Κρασί και νησιά του Βορείου Αιγαίου

Τα νησιά του Βορείου ΑιγαίουΑπό τον Γ. Μιχαήλο



Από τη Σάμο, τη Λέσβο και την Λήμνο ποιο νησί να διαλέξω; Αν σας έδωσα την εντύπωση ότι αναφέρομαι στο πλάνο μου για τις φετινές διακοπές μάλλον σας παραπλάνησα, αφού τα τρία μεγαλύτερα νησιά του συμπλέγματος νησιών του Βορείου Αιγαίου αποτελούν και εξαιρετικούς παραγωγούς κρασιών ήδη από την αρχαιότητα. Μη ξεχνάτε ότι το περίφημο Λημνιό που συναντάμε στην περιοχή της Θράκης και της Μακεδονίας που αποτελεί μία από τις αρχαιότερες ποικιλίες της Ευρώπης κατάγεται από τη Λήμνο, όπου είναι ευρύτερα γνωστό ως Καλαμπάκι.

Χωρίς στην πραγματικότητα να βρίσκονται τόσο βόρεια όσο το όνομα τους συνιστά, αφού το βορειότερο από αυτά η Λήμνος βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος αντίστοιχο με αυτό της Θεσσαλίας, έχουν ένα τυπικό Αιγαιοπελαγίτικο κλίμα. Τα καλοκαίρια είναι ζεστά και ξηρά, με αρκετούς ανέμους κατά τον Αύγουστο και χειμώνες οι οποίοι είναι σχετικά ήπιοι.

Από τα νησιά αυτά η Σάμος μάλλον συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο σημαντικές ονομασίες προέλευσης της Ελλάδας, με το λευκό μικρόρωγο Μοσχάτο να βρίσκει εκεί τον «παράδεισο» του. Και ενώ το Μοσχάτο συναντάται και σε άλλες PDO για επιδόρπιους οίνους, όπως στο Ρίο Πατρών, στη Ρόδο ή τη Λήμνο και πάντα συνοδεύει το όνομα της περιοχής, πχ Μοσχάτος Ρίου Πατρών, στη Σάμο κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο και η ονομασία προέλευσης είναι απλά Σάμος. Η δημιουργία το 1934 του συνεταιρισμού της Σάμου υπήρξε σημείο κλειδί στην ανάπτυξη του νησιού και σε παγκόσμιο επίπεδο θεωρείται ως ένα από τους πλέον επιτυχημένους συνεταιρισμούς.

Αν και τα γλυκά Μοσχάτα του νησιού είναι αυτά τα οποία φέρουν το δικαίωμα στην ονομασία προέλευσης, με όποιον τρόπο και αν φτιάχνονται είτε δηλαδή ως vin doux, vin doux naturel ή από λιαστά σταφύλια (vin naturellement doux), θα σταθώ στα ξηρά κρασιά του συνεταιρισμού που αναλογικά είναι πιο πρόσφατο φαινόμενο. Ανάμεσα τους οι καταπληκτικές Ψηλές Κορφές, που προέρχονται από τους καλύτερους ορεινούς αμπελώνες του νησιού, σε πεζούλες στα 800 περίπου μέτρα υψόμετρο. Ένα κρασί που φέρνει όλη την ανθικότητα και τον grapey χαρακτήρα του Μοσχάτου, διαθέτοντας εκρηκτική αρωματική ένταση στη μύτη που συνδυάζεται με τραγανό και απόλυτα δροσιστικό, ξηρό «στόμα». Αν διάλεγα λοιπόν ένα κρασί από τη νησί για το φετινό μου καλοκαίρι αυτό θα ήταν οι Ψηλές Κορφές.

Η Λήμνος είναι το δεύτερο πιο σημαντικό νησί σε επίπεδο παραγωγής του Βορείου Αιγαίου με τους αμπελώνες να βρίσκονται κατά κύριο λόγο στο δυτικό κομμάτι του νησιού. Το Λημνιό γνωστό ως Καλαμπάκι στο νησί είναι το διάσημο ερυθρό σταφύλι με αναφορές σε ποιητές της αρχαιότητας όπως ο Όμηρος και ο Ησίοδος, χωρίς όμως στην παρούσα φάση να καταφέρνει να φτάνει τα επίπεδο της ποικιλίας, όπως αυτή εκφράζεται στη Θράκη, πχ το Λημνιό από τους Κίκονες.

Οι αμπελώνες της Λήμνου είναι στην μεγάλη τους πλειοψηφία φυτεμένοι με Μοσχάτο, όμως σε αντίθεση με τη Σάμο εδώ μιλάμε για το Μοσχάτο Αλεξανδρείας, άλλο μέλος της οικογένειας των Μοσχάτων. Η ποιότητα που δίνει είναι και εδώ εξαιρετική αν και θεωρείται υποδεέστερο από το λευκό της Σάμου, δίνοντας γλυκά και ξηρά κρασιά με πολύ εκρηκτικό, fruit forward χαρακτήρα, έντονη ανθικότητα και ελκυστικότατη διάσταση. Εδώ υπάρχει και
η ΠΟΠ Λήμνος η οποία αναφέρεται στα ξηρά κρασιά του νησιού. Για πολλά χρόνια η ξηρή Λημνία Γη του Χατζηγεωργίου είναι ένα από τα πιο καλοκαιρινά, στο μυαλό μου, λευκά κρασιά του Ελληνικού αμπελώνα. Το Μοσχάτο Αλεξανδρείας στριφογυρίζει γύρω από το φρούτο και πραγματικά αυτό το κρασί με τα «ζαλιστικά» σχεδόν αρώματα εσπεριδοειδών, ροδάκινων, σταφυλιού και τριαντάφυλλου επιβεβαιώνει αυτή την διάσταση της ποικιλίας. Έχοντας περάσει και πολλά καλοκαίρια στο νησί, δεν μπορώ να σκεφτώ πιο ευχάριστο κρασί, καλά παγωμένο σε ταβερνάκι, δίπλα στο κύμα…

Το τρίτο κατά σειρά νησί του Βορείου Αιγαίου, η Λέσβος διέθετε με τη σειρά της μεγάλο παρελθόν οινοπαραγωγής, κάτι το οποίο δεν ισχύει σήμερα. Αν κάπου θέλετε να ρίξετε τις ευθύνες τότε ίσως η απάντηση σας να βρίσκεται στο ούζο, ένα προϊόν για το οποίο φημίζεται το νησί και είναι πολύ πιο προσοδοφόρο και εύκολο να παραχθεί.

Για την ακρίβεια το μόνο οινοποιείο που γνωρίζω από το νησί και έβγαλε τη Λέσβο προς τα έξω είναι ο Μεθυμναίος, της οικογένειας Λάμπρου. Εδώ η μόνη ποικιλία που καλλιεργείται είναι το Χυδηριώτικο μια τοπική ερυθρή ποικιλία που όμως δίνει και το λευκό (blanc de noir)και το ερυθρό κρασί του οινοποιείου, αλλά και μια τρίτη ετικέτα orange wine  (πορτοκαλί κρασιού). Ο Μεθυμναίος στην ερυθρή εκδοχή του θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ένα από το πιο ευχάριστα ερυθρά κρασιά για το καλοκαίρι. Φινετσάτο και κομψό, με τραγανό κόκκινο φρούτο, χαρακτηριστική ορυκτότητα και νύξεις από τριαντάφυλλο. Ένα κρασί το οποίο ακόμα και λόγω της σπανιότητας του οφείλεται να το δοκιμάσετε!



Καλή Εβδομάδα!


Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

 

Μοιραστείτε το άρθρο: