Το χύμα κρασί στο στόχαστρο (αναδημοσίευση)

Το χύμα κρασί στο στόχαστρο (αναδημοσίευση) Ένα πολύ ενδιαφέρον -και σημαντικό- άρθρο δημοσιεύτηκε στο πολύ καλό fnl-Guide και αφορά στο χύμα κρασί και στην "ποιότητα", "αγνότητα" κλπ. κλπ. και στους υπόλοιπους μύθους που συνδέονται με αυτό. Και είναι σημαντικό γιατί έχει γραφτεί από ένα σημαντικό πρόσωπο του ελληνικού οινικού χώρου, τον Ντίνο Στεργίδη, αλλά και γιατί για πρώτη φορά ανακοινώνονται ονόματα παραγωγών και κρασιά, ώστε η τεκμηρίωση να είναι αδιαφιλονίκητη.

Το αναδημοσιεύουμε εδώ μετά από άδεια του fnl-Guide...



Το χύμα κρασί στο στόχαστρο

by : Ντίνος Στεργίδης




Είναι καιρός να καθαρίσει η αγορά από τα προϊόντα και τα υποπροϊόντα της αμπέλου που όχι μόνο είναι απαράδεκτα γευστικά αλλά ενίοτε και επικίνδυνα για την υγεία. Όταν η πολιτεία κάνει τη δουλειά της και διενεργεί ελέγχους αμέσως βλέπει κανείς την έκταση του προβλήματος.

Η παρακάτω είδηση δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος»: «Προσοχή στα χύμα κρασιά συνιστούν οι αρμόδιοι, αφού χθες, το τμήμα Εμπορίου και Τουρισμού της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης ανακοίνωσε τους ελέγχους από δειγματοληψίες σε κρασιά που διοχετεύονται στην κατανάλωση μέσω λαϊκών αγορών της πόλης και τα αποτελέσματα μόνον ενθαρρυντικά δεν είναι. Τέσσερα κρασιά κρίθηκαν μη κανονικά και μη ασφαλή. Ημίγλυκο κρασί χύμα διάθεσης, παραγωγής του οινοπαραγωγού Αναστάσιου Πούλιου από την Πορταριά Χαλκιδικής περιείχε πολύ μεγαλύτερη (σχεδόν τετραπλάσια) ποσότητα συντηρητικού (σορβικό οξύ) από το επιτρεπόμενο όριο, ενώ η περιεκτικότητά του σε αλκοόλ αντί να είναι τουλάχιστον 9% (για να είναι κρασί...) δεν ξεπερνούσε το 2,5%!

Κόκκινο ημίγλυκο ποικιλίας μερλό, “Κτήμα Σίσκος”, σε σφραγισμένη φιάλη, παραγωγής του οινοπαραγωγού Βασίλη Σίσκου από τη Νέα Γωνιά Χαλκιδικής είχε διαφορετικό αλκοολικό τίτλο από εκείνον της ετικέτας, δεν αναγραφόταν αριθμός παρτίδας και το συντηρητικό ήταν περισσότερο από το όριο.

Κρασί κόκκινο ημίγλυκο σε πλαστική φιάλη παραγωγής της οινοπαραγωγού Μαρίας Κοντόση από την Κάριανη Καβάλας δεν είχε τις υποχρεωτικές ενδείξεις και περιείχε διοξείδιο του θείου, χωρίς να το αναφέρει. Κρασί ημίγλυκο χύμα διάθεσης από ανοξείδωτο δοχείο, παραγωγής του οινοπαραγωγού Γεώργιου Δρίτσα από το Βαθύλακκο Θεσσαλονίκης, είχε ως συντηρητικό βενζοϊκό οξύ, η χρήση του οποίου δεν επιτρέπεται
».

Η είδηση είναι διπλά ευχάριστη: Καταρχάς διότι, επιτέλους, βλέπουμε να γίνονται κάποιοι έλεγχοι στην αγορά και, κατά δεύτερον, διότι αποδεικνύεται στην πράξη αυτό που τόσα χρόνια φωνάζει και υποστηρίζει ο οινικός κλάδος, ότι δηλαδή η ποιότητα του επώνυμου ελληνικού κρασιού απέχει έτη φωτός από το χύμα. Τι εστί, όμως, «χύμα» κρασί; Οι επίσημοι φορείς του κλάδου και οι ίδιοι οι οινοποιοί δυσκολεύονται να προσδιορίσουν επ’ ακριβώς τι εννοούν με τη λέξη «χύμα», με αποτέλεσμα να μην μπορεί να στοχοποιηθεί ο «εχθρός». Είναι, για παράδειγμα, «χύμα» ο ασκός; Είναι «χύμα» το κρασί στα μεταλλικά βαρέλια της μπίρας που σερβίρονται από τα ειδικά μηχανήματα; Είναι «χύμα» τα κρασιά στις πλαστικές φιάλες με αυτοσχέδιες ετικέτες που βρίσκουμε στα ψυγεία περιπτέρων και συνοικιακών αρτοποιείων; Ακόμα και τα περί ου ο λόγος κρασιά της λαϊκής, που βρέθηκαν ακατάλληλα, προέρχονταν μας λέει το ρεπορτάζ, από «κτήματα» (αν είναι δυνατόν!) και «οινοποιεία».

Μερικοί υποστηρίζουν πως «χύμα» είναι το «ανώνυμο» και «μη επώνυμο» κρασί και ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου έχει υιοθετήσει το σλόγκαν «Επώνυμο Ελληνικό Κρασί». Όμως ο ορισμός αυτός δεν είναι ικανοποιητικός. Υπάρχουν, για παράδειγμα, «ανώνυμα» κρασιά από υπερσύγχρονα οινοποιεία που διακινούνται με όλα τα φορολογικά και άλλα παραστατικά και σε συσκευασίες απόλυτα νόμιμες (π.χ. μεταλλικά βαρέλια τύπου μπίρας), που προορίζονται να πωληθούν ως «house wine» σε μεγάλα ξενοδοχεία και αλλού. Τα προϊόντα αυτά, αν και «χύμα» με την καθιερωμένη έννοια του όρου, δεν μπορούν να θεωρηθούν «εχθροί» του υψηλής ποιότητας εμφιαλωμένου κρασιού. Απλώς καλύπτουν άλλες ανάγκες. Το πρόβλημα είναι λοιπόν αλλού και πρέπει να περιγραφεί με ακρίβεια από τον ίδιο τον οινικό κλάδο.

Η κρίση και η αναγκαστική στροφή πολλών οινοποιείων σε άλλες μορφές συσκευασίας (κυρίως ασκό), δεν πρέπει να θολώνουν τα νερά. Ο κλάδος πρέπει να βρει ένα τρόπο να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι και στη συνέχεια να εξαλείψει τον αθέμιτο ανταγωνισμό που προέρχεται από οινοποιεία-πειρατές που μόνο οινοποιεία δεν είναι και φόρους δεν πληρώνουν. Μιλάμε για περιπτώσεις όπως αυτές της λαϊκής του ρεπορτάζ, αλλά και άλλες, που λίγο-πολύ όλοι τις γνωρίζουν. Η στοχοποίηση ορισμένων ασφαλώς κάποιους θα ενοχλήσει, καθώς τα όρια μεταξύ των «καλών» και των «κακών» δεν είναι πάντα τόσο ξεκάθαρα, αλλά είναι απαραίτητη εάν θέλουμε να δούμε τις φιάλες να επιστρέφουν στα τραπέζια. Η περίφημη «κουλτούρα του χύμα» μπορεί να αλλάξει και πρέπει να αποδομηθεί ξεκινώντας από τις περιπτώσεις εκείνες που είναι επικίνδυνες για την υγεία ή, απλά, παράνομες.

Τώρα μάλιστα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να κινητοποιηθούν οι φορείς του κρασιού, γιατί όσο θα σφίγγουν τα λουριά γύρω από τη φοροδιαφυγή (είναι το υπ’ αριθμόν 1 ζητούμενο όλων των πιστωτών της χώρας), τόσο πιο εύκολο θα είναι να εξαλειφθεί και το φαινόμενο των «οινοποιείων» και των τρισάθλιων προϊόντων τους, μαζί με την άλλη μεγάλη πληγή της χώρας, που είναι το χύμα τσίπουρο.

fnl-Guide: Το χύμα κρασί στο στόχαστρο 04.07.2012


Σχετικά άρθρα του House of Wine για το χύμα κρασί:

Δεν είναι εποχές για... «χύμα στο κύμα»!...
Τι κρασάκι θα πιούμε;... και κάντε το σταυρό σας!
Το αμπέλι, κρασί και η κρίση...
Στο "ναό"της κρεατοφαγίας, το κρασί απουσιάζει!!

Μοιραστείτε το άρθρο: