Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Διονύσια 2013 Preview

Διονύσια 2013 PreviewΑπό τον Γ. Μιχαήλο


Έχοντας αφήσει τα Διονύσια πίσω μας εδώ και μερικές ώρες, θεωρώ ότι σύσσωμος ο κόσμος του κρασιού για ένα πράγμα θα πρέπει ενδόμυχα να προσεύχεται. Να έχουμε έκθεση και του χρόνου… Και δεν μιλάω για κτήματα όπως αυτά του Γεροβασιλείου, του Μπουτάρη, του Τσάνταλη, του Κυρ-Γιάννη ή αρκετών άλλων παραγωγών που έχουν εδραιωθεί εδώ και χρόνια στην συνείδηση του καταναλωτικού κοινού ως κορυφαία. Μιλάω κυρίως για μικρότερης εμβέλειας ή αναγνωσιμότητας προσπάθειες, για τις οποίες δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο τρόπο προώθησης της δουλειάς τους πέρα από μία έκθεση που κατακλύζεται για ένα τριήμερο, από καταναλωτικό κοινό και επαγγελματίες. Ανθρώπους που με λίγα λόγια διψάνε να γνωρίσουν το Ελληνικό εμφιαλωμένο κρασί.

Είναι υπό συζήτηση το αν η απευθείας πώληση, με γενναίες για το τριήμερο εκπτώσεις, ήταν ο μόνος τρόπος για να ‘σωθεί’ η έκθεση ή αν ο ντόρος που προκλήθηκε μεταξύ ημετέρων αφορούσε τελικά έστω και στο ελάχιστο, την πλειοψηφία των καταναλωτών που δεν αποτελούν κομμάτι του οινικού μας μικρόκοσμου. Σίγουρα ωστόσο πρόκειται για μία εξέλιξη… Θετική ή αρνητική ο χρόνος είναι εκείνος που θα αποφανθεί στο τέλος… Αρκετοί ήταν αυτοί που στάθηκαν φανατικοί πολέμιοι στο πρωτόγνωρο αυτό δεδομένο, πολλοί όμως ήταν και εκείνοι οι οποίοι αναγνώρισαν πως η προσαρμογή σε νέες συνθήκες είναι σχεδόν επιβεβλημένη. Το ίδιο το σταφύλι δεν προσπαθεί εξάλλου να επιβιώσει κάθε φορά που νιώθει ότι στρεσάρεται; Για ποιον άλλο λόγο θα μας έδινε ειδάλλως ώριμο, ελκυστικό και τόσο νόστιμο φρούτο; Θα προτιμούσε να παραμείνει ξινό και άγουρο, δίνοντας έμφαση στην αναρριχητική του φύση και στην τάση του να θέλει να φτάσει στον ουρανό…

Ένα πράγμα ωστόσο δεν χωρεί συζήτηση. Η έκθεση και η σημασία της ύπαρξης της μας ξεπέρασε όλους. Ήταν όλοι εκεί, είτε πολέμιοι είτε υπέρμαχοι, μπλεγμένοι σε ένα ατελείωτο γαϊτανάκι που δοκίμαζε, αναζητούσε, γοητευόταν ή απογοητευόταν από την έως τώρα εξέλιξη του Ελληνικού αμπελώνα. Και αν ένιωθες ότι μπορεί να σε στραβοκοίταζε και κάποιος, το αμέσως επόμενο κρασί σε έκανε να το ξεχάσεις. Είπαμε ο οινικός μας κόσμος είναι μικρός και τα συναπαντήματα πολλά και όχι πάντα καλά.

Πολλά ήταν αυτά που μου άρεσαν φέτος στα Διονύσια, λιγότερα εκείνα που δεν μου άρεσαν, ωστόσο θα κάνω μία απόπειρα να αποτυπώσω μερικές από τις θετικές σκέψεις μου κατά τη διάρκεια της φετινής έκθεσης.

Να λοιπόν τι μου άρεσε περισσότερο:

1. Η σύμπραξη των οινοποιών της Κρήτης κάτω από την ομπρέλα των Wines of Crete που κατέλαβαν σχεδόν μόνοι τους ολόκληρη την Αίθουσα 4 του κόκκινου τομέα της έκθεσης. Ο κάθε παραγωγός είχε το ατομικό του stand, άλλα υπήρχαν και περίπτερα με αντιπροσωπευτικά δείγματα από ολόκληρο τον Κρητικό αμπελώνα και εξαιρετικό υλικό προώθησης. Μου άρεσαν Στο ίδιο μοτίβο εφτά από τους παραγωγούς της Σαντορίνης προτίμησαν να εκθέσουν τα κρασιά τους σε γειτονικά stands δίνοντας την ευκαιρία στον κόσμο να δοκιμάσει δίπλα δίπλα τα μοναδικά Ασύρτικα, Μαυροτράγανα ή Vinsanto από τα ηφαιστειακά εδάφη του νησιού. Αυτή η ενότητα και σύμπνοια μεταξύ των παραγωγών είναι κατά τη γνώμη μου ‘the way forward’ για να αναδείξουν πρώτα την περιοχή τους σαν brand και στη συνέχεια την δουλειά τους σε ατομικό επίπεδο…

2. Βρήκα κρασιά και παραγωγούς με άποψη. Οι Έλληνες οινοποιοί παρά την κρίση που μαστίζει διαθέτουν πλέον αυτοπεποίθηση τουλάχιστον όσον αφορά το ίδιο το κομμάτι του κρασιού. Τολμούν για παράδειγμα να προτείνουν τα λευκά τους παλαιωμένα, με την Καλλίστη Reserve του Μπουτάρη, να καταρρίπτει με ευκολία το μύθο ότι τα λευκά κρασιά δεν παλαιώνουν στη φιάλη. Άλλοι απαντούν στην κρίση με ολοένα και περισσότερες οικονομικές προτάσεις, για ορισμένες από τις οποίες θα μπορούσα να πω ότι είναι το λιγότερο νόστιμες… Έβαλα στο μάτι το Μεθέα του Βρυνιώτη με τιμή ούτε 5 ευρώ στο ράφι. Δοκίμασα επίσης αρκετά πειραματικά κρασιά, κάποια χωρίς θειώδη, άλλα με ζύμωση σε πήλινους αμφορείς, ρετσίνες τελείως έξω από τα συνηθισμένα, ποικιλίες που κάποιοι παραγωγοί αναβίωσαν πρόσφατα. Πίσω από την κρίση υπάρχει ένας οργασμός εξελίξεων και δράσεων που περιμένει το τέλος της για να αρχίσει να κορυφώνει.

3. Φέτος είχε ο καθένας την δυνατότητα να εκθέσει εαυτόν σε ένα πολύ μεγάλο πλήθος γηγενών ποικιλιών, που σίγουρα αποτελούν κομμάτι του οινικού θησαυρού της χώρας. Μούχταρο, Βιδιανό, Μαυροτράγανο, Λημνιώνα, Χυδηριώτικο, Γαϊδουριά, Κατσανό, Τινακτορώγος, Βραδιανό, Αυγουστιάτης, Λιάτικο, Σιδερίτης, Βηλάνα, Τσαούσι, Μονεμβασιά, Μαύρο Καλαβρυτινό, Θραψαθήρι, Λημνιό, λίγες μόνο από τις διαθέσιμες επιλογές. Και αν τα ονόματα δεν σας λένε κάτι είναι μάλλον ώρα να αρχίσετε να δοκιμάζετε λίγο έξω από τα συνηθισμένα.

4. Χωρίς να θέλω να γκρινιάξω, μου φάνηκε ότι ήταν μία σχετικά δύσκολη χρονιά για τα λευκά σταφύλια η περσινή, με τους παραγωγούς που διαχειρίστηκαν σοφά την πρώτη τους ύλη να ξεπερνούν τα όποια προβλήματα. Εκεί όμως που για κάποιους υποψηφίους τα πράγματα φαίνονται δύσκολα για κάποιους άλλους είναι πολύ ευκολότερα. Το Μοσχοφίλερο μου έδωσε λοιπόν την εντύπωση ότι βρέθηκε στη χρονιά του. Συνάντησα κρασιά αρωματικά, φρέσκα, με τραγανή οξύτητα, τυπικότητα και ακρίβεια στην έκφραση τους. Οι συνήθεις ύποπτοι όπως η Μαντινεία του Τσέλεπου και του Νασιάκου, δίπλα στη Μαντινεία του Μποσινάκη αλλά και το Μοσχοφίλερο του Σκούρα μου δίνουν ένα λόγο να θέλω να έρθει το καλοκαίρι ακόμα πιο γρήγορα.

5. Αφήνω για το τέλος το Ζάππειο Μέγαρο ως εκθεσιακό κέντρο. Μπορεί να μην διέθετε τεράστια άνεση χώρου και στις ώρες αιχμής της έκθεσης να υπήρξε αρκετός συνωστισμός, ωστόσο αποτελεί ένα εύκολα προσβάσιμο με κάθε μέσο σημείο, στο κέντρο της Αθήνας. Η δε κυκλική του διάταξη έκανε πολύ εύκολο των εντοπισμό των περιπτέρων και διευκόλυνε τη συνεχή ροή του κόσμου μέσα στην έκθεση χωρίς να αδικεί σχεδόν κανέναν εκθέτη, όπως συμβαίνει με τις δαιδαλώδεις διαδρομές που πρέπει να ακολουθήσεις σε άλλα εκθεσιακά κέντρα.

Το μόνο που απομένει τώρα είναι να ευχηθούμε και του χρόνου και από τη μεριά μας να αρχίσουμε να ετοιμάζουμε ότι νέο θέλουμε να συμπεριλάβουμε στο portfolio του House of Wine. Μέσα στην εβδομάδα θα έχετε πιο ακριβή εικόνα από τα κρασιά που έβαλα στο μάτι και σύντομα θα προστεθούν στις ηλεκτρονικές μας προθήκες.

Καλή εβδομάδα



Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

Μοιραστείτε το άρθρο: