάσο Πικούνη (φίλοι και συνεργάτες για περίπου 27 χρόνια θα έλεγα). Εννοείται πώς έκανα καζούρα στον Τάσο γιατί δεν βρήκαν το εστιατόριο με την ίδια ευκολία που το βρήκαμε εμείς- παρά το ότι ο Τάσος έχει ξανάρθει (χαχαχαχα!). Ε … μια φορά στη ζωή μου ως τώρα το κατάφερα, να μην το χαρώ???

Να σας πω τώρα ότι περίμενα, να έχουν παρκαδόρους, όχι δεν το περίμενα, να σας πω ότι τα αυτοκίνητα κατεύθυναν σχεδόν με πέντε λεπτά ανάσα το ένα μετά το άλλο και είχαν κάνει ουρά επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως, όχι δεν το περίμενα, να σας πω ότι περίμενα ότι θα είναι fully booked το μαγαζί, όχι δεν το περίμενα, να σας πω ότι είχαν φροντίσει να υπάρχουν ψηλά τραπέζια σαν stand εξωτερικά για να κάθεσαι να περιμένεις αν θέλεις την παρέα σου ή μέχρι να βρεις τραπέζι, ούτε αυτό το περίμενα. Θα μου πεις γιατί? Που είναι το περίεργο?. Δεν υπάρχει περίεργο, απλά νόμιζα ότι θα πάμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο όπως πολλά πολλά άλλα γνωστά με καλό φαγητό εστιατόρια , που δεν έχουν όλα τα παραπάνω και κυρίως τόσο πολύ κόσμο (εν καιρώ κρίσης μιλάμε).

Όπως και να’ χει όλα τα παραπάνω εμένα μου άρεσαν πολύ, γιατί έδειχναν πώς ο κόσμος και ίσως ίσως ο Έλληνας θα βρεί τον τρόπο για τις μικροαπολαύσεις του.

Κατά τις 9:30 καθίσαμε στο τραπέζι μας, ανάμεσα στα σχεδόν γεμάτα υπόλοιπα τραπέζια και με το που καθόμαστε έρχεται το εμφιαλωμένο νερό, το ψωμί, ελίτσες , μια σως, τέσσερα κεφτεδάκια μπουκίτσες και οι κατάλογοι για να παραγγείλουμε. Μέχρι εδώ ότι περιμένεις και από οποιοδήποτε άλλο μαγαζί.

Ο διάκοσμος απλός τίποτα το ιδιαίτερο αλλά όχι αδιάφορος. Ο κατάλογος μου θύμιζε σε μερικά σημεία πίνακα με τα προϊόντα που είχαν στον τοίχο τα παλιά κλασσικά χασάπικα συνήθως εκτός Αθηνών. Η περιγραφή των κρεατικών σου δημιουργούσε την περιέργεια να παραγγείλεις όσα περισσότερα μπορούσες για να τα δοκιμάσεις. Οι λοιπές προτάσεις των συνοδευτικών δοσμένες με πολύ ενδιαφέρον …ώσπου αποφασίζεις τι θα παραγγείλεις και έρχεται ο σερβιτόρος για την παραγγελία.

Ε… σε αυτό το σημείο κατάλαβα γιατί το BASE GRILL είναι ίσως το πιο φημισμένο για κρέας εστιατόριο των Αθηνών.

Ο Κώστας, Maitre του είδους. Μας καλησπέρισε ευγενέστατα, μας ρώτησε αν έχουμε αποφασίσει τι θα παραγγείλουμε και ενώ εμείς ήμασταν σίγουροι για τις επιλογές μας, τις ανέτρεψε προς το καλό όλων μας, σχεδόν ΟΛΕΣ.

Πρώτη ερώτηση …πώς προτιμάμε να είναι ψημένο το κρέας ..εγώ είπα medium rare και μου πρότεινε steak brasil, ο συνοδός μου είπε medium well και του πρότεινε Πικάνια steak, η Χριστίνα είπε well done και της πρότεινε φιλετίνια Rib eye και ο Τάσος έχοντας εσωτερική πληροφόρηση (ε τι να κάνουμε, έχει τα μέσα ως HOW) επέμενε στην Σπαλομπριζόλα medium rare, όπου ο Κώστας φυσικά και δεν έφερε αντίρρηση. Για όλα τα παραπάνω ο Κώστας (και θα συνεχίσω να λέω το όνομά του γιατί είναι μορφή στο είδος του), μας ανέλυε το κάθε κομμάτι κρέατος από πιο μέρος του ζώου προέρχεται, τον λόγο που το προτείνει ανάλογα το ψήσιμο, το πόσο ή όχι ζουμερό θα είναι, το αν θα έχει λιπάκι για νοστιμιά ή όχι και ότι άλλο είχαμε ή δεν είχαμε απορία. .

Φυσικά δεν επρόκειτο να μας τα φέρει όλα αυτά αν δεν παραγγέλναμε για πρώτο την πασίγνωστη φωλιά που αποτελείται από λεπτοκομμένες πατάτες πλεγμένες σαν φωλιά, τηγανισμένες ή δεν ξέρω πώς, στην οποία από πάνω τοποθετούν αυγά τηγανιτά ανάλογα τα άτομα (σε εμάς έβαλαν τέσσερα) και όταν την φέρνουν στο τραπέζι την κάνουν αριστοτεχνικά ένα σώμα και στην σερβίρουν στο πιάτο σε μεγάλα τρίγωνα ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΟ !!!!!. Εγώ του κλασσικού στο φαγητό, δεν παρέλειψα να παραγγείλω και μια σαλάτα μαρούλι, ανιθάκι, και η οποία επιτέλους ήταν λεπτοκομμένη σε σωστή ποσότητα και η οποία συνόδευσε υπέροχα τα κρεατικά μας.

Μέχρι εδώ καλά για να μην πω άριστα από τώρα. Φυσικά με το μενού επιλέξαμε ένα Grand Reserve Νάουσα Μπουτάρη, ένα υπέροχο γεμάτο κρασί , με στιβαρές τανίνες και εξαιρετική επίγευση… αλλά η Χριστίνα επιθύμησε μια μπύρα. Άλλη ευχάριστη έκπληξη. Ο Κώστας ανέλυσε στην Χριστίνα με βάση την προτίμησή της ποιες από τις 90 μπύρες θα ήταν συναφείς με την γεύση που προτιμούσε και της πρότεινε εν τέλει μια Septem Pilsner που ταίριαξε άριστα με την προτίμησή της και το κυρίως πιάτο της. Εφθασε η μπύρα την οποία ο Κώστας σέρβιρε στον πόντο με δύο ακριβώς δάκτυλα αφρό στο σωστό ποτήρι και έφθασε και το κρασί. Γέμισε τα ποτήρια του κρασιού με μικρή ποσότητα και το υπόλοιπο το έκχυσε σε μια κανάτα με ειδικό χωνί ώστε το κρασί να διαχέεται περιμετρικά στην κανάτα και να μην πέφτει απότομα και δονείται και το άφησε εκεί για να αναπνεύσει μέχρι το επόμενο σερβίρισμα.

Αφού απολαύσαμε την φωλιά και το σαλατικό μας, βλέπουμε τα κυρίως πιάτα να έρχονται και μας έπιασε ένας μικρός πανικός. ΤΕΡΑΣΤΙΑ κομμάτια μοσχομυριστού κρέατος, τα οποία όμως δεν θα κόβαμε μόνοι μας, γιατί θα τα καταγρεουργούσαμε. Ο Κώστας ανέλαβε να βρεί τα σωστά σημεία κοπής, να τα τεμαχίσει (ή φιλετάρει, δεν ξέρω αν είναι σωστή η έκφραση) με χειρουργική ακρίβεια και να προσφέρει στον καθένα από ένα λεπτό κομμάτι για δοκιμή (αφού είχαμε επιλέξει τέσσερα διαφορετικά είδη) να μας τα σερβίρει με απόλυτη δεξιοτεχνία και να μας ευχηθεί καλή όρεξη.

Δεν το συζητώ… ΜΠΡΑΒΟ , ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ όλα τα εύσημα…. Ηταν απλά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ όλα. Σωστά ψημένα, σωστά τεμαχισμένα, σωστά σερβιρισμένα και επιτέλους γνωρίζαμε ακριβώς τι απολαμβάναμε. Ξέχασα να αναφέρω τα τριών ειδών αλάτια που μας έφεραν στο τραπέζι για να τα πασπαλίσουμε. Ακόμη και εκεί είχαν δώσει προσοχή στην λεπτομέρεια.

Τελετουργικές διαδικασίες σερβιρίσματος… δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς.

Φυσικά οι δύο κυρίες δεν καταφέραμε να «γλύψουμε» το πιάτο όπως με χαρά και χωρίς ντροπή έκαναν οι συνοδοί μας.. Εννοείται πώς ο Κώστας το είχε καταλάβει και μας είχε ήδη πεί να μας πακετάρει το λοιπό των μερίδων, όπως επίσης μας είπε και τι είδους σάντουιτς θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε με αυτά. Τι να πεις… άναυδη και εδώ.

Επιδόρπιο? Τι θα μας φέρετε για επιδόρπιο? Γιατί μπορεί το κρέας λόγω ποσότητας να μην το φάγαμε όλο, αλλά σε γλυκό εγώ προσωπικά δεν λέω όχι…. Η απάντηση του Κώστα …εμείς θα σας προσφέρουμε σφηνάκια μαστίχας και εκλεράκια από το pastry shop και φυσικά έχετε την επιλογή των παρακάτω γλυκών για να παραγγείλετε και μας αράδιασε τουλάχιστον πέντε ακόμη είδη , όπου εννοείται ότι τα παραγγείλαμε για δοκιμή… μα και τα γλυκά τέλεια;;;; Ένα ψεγάδι βρε παιδί μου… κάτι να βρεις να γκρινιάξεις…. στην Ελλάδα είμαστε δεν μπορεί να είναι όλα τόσο άψογα…

Ε ναι !!!! ήταν όλα άψογα. Ένα εστιατόριο που μοναδικός του στόχος είναι η εξυπηρέτηση και η απόλαυση του πελάτη .... τόσο απλά ….

Εύχομαι να ακολουθήσουν και άλλα εστιατόρια τον δρόμο του και ο Κώστας να «κλωνοποιηθεί» με την καλή την έννοια, ώστε να έχουμε τόσο υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, στην όμορφη χώρα που ζούμε.

Αααααααααα…… ακόμη μια λεπτομέρεια: Όταν βγήκαμε για να παραλάβουμε τα αυτοκίνητά μας, υπήρχαν άτομα του εστιατορίου που μας εξήγησαν ακριβώς πως θα πάμε προς τον προορισμό μας και μας έφεραν τα αυτοκίνητα από την σωστή κατεύθυνση… ακόμη και αυτό…

Χρόνια σου πολλά HOUSE OF WINE!

Αλίκη Δανάλη

Μοιραστείτε το άρθρο: