Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Πρώτη βόλτα στο φετινό Οινόραμα

Πρώτη βόλτα στο φετινό ΟινόραμαΑπό τον Γ. Μιχαήλο


Έχω λιγότερο από δύο ώρες μπροστά μου για να χαιρετήσω, να κάνω τις απαραίτητες δημόσιες σχέσεις και να βγάλω ‘λαβράκι’ στη πρώτη επίσκεψη μου στο φετινό Οινόραμα. Εύκολο δε το λες… Αλλά για εμάς τους εστιάτορες το Σαββατοκύριακο σημαίνει πολύ δουλειά από το πρωί ως το βράδυ, για αυτό έχει «εφευρεθεί» και η Δευτέρα, όπου θα μπορέσω να δοκιμάσω-φαντάζομαι και άλλοι συνάδελφοι-πιο χαλαρά, πιο σωστά και με την ησυχία μου.

Ωστόσο το να φύγει newsletter Δευτέρας χωρίς έστω κάποιες εντυπώσεις από την πρώτη επαφή μου με το φετινό Οινόραμα είναι αδιανόητο. Το Οινόραμα για όλους εμάς που ασχολούμαστε με το κρασί είναι μια πάρα πολύ σοβαρή ιστορία και μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να κατασκηνώναμε με ένα αντίσκηνο μέσα για όλο το τριήμερο. Που αλλού θα καταφέρεις να δοκιμάσεις συγκεντρωμένους 150 παραγωγούς και να αντλήσεις ότι πληροφορία ονειρεύεσαι για τα κρασιά τους;

Επειδή ο χρόνος μου είναι λίγος και ο κόσμος πάρα πολύς όπως και θα έπρεπε σε μια έκθεση κρασιού αποφασίζω να κινηθώ λιγάκι πιο έξυπνα. Αφήνω τις δύσκολες αποστολές για Δευτέρα και ξεκινάω από οικεία πρόσωπα στα οποία θα μπορέσω να «κλαφτώ» λιγάκι για να έχω μια περισσότερο ταχεία εξυπηρέτηση ανάμεσα στο πλήθος. Έτσι και αλλιώς είμαι εγώ παρέα με το μπλοκάκι μου μόνο, σε αυτές τις εκθέσεις και προσπαθώ να κινούμαι γρήγορα και σχετικά απαρατήρητος για να καταφέρω να κάνω δουλειά.

Ξεκινάω από Εύβοια πλευρά με πολύ οικεία πρόσωπα. Πάνω που έλεγα ότι έχω «ξεσκονίσει» από όλες τις πλευρές το Κτήμα Αβαντίς, ο Απόστολος Μούντριχας κάνει μια ντρίπλα και στο φετινό Οινόραμα παρουσιάζει δύο νέες ετικέτες. Αν τυχόν δεν ήξερα ότι από πλευράς πωλήσεων είναι σε τρελή φόρμα θα αγχωνόμουν που το portfolio του διευρύνεται ακόμα περισσότερο.

Το μενού επιφυλάσσει ένα super ροζέ από Μαυροκουντούρα, εμφιαλωμένο μόνο σε magnum φιάλες παρακαλώ -γιατί Μύκονος και καλοκαίρι είναι κοντά!- και ένα γλυκό κρασί από Syrah!. Η ροζέ Μαυροκουντούρα Πλαγιές Γερακιών είναι lifestyle και δε το κρύβει αλλά πέρα από αυτό το στοιχείο, το κρασί είναι και πάλι άψογα δουλεμένο από τον παραγωγό, super δροσιστικό στο στόμα, με τραγανό και όχι βαρύ φρούτο. Το γλυκό Syrah είναι μια πρωτοτυπία του Απόστολου ο οποίος έχει βαλθεί να μας τρελάνει με την ποικιλία και το πώς την διαχειρίζεται. Φυσικά δε μπορώ να μην αναφερθώ στο κλασικό του Syrah το οποίο μετά από τόσα χρόνια στην αγορά δε δείχνει το παραμικρό σημάδι κόπωσης. Για μένα παραμένει ένα από τα κορυφαία value for money της αγοράς με το 2010 να είναι απολαυστικό στη μύτη και το στόμα.

Μένοντας Εύβοια ο Κωνσταντίνος Βρυνιώτης σε μια χρονιά που τα λευκά δεν είναι και στη καλύτερη τους φόρμα με εντυπωσίασε με το φετινό Ίαμα λευκό. Το κρασί είναι πιο μαζεμένο στο φρούτο, mineral και με πολύ ωραία στόμα που ισορροπεί το πάχος με τη φρεσκάδα της οξύτητας. Το Ασύρτικο sur lie εντυπωσιάζει και πάλι στο στόμα φέτος αλλά νομίζω σε κανά τρίμηνο από τώρα θα ανοίξει και στη μύτη φτάνοντας στα περσινά επίπεδα. Μην επαναπαυθείτε όμως… Το κρασί εξαφανίζεται από τα ράφια οπότε κάντε τα κουμάντα σας από νωρίς.

Η Κρήτη και πάλι έδωσε δυναμικό παρών με μια ολόκληρη αίθουσα αφιερωμένη στα Wines of Crete. Malvasia di Candia και Μοσχάτο Σπίνας έδωσαν φέτος πολύ αρωματικά κρασιά, με ισορροπημένες οξύτητες. Έτσι και κάνει πως ανοίγει λίγο ο καιρός θα σπάσουν τα ταμεία. Δε πρόλαβα να δοκιμάσω τα πάντα αλλά και Καραβιτάκης και Πατεριανάκη είχαν εξαιρετικό Μοσχάτο Σπίνας όπως επίσης και η Malvasia Kudos του Ντουράκη. Τα Βιδιανά ήταν και φέτος εντυπωσιακά και βλέπω πως όλο και περισσότεροι παραγωγοί εμφιαλώνουν. Επίσης μου άρεσε πολύ και το Skipper το οποίο ήταν ένα Βιδιανό-Πλυτό από το Οινοποιείο Ρους (πρώην Ταμιωλάκη). Νομίζω πως σύντομα η λίστα του House of Wine με τους Κρητικούς πρόκειται να ανανεωθεί καθώς η ποιότητα ανεβαίνει ολοταχώς.

Άλλη κοινή προσπάθεια που πρόλαβα να δοκιμάσω ήταν τα Wine of Athens, η σύμπραξη πέντε παραγωγών της Αττικής. Από το portfolio του House of Wine λείπει αυτή τη στιγμή μόνο ο Μάρκου ο οποίος είχε ένα πολύ φιλικό Σαββατιανό, αρωματικό με ισορροπημένη οξύτητα και μια περισσότερο πληθωρική, αρωματική, Μαλαγουζιά. Ο Μυλωνάς είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο φέτος με ανανεωμένες όλες τις ετικέτες του. Το Νέηλυς της Αναστασίας Φράγκου καίει για άλλη μια χρονιά καρδιές, δύσκολα θα βρείτε πιο θηλυκό, σαγηνευτικό κρασί σε όλη την έκθεση. Ενώ ο Παπαγιαννάκος με εξαιρετικό Σαββατιανό αλλά και κάτι παλαιώμενες Μαλαγουζιές που μου έδωσε να δοκιμάσω και με εντυπωσίασαν. Κοκοτό δε δοκίμασα αλλά έχουμε και τη Δευτέρα για να είμαστε πιο αφοσιωμένοι. Ωστόσο το ροζέ του που έχω δοκιμάσει ήδη ξέχωρα είναι διαφορετικό από πέρσι αλλά εξίσου ευχάριστο, μη πω και περισσότερο εμπορικό στο στυλ.

Αυτό που με εντυπωσίασε επίσης είναι η στροφή των Ελλήνων παραγωγών σε ροζέ στο στυλ της Προβηγκίας με πάρα πολύ απαλό, σχεδόν ντροπαλό χρώμα. Το καινούριο ροζέ από το Κτήμα Γράμψα, ο Κώστας Λαζαρίδης με μονοποικιλιακό Merlot, το Petite Fleur του Παρπαρούση, το οποίο όμως δεν είναι καινούριο, η Μανδηλαριά-Μαλαγουζιά του Μυλωνά είναι όλα κρασιά προς αυτή τη κατεύθυνση.

Πρόλαβα και μερικά ακόμα κρασιά να δοκιμάσω. Ανάμεσα τους το καινούριο Viognier του Παλυβού το οποίο ίσα που πέρασε ένα χάδι τριών μηνών από βαρέλι και ήταν γεμάτο ανθικότητα, βερύκοκο, αχλάδι και όμορφη λιπαρότητα στο στόμα. Μου φάνηκε τυπικότατο και θα το ξαναδοκιμάσω άμεσα για δεύτερη γνώμη.

Ο καινούριος Καβαλιέρος είναι ένα ποίημα στο στόμα, ενώ το Αηδάνι Σιγάλα του 14 μου φάνηκε πιο mineral και λιγότερο αρωματικό από ότι το περσινό αν και νομίζω ότι θα ανοίξει εξαιρετικά στη φιάλη και είναι από τις ποικιλίες που έχω βάλει κάτω από το μικροσκόπιο. Από τη Γαία τόσο ο Θαλασσίτης του 14 όσο και το Wild Ferment ήταν πραγματικά σούπερ.

Από τα αγαπημένα μου οινοποιεία ο Τετράμυθος που σύντομα θα έχουμε στα ράφια του House of Wine με εντυπωσίασε πάλι με τη Μαλαγουζιά, η οποία διέθετε πολύ κομψό αρωματικό χαρακτήρα και δροσιά στο στόμα και η Μηλιά που και το 2014 παρά το γεγονός ότι το βαρέλι είναι αυτή τη στιγμή εμφανές διαθέτει φοβερή φινέτσα και κλάση. Λιπαρό και ταυτόχρονα φρέσκο, φυτικό με εξαιρετικές δρύινες νότες.

Από Τέχνη Οίνου και εν αναμονή του Chardonnay δοκίμασα το Ασύρτικο Ήδυσμα Δρυός το οποίο ήταν εξαιρετικό τόσο στη μύτη όσο και στο στόμα, με κοφτερή οξύτητα, γεμάτο σώμα και πολύ μεγάλη διάρκεια. Η Τέχνη Αλυπίας λευκή ήταν σούπερ αρωματική όπως κάθε χρόνο με πολύ υψηλή οξύτητα στο στόμα, που την έκανε λίγο πιο geeky κάτι το οποίο αρέσει σε εμάς που θέλουμε τις οξύτητες στο Θεό.

Δοκίμασα και τη Κυδωνίτσα του Θεοδωρακάκου και του Τσιμπίδη. Η ποικιλία αυτή είναι αρωματική με το χαρακτηριστικό της να είναι ότι μυρίζει κυδώνι, οξύτητες όχι πολύ υψηλές και νομίζω ένα σταφύλι το οποίο ήδη δίνει πολύ ευχαρίστηση και στο μέλλον ακόμα περισσότερη.

Η Δευτέρα αναμένεται να με βρει στην έκθεση από το πρωί… Οπότε θα έχω πολύ περισσότερο χρόνο να επανέλθω και μέσα στην εβδομάδα με πολύ πιο αναλυτικές εντυπώσεις από το φετινό Οινόραμα. Τουλάχιστον θα προσπαθήσω να δοκιμάσω όσο γίνεται περισσότερους παραγωγούς και φυσικά κόκκινα τα οποία αφήνω πάντα για τη δεύτερη μέρα!!


Καλή εβδομάδα


Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

 

Μοιραστείτε το άρθρο: