Όλα τα σχόλια σχετικά με την αμφισβήτηση των βραβείων του Διαγωνισμού Decanter

Όλα τα σχόλια σχετικά με την αμφισβήτηση των βραβείων του Διαγωνισμού Decanter

Κάτω από το άρθρο μας σχετικά με τα βραβεία του διαγωνισμού Decanter World Wine Awards (Τα βραβεία του Διαγωνισμού Οίνου Decanter 2013: Έξω πάμε καλά!), ο γνωστός οινοποιός της Σαντορίνης Πάρις Σιγάλας έγραψε ένα σχόλιο.

Ένα σχόλιο οινοποιού της εμβέλειας του Πάρι Σιγάλα ασφαλώς είναι πάντα σημαντικό. Εν τούτοις το συγκεκριμένο σχόλιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί, με αφορμή τη σημασία που δίνει το House of Wine στο Διαγωνισμό του Decanter, ο Πάρις Σιγάλας αμφισβητεί τις διαδικασίες του διαγωνισμού αλλά και την επιτροπή κρίσης. Και το κάνει με τροπο που δεν αφήνει χώρο σε παρερμηνείες ή αμφισβητήσεις.

Η δημοσίευση του σχολίου αυτού προκάλεσε αντιδράσεις και σχόλια -θετικά και αρνητικά- κα από άλλους οινοποιούς, που μέσω του House of Wine τα έκαναν γνωστά στο κοινό. Τα σχόλια αυτά έχουν ήδη δημοσιευτεί, αλλά τα συγκεντρώσαμε εδώ, σε ένα σημείο, ώστε να είναι όλα εύκολα προσιτά και να μπορούν να συνεκτιμηθούν.

Επιλέγοντας (κλικ) κάθε ένα από τους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να διαβάσετε το κάθε σχόλιο.

Τα σχόλια

Το αρχικό σχόλιο του Πάρι Σιγάλα

Το σχόλιο του Γιάννη Παρασκευόπουλου (Γαία Οινοποιητική)

Το σχόλιο του Γιάννη Τσέλεπου

Το σχόλιο του Γιώργου Παλυβού

Το σχόλιο της Γαίας Οινοποιητικής

Το σχόλιο του Στέλλιου Μπουτάρη

Το σχόλιο του Μανώλη Γιαμνιαδάκη

Το σχόλιο του Αργύρη Τσακίρη

Η απάντηση του Πάρι Σιγάλα στο σχόλιο του Γιάννη Παρασκευόπυλου




Το αρχικό σχόλιο του Πάρι Σιγάλα

Παραθέτουμε λοιπόν εδώ αυτούσιο το σχόλιο του Πάρι Σιγάλα στο άρθρο μας, και ακολουθεί η απάντησή μας.

To κτήμα Σιγάλα απέσπασε 2 αργυρά και όχι ένα.

Η θέση σας ότι ο διαγωνισμός αυτός είναι ο σπουδαιότερος θεωρώ ότι είναι πολύ πολύ υποκειμενική. Παράδειγμα: το Νόημα του Παλυβού πήρε το μεγάλο Χρυσό στη Θεσσαλονίκη και στο Decanter πήρε Χάλκινο. Θεωρώ ότι ο διαγωνισμός Θεσσαλονίκης είναι πολύ ποιο αντικειμενικός από τουλάχιστον από του Decanter.

Για του λόγου μου το αληθές σας θέτω τα εξής ερωτήματα:

1. Στο Διαγωνισμό Θεσσαλονίκης θα δείτε κάθε χρόνο έχουμε διαφοροποιήσεις των γνωστών καλών οινοποιείων αλλά και εκπλήξεις πράγμα πολύ φυσιολογικό για έναν διαγωνισμό με ΤΥΦΛΟ σύστημα βαθμολογίας.

2. Δείτε τις τελευταίες χρονιές στο Decanter. Θα παρατηρήσετε ότι βραβεύονται οινοποιεία. Τα ίδια κάθε χρόνο. Αξίζει να δοκιμάσετε τυφλά όλες τις Σαντορίνες που στάλθηκαν στον Decanter. Μήπως τα ελληνικά κρασιά δοκιμάζονται κάθε χρόνο από την ίδια ομάδα η οποία δεν πέφτει ποτέ έξω δείχνοντας συνέπεια στην εκτίμηση γιατί όχι και συμπάθεια προς τα οινοποιεία που παίρνουν τα μετάλλια αλλά και τα τρόφυ; Συνέχεια τα ίδια οινοποιεία παίρνουν τρόφυ. Ακόμη και με βαθμολογία αργυρού.

Η ένσταση μου είναι ότι μια επιχείρηση σαν τη δική σας είναι πολύ λάθος να προβαλει κάποιους διαγωνισμούς και μάλιστα έναν διαγωνισμό με πολλές ενστάσεις ως προς την αντικειμενικότητα του.

Προσωπικά πιστεύω ότι αξιολογεί κάθε χρόνο η ίδια ομάδα γνωστή για τις συμπάθειες που τρέφει για κάποια οινοποιεία αλλά κυρίως για την αντιπάθεια που έχει για κάποια άλλα.

Ο Πάρκερ βαθμολογεί ανοιχτά. Όλα τα κρασιά στα ράφια στις ΗΠΑ έχουν καρτελάκι με τις βαθμολογίες κυρίως του Πάρκερ. Ποιο είναι το όπλο του ; Έχει πείσει τους καταναλωτές ότι είναι αυστηρός και αντικειμενικός. Δεν υπάρχει συμπάθεια.

Ας βγουν κάποιοι να βαθμολογήσουν ανοιχτά και να συνεχίσουν να κάνουν το ίδιο και τον επόμενο χρόνο. Αυτό χρειαζόμαστε για να μη παίζονται μικρόνοα παιχνίδια

Πάρις Σιγάλας.


Πριν από όλα, θα θέλαμε να απαντήσουμε στο μέρος του σχολίου που αφορά απ' ευθείας στο House of Wine.

Το ότι τα κρασιά του Κτήματος Σιγάλα τιμήθηκαν με δύο αργυρά και όχι ένα μάλλον οφείλεται σε κάποια παρανόηση, δεδομένου ότι πουθενά στο άρθρο μας δεν αναφέρεται ο αριθμός των βραβείων που έλαβε το κτήμα, η δε παράθεση μέσα στο άρθρο των αποτελεσμάτων είναι ακριβώς όπως δημοσιεύτηκαν από το Decanter.

To House of Wine πράγματι δίνει μεγάλη σημασία στο διαγωνισμό και τα αποτελέσματά του, όχι επειδή εμείς έτσι αποφασίσαμε, αλλά επειδή ο διαγωνισμός Decanter θεωρείται διεθνώς ένας από τους σημαντικότερους διαγωνισμούς οίνου, αν όχι ο σημαντικότερος, και είναι αποδεδειγμένα ο μεγαλύτερος διαγωνισμός οίνου του κόσμου. Ο αριθμός των δειγμάτων που υποβάλλονται είναι ο μεγαλύτερος - 14,362- οι γνώσεις, τα εχέγγυα -τυπικά και ουσιαστικά- των κριτών σημαντικά - 219 ειδικοί στο κρασί από 27 χώρες, συμπεριλαμβανομένων 75 Masters of Wine και 13 Master Sommeliers έκριναν το φετινό διαγωνισμό. Δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε την "αντικειμενικότητα" του διαγωνισμού, και δεν έχουμε ποτέ δει να δημοσιεύονται αμφισβητήσεις διεθνώς ή στην Ελλάδα- μέχρι σήμερα. Εξ' άλλου, η αντικειμενικότητα ενός διαγωνισμού εξαρτάται από την αντικειμενικότητα των κριτών του, και ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του προτιμήσεις -De gustibus non est disputadum. Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει γενικά την αξία των Διαγωνισμών -και το κάνουν πολλοί- αλλά όχι την "αντικειμενικότητά" τους. Εκτός εάν αμφισβητεί την "ακεραιότητα" των κριτών -πράγμα εντελώς διαφορετικό.

Το House of Wine προβάλλει συστηματικά όλους τους διεθνείς διαγωνισμούς που θεωρούνται από την διεθνή οινική κοινότητα σαν σημαντικοί, και αυτό μπορεί να διαπιστωθεί από τα άρθρα μας.

Δεν θα επιμείνω στην δικαιολόγηση της στάσης του House of Wine σχετικά με τη σημασία του Διαγωνισμού, γιατί πιστεύω ότι ο Πάρις Σιγάλας "τα είπε στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά". Και σε ότι είπε δεν υπάρχει πιστεύουμε παρερμηνεία: Αμφισβητεί τη διαδικασία που ακολουθεί το Decanter αλλά και την ακεραιότητα των κριτών.

Όσον αφορά στη διαδικασία, το House of Wine διερεύνησε τις συνθήκες κρίσης των δειγμάτων.

Πρώτα απ' όλα η κρίση είναι αυστηρά "τυφλή". Οι κριτές τυπικά δεν γνωρίζουν ποια κρασιά κρίνουν. Και λέω «τυπικά» γιατί αν οι κριτές είναι εξοικειωμένοι με το ελληνικό κρασί, πιθανόν να έχουν την ικανότητα να "αναγνωρίσουν" ένα κρασί. Το γεγονός όμως ότι "έχουν την ικανότητα" δεν σημαίνει ότι αυτή η αναγνώριση επηρεάζει απαραίτητα την κρίση τους, όπως εξ' άλλου δεν συμβαίνει και με το Robert Parker, τον οποίο ο Πάρις Σιγάλας αναγνωρίζει σαν "αντικειμενικό", και ο οποίος κρίνει τα κρασιά "ανοιχτά", χωρίς καλύμματα.

Οι κριτές που κρίνουν τα κρασιά στο Διαγωνισμό Decanter χωρίζονται σε ομάδες κατά χώρα. To Decanter φροντίζει ώστε το panel κάθε χώρας να αποαρτίζεται από κριτές που έχουν γνώση ή σχέση με τα κρασιά της περιοχής. Στο ελληνικό panel μόνιμα ηγείται ο Νίκος Μάνεσης, και πάντα συμμετέχει ο Steve Daliel, ιδιοκτήτης της Novum Wines και εισαγωγέας ελληνικών κρασιών, μεταξύ των οποίων το κτήμα ΑΛΦΑ, η Γαία και το κτήμα Γεροβασιλείου. Οι υπόλοιποι κριτές εναλλάσσονται κάθε χρόνο, και είναι 3-5.

Μπορείτε να δείτε εδώ αναλυτικά τη διαδικασία κρίσης εδώ:

Ας έλθουμε τώρα στα κορυφαία βραβεία κάθε χρονιάς για τα ελληνικά κρασιά. Τα παραθέτουμε:

20132012
Regional Trophy Regional Trophy
Argyros Assyrtiko 2012Gaia Wines Assyrtiko Wild Ferment 2011
Argyros Vinsanto 1991Gaia Wines Estate 2007
E.O.S.S. Grand Cru 2012Lyrarakis Malvasia of Crete NV
Gaia Wild Ferment Assyrtiko 2012
Idaia Winery Ocean Mandilaria-
Syrah 2008
Gold
Domaine Gerovassiliou Avaton 2008
GoldEstate Argyros Vinsanto 1991
Alpha Estate Sauvignon Blanc 2012Gaia Wines Thalassitis 2011
Domaine Gerovassiliou Viognier 2012
Gaia Thalassitis 2012
Ktima Biblia Chora Ovilos 2012
Stelios Kechris Domaine The Tear Of The Pine 2012

20112010
Regional TrophyGold
Alpha Estate Red Blend 2008Alpha Estate Alpha One 2006
Argyros Estate 20 Year Barrel Aged Vin Santo 1990Argyros Estate Assyrtiko 2009
Argyros Estate French Oak Fermented Assyrtiko 2010Domaine Gerovassiliou Malagousia
2009
Domaine Gerovassiliou Viognier 2009
GoldEstate Chrisohoou 2007
Alpha Estate Tannat 2007Gaia Wines Estate Agiorgitiko 2006
Argyros Estate 12 Year Barrel Aged Vin Santo 1998Ktima Biblia Chora Ovilos White 2009
Biblia Chora Ovilos White 2010
Domaine Gerovassiliou Malagousia 2010
Domaine Gerovassiliou Regional White Wine 2010
Gaia Wines Assyrtiko Wild Ferment 2010
2009
International trophy
Cooperatives of Samos Grand Cru 2008
Regional Trophy
Argyros Estate Assyrtiko 2008
Cooperatives of Samos Anthemis 2002
Cooperatives of Samos Grand Cru 2008
Samos, Aegean Islands, Greece
Gaia Wines 2006
Gold
Alpha Estate 2007
Alpha Estate 2006
Gaia Wines Assyrtiko Wild Ferment 2008
Kechris Winery The Pine's Tear 2008
Ktima Biblia Chora Ovilos 2008
Mitravelas Estate Agiorgitiko 2006

Αυτά τα 5 χρόνια οι παρακάτω οινοποιοί μοιράστηκαν 45 βραβεία, Regional Trophy ή Χρυσά:

Gaia 9
Argyros8
Alpha 6
Gerovassiliou 6
Samos_EOS 5
Biblia_Xora 4
kehris2
Chrisohooy 1
Idea 1
Lyrarakis 1
Mitravelias 1

Το Κτήμα Αργυρού, η Γαία Οινοποιητική παίρνουν βραβεία κάθε χρονιά, το κτήμα Αλφα όλες τις χρονιές πλην του 2012, το κτήμα Γεροβασιλείου σε όλες πλην του 2009.

Τέλος, ανάμεσα στους συμμετέχοντες του διαγωνισμού είναι κορυφαία οινοποιεία όπως Κυρ-Γιάννης, Μπουτάρης, Παλυβός, Παυλίδης, Σεμέλη, Σιγάλας, Τσέλεπος και ακόμα πολλά άλλα, που δεν πήραν ποτέ Regional trophy, ή Χρυσό μετάλλιο.


Φθάσαμε στο τέλος της παράθεσης στοιχείων και στατιστικών για το Διαγωνισμό Decanter.

Τα στατιστικά στοιχεία και οι πληροφορίες που παραθέτουμε αρκούν για να τεκμηριώσουν ή να απορρίψουν τους ισχυρισμούς ή τις υποψίες του Πάρι Σιγάλα;

Υπάρχει πράγματι κάτι ύποπτο στα αποτελέσματα του Διαγωνισμού Decanter;

Υπάρχουν κάποια ερωτήματα που έχουν απαντηθεί, και κάποια παραμένουν. Τα παραθέτουμε για διευκόλυνσή σας:

Κρίνονται κάθε χρόνο τα κρασιά από την ίδια ομάδα;

Η απάντηση εδώ είναι ΟΧΙ στο σύνολο, αλλά ο επικεφαλής Έλληνας κριτής είναι ο ίδιος, και ένα από τα μέλη επίσης. Το Decanter θεωρεί ότι η γνώση των κρασιών της περιοχής που κρίνεται από τους κριτές είναι γεγονός θετικό στην κρίση, και επιδιώκει να έχει κριτές από τις περιοχές ή με γνώση των περιοχών που κρίνουν. Είναι αυτό σωστό;

Βραβεύονται τα ίδια οινοποιεία κάθε χρόνο;

Η απάντηση είναι ΝΑΙ, σε μεγάλο βαθμό. Εντούτοις, αυτό οφείλεται σε συμπάθειες, αντιπάθειες και κατευθυνόμενη κρίση, ή δικαιολογείται από το γεγονός ότι οι κριτές (που κάποιοι ασφαλώς γνωρίζουν το ελληνικό κρασί) έχουν φυσιολογικά προτιμήσεις σε κάποιο τύπο κρασιών, οινοποίησης κλπ;

Δικαιολογείται σημαντικοί Έλληνες οινοποιοί, με κορυφαίες βαθμολογίες σε άλλους διαγωνισμούς ή tastings να μένουν εκτός των "υψηλών" βραβείων του Decanter;

Είναι στατιστικά δικαιολογημένο ένα τέτοιο αποτέλεσμα;

Οι διεθνείς μελέτες διίστανται: Κάποιες αποδεικνύουν (Robert Hodgson) ότι σπάνια τα ίδια κρασιά βραβεύονται σε κάποιον άλλο διαγωνισμό (μόλις 20% η πιθανότητα για 1 κρασί) -εδώ όμως δεν μιλάμε για ίδια κρασιά, αλλά για ίδια οινοποιεία.

Εμείς δεν θα εκφράσουμε άποψη... ¨Αφήνουμε την κρίση σε εσάς.

Ένας μεγάλος Έλληνας οινοποιός, ο Πάρις Σιγάλας, πολυβραβευμένος και με κρασιά που έχουν αποσπάσει κορυφαίες βαθμολογίες, "φύτεψε" ένα σπόρο αμφιβολίας, ή μάλλον αμφισβήτησης. Είχε δίκιο να το κάνει; Θα φυτρώσει, θα μεγαλώσει, θα γίνει δέντρο; Θα φτάσει η αμφισβήτηση στα "αυτιά" του Decanter, των κριτών;

Θα υπάρξει απάντηση;






Αχ...! Πάλι τα ίδια... μ’ αυτούς τους διαγωνισμούς…

Σχετικά με την επιστολή του φίλου μου του Πάρι Σιγαλά, εκείνη την επιστολή / συνέντευξη που αναφέρεται σ’ εκείνον τον «αφερέγγυο» διαγωνισμό κρασιών στην Αγγλία, εκείνου του άσημου περιοδικού - ξέρετε τώρα - του Decanter, εκεί που οι Masters of Wine ξαναδοκιμάζουν όλα τα «χρυσά» και απονέμουν τα «μεγάλα χρυσά», τα Trophies…

Κοιτάξτε, τα πράγματα είναι μάλλον απλά. Εμείς οι οινοποιοί είμαστε εγωκεντρικοί άνθρωποι. Όταν τα κρασιά μας βραβεύονται αποθεώνουμε τους διαγωνισμούς & τις διαδικασίες που τα βράβευσαν και – αντίθετα – όταν δεν τυχαίνουν της κορυφαίας διάκρισης τότε φταίνε οι «αφερέγγυοι» κριτές και οι σαθρές διαδικασίες...

Τώρα προσθέστε στο παραπάνω και την εγγενή ελληνική νοοτροπία του να «βλέπουμε» παντού συνωμοσίες και το θέμα έκλεισε...!

Τα πράγματα – όπως ήδη νομίζω ότι σας είπα – είναι μάλλον απλά. Ίσως δεν έχει τόση σημασία το αν κάποιος θεωρεί έναν διεθνή διαγωνισμό φερέγγυο ή όχι. Ίσως τελικά να έχει μεγαλύτερη σημασία η συνέπεια του καθενός από εμάς απέναντι σε αυτό που πιστεύει.

Εμείς στη ΓΑΙΑ, αγαπητέ Πάρι, από την στιγμή που θεωρήσαμε – πάντα με τα δικά μας κριτήρια αξιολόγησης – ότι ο διαγωνισμός της Θεσσαλονίκης δεν είναι φερέγγυος απλά σταματήσαμε να υποβάλουμε κρασιά για κρίση. Επαναλαμβάνω ότι δεν έχει τόση σημασία το αν έχουμε «αντικειμενικά» δίκιο ή άδικο. Σημασία για μας έχει το να είμαστε συνακόλουθοι με αυτό που εμείς θεωρούμε σωστό. Το να τον θεωρούμε τον εν λόγω διαγωνισμό αφερέγγυο και να συνεχίζουμε να του υποβάλουμε δείγματα δεν ακούγεται οξύμωρο & ελαφρώς ανακόλουθο ?

Απορούμε λοιπόν αγαπητέ Πάρι. Αφού τον διαγωνισμό του Decanter τον θεωρείς αφερέγγυο και τους Masters of Wine (που αποκλειστικά ευθύνονται για την απονομή των Trophies) τους κρίνεις, εμμέσως πλην σαφώς, ως ανίκανους & εύκολα επηρεαζόμενους από τους τόσο ισχυρούς lobby-ίστες Έλληνες, τότε γιατί συνεχίζεις να υποβάλεις κρασιά σου προς κρίση ? Μήπως ήρθε η στιγμή ν’ αναρωτηθείς και εσύ το τι θα σήμαινε συνέπεια σ’ αυτό το θέμα...?

Γιάννης Παρασκευόπουλος & Λέων Καράτσαλος

Συνιδιοκτήτες της ΓΑΙΑ Οινοποιητικής,

...της εταιρίας που παράγει στη Σαντορίνη τον ΘΑΛΑΣΣΙΤΗ (Δύο φορές Decanter Gold & μια φορά Decanter Regional Trophy), του ΑΣΥΡΤΙΚΟΥ της ΓΑΙΑΣ (Δύο φορές Decanter Gold & Δύο φορές Decanter Regional Trophy) και στη Νεμέα το ΚΤΗΜΑ ΓΑΙΑΣ (μια φορά Decanter Gold, μια φορά Decanter Regional Trophy & μια φορά Decanter International Trophy)... πολύ lobbying βρε παιδί μου...!







Χαίρομαι ιδιαίτερα που όλο και περισσότεροι έλληνες οινοπαραγωγοί και μάλιστα καταξιωμένοι, παίρνουν θέση σε ότι αφορά την εγκυρότητα του διαγωνισμού Decanter.

Έτσι ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση που δεν αφορά μόνο την περίπτωση του Decanter, αλλά όλους αυτούς που με διάφορους τρόπους και μεθόδους προσπαθούν να κρίνουν τα κρασιά μας ( περίπτωση Parker).

Συμφωνώ απόλυτα με τον φίλο μου Αλέξανδρο Σακκά και δηλώνω φανατικός υποστηρικτής της «χωρίς καμιάς εξαίρεσης τυφλής αξιολόγησης».

Δεν συμφωνώ καθόλου με την άποψη του Γιάννη Παρασκευόπουλου, ότι είναι τόσο απλό, πως αν δεν συμφωνούμε με ένα διαγωνισμό δεν συμμετέχουμε και κλείνει το θέμα. Πιστεύω ότι οι πάντες μπορούν να κρίνουν το κρασί μου, είτε συμφωνώ μαζί τους είτε διαφωνώ. Μάλιστα με ενδιαφέρει περισσότερο η άποψη των ανθρώπων που διαφωνώ μαζί τους.

Υπάρχει εξ ορισμού μια παραδοχή η οποία είναι απόλυτη και πρέπει να είναι αποδεκτή από όλους μας. Δεν πρέπει να συμμετέχουν στην κρίση των κρασιών, άνθρωποι που έχουν οποιοδήποτε οικονομικό ή εμπορικό συμφέρον με τα κρινόμενα κρασιά. Έτσι η συμμετοχή του γνωστού στο ελληνικό κρασί και αξιόλογου οινογνώστη κ. Steve Daniel, που εκτός του ότι είναι στέλεχος της εταιρείας HallgartenDruittand Novum wines που αντιπροσωπεύει συγκεκριμένα ελληνικά κρασιά στην βρετανική αγορά, έχει από κοινού επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Ελλάδα με γνωστό οινοπαραγωγό.

Τελειώνοντας, θα πρέπει το περιοδικό Decanter να μας απαντήσει αν γνωρίζει και αποδέχεται τις επαγγελματικές δραστηριότητες του κριτή του στο διαγωνισμό, καθώς επίσης και αν θεωρεί ότι αυτό συνάδει με την αξιοπιστία του διαγωνισμού Decanter Awards.


Γιάννης Τσέλεπος







Διαβάζοντας αρχικά το σχόλιο για τον διαγωνισμό του DECANTER από τον φίλο μου και συνάδελφο Πάρη Σιγάλα ,το οποίο ομολογουμένως ήταν πολύ προσεκτικό ,σε σχέση με αυτά που ακολούθησαν δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσα να διαβάσω την φράση ,
<< Μήπως τα ελληνικά κρασιά δοκιμάζονται κάθε χρόνο από την ίδια ομάδα η οποία με συνέπεια δεν πέφτει ποτέ έξω στην κρίση της και βραβεύει κάθε χρόνο τα ίδια οινοποιεία;>>

Αυτό με προβλημάτισε και προσπάθησα να βρώ κάποια στατιστικά ,αλλά με προλάβατε Κύριε Πικούνη με την παράθεση των δικών σας.

Διαβάζοντας ακολούθως και το εμπεριστατωμένο κείμενο του Κυρίου Σακκά, ειλικρινά αναρωτιέμαι αν τελικά φτάνει η πολύ δουλειά στο αμπέλι και στο οινοποιείο, να πάει κανείς μπροστά και μαζί του και το ελληνικό κρασί.

Λυπάμαι που αναγκάζομαι να το πω, αλλά μετά από τα στοιχεία που παρατέθηκαν η απάντηση είναι σαφώς ΟΧΙ.

Δεν γίνεται δεν το χωράει το μυαλό μου ,ότι κάθε φόρα που ένας παραγωγός στέλνει κρασιά σε κάποιο διαγωνισμό υποτίθεται έγκυρο όπως το DECANTER να πρέπει να κοιτάζει και ποιοί θα είναι αυτοί που θα κρίνουν τον κόπο του και την δουλεία του, πληρώνοντας τους και από πάνω, και μάλιστα ακριβά.

Τελικά πως μπορεί να εξασφαλίσει κανείς κάποια στιγμή ότι θα γίνεται το αυτονόητο και όχι κάθε φορά κάτι άλλο, τι εννοώ ;

Πώς είναι δυνατόν να συμμετέχει κάποιος ως κριτής που έχει εμπορικό συμφέρον από μερικά κρασιά που διαγωνίζονται και συγχρόνως να κρίνει και τα κρασιά των άλλων που συμμετέχουν.

Στα επιχειρήματα του Πάρη Σιγάλα για την αξιοπιστία του διαγωνισμού της Θεσσαλονίκης θα ήθελα να προσθέσω και άλλο, ένα που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό.

Ο εθνικός μας διαγωνισμός ενώ στο ξεκίνημα του συμπεριελάμβανε ως κριτές οινολόγους από τις εταιρίες που παρήχαν και παρέχουν οινολογικές συμβουλές σε οινοποιεία εδώ και χρόνια δεν καλεί κανέναν από τις παραπάνω εταιρίες πράττοντας το αυτονόητο και φροντίζοντας για την αξιοπιστία του.

Δεν καταλαβαίνω επίσης αυτό που λέγεται χρόνια τώρα και που όταν έκανε τα πρώτα βήματα του το Ελληνικό κρασί είχε κάποια σημασία ''οι κριτές που δοκιμάζουν τα Ελληνικά κρασιά στους διαγωνισμούς θα πρέπει να ξέρουν και το Ελληνικό κρασί''.

Τι σημασία έχει πλέον αυτό;
Πώς θα μάθουμε τελικά αν αυτό συμβαίνει στο διηνεκές, και δεν είμαστε ξένοι μες στους ξένους , ποια είναι η θέση μας ,μέσα στον διεθνή ανταγωνισμό. Ή στέλνουμε τελικά τα κρασιά μας στους διαγωνισμούς για να βλέπουμε την αξία μας μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, μετρώντας την πορεία μας κάθε χρόνο ώστε να μπορούμε να τα κάνουμε καλύτερα και πιο ανταγωνιστικά, ή να βάζουμε τους Έλληνες γευσιγνώστες-οινολόγους που τους καλούν ενίοτε στους διαγωνισμούς για κριτές καθώς και τους εμπορικούς ακόλουθους του καθενός μας να μας δίνουν μετάλλια και αφού τα κολλάμε στις φιάλες μας να πουλάμε εκείνα αντί το κρασί μας.

Όσο για τον Εθνικό μας διαγωνισμό δύο πράγματα πιστεύω ότι μπορούν να συμπληρώσουν οι συνάδελφοι μας της ΕΝΟΑΒΕ που σε κάθε περίπτωση τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο που κατάφεραν τόσα χρόνια να εκπληρώνουν στο ακέραιο τις μεγάλες υποχρεώσεις που έχει.

Πρώτον ο διαγωνισμός χρειάζεται κριτές μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας και από περισσότερες ξένες χώρες, και αν γιαυτό ανασταλτικός παράγοντας είναι το κόστος ,η πρόταση μου είναι τώρα που και ο διαγωνισμός ενηλικιώθηκε ίσως θα μπορούσαν να έχουν πιο ενεργό ρόλο βοηθώντας με κάθε τρόπο και οι άλλες περιφερειακές οργανώσεις του κρασιού όπως ΕΝΟΑΠ , ΕΝΟΑΑ κλπ.

Και δεύτερον νομίζω ότι είναι απαραίτητη η ταυτοποίηση τουλάχιστον των χρυσών μεταλλίων με δείγματα από την αγορά. Ξέρω πως αυτό δεν είναι υποχρέωση που απορρέει από τον κανονισμό του OIV είναι υποχρέωση του διαγωνισμού όμως για να βελτιώσει την είδη μεγάλη αξιοπιστία του.

Δεν συμμερίζομαι επίσης την άποψη του φίλου μου Γ. Παρασκευόπουλου όταν μιλάει για την αξιοπιστία του εν λόγω διαγωνισμού και δεν στέλνει δείγματα. Κατά την γνώμη μου είναι το Εθνικό μας εργαλείο προώθησης και όλοι από μέσα θα πρέπει να το κάνουμε καλύτερο.
Εξάλλου για να το ελαφρύνουμε και λίγο ο Ολυμπιακός παίρνει περίπου κάθε χρόνο όλους τους τίτλους στην Ελλάδα αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να διεξάγεται το Εθνικό πρωτάθλημα και κύπελο ή ότι δεν θα συμμετέχουν σε αυτό οι υπόλοιπες ομάδες και θα πάνε την συμμετοχή τους σε άλλη χώρα.

Αφήστε που παίρνοντας τον τίτλο ο Ολυμπιακός μπορεί κάτι να πάρει και ο Πλατανιάς.

Ένας Αφελής μέχρι χθές Αμπελουργός


Γ ΠΑΛΥΒΟΣ






Συνομωσιολογία, το αγαπημένο σπορ των Ελλήνων. Πίσω από κάθε διεθνή επιτυχία ή αποτυχία πάντα κρύβεται μια συνομωσία. Εμείς και η πραγματικότητα δεν υπάρχει ποτέ στο προσκήνιο. Αυτό θα ζούμε για πολλά χρόνια αγαπητοί ανατολίτες φίλοι. Γκρίνια και κακομοιριά. Φταίει αυτό ή το άλλο..

Θα ήταν πολύ πιο σοφό να είχαμε μάθει να κλείνουμε το στόμα μας όταν πρέπει και απλά να προσπαθούμε περισσότερο για πετύχουμε περισσότερα, αλλά εμείς προτιμάμε να αναλώνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας με αντεγκλήσεις και υπονοούμενα. Για αυτό είμαστε ακόμα μεταξύ Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής. Αυτό μας αξίζει. Τα υπόλοιπα είναι κακής ποιότητας φιλολογία


Λέων Καράτσαλος & Γιάννης Παρασκευόπουλος




Μοιραστείτε το άρθρο: