Εύχομαι να…

Εύχομαι να… Από τον Γ. Μιχαήλο


Καλή οινική χρονιά σε όλους τους φίλους του House of Wine.

Τελειώνοντας το 2011, ήρθε το χαστούκι που με επανέφερε στην πραγματικότητα. Γιατί καμιά φορά εμείς οι λεγόμενοι ‘ειδικοί’, δίνουμε στο κρασί, έναν ελιτίστικο προσανατολισμό, λες και πρόκειται για ένα προϊόν που απευθύνεται μόνο σε ‘εκλεκτούς’ ή αυτούς που μπορούν να μας καταλάβουν (δηλαδή μάλλον μόνο στο σινάφι μας). Το χαστούκι μάλιστα ήταν διπλό και απανωτό.

Ενώ λοιπόν περιέγραφα σε έναν πελάτη μου ένα κρασί, βγάζοντας από τη φαρέτρα μου ότι σχετική λέξη γνώριζα, για να καταφέρω να τον εντυπωσιάσω (υποσυνείδητα μάλλον προσπαθούσα να εντυπωσιάσω και τον εαυτό μου), όταν δοκίμασε το κρασί, εισέπραξα ένα μεγαλόπρεπο, ‘ΟΧΙ, δεν μου αρέσει’. Ένα όχι που δεν μπορώ με ακρίβεια να περιγράψω πως ήχησε στα αυτιά μου εκείνη τη στιγμή, αλλά σίγουρα μπορώ να αντιληφθώ ότι με κλόνισε, για να μη πω μάλιστα ότι με τάραξε. Μα πώς γίνεται να μην του αρέσει ένα τέτοιο κρασί, μετά μάλιστα από μια τέτοια εισαγωγή-περιγραφή από μέρους μου; Οι ελάχιστες βαθιές αναπνοές για αυτοσυγκράτηση και ανασύνταξη, αποδείχθηκαν καταλυτικές.

Μα φυσικά και γίνεται. Το κρασί είναι ένα προϊόν φτιαγμένο για να προσφέρει απόλαυση, απόλαυση η οποία νοείται διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν έχει να κάνει με την ποιότητα του οίνου αυτού καθεαυτού, αλλά με τα συναισθήματα που μπορεί κάθε φορά να σου προκαλέσει. Και αν το άνοιγμα μιας φιάλης δεν προκαλεί τα ανάλογα συναισθήματα σε αυτόν που το άνοιξε, τότε ανεξαρτήτως ποιότητας, καλής ή κακής, ‘ή του τι λέει ο κάθε ‘ειδικός’, δεν κάνει για τον συγκεκριμένο άνθρωπο.

Και έρχεται και το τελειωτικό ‘χτύπημα την επόμενη μέρα. Σε ένα σχόλιο στο facebook, κάτω από ένα ποστάρισμα του House of Wine, για το Vielles Vignes του κτήματος Άλφα, ένας φίλος μας εύλογα, μαζί με το σχόλιο του για το κρασί αναρωτιόταν, ‘μα καλά είναι επάγγελμα να είναι κάποιος οινοκριτικός;’. Ευτυχώς το σχόλιο δεν αναφερόταν ευθέως σε μένα, αλλιώς η κατάθλιψη θα ερχόταν παρέα με τη νέα χρονιά, αλλά στον Robert Parker, τον Αμερικανό οινοκριτικό, που είχε βαθμολογήσει το συγκεκριμένο κρασί.

Μετά και τη δεύτερη αυτή ‘ατάκα’ αποφάσισα ότι ‘γούσταρα’. ‘Είναι καλό να σε αμφισβητούνε Γρηγόρη και να απορρίπτουν ορισμένες φορές τις προτάσεις σου’, είπα στον εαυτό μου. Αυτή η διαδραστική σχέση και επικοινωνία, που σε κάποιες περιπτώσεις οδηγεί και σε αντιπαράθεση, είναι που τόσο πολύ αγάπησα σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο του κρασιού. Κάθε μέρα και μια έκπληξη, κάθε μέρα και μια ανακάλυψη, κάθε μέρα και μια κατάρριψη ενός κατεστημένου.

Εύχομαι η νέα χρονιά να μου προσφέρει πολλές τέτοιες διόδους επικοινωνίας, μαζί με όλους εσάς. Εύχομαι κάθε φορά που γράφω κάτι για το κρασί να θυμάμαι πάντα ότι δεν αυτοπροβάλλομαι, αλλά απλά το υπηρετώ, με όσο γίνεται πιο κατανοητό τρόπο, προσπαθώντας να μεταφέρω, μέρος των συναισθημάτων και της απόλαυσης που εισπράττω εκείνη τη στιγμή, εγώ ο ίδιος. Εύχομαι κάθε μέρα να ‘θυμάμαι’ για πιο λόγο βρίσκομαι σε αυτό τον χώρο. Προσεγγίζοντας τα πράγματα με τέτοιο τρόπο, πιθανολογώ ότι πλέον δεν θα αναρωτηθεί πλέον κανείς από όλους εσάς εκεί έξω, τι επαγγέλλεται κάποιος όταν δηλώνει ‘οινοκριτικός’;

Εύχομαι τελικά σε όλους εσάς τους «φίλους του HOW» το 2012 να ζήσετε πολλές οινικές στιγμές και δεν εννοώ απαραίτητα μόνο τη στιγμή του ανοίγματος μιας φιάλης, αλλά τις στιγμές που θα σας αποτυπωθούν, από την καλή ή την κακή φιάλη που θα ανοίξετε, από την αγαπημένη φιάλη του κρασιού που μπορεί να πέσει από τα χέρια σας και να μην προλάβετε να γευτείτε, από ένα ταξίδι που θα κάνετε με οινοτουριστικό προορισμό, από ένα γεύμα ‘σχεδιασμένο’ γύρω από τις αγαπημένες σας φιάλες, ή από τη μία ή τις περισσότερες φορές που θα διαφωνήσετε με ένα οινοχόο ή ‘ειδικό’ λέγοντας του απλά ‘δεν μου αρέσει’… Κρύβεται τελικά μεγάλη διασκέδαση και απόλαυση σε αυτό το ‘παιχνίδι’, είτε λέγεσαι ειδικός είτε απλά οινόφιλος.

Καλή και δημιουργική χρονιά


Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

Μοιραστείτε το άρθρο: