Τρύγος... όπως λέμε πόλεμος

Τρύγος... όπως λέμε πόλεμοςΑπό τον Γ. Μιχαήλο


Μια και μόνο λέξη αλλά τόσες διαφορετικές παράμετροι. Στη Θερμοδυναμική θα μιλάγαμε για πάρα πολλούς βαθμούς ελευθερίας που θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη και που φυσικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να τους ελέγξεις.

Από Αύγουστο έως τέλη Οκτώβρη, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις και αρχές Νοέμβρη στο Βόρειο ημισφαίριο και έξι μήνες νωρίτερα αν μιλάμε για την ίδια σοδειά στο Νότιο ημισφαίριο, λαμβάνει χώρα ο τρύγος μια από τις πιο κοπιαστικές αλλά και ψυχοφθόρες εργασίες στο αμπέλι, αλλά σίγουρα αυτή με την μεγαλύτερη ανταπόδοση για τον αμπελουργό-οινοποιό.

Το πότε κάποιος αμπελουργός θα τρυγήσει το σταφύλι του για να το οδηγήσει στο οινοποιείο είναι ένας συνδυασμός πολλών διαφορετικών παραγόντων. Τα βιβλία λένε ως τυφλοσούρτη ότι περίπου 100 μέρες είναι το χρονικό διάστημα το οποίο μεσολαβεί ανάμεσα στην ανθοφορία και τη στιγμή του τρύγου, αλλά μάλλον αυτό δεν αποτελεί πλέον κανόνα στις περισσότερες των περιπτώσεων. Οι αμπελουργοί με μεγαλύτερη γνώση και τη βοήθεια της επιστήμης έχουν καταφέρει να ελέγξουν σε σημαντικό βαθμό ασθένειες στο αμπέλι όπως το σάπισμα του σταφυλιού (βοτρύτης) και έτσι νιώθουν μεγαλύτερη σιγουριά να παρατείνουν το χρόνο παραμονής του σταφυλιού πάνω στο αμπέλι, κάτι το οποίο θα βοηθήσει το σταφύλι που θα πάρουμε να έχει προλάβει να ωριμάσει και σε σάκχαρα αλλά να έχουν ωριμάσει και οι τανίνες και το χρώμα του και οι γεύσεις. (φαινολική ωρίμαση).

Ο ακριβής χρόνος βέβαια που θα τρυγήσει ο αμπελουργός κάθε χρονιά, εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες και είναι πολύ δύσκολο να τα βάλεις με τη φύση και τα τερτίπια του καιρού. Και εντάξει, λογικό είναι να καταλαβαίνουμε όλοι πως είναι πολύ σημαντικές οι ερωτήσεις του στυλ «έχουν ανέβει τα σάκχαρα στο επιθυμητό σημείο;», «είναι η οξύτητα αρκετά χαμηλή ή αντίστοιχα υψηλή ανάλογα με το στυλ που θέλουμε να φτιάξουμε;», «έχουν προλάβει οι τανίνες να ωριμάσουν, οι γεύσεις να αναπτυχθούν στο σταφύλι όπως και το χρώμα στο σημείο που χρειάζεται;», για να καταλήξει ο παραγωγός στην απόφαση της στιγμής του τρύγου.

Μακάρι όμως να ήταν μόνο αυτά τα οποία θα έπρεπε να λάβει κανείς υπόψη του. Υπάρχουν και πολλά άλλα πρακτικά θέματα τα οποία ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα που οι αμπελώνες της είναι κατακερματισμένοι, οι περισσότερες ιδιοκτησίες είναι μικρές και η τοπογραφία είναι πολύ ορεινή, τα οποία δύσκολα θα μπορούσαν να περάσουν από το μυαλό μας.

«Υπάρχουν διαθέσιμοι τρυγητές, άνθρωποι που θα μπουν στο αμπέλι και θα τρυγήσουν και αν ναι πόσοι μπορούν να προσληφθούν για να γίνει η δουλειά και σωστά και γρήγορα»; «Υπάρχει δυνατότητα για μηχανικό τρύγο όπου μπαίνει το μηχάνημα μέσα όπως σε χώρες με τεράστιες οίνο-παραγωγικές εκτάσεις (βλέπε Χιλή, Αυστραλία, Νότια Γαλλία) και σε μια ώρα μαζεύει ότι πέντε άνθρωποι μαζί θα είχαν μαζέψει σε μια ολόκληρη ημέρα»; «Υπάρχει διαθέσιμος χώρος στο οινοποιείο για να διαχειριστεί σωστά όλος αυτός ο τεράστιος όγκος σταφυλιών ώστε να μαζευτούν τη βέλτιστη δυνατή στιγμή»; «Και με τη πρόβλεψη καιρού τι γίνεται; Υπάρχει πιθανότητα βροχής για παράδειγμα που θα αναγκάσει τον παραγωγό να μαζέψει τα σταφύλια γρηγορότερα από κανονικά θα έπρεπε»; Και φυσικά εννοείται πως διαφορετικά αμπελοτεμάχια, σε διαφορετικά σημεία, με διαφορετικές κλίσεις, και προσανατολισμούς ωριμάζουν σε διαφορετικό χρόνο ακόμα και αν μιλάμε για την ίδια ποικιλία που προορίζεται για ένα συγκεκριμένο κρασί.

Ακόμα και αν γελάσετε ένα μεγάλο πρόβλημα για τον τρύγο είναι και τα λεγόμενα ζιζάνια. Μου έλεγε η Λέγκα Γρηγοριάδου-Μούντριχα ότι φέτος για πρώτη φορά κατάφεραν να πάρουν επαρκή ποσότητα από το φυτεμένο στο Αφράτι Ευβοίας Gewurztraminer τους, αφού η αλεπού φρόντιζε κάθε χρόνο να δείχνει πόσο πολύ της αρέσει το συγκεκριμένο σταφύλι μην αφήνοντας ρώγα για ρώγα που να μην φάει.

Μιλάμε για πραγματικό πόλεμο, την ακριβή έκβαση του οποίου ποτέ δε μπορείς να ξέρεις από πριν. Οι Νεμεάτες φέτος μετά από μια δύσκολη περίοδο ανάπτυξης με αρκετές ασθένειες και προβλήματα για το Αγιωργίτικο, ελπίζουν (και μαζί τους όλοι εμείς) πως οι φθινοπωρινές βροχές θα αργήσουν να έρθουν ώστε να προλάβουν να τρυγήσουν σε σωστή ωριμότητα τα σταφύλια τους, κάτι το οποίο θα καθορίσει και τη τελική ποιότητα για τη φετινή χρονιά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το καλό κρασί φτιάχνεται στο αμπέλι… Δουλεύεις πολύ σκληρά μια ολόκληρη χρονιά για να καρπωθείς τους κόπους σου μια συγκεκριμένη στιγμή. Μακάρι πάντα για τους Έλληνες παραγωγούς και για την σκληρή προσπάθεια που κάνουν αυτή η στιγμή του τρύγου να έχει τα προσδοκώμενα για αυτούς αποτελέσματα. Και μιας που βρισκόμαστε στη μέση του τρύγου σε όλη την Ελλάδα να τους ευχηθούμε από καρδιάς: «Καλά κρασιά»!!


Καλή εβδομάδα


Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

 

Μοιραστείτε το άρθρο: