Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Οι ειδικοί κρίνουν τις "Πλαγιές Γερακιών

Οι ειδικοί μιλούν για τις "Πλαγιές Γερακιών"
Παρακαλέσαμε κάποιους από τους σημαντικότερους γευσιγνώστες, οινοδημοσιογράφους και κριτικούς ή συγγραφείς οίνου να εκτιμήσουν το "Πλαγιές Γερακιών - Ερυθρός". Οι περισσότεροι είχαν την καλωσύνη να ανταποκριθούν στο αίτημά μας, -και τους ευχαριστούμε θερμά για την ανταπόκρισή τους- και εδώ δημοσιεύουμε τις απόψεις τους. Πιστεύουμε ότι οι ανεξάρτητες και ανεπηρέαστες απόψεις των ειδικών συμβάλλουν σημαντικά στην εκτίμηση των οίνων από το ευρύ κοινό.

Επισημαίνουμε επίσης ότι δημοσιεύουμε τις απόψεις αυτές ανεξάρτητα αν είναι ευνοικές ή όχι για το υπό κρίση κρασί.

Παρακολουθείτε την σελίδα αυτή... θα εμπλουτίζεται τακτικά με νέες κριτικές και απόψεις καταξιωμένων μελών της ελληνικής κοινότητας οόνου.

 
(Οι απόψεις Αλφαβητικά)
 
Η άποψη της Mαρίας Δήμου
Οινοχόου-Δημοσιογράφου Οίνου
Ερυθρός: Θυμάρι και κανέλα, ευκάλυπτος και βανίλια, λιβάνι και βύσσινο συνθέτουν ένα μπουκέτο που ξελογιάζει. Αραγε στις πλαγιές των Γερακιών φύεται άγριο θυμάρι; Συγκρατημένο κρασί στην αρχή, στη συνέχεια ανοίγεται, εκφράζεται, κυριεύει. Στόμα θερμό, με αρώματα μυρωδικών και έντονο το αποτύπωμα του βαρελιού, αφήνει ένα πικάντικο γλυκό τελείωμα. Κρασί που φωνάζει για κρέας. Θέλει ένα μελωμένο κότσι χοιρινό να λιώσει μαζί του, μια μοσχαρίσια μπριζόλα να του κρατήσει τα μπόσικα, δυο λουκάνικα χωριάτικα ψημένα στο τζάκι.

Λευκός: Το λευκό με τα εκφραστικά του αρώματα λουλουδιών, βοτάνων και λευκόσαρκων φρούτων, φέρει το βελούδινο άγγιγμα του βαρελιού τόσο στη μύτη όσο και στο στόμα. Στη γεύση είναι λιπαρό με σώμα πλούσιο και οξύτητα κατάλληλη για φρέσκο ψάρι. Χάρη στη Μαλαγουζιά έχει ένα άρωμα στόματος που διαρκεί και διαρκεί. Κρασί που περιμένει στη γωνία τον απαιτητικό σαργό και την αλανιάρα τσιπούρα για να αναδείξει τη φρεσκάδα τους και τη νοστιμιά τους. Δεν κάνει για θαλασσινά, λαχταράει όμως φρέσκα μεγάλα ψάρια, Ευβοικού κατα προτίμηση (διότι αν δεν παινέψεις τον τόπο σου…).
Η άποψη του Ιωάννη Καρακάση
Κριτικός Οίνου AIWS - υποψήφιος Master of Wine
Ερυθρός: Νεανικό βαθύ ρουμπινί με μπλε ανταύγειες. Εκδηλωτική μύτη που θυμίζει παλαιωμένο ρούμι με αρώματα δέρματος, γλυκών μπαχαρικών και σοκολάτας γάλακτος γύρω από ένα πυρήνα δαμάσκηνων και βατόμουρων. Γενναιόδωρο και πλούσιο με ικανοποιητική οξύτητα και στρογγυλές βελούδινες ταννίνες που ανεβάζουν σταδιακά ένταση. Έντονα μπαχαρικά προετοιμάζουν το έδαφος για τα αρώματα μαύρου φρόυτου και δέρματος που ακολουθούν, ενώ το τελείωμα είναι απαλό και ισορροπημένο με αισθητή την παρουσία δρυός. Συνολικά ένα πολύ καλό εκφραστικό και αρμονικό κρασί που πίνεται απολαυστικά τώρα αλλά λόγω της καλής συμπύκνωσής του μπορεί να να κρατήσει πιθανώς ακόμα 4-6 χρόνια. Σούπερ γευστικός συνδυασμός με ένα ζουμερό burger. Δοκιμάστηκε τυφλά στις 8-3-2012
Η άποψη της Γιώργου Λούκα
Διευθυντής-Genius in Gastronomy-Wine and Spirits Seminars-Consulting
Ερυθρός: Χρώμα σκούρο σχεδόν opaque. Η μύτη είναι αρκετά έντονη, πολύ πυκνή, με αρώματα ώριμων μαρμελαδένιων, σε αλκοόλ και ξηρών μαύρων φρούτων έχοντας επίσης και πικάντικα στοιχεία από το βαρέλι. Στόμα πλούσιο με ωραία οξύτητα και μάλλινες τανίνες, θερμό, γλυκόπιοτο. Τ' αρώματα του στόματος εκφράζονται επίσης από πολύ πυκνό φρούτο στις εκδοχές που προαναφέραμε. Μεγάλη επίγευση με στοιχεία βαρελιού και φρούτου. Πίνεται στους 17-18 βαθμούς σε ποτήρι Syrah, Riedel

Λευκός: Λαμπερό κιτρινοπράσινο χρώμα. Μύτη αρκετά έντονη και φινετσάτη με χαρακτήρα φρουτώδη κυρίως μάνγκο και εσπεριδοειδή, αλλά και βοτανική με κυριάρχο το φασκόμηλο ενώ δεν λείπουν τα χορτώδη στοιχεία τα οποία εκφράζονται με το άρωμα των σπαραγγιών. Στο στόμα είναι εξαιρετικά ισορροπημένο, το σώμα του είναι αρκετά γεμάτο, η οξύτητα του είναι τραγανή και αφήνει μια λιπαρή αίσθηση ίδιον της μαλαγουζιάς. Πολύ καλή επίγευση. Πίνεται στους 9-11 βαθμούς σε ποτήρι Sauvignon blanc.
Η άποψη του Γρηγόρη Μιχαήλου
Κριτικός Οίνου AIWS  - Σύμβουλος Οίνου του House of Wine
Ερυθρός: Ότι θα θέλαμε από το κρασί μας είναι σε αυτό το ποτήρι...
Είναι πολλές φορές που τοπικές-σπάνιες ποικιλίες από διάφορες περιοχές του πλανήτη έρχονται στο προσκήνιο, ειδικά στις μέρες μας, που αναζητούμε χαρακτήρα και ιδιαιτερότητα στα κρασιά τα οποία πίνουμε. Καλώς ή κακώς η ιδιαιτερότητα υπάρχει, αλλά δεν συνοδεύεται πάντα και από ελκυστικό χαρακτήρα. Στο σημείο αυτό ο Απόστολος Μούντριχας κερδίζει το στοίχημα, έχοντας ως όχημα την Μαυροκουντούρα και φτιάχνοντας ένα κρασί στο οποίο η μοναδικότητα παντρεύεται με μια γοητευτική διάσταση την οποία δεν μπορείς με τίποτα να προσπεράσεις.

Χρώμα το οποίο οπτικά μαγνητίζει, απόλυτα διαυγές και λαμπερό, με βάθος και πορφυρές ανταύγειες που προδίδουν την νεότητα του. Η μύτη είναι το βαρύ πυροβολικό του κρασιού και η πρώτη υποψία για την ποιότητα με την οποία θα έρθουμε σε επαφή. Η ένταση της ζαλίζει, όπως και τα ώριμα μαύρα και κόκκινα φρούτα και ο γλυκός μπαχαρένιος χαρακτήρας που θυμίζει βανίλια, κανέλα και γαρύφαλλο. Διάχυτη βοτανικότητα και νύξεις από σοκολάτα γάλακτος και καραμέλα βουτύρου.

Στο στόμα το κρασί έχει όγκο χωρίς όμως να είναι blockbuster, με το αλκοόλ να κρύβεται περίτεχνα και να ισορροπεί με φρούτο και οξύτητα. Τανίνες λεπτόκοκκες, στις οποίες η χρήση ενός μικρού ποσοστού Syrah στο χαρμάνι, δίνει μια μικρή ώθηση. Η νέα Γαλλική Δρυς δίνει στο κρασί ισορροπημένα δρύινα αρωματικά χαρακτηριστικά, το φρούτο είναι πιο όξινο στο στόμα ενώ η επίγευση είναι μακριά σε διάρκεια, εξελίσσοντας τα αρχικά φρουτώδη χαρακτηριστικά σε αρωματικές νύξεις από μέλι, κερήθρα και καβουρντισμένους ξηρούς καρπούς.

Έτοιμο προς κατανάλωση, αλλά θα εξελιχθεί για τα επόμενα 3-5 χρόνια.

Λευκός: ο περιμέναμε αυτό το αποτέλεσμα από τον ταλαντούχο Απόστολο Μούντριχα. Ο παραγωγός χρησιμοποιεί το ταλέντο του, ξεφεύγοντας αυτή τη φορά από τη ‘νόρμα’ του για ‘εκρηκτικά’ αρωματικά λευκά, προς όφελος της φινέτσας και της ισορροπίας.
 
Και αν πραγματικά αυτή η ‘μύτη’ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ισορροπημένη, δεν ξέρουμε τι άλλο θα μπορούσε. Ένα ‘παιχνίδισμα’ αρωμάτων στο οποίο πότε αποκαλύπτεται η βοτανική-λουλουδάτη διάσταση της Μαλαγουζιάς και πότε η απαράμιλλη φυτικότητα του Sauvignon, αλλά λες και οι δύο ποικιλίες παίζουν ‘κρυφτό’ μεταξύ τους, μη θέλοντας να ‘κυριαρχήσει’ η μία πάνω στην άλλη. Κάπου ενδιάμεσα ξεφεύγουν απολαυστικές νύξεις από φλούδες εσπεριδοειδών, όπως λεμόνι και μανταρίνι, αλλά το μέτρο δεν χάνεται πουθενά. Στο στόμα μας εντυπωσίασε η λιπαρότητα του κρασιού και το άψογο ‘δέσιμο’ της με την ‘στρογγυλεμένη’ οξύτητα. Πουθενά εξάρσεις, πουθενά ‘γωνίες’, πουθενά ‘ασύνδετο’ με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του κρασιού βαρέλι. Το βαρέλι στην περίπτωση αυτή απλά ‘υπηρετεί’ το κρασί, χρησιμοποιείται προς όφελος της γευστικής πολυπλοκότητας και όχι για να ‘κυριαρχήσει’ αρωματικά, ‘ξεγυμνώνοντας’ το από το υπόλοιπα χαρακτηριστικά του. Η επίγευση μακρά, απολαυστική, ατελείωτη θα λέγαμε, με τα ώριμα σχεδόν ‘γλυκά’ φρουτώδη χαρακτηριστικά να δίνουν τη θέση τους διαδοχικά σε βότανα αρχικά και μια βουτυράτη ‘άισθηση’ στη συνέχεια, που αποτελεί ουσιαστικά και την πρώτη ‘άμεση’ αναφορά, στην εξάμηνη χρήση Γαλλικής δρυός.
Η άποψη της Mερόπης Παπαδοπούλου
Διευθύντρια Περιοδικού "Oινοχόoυ"
Ερυθρός: Η πρώτη εντύπωση είναι βέβαια το χρώμα. Πορφυρό, ζωηρό με διαύγεια και ιώδεις ανταύγειες.
Η δεύτερη εντύπωση είναι τα αρώματα. Βύσσινο σε αλκοόλ (θυμάμαι το τσέρι της γιαγιάς μου!!!), διστακτική ανοιξιάτικη βιολέτα και ροζ πιπέρι, ίσως και άσπρο και ένα ίχνος μελανιού που τα αλλάζει όλα.
Η Τρίτη εντύπωση είναι η γεύση. Μεσαίου όγκου στόμα το κατατάσσει αμέσως στα κρασιά φαγητού (ευτυχώς!). Μαλακές αλλά πικάντικες τανίνες, μαγειρεμένα με ζάχαρη σκουρόχρωμα φρούτα , τσάτνεϋ δαμάσκηνου και βέβαια πιπέρια, πιπέρια, πιπέρια!
Στο τέλος μια μακριά επίγευση ώριμων μαύρων φρούτων και πιπεριών σου δίνει το χρόνο να σκεφτείς, να εκτιμήσεις και να πεις: δοκίμασα ένα σπουδαίο κρασί!

Λευκός:
Οι δύο ισχυρές αρωματικές λευκές ποικιλίες, συμπεριφέρονται με ευγένεια η μία στην άλλη, και αντί να σε «πνίξουν» στα αρώματα καταλήγουν σε μια αριστοκρατική συμφωνία με διακριτικά αρώματα λεμονιού, πράσινου μήλου, λευκών μικρών λουλουδιών και λευκών καλοκαιρινών φρούτων (ροδάκινο, αχλάδι). Η μεγάλη έκπληξη είναι όμως στο στόμα! Πλούσιο, λιπαρό, με όγκο και βάθος , φινετσάτο και στιβαρό , ορυκτώδες και πιπεράτο. Το βαρέλι υποχωρεί και υπάρχει μόνο και μόνο για να δώσει υπόσταση. Ένα κρασί που με κάνει να αναρωτιέμαι αν θα μας εκπλήξει με την αντοχή και την βελτίωσή του στο μέλλον. Πιπεράτη, λιπαρή μακριά επίγευση. Ένα κρασί rac`e. Συγχαρητήρια Απόστολε!
Η άποψη του Αλέξανδρου Σακκά
Συγγραφέας Οίνου-Οινοκριτικού
Ερυθρός: Ένα κρασί στο οποίο δένουν δυναμικά η στιβαρότητα και το σφιχτοδέσιμο της Μαυροκουντούρας με τον βελούδινο παχύ πλούτο της μικρής δόσης από Syrah.Το χρώμα είναι ακόμα πολύ σκούρο και μάλιστα με βιολετί άκρες που δείχνουν τη “φόρμα” και τη νεανικότητα του κρασιού.Σε ένα χθόνιο και διακριτικά γήινο αρωματικό φόντο αναπτύσσονται αρώματα μαρμελάδας μαύρων φρούτων,πικάντικων μπαχαρικών και υποψίας δέρματος.Μεσαίου γευστικού πάχους γεύση,καλά δομημένη,με μία διακριτική αίσθηση πικράδας και rusticite από τη Μαυροκουντούρα.Κοφτερές τανίνες και ωραία επίγευση. Κρασί με μέλλον στο χρόνο,κατάλληλο για πλούσια στη γεύση φαγητά και λιπαρά βοδινά steaks.

Λευκός: Ανοιχτόχρωμο ασημοκίτρινο χρώμα,σε διακριτικά πρασινωπό φόντο.Πλούσιο και παχύ άρωμα,αναπτύσσεται σε ένα στρώμα βουτυράτων ξηρών καρπών (από την επιρροή του βαρελιού),στο ξεδίπλωμα του οποίου κοντράρονται και συμπληρώνονται επιτυχημένα τα αρώματα φρούτων από τη Μαλαγουζιά με τις έξυπνες φυτικές νότες του Sauvignon Blanc.Λιπαρό και αρωματικό στο στόμα,με σωστό και ισορροπημένο πλούτο γεύσης που τον ζωηρεύει η οξύτητα του Sauvignon Blanc.Nομίζεις ότι γεύεσαι κίτρινα φρούτα και ξηρούς καρπούς αλλά καταλαβαίνεις ότι για να αναπτύξει τη σαγήνη του, χρειάζεται λίγα χρόνια .
 

Μοιραστείτε το άρθρο: