Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Οι «Πρωταθλητές» μας δείχνουν το δρόμο: Το φαινόμενο Torres

Οι «Πρωταθλητές» μας δείχνουν το δρόμο:  Το φαινόμενο Torres Από τον Τ. Πικούνη

Όπως κάθε τέλος τριμήνου, έτσι και στις 31 Μαρτίου βγάλαμε τους Πρωταθλητές του τριμήνου: Τα κρασιά δηλαδή που εσείς, οι πελάτες του House of Wine αναδείξατε μέσα από τις αγορές σας από 1/1/2011 έως και 31/3/2011, που για ευκολία ονομάζουμε και "Πρωταθλητές του Χειμώνα".

Μπορείτε να δείτε τους Πρωταθλητές του τριμήνου στην αντίστοιχη ιστοσελίδα μας, καθώς και τους Πρωταθλητές κάθε κατηγορίας: Των Ερυθρών, των Λευκών και των Ροζέ για την ίδια περίοδο.

Δεν διεκδικούμε δάφνες στατιστικής της πανελλήνιας πώλησης κρασιών, αλλά επειδή τα κρασιά μας πωλούνται σε ολόκληρη της Ελλάδα, από το Καστελλόριζο μέχρι τον Έβρο, και σε ένα ευρύτατο κοινό από άποψη εισοδημάτων, εκπαίδευσης, ηλικιών κλπ., πιστεύουμε ότι -ελλείψει άλλης παρόμοιας στατιστικής από οπουδήποτε αλλού- μπορούμε να δώσουμε μια ιδέα στους φίλους μας των προτιμήσεων του οινόφιλου κοινού πανελλαδικά. Εξ' άλλου, το "δείγμα" μας είναι πολύ μεγαλύτερο των 1000 ατόμων που συνήθως χρησιμοποιούν οι "επίσημοι" στατιστικοί οργανισμοί και εταιρείες.

Διαβάζοντας λοιπόν τον κατάλογο των "Πρωταθλητών του Χειμώνα", δεν μπορεί παρά να εκπλαγεί κανείς διαπιστώνοντας ότι, τα 4 στα 10 κρασιά του καταλόγου προέρχονται από ένα -Ισπανό παρακαλώ- παραγωγό: Τον Miguel Torres! Και είναι απορίας άξιο στην πρώτη ματιά, ότι από τους διαπιστωμένα "φιλέλληνες" Έλληνες καταναλωτές τροφίμων, (μην ξεχνάμε ότι το Ελληνικό αρνάκι, έστω και αν βόσκει 100 μέτρα μακριά από το Βουλγάρικο, είναι αγνότερο, νοστιμότερο, καλύτερο γιατί ...έτσι μας αρέσει) ένας ξένος παραγωγός σαρώνει κυριολεκτικά τις πρώτες θέσεις του κρασιού. Με το λευκό Viña Esmeralda στην πρώτη θέση, αμετακίνητο από πέρυσι, τα ερυθρά Sangre de Torro και Iberikos Crianza τρίτο (από δεύτερο πέρυσι) και 7ο αντίστοιχα, και το -άνευ οινοπνεύματος- Natureo 10o!.

Σαν να βλέπω αμέσως την ...υποψία στα μάτια σας και το χαμόγελό σας: "Μα... θα τα προωθείτε περισσότερο" σκέφτεστε, "επειδή από αυτά θα κερδίζετε περισσότερα".

Όχι! Δεν συμβαίνει ΚΑΘΟΛΟΥ αυτό: Οι πιστοί φίλοι μας θα ομολογήσουν ότι, τον τελευταίο χρόνο δεν έχουμε κάνει για αυτά τα κρασιά σχεδόν καμία προωθητική ενέργεια. Σας διαβεβαιώνουμε επίσης ότι δεν κερδίζουμε περισσότερο από άλλα κρασιά...

"Μήπως είναι φθηνότερα τότε;" θα αναρωτηθείτε. Πάλι όχι! Υπάρχουν πάρα πολλά κρασιά πολύ φθηνότερα από τα 4 αυτά κρασιά τoυ Torres... και μάλιστα ελληνικά!

Τότε;

Αλλά ας μην συνεχίσουμε. Θα σας πούμε την ερμηνεία που δίνουμε εμείς στο "φαινόμενο Torres": Είναι η απαράμιλλη σχέση ποιότητας/τιμής που προσφέρουν. Αυτό που λέμε "αξίζουν τα λεφτά τους με το παραπάνω". Αλλά, αυτή την εποχή, όχι μόνο!

Δεν έχουμε πάψει να τονίζουμε ότι η σχέση ποιότητας/τιμής είναι το πρωταρχικό κριτήριο με το οποίο θα πρέπει να αξιολογούμε τα κρασιά, υπό δύο απλές προϋποθέσεις: Ότι η ποιότητα είναι πάντα από ένα επίπεδο και πάνω και η τιμή δεν ξεπερνά τα δικά μας "όρια", όπως αυτά καθορίζονται από τα δικά μας, προσωπικά οικονομικά δεδομένα. Σήμερα, με την οικονομική κρίση στο απόγειό της, οι Έλληνες καταναλωτές οίνου έχουν στην μεγάλη τους πλειοψηφία στραφεί προς φθηνότερα κρασιά. Εν τούτοις, επιμένουν να θέτουν την σχέση ποιότητας/ τιμής σαν το πρωταρχικό τους κριτήριο. Και στην γκάμα τιμών μεταξύ 5 και 20 ευρώ, τα συγκεκριμένα κρασιά του Torres είναι απλά αξεπέραστα!

Η σχέση ποιότητας/τιμής στην θεωρία δεν εξαρτάται μόνο από την μια από τις δύο συνιστώσες της: Μόνο η σχέση τους μετράει. Που σημαίνει ότι ένα πανάκριβο αλλά εξαιρετικά ποιοτικό κρασί των 500 Ευρώ/φιάλη μπορεί να έχει πολύ καλύτερη σχέση ποιότητας/τιμής από ένα των 12 ευρώ. Μόνο που... για τους περισσότερους το κρασί των 500 Ευρώ είναι είναι απλά ...απρόσιτο! Σήμερα, λόγω της κρίσης, το "απρόσιτο" έχει κατέβει πολύ χαμηλά. Η τιμή λοιπόν –από μόνη της- αποτελεί πιά προϋπόθεση για τους περισσότερους. Έτσι οι μεταξύ 5 και 20 Ευρώ ανά φιάλη αγοραστές έχουν σήμερα αυξηθεί σημαντικά. Κάποιοι που κάποτε αγόραζαν με άνεση κρασιά των 40 και 50 ευρώ, σήμερα βρίσκονται να αγοράζουν κρασιά κάτω από 20 ή 10 Ευρώ. Και οι περισσότεροι από αυτούς διαπιστώνουν με έκπληξη ότι τα κρασιά του Torres σε αυτή την κατηγορία τιμών δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα προηγούμενα.

Τα κρασιά του Torres πρέπει να είναι υπόδειγμα για όλους, ιδιαίτερα για τους παραγωγούς. Γιατί δείχνουν ότι ένα φθηνό κρασί μπορεί να είναι ποιοτικό. Δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, αν θέλουμε το ελληνικό εμφιαλωμένο κρασί να επιζήσει μέσα στην κρίση και να αντέξει τον ανταγωνισμό του "χύμα". Κάποιοι παραγωγοί το έχουν καταλάβει, και ήδη μειώνουν τις τιμές των κρασιών τους. Και καλά κάνουν, αρκεί η ποιότητα να παραμείνει καλή ή και να βελτιωθεί.

Ναι... να βελτιωθεί μέσα στην κρίση!. Και αν το σκεφτείτε καλά, αυτό δεν είναι που πρέπει να κάνουμε ΟΛΟΙ για να βγούμε από αυτή; Αυτή την σχέση ποιότητας/τιμής ή ποιότητας/κόστους δεν πρέπει να βελτιώσουμε σε όλους τους τομείς; Εκεί δεν πάσχουμε σαν άτομα, σαν επιχειρήσεις, βιοτεχνίες ή βιομηχανίες, σαν δημόσια διοίκηση, σαν κράτος; Αυτή τη σχέση πρέπει να βελτιώσουμε ανεβάζοντας είτε τον αριθμητή -την ποιότητα- είτε μειώνοντας τον παρονομαστή -το κόστος- ή ταυτόχρονα και τα δύο;

Ο κ. Miguel Torres το κατάφερε... εμείς;

Μοιραστείτε το άρθρο: