Το αντίδοτο των ημερών

Το αντίδοτο των ημερών Από τον Γ. Μιχαήλο


Νομίζω ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, όλοι στην παρέα μου έχουμε κάνει ένα είδος άτυπης-μυστικής συμφωνίας. Λες και είμαστε συνεννοημένοι, ούτε εγώ αλλά ούτε κανείς από τους πολυάριθμους φίλους μου δεν σηκώνει το τηλέφωνο για να προτείνει κάποια έξοδο για φαγητό και κρασί ή τις περίφημες μονοήμερες εκδρομές που μερικά χρόνια πριν, οργανώναμε σε κάθε μικρή ή μεγάλη ευκαιρία. Κάθε ‘κατεργάρης’ στον πάγκο του, στον ‘μικρόκοσμο’ του, στα προβλήματα του, στις αγωνίες του και έτσι απλά ‘κυλάνε’ οι μέρες, με μια ισχυρή θα έλεγα δόση απαισιοδοξίας, για το τι πρόκειται να μας ξημερώσει αύριο. Νομίζω ότι περισσότερο από κάθε τι άλλο, ακόμα και από το χρήμα, αυτό που έχει εκλείψει ή ατονήσει στις μέρες μας είναι η καλή ‘διάθεση’.

Για να είμαι ειλικρινής με κακή διάθεση ξεκίνησε και η ‘αφεντιά’ μου… Εδώ ο κόσμος χάνεται και εγώ είχα αφιερώσει δύο συνεχόμενες μέρες σε εκδρομές την προηγούμενη εβδομάδα. Την αφορμή έδωσαν οι φετινές Ανοιχτές Πόρτες των οινοποιείων, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Ο Τάσος (Πικούνης) με το House of Wine είχε ‘όρεξη’ για εκδρομή το Σάββατο στην περίφημη αμπελουργική ζώνη της Νεμέας και η Κυριακή παραδοσιακά με ‘ήθελε’ στο αγαπημένο μου Κτήμα Αβαντίς, να κάνω ένα μίνι σεμινάριο σε πολυάριθμους οινόφιλους. Ο ‘ρουφιάνος’ (facebook) ήταν εκεί για να καταγράψει την αρνητική μου διάθεση, αφού δεν κρατήθηκα και δήλωσα Παρασκευή βράδυ στους ‘mutual’ ότι θα προτιμούσα να βρίσκομαι στο κρεβάτι μου, αντί να τρέχω από τις 8 το πρωί Σαββάτου στο Νομισματοκοπείο για να συναντήσω τους λοιπούς εκδρομείς. Να σημειώσω εδώ ως ελαφρυντικό, ότι μαζί με τον Μαζωνάκη, είμαι και εγώ παιδί της νύχτας και το πρωινό ξύπνημα μου πέφτει κάπως βαρύ.

‘Τρώγοντας έρχεται η όρεξη’… Πόσες φορές δεν άκουσα αυτή τη φράση να βγαίνει όλα αυτά τα χρόνια από τα χείλια της μάνας μου και κάθε φορά με τσάντιζε ολοένα και περισσότερο. Ομολογώ σήμερα στα 30 και κάτι μου, με κάθε ίχνος μεταμέλειας, ότι η ‘μανούλα’ μου για άλλη μια φορά είχε δίκιο. Δεν βλέπω κανένα άλλο δρόμο ή άλλο attitude το οποίο θα καταφέρει να μας βγάλει από την κακοδιαθεσία των ημερών. Η κατάθλιψη είναι εκεί έξω και παραμονεύει και εμείς πρέπει ως μονάδες αλλά και ως ολόκληρο έθνος να την καταπολεμήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο. Μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε πράγματα όπως πριν, αλλά είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να επικεντρωθούμε σε όλα αυτά που μας αρέσουν και πραγματικά μας αφορούν.

Σας πληροφορώ λοιπόν ότι σαράντα οχτώ άνθρωποι και ένα πούλμαν, παρά τη τσίμπλα στο μάτι, αποτελούν ένα ισχυρό αντίδοτο ενάντια στη μιζέρια των ημερών. Πως μπορείς να είσαι μίζερος και κακόκεφος όταν βλέπεις πως δεν είσαι μόνος σου σε αυτή την ιστορία; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν εκεί με την καλύτερη τους διάθεση, την ‘δίψα’ τους να περάσουν καλά και τον καλό τους το λόγο. Μήπως αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν προβλήματα και σοβαρές έννοιες;

Διάλειμμα λέγεται αυτό που κάναμε το περασμένο Σαββατοκύριακο… Και θυμηθείτε όλοι σας πόσο σημαντικό ήταν το Διάλειμμα στα σχολικά μας χρόνια. Αν δεν υπήρχε είναι σίγουρο ότι δεν θα έβγαινε το ‘εξάωρο’. Τα προβλήματα τα είχαμε και πριν από την κρίση, θα τα έχουμε και όταν αυτή θα είναι πλέον παρελθόν. Το Διάλειμμα είναι αυτό που έχουμε ξεχάσει να κάνουμε αυτή την εποχή. Ήταν απόλυτα αναζωογονητικό για μένα να έχω απέναντι μου 50 άτομα στο κτήμα Αβαντίς για να κάνουμε παρέα μια γευστική δοκιμή και άλλα 500 να περιφέρονται στους χώρους του κτήματος, είτε δοκιμάζοντας κρασιά, είτε κάνοντας ξενάγηση στα αμπέλια και στις εγκαταστάσεις. Από μόνο του ήταν μια γερή ένεση αισιοδοξίας.

Κλείνοντας θα μοιραστώ αυτό που μου είπε ο Απόστολος Μούντριχας κατ’ ιδίαν το απόγευμα της Κυριακής και ελπίζω να μην έχω υπερβεί τα εσκαμμένα… "Δεν ξέρω αν ο κόσμος αγόρασε περισσότερο κρασί από πέρσι και δεν με νοιάζει. Ξέρω ότι σίγουρα ήρθαν περισσότεροι άνθρωποι φέτος και αύριο το πρωί πηγαίνοντας στην τράπεζα ξέρω ότι θα μπορέσω να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου και θα έχω ένα χαμόγελο ικανοποίησης ακόμα και αν την Τρίτη θα ξεκινάω πάλι τον ‘αγώνα από την αρχή."

Αγαπητέ Τάσο, Απόστολε, Λέγκα, κύριε Καράτσαλε, Θοδωρή και κυρία Παλυβού σας ευχαριστούμε για το υπέροχο Διάλειμμα…

Μοιραστείτε το άρθρο: