Think pink αυτό το καλοκαίρι...

Think pink αυτό το καλοκαίρι...  Από τον Γ. Μιχαήλο


Είναι γεγονός ότι ζούμε σε ένα κόσμο προκαταλήψεων και θα έλεγα με αρκετή σιγουριά πως σε ένα τέτοιο κόσμο το ροζέ κρασί δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι ένα σοβαρό κρασί. Πάντα θα υπάρχει η πεποίθηση ότι είναι μόνο για κυρίες που δεν μπορούν να αντέξουν την στιβαρή δομή ενός κόκκινου, ή ότι πρέπει να πίνεται αποκλειστικά το καλοκαίρι και φυσικά αποτελεί μία ιστορία που κανένας σοβαρός wine-lover δεν θα ασχοληθεί ποτέ μαζί της ή αν το κάνει πάντα θα είναι χαμηλόφωνα.

Όλα τα παραπάνω ισχύουν κάποιες φορές σε τέτοιο βαθμό που μπορεί κάποιος να αισθάνεσαι άβολα όταν θέλει να παραγγείλει ροζέ κρασί.

Έχω την αίσθηση ότι τα πάντα γύρω από τα ροζέ έχουν να κάνουν με την απόχρωση τους. Νομίζω ότι σε αυτά τα κρασιά, περισσότερο από κάθε άλλο είδος, το χρώμα παίζει καθοριστικό ρόλο στην τελική μας αντίληψη για ποιότητα. Και αν όντως η μόδα επιτάσσει σκούρα κρασιά και η αντίληψη μας για ποιότητα ανεβαίνει σε συνάρτηση με την ένταση, ίσως μπορούμε εν μέρει να εξηγήσουμε αφενός την κυριαρχία του έντονου σε χρωστικές Cabernet Sauvignon, έναντι του χαμηλότερου σε χρωστικές Pinot Noir στα ερυθρά και αφετέρου γιατί τα ροζέ κρασιά με το απαλό χρώμα που διαθέτουν, δεν μπορούν ποτέ να παραπέμψουν σε αυτή την ποιοτική αίσθηση. Όταν μάλιστα προτείνω στο Paradiso το ερυθρό (ο Θεός να το κάνει), Pinot Noir Borovitza από τη Βουλγαρία, είναι αρχικά πολύ δύσκολο να πείσω τον πελάτη ότι πρόκειται για ερυθρό και όχι ροζέ κρασί και στη συνέχεια να τον προκαλέσω να το δοκιμάσει ώστε να έρθει σε επαφή με την εξαιρετική ποιότητα που το κρασί διαθέτει.

Θα έλεγα ότι ακόμα και οι πλέον υποψιασμένοι είναι δύσπιστοι για την ποιότητα που θα συναντήσουν πριν το δοκιμάσουν, κάτι που σίγουρα οφείλεται στο απαλό χρώμα του κρασιού. Ποιος μπορεί εξάλλου να συνηθίσει μετά τα σχεδόν μαύρα κρασιά που οι περισσότεροι οινοποιοί παράγουν σήμερα, ένα κρασί με εκχύλιση 4-5 ημερών και από μία ποικιλία (το Pinot Noir) που δεν φημίζεται για τις χρωστικές της;

Αν σε αυτή την αντίληψη περί κάποιου συσχετισμού της ποιότητας με την ένταση χρώματος προστεθεί το γεγονός ότι σπανίως τα ροζέ κρασιά διαθέτουν εξαιρετικές δυνατότητες παλαίωσης (προσωπικά η μόνη μου επαφή με παλαιωμένο ροζέ είναι η πρόσφατη δοκιμή ενός Άλφα ροζέ του 2008, που δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε), όσο και το γεγονός ότι δεν ‘βλέπουν’ με ευκολία ωρίμανση σε βαρέλι, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα για τα ροζέ κρασιά.

Μπορεί ένα κρασί το οποίο δεν βελτιώνεται με το πέρασμα του χρόνου ή σπανίως ζυμώνεται ή ωριμάζει σε βαρέλι να αποτελέσει ένα κρασί περισυλλογής και να απασχολήσει σοβαρά τους wine lovers; Εγώ πιστεύω ότι μπορεί και για να μην πάμε πολύ μακριά, σκεφτείτε πόσα εξαιρετικά Ασύρτικα δεξαμενής, χωρίς ίχνος ωρίμασης σε βαρέλι ανήκουν αυτή τη στιγμή σε αυτή την κατηγορία των meditation wines, και θα απαντήσετε μόνοι σας στο ερώτημα. Και για όσους θέλουν ένα παράδειγμα από το διεθνή αμπελώνα, η απόλυτη πλειοψηφία των Riesling που παράγονται ανά τον κόσμο δεν έχουν περάσει ποτέ από βαρέλι και εξακολουθούν να θεωρούνται κορυφαία κρασιά σε παγκόσμιο επίπεδο ‘χτυπώντας’ πολύ υψηλές τιμές στην αγορά. Και επίσης, όταν κρασιά όπως τα διάσημα Condrieu από τον Βόρειο Ροδανό είναι καλύτερο να καταναλωθούν νεαρά, στη φάση που είναι γεμάτα ελκυστικά, πληθωρικά αρώματα ανθέων και τροπικών φρούτων, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν αποτελούν εξαιρετικά κρασιά ή ότι δεν αξίζει να πωλούνται σε υψηλές τιμές.

Είναι όλα θέμα αντίληψης και πράγματι υπάρχουν πολλές προκαταλήψεις απέναντι στα ροζέ κρασιά. Μπορεί να είναι πολύ καλά κρασιά αλλά πάντα υπάρχει ένα αλλά όταν έρχεται η συζήτηση σε αυτά… Είναι ευχάριστα αλλά δεν μπορούν να είναι σοβαρά κρασιά. Έχουν ελκυστικά αρώματα αλλά δεν διαθέτουν την πολυπλοκότητα ενός κόκκινου. Είναι αιθέρια στο στυλ και φρέσκα αλλά δεν μπορούν να παλαιώσουν…

Θα πρότεινα από την πλευρά μου να αφήσετε αυτά τα αλλά στην άκρη ή να τα αντιστρέψετε. Μπορεί λοιπόν να μην παλαιώνουν εξαιρετικά, αλλά στη νεότητα τους είναι γεμάτα ελκυστικά αρώματα κόκκινων φρούτων, πικάντικων μπαχαρικών και βοτάνων. Μπορεί να μη διαθέτουν την πολυπλοκότητα των ερυθρών, αλλά πίνονται πολύ περισσότερο ευχάριστα το καλοκαίρι εξαιτίας του αιθέριου-δροσιστικού χαρακτήρα τους. Μπορεί να μην είναι ο απόλυτος συνδυασμός δίπλα σε ένα medium-rare φιλέτο όπου οι τανίνες ενός κόκκινου θα απογειώσουν το συνδυασμό, αλλά δίπλα σε ένα barbeque με πικάντικες ή γλυκές μαρινάτες το ζωηρό τους φρούτο θα κάνει τον συνδυασμό να ‘λάμψει’.

Και ακόμα και αν είμαι κατά των στεγανών και της άποψης ότι τα ροζέ κρασιά είναι μόνο για να πίνονται το καλοκαίρι, δεν μπορώ να παραβλέψω ότι αυτή η εποχή του χρόνου είναι μία θαυμάσια ευκαιρία για όσους δεν έχετε πειστεί να εντάξετε τα ροζέ στη γκάμα των κρασιών που καταναλώνετε, να κάνετε μία δοκιμή. Θα συνδυαστούν υπέροχα με γεμιστά, με λαδερά φασολάκια, με μπριάμ, με κακαβιά, με αστακομακαρονάδα σε σάλτσα ντομάτας, με πικάντικα barbeque, χωριάτικες σαλάτες, ντοματοκεφτέδες αλλά και με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα σε ένα νησιώτικο μπαλκόνι.

Think pink λοιπόν αυτό το καλοκαίρι...

Μοιραστείτε το άρθρο: