Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά: Με την οπτική της Μαριάννας Μακρύγιαννη

Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά: Με την οπτική της Μαριάννας Μακρύγιαννη
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Κόκκινα, κόκκινα και πάλι κόκκινα. Η ‘χαρά’ όσων λατρεύουν τα κόκκινα κρασιά και ιδιαίτερα τα premium. Μια άκρως πετυχημένη έκθεση, που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη χρονιά φέτος, με μεγάλη προσέλευση. Η elit των ερυθρών Ελληνικών κρασιών αλλά και των εισαγόμενων ήταν εκεί. Η πλειοψηφία βέβαια ήταν τα Ελληνικά κρασιά, τα οποία άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις αποδεικνύοντας την πρόοδο και την δυναμική του αμπελώνα μας.

Λόγω του κόστους, δεν ήταν εύκολο να δοκιμάσουμε μεγάλο αριθμό εισαγόμενων κρασιών, οπότε επικεντρωθήκαμε στα Ελληνικά, τα οποία στην πλειοψηφία τους διατίθενταν δωρεάν και είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Κάθετες (ίδιο κρασί σε διαφορετικές χρονιές), πολλά παλαιωμένα αλλά και φρέσκα κρασιά και νέα προϊόντα ήταν στην διάθεση του κοινού. Τα παλαιωμένα κρασιά που δοκιμάστηκαν απέδειξαν ότι υπάρχουν πολλά Ελληνικά μεγάλα κρασιά, που έχουν την δυνατότητα να παλαιώνουν και να εξελίσσονται όμορφα στον χρόνο.

Και για να ευλογήσουμε και τα γένια μας λιγάκι, με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι το House of Wine διαθέτει στην λίστα του τα περισσότερα κρασιά από αυτά που παρουσιάστηκαν.

Το επίπεδο των κρασιών (αλλά και της διοργάνωσης) ήταν πολύ υψηλό! Πηγαίνοντας στην έκθεση, είχα στο μυαλό μου να ξεχωρίσω μόνο 5 κρασιά. Αλλά ήταν αδύνατον. Εύκολα θα μπορούσα να ξεχωρίσω τα τριπλά. Θα μείνω όμως σε 7 κρασιά, 5 Ελληνικά και 2 από τον διεθνή αμπελώνα. Και τα 7 έχουν εξελιχθεί πολύ καλά στον χρόνο και μπορούν να παλαιώσουν για αρκετά χρόνια ακόμα.

Αγιορείτικο Άβατον 2004.

Εκεί στο τραπεζάκι του Τσάνταλη είχαν κάθετες σε κρασιά από την Ραψάνη και το Άβατον από το Άγιο όρος. Όλα είχαν μεγάλο ενδιαφέρον αλλά τα Άβατον έκλεψαν την παράσταση. Ξεκινάμε με το Άβατον του 2010 το οποίο ήταν αρχικά στην πρώτη πεντάδα. Δοκιμάζοντας όμως το 2007 παίρνει αυτό την θέση του στην πεντάδα. Φτάνοντας στο 2005 το σημειώνω σαν το καλύτερο, μέχρι που δοκίμασα το 2004. Τα σύνθετα αρώματα, η συμπύκνωση και η εντυπωσιακή φρεσκάδα με εντυπωσίασαν.

Σκαλάνι magnum 2007.

Αν και είναι η μοναδική παρουσία από την Κρήτη στην έκθεση, εκπροσώπησε επάξια το νησί, κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Το πετυχημένο χαρμάνι του Syrah με το Κοτσιφάλι, σε magnum φιάλη σε όλο του το μεγαλείο. Πλούσιο, ώριμο και γοητευτικό έτοιμο να προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις.

Σύνορο 2007.

Αν και στο τραπεζάκι του Σκούρα προσέφεραν ένα εκπληκτικό Μέγα Οίνο του 1999, σε φιάλη 3 λίτρων, θα σταθώ στο Σύνορο του 2007. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε ήταν ένα δυναμικό και ταυτόχρονα ευκολόπιοτο κρασί έτοιμο να κερδίζει ακόμα και τους φανατικούς των λευκών κρασιών. Εδώ πιο μεστό και εκλεπτυσμένο από κάθε άλλη χρονιά, με τα ώριμα αρώματα φρούτων να συναγωνίζονται με τα φρέσκα για το πια θα υπερισχύσουν.

Terroir 2004.

Όταν πρωτοκυκλοφόρησε αυτό το κρασί και το δοκίμασα, θεώρησα ότι το βαρέλι είναι αρκετά έντονο και σκέπαζε τα φρουτώδη χαρακτηριστικά. Τώρα όμως, με 11 χρόνια στην πλάτη του βρίσκεται στα καλύτερα του. Τα αρώματα δρυός ‘ντύνουν’ διακριτικά τα αρώματα των φρούτων και των μπαχαρικών οδηγώντας σε ένα πολύπλοκο και κομψό σύνολο. Κυριολεκτικά μια ‘μεγάλη’ Νεμέα.

Μπλε Αλεπού 2012.

Και ένα κρασί στην τρέχουσα χρονιά, φρέσκο και στιβαρό έτοιμο να κατακτήσει ακόμα και του πιο απαιτητικούς ουρανίσκους. Αν έχετε υπομονή αφήστε μερικές φιάλες στην κάβα σας και αρχίστε να τις ανοίγετε μετά από μία πενταετία.

Montes Purple Angel 2012:

Ένα μεγάλο κρασί από την Χιλή και την πιο σημαντική ερυθρή ποικιλία της χώρας, το Carmenere. Πλούτος, βάθος και πολυπλοκότητα είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά του. Πραγματικά ένα κρασί που διεγείρει τις αισθήσεις!

Guado Al Tasso 2012.

Από τον Πατριάρχη του Ιταλικού κρασιού, Antinori, ένα σπουδαίο κρασί από το Bolgheri που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό! Ένα χαρμάνι των ποικιλιών του Bordeaux (Cabernet Sauvignon, Merlot και Cabernet Franc) που θα ζήλευαν πολύ Μπορντωλέζοι.


Στην υγειά σας!



Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

 

Μοιραστείτε το άρθρο: