Επόμενο μάθημα σας: Σαντορίνη Ασύρτικο, από τον Eric Asimov

Επόμενο μάθημα σας: Σαντορίνη Ασύρτικο, από τον Eric Asimov
Αναδημοσιεύουμε εδώ ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του οινοκριτικού Eric Asimov των New York Times, και από τη στήλη του Wine School (Σχολή Κρασιού), μια στήλη που προβάλλει κάθε μήνα διαφορετικές ποικιλίες και τα κρασιά που παράγονται από αυτές .

Όσοι παρακολουθούν τα άρθρα μας, ασφαλώς γνωρίζουν τις αρκετές αναφορές μας στον Eric Asimov. Για όσους δεν τον γνωρίζουν να πούμε ότι ο Eric εργάζεται στους New York Times από το 1984, και το 2004 έλαβε τη θέση του Chief Wine Critic, που διατηρεί με εξαιρετική επιτυχία μέχρι σήμερα, αλλά και με σημαντική επιρροή πια στα παγκόσμια οινικά δρώμενα.

Οι απόψεις του Eric Asimov είναι ασφαλώς ρηξικέλευθες: Απεχθάνεται τις γευσιγνωστικές σημειώσεις λέγοντας ότι "έχει κανείς ποτέ προτιμήσει κάποιο ποτήρι κρασί επειδή του αρέσει το μούρο και όχι το κεράσι;". Είναι φίλος των ελληνικών κρασιών, γιατί τα θεωρεί μια νέα, φρέσκια "δύναμη" (ανάμεσα σε άλλες) που μπορούν να ανατρέψουν σε ένα βαθμό των ομοιόμορφο κόσμο των Sauvignon Blanc, των Chardonnay και των Cabernet...

Λέει λοιπόν ο Eric Asimov ειδικά για το Ασύρτικο και τα κρασιά της Σαντορίνης:

«Από όλες τις συναρπαστικές περιοχές που έχουν προκύψει στην παγκόσμια οικονομία κρασιού τα τελευταία 20 χρόνια, είμαι ιδιαίτερα ερωτευμένος με τη Σαντορίνη, το ελληνικό νησί των Κυκλάδων, η οποία παράγει μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά λευκά κρασιά.

Αυτά τα κρασιά γίνονται σχεδόν εξ ολοκλήρου από το Ασύρτικο, μια που για πολλούς αιώνες έχει προσαρμοστεί απολύτως στο ασυνήθιστο νησιώτικο σπίτι του αυτό του ηφαιστειακού βράχου. Λόγω των ισχυρών ανέμων στα ανοικτά του Αιγαίου και το ισχυρό καλοκαιρινό ήλιο, τα αμπέλια του ασύρτικου "εκπαιδεύονται" με ένα ιδιόμορφο τρόπο, όπως και τα υφαντά νήματα ενός στρογγυλού καλαθιού, που αγκαλιάζει το έδαφος για προστασία.

Το Ασύρτικο καλλιεργείται και οινοποιείται εδώ και αιώνες. Αλλά η επίγνωση της ύπαρξής του έξω από την Ελλάδα είναι ένα πρόσφατο φαινόμενο. Μόνο περίπου τα τελευταία 15 χρόνια αυτά τα κρασιά εμφανίστηκαν έξω από το περιβάλλον των ελληνικών εστιατορίων και των γειτονιών. Τώρα, όταν τα βλέπετε στα καταστήματα ή στις λίστες κρασιών, μπορούν να θαυμάσια να αντιπροσωπεύσουν τις υπέροχες αξίες της κατηγορίας των αλμυρών "θαλασσινών" λευκών.

Οι τρεις φιάλες που θα α ήθελα να συστήσω είναι:

-Αργυρός Σαντορίνη Ασύρτικο 2014
-Χατζηδάκης Σαντορίνη 2014
-Γαία Σαντορίνη Ασύρτικο Wild Ferment 2014


Εάν δεν μπορείτε να βρείτε ειδικά αυτές τις φιάλες, ψάξτε για αυτά από το Οινοποιείο Σιγάλα, τα οποία θα μπορούσα εύκολα να έχω συμπεριλάβει μεταξύ των τριών, όπως αυτά και του Μπουτάρη. Αυτοί είναι λίγο πολύ οι ευρέως διαθέσιμοι παραγωγοί που εργάζονται στη Σαντορίνη. Ο Σιγάλας, για παράδειγμα, κάνει επίσης ένα ασύρτικο αναμεμειγμένο με αθήρι, ένα άλλο λευκό σταφύλι από τη Σαντορίνη. Αυτό θα ήταν μια πολύ καλύ επιλογή, επίσης.

Αυτά τα κρασιά φυσικά ταιριάζουν με οποιαδήποτε από τα είδη της ελληνικής θαλασσινής κουζίνας που μπορείτε να φανταστείτε, όταν σκεφτόσαστε τα νησιά του Αιγαίου το καλοκαίρι: μικρά τηγανητά ψάρια, μεγαλύτερα ψητά ή σωτέ ψάρια με λεμόνι, οστρακοειδή, καλαμάρια, ίσως ακόμη και κάποια πιο συγκρατημένη πιάτα με χταπόδι. Επίσης, η "πανοπλία" των ελληνικών spreads και των διαφόρων ειδών σαλάτας θα ταιριάξει υπέροχα με αυτά τα κρασιά.

Όπως πάντα, σερβίρετε το κρασί κρύο, αλλά όχι πάρα πολύ. Είκοσι λεπτά ή περίπου έξω από το ψυγείο και θα πρέπει να είναι μια χαρά.»

Είναι πολύ ενδιαφέρον να δείτε επίσης τα 40+ σχόλια των οινόφιλων στη σελίδα του άρθρο, που θα τα βρείτε όλα εδώ.

 

Μοιραστείτε το άρθρο: