Μην πυροβολείτε τον πιανίστα… Κάνει ότι μπορεί

Μην πυροβολείτε τον πιανίστα… Κάνει ότι μπορεί Από τον Γ. Μιχαήλο


Κάποια λάθη είναι περισσότερο σημαντικά από κάποια άλλα’… Όχι δεν έφτασε η ώρα να κάνω τον απολογισμό μου ορμώμενος από τις εμπειρίες που έχω αποκομίσει έως τώρα από τη ζωή(δεν είμαι δα και τόσο μεγάλος), αλλά τα ‘σκληρά’ λόγια της γραμματέως του υπουργού στο τηλέφωνο. Το delivery-boy είχε υποπέσει στο βαρύτατο παράπτωμα να παραδώσει λάθος το φαγητό που προοριζόταν για τον υπουργό και αντί για ψητά λαχανικά και ανάλατο κοτοπουλάκι στη σχάρα, βρέθηκαν στο γραφείο του μπιφτέκια με κρέμα γάλακτος και καυτερές πένες αραμπιάτα. Δεν μου φτάνουν όλα τα άλλα, είναι ώρα να αρχίσουν να μου προσάπτουν και κατηγορίες για την αυξημένη χοληστερίνη του υπουργού;

Μάλλον δεν είναι κατάλληλη εποχή για λάθη… Δεν τα σηκώνει το κλίμα. Όλοι οι ‘αναμάρτητοι’ έχουν σηκώσει τις πέτρες και τις πετάνε προς κάθε κατεύθυνση… Ρωτήστε την Βούλα Παπαχρήστου που έχασε ίσως τους σημαντικότερους αγώνες της ζωής της, εμένα που άκουσα τα ‘εξ αμάξης’, παρόλο που ως τυπικός επαγγελματίας έστειλα έστω και εκ των υστέρων την ορθή παραγγελία, δεν πήρα πίσω τα λάθος πράγματα (και να ήθελα είχαν ήδη φαγωθεί) και φυσικά επέστρεψα και τα χρήματα ζητώντας άπειρες φορές συγνώμη. Η γραμματέας βέβαια δεν έδειξε την παραμικρή κατανόηση, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά ότι όλα τα λάθη δεν είναι ίδια (σαφέστατα αναφερόμενη στο ‘ανάστημα’ του υπουργού)… Αναρωτηθείτε και εσείς οι ίδιοι πόσο λιγότερο ανεκτικοί έχουν γίνει οι άνθρωποι απέναντι στα δικά σας λάθη…

Ναι κυρία μου, προφανώς και όλα τα λάθη δεν είναι το ίδιο σοβαρά. Δεν είναι το ίδιο να έχεις ξεχάσει να δηλώσεις ότι έβγαλες εκτός χώρας μερικά εκατομμύρια ευρώ ή να έχεις ‘τσιμπήσει’ ως υπουργός τόσες μίζες που να έχεις χάσει τον λογαριασμό. Μήπως έχει χαθεί η αίσθηση του ‘μέτρου’ σε ένα πολιτισμό που ‘γέννησε’ την έννοια; Στο κάτω-κάτω η Παπαχρήστου το πλήρωσε το τίμημα της βλακείας που ‘ξεστόμισε’ και εγώ πιθανότατα έχασα από μία ατυχή στιγμή, έναν αν μη τι άλλο ‘πρεστιζάτο’ πελάτη για το μαγαζί μου. Είναι όμως μόνο δική μου ιδέα ότι κάποιοι μένουν πάντα στο ‘απυρόβλητο’ και είναι μάλιστα εκείνοι που ως μαινόμενος όχλος πετάνε πάντα πρώτοι τις ‘πέτρες’;

Το ύφος μου δεν είναι απολογητικό, ούτε προσπαθώ να δικαιολογήσω τα λάθη μου ή τις ανεπαρκείς στιγμές στην εργασία μου… Και ακόμα και όταν η αδερφή μου με την ‘τρίτη’ της ματιά και την αυστηρότητα της κρίσης της, μου λέει ότι ‘σε ορισμένα πράγματα είσαι αδιόρθωτος τόσο εσύ όσο και το μαγαζί’, ξέρω πολύ καλά ότι προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου σωστά και με ήθος και φυσικά πρώτος ‘στήνω’ τον εαυτό μου στον τοίχο όταν κάτι δεν πάει καλά. Με κάθε ειλικρίνεια σας λέω λοιπόν ότι ήταν τόσο περιποιημένο και μάλιστα ‘tailor made’ φτιαγμένο το φαγητό για τον υπουργό, που όταν έκλεινα τα κουτιά της παραγγελίας έλεγα από μέσα μου ‘α ρε τυχερέ ούτε στο σπίτι σου τέτοια περιποίηση’… Και όμως ξέρω ότι θα έπρεπε να μπορούσα να είχα προβλέψει το ‘λάθος’, το οποίο ομολογουμένως δεν δικαίωσε ούτε στο ελάχιστο την προσπάθεια.

Συλλογίζομαι λοιπόν πόσοι πολλοί είναι οι ‘βαθμοί ελευθερίας’ ή οι παράμετροι ή οι συνιστώσες (όπως θέλετε πείτε το), που πρέπει να ληφθούν υπόψη για να έχουν τα πράγματα την τελική έκβαση που επιθυμούμε. Κάνω την ‘προβολή’ της σκέψης μου στο κρασί και στους παραγωγούς. Ας υποθέσουμε ότι ο παραγωγός ‘έδιωξε’ την φιάλη του σε άριστη κατάσταση από το οινοποιείο. Πως μπορεί να είναι σίγουρος ότι αυτή ευχαρίστησε τον τελικό αποδέκτη στο μέγιστο δυνατό βαθμό; Και αν το κρασί ήταν φελλομένο; Και αν είχε προλάβει να οξειδωθεί στο μεσοδιάστημα; Αν οι συνθήκες αποθήκευσης του δεν ήταν οι κατάλληλες ή αν αυτός που το σέρβιρε δεν φρόντισε η θερμοκρασία να τονίζει όλα τα θετικά χαρακτηριστικά και να αμβλύνει τα ελαττώματα του; Γελάω ακόμα με το πρόσφατο κείμενο του αγαπητού μου Θοδωρή Λέλεκα, ο οποίος ανέφερε ότι σε γνωστό εστιατόριο προσπάθησαν να του ‘πασάρουν’ Μαλαγουζιά εσοδείας 2009 (‘ειδικά οινοποιημένης’ κατά τα λεγόμενα του σερβιτόρου)… Είναι αυτό που λέω βρήκαν ‘άνθρωπο’ να το κάνουν. Φυσικά ο Ted έχει την γνώση να αρνηθεί μία τέτοια φιάλη κρασί. Αν όμως στη θέση του ήταν ένας απλός καταναλωτής, το πιθανότερο είναι ότι θα έπινε ένα ‘κουρασμένο’ κρασί, το οποίο χωρίς να μπορεί να κατανοήσει ακριβώς το λόγο, θα του άφηνε στην καλύτερη περίπτωση μέτριες εντυπώσεις. Σας υπενθυμίζω όμως ότι ο παραγωγός όταν το απελευθέρωσε στην αγορά αυτό βρισκόταν σε άριστη κατάσταση, παρόλο που τελικά εκείνος θα θεωρηθεί υπεύθυνος για τη μέτρια γεύση της φιάλης… Και είμαι 100% σίγουρος ότι πολύ θα ήθελαν όλοι οι παραγωγοί του κόσμου να γνωρίζουν τι συμβαίνει με τα κρασιά τους από τη στιγμή που αυτά ‘εγκαταλείψουν’ το οινοποιείο, πιθανότατα διασχίσουν τις ‘εφτά θάλασσες’, ‘δεσμευτούν’ για ένα χρονικό διάστημα σε μία αποθήκη και τελικά επιλεγούν από ένα αγοραστή σε μία κάβα, σε ένα εστιατόριο, σε ένα super market ή οπουδήποτε άλλου.

Νομίζω ότι είναι καιρός να ευλογήσω τα ‘γένια’ του House of Wine, όχι ως συνεργάτης αλλά ως ‘πελάτης’. Κάθε φορά που έρχονται οι φιάλες που παραγγέλνω για το εστιατόριο και τις πιάνω για να τις τοποθετήσω στο ψυγείο, καταλαβαίνω από τη θερμοκρασία ότι έχουν συντηρηθεί έτσι όπως πρέπει. Ουσιαστικά επιβεβαιώνω την επιτόπια ‘αυτοψία’ που έχω κάνει πολλές φορές στην υπόγεια θερμοκρασιακά ελεγχόμενη κάβα που το House διαθέτει και η οποία διασφαλίζει άριστες συνθήκες για την φύλαξη των φιαλών. Σε πρώτη φάση οι παραγωγοί μπορεί να είναι περισσότερο ‘ήσυχοι’ μέσα από τέτοιες συνεργασίες και θεωρώ ότι είναι ανάμεσα στις υποχρεώσεις τους να φροντίζουν ώστε τα κρασιά τους να έχουν την καλύτερη δυνατή μεταχείριση από τους συνεργάτες τους. Μη ξεχνάτε ότι για το λάθος του διανομέα μου, εγώ θεωρήθηκα υπεύθυνος και όσο και αν με ‘πονάει’ γιατί είχα προσπαθήσει για το καλύτερο, ξέρω ότι έτσι έπρεπε να είναι…

Από εκεί και πέρα νομίζω ότι το ‘feedback’ μπορεί πάρα πολύ να βοηθήσει. Αν κάποια στιγμή δοκιμάσετε κάποια φιάλη κρασί που θεωρείτε ότι έχει κάποιου είδους αστοχία, ή είναι κατώτερη των προσδοκιών σας, το να επικοινωνήσετε με τον προμηθευτή ή τον παραγωγό ή ακόμα καλύτερα αν είστε σε κάποιο εστιατόριο να το αναφέρετε, νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, ακόμα και αν κάνετε λάθος. Σίγουρα δεν είναι κάτι που συνηθίζετε και μπορεί η ‘διαμαρτυρία’ σας να μην τύχει της ανάλογης συμπεριφοράς ή ακόμα και να αγνοηθεί. Ωστόσο πιστεύετε πραγματικά ότι εγώ ως επαγγελματίας θα προτιμούσα να μην είχα ακούσει τα ‘καντήλια’ από τη γραμματέα και απλά να μην με είχαν καλέσει ποτέ ξανά στο τηλέφωνο;

Τέλος οι παραγωγοί πρέπει να μας εκπαιδεύσουν… Εντάξει για τους ‘φανατικούς’ υπάρχει ο Λαζαράκης και το WSPC. Αλλά είμαι από αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα ότι η δουλειά του παραγωγού δεν τελειώνει με το να τοποθετήσει τα προϊόντα του σε μία κάβα ή σε ένα εστιατόριο. Που είναι η λεγόμενη εκπαίδευση του προσωπικού που θα αναλάβει να προωθήσει τα κρασιά; Πως είναι δυνατόν μετά ο Ted και ο καθένας από εμάς να μην ακούει αυτές τις ασυναρτησίες από δήθεν ‘υπεύθυνους’ που προσπαθούν να ξεφορτωθούν την πραμάτεια τους. Και δεν ξέρω, αλλά η διαίσθηση μου μου λέει ότι αυτά που έλεγε ο σερβιτόρος περί ειδικής οινοποίησης μπορεί και να τα πίστευε. Και ο καταναλωτής; Όταν εκπαιδευτεί δεν είναι πιο εύκολο να τον κερδίσεις; Όταν γνωρίζει ότι τα φρέσκα αρώματα της Μαλαγουζιάς είναι συνήθως προτιμότερο να τα απολαμβάνει κανείς στην τρέχουσα χρονιά, ενώ ένα Ασύρτικο σχεδόν ‘επιβάλλεται’ να έχει και μερικά χρονάκια στην πλάτη του, δεν είναι πιθανότερο ότι θα καταλάβει ότι δεν φταίει ο παραγωγός για την κακή κατάσταση μίας πιθανών οξειδωμένης Μαλαγουζιάς 5-6 ετών; Τόσες γευσιγνωσίες γίνονται στα εστιατόρια και σε διάφορες κάβες. Είναι μία θαυμάσια ευκαιρία οι παραγωγοί να πάρουν το λόγο και να μάθουν τον κόσμο πράγματα γύρω από το κρασί γενικά και από τα δικά τους κρασιά ειδικά.

Φωνάζει ο κλέφτης για να ακούσει ο νοικοκύρης’ παραφράζοντας ελαφρώς… Και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο ‘κλέφτης’ είμαι εγώ. Τα λέω για να τα βάλω καλά στο μυαλό μου, να εκπαιδεύω τους ανθρώπους που δουλεύουν για μένα και να ελαχιστοποιώ τα όποια λάθη μπορούν να δυσαρεστήσουν τους πελάτες μου. Και νομίζω ότι και μόνο το γεγονός ότι έχω την διάθεση να βελτιωθώ και να προσπαθήσω για το καλύτερο αποδεικνύει το αν η δουλειά μου έχει αξιοπιστία ή όχι. Ελπίζω την ίδια διάθεση να έχει και ο κάθε κύριος υπουργός γύρω από τα σφάλματα του. Έτσι για να παραμείνω εγώ ο ‘κλέφτης’ και να μην αντιστραφούν μέσα στο μυαλό μου οι ρόλοι…

Συγνώμη που σας ‘φόρτωσα’ με όλα αυτά που ήθελα να πω στη γραμματέα του υπουργού στο τηλέφωνο, αλλά ‘κιότεψα’ ή κομψότερα συγκρατήθηκα…

Καλή εβδομάδα


Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

Μοιραστείτε το άρθρο: