Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Σε ποιες ποικιλίες θα ψάξουμε για ερυθρά ανοιξιάτικα κρασιά;

Σε ποιες ποικιλίες θα ψάξουμε για ερυθρά ανοιξιάτικα κρασιά;
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Αφήνοντας πίσω το Πάσχα και με τις θερμοκρασίες να παίρνουν τον ανήφορο, θα αρχίσουμε να ξεμυτίζουμε στο μπαλκόνι, να τρώμε έξω είτε είμαστε στο σπίτι είτε σε κάποιο εστιατόριο, οι διατροφικές μας συνήθειες να ‘ελαφραίνουν’ (τουλάχιστον τα φρέσκα λαχανικά θα έχουν μεγαλύτερη παρουσία) και μόλις δούμε και τις φωτογραφίες από τα πρώτα μπάνια των πιο τολμηρών θα ξέρουμε ότι φτάσαμε και στο καλοκαίρι!

Είναι η εποχή που ‘αναθεωρούμε’ και τις οινικές μας συνήθειες με τα κόκκινα να ‘αραιώνουν’ και να δίνουν την θέση τους σε λευκά και ροζέ κρασιά για να ταιριάξουν καλύτερα με τα φαγητά αλλά και με τις θερμοκρασίες. Τα υψηλόβαθμα και σούπερ πληθωρικά ερυθρά όπως και να το κάνουμε, δεν θα ‘τραβιούνται’ τόσο εύκολα από εδώ και πέρα. Ακόμα και αυτοί που δεν τα αποχωρίζονται, θα περιμένουν τις πιο δροσερές μέρες (μάλλον νύχτες) για να τα πιούν.

Όμως δεν χρειάζεται να αφήσουμε πίσω όλα τα κόκκινα κρασιά αυτούς τους μήνες (που δεν είναι και λίγοι στην χώρα μας) που οι θερμοκρασίες θα βρίσκονται ψηλά. Υπάρχουν πολλά κόκκινα κρασιά που θα μπορούσαν να συνοδεύσουν τα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά μας γεύματα.

Σίγουρα όλες οι ποικιλίες μπορούν να δώσουν πιο ελαφριά κρασιά, αν οινοποιηθούν κατάλληλα, με σκοπό την παραγωγή φρέσκων κρασιών, είτε μιλάμε για Αγιωργίτικο, Ξινόμαυρο, είτε μιλάμε και για τις κατεξοχήν δυνατές ποικιλίες όπως το Cabernet Sauvignon ή το Syrah. Υπάρχουν όμως ποικιλίες, που στηρίζουν την γοητεία τους στην φινέτσα και όχι στον πληθωρικό χαρακτήρα. Ποικιλίες γεμάτες φρεσκάδα, με υψηλές οξύτητες, κομψές τανίνες, μέτρια επίπεδα αλκοόλης και διακριτική παρουσία δρυός που σίγουρα θα μπορούσαν να μας συντροφεύσουν όχι μόνο τώρα αλλά και το κατακαλόκαιρο. Τέτοιες ποικιλίες μπορούμε να βρούμε και στον Ελληνικό και στον διεθνή αμπελώνα.

Ξεκινώντας από τον Ελληνικό αμπελώνα, η πρώτη ποικιλία που μου ήρθε στο μυαλό είναι η Λημνιώνα που εξελίσσεται σε μία από τις σπουδαιότερες ερυθρές Ελληνικές ποικιλίες, με τα χαρίσματα της να είναι η υψηλή οξύτητα, τα φρέσκα εκφραστικά αρώματα που εστιάζουν στα σκούρα φρούτα και τα βότανα, αλλά και το μέτριο επίπεδο των, σχεδόν πάντα, ευγενικών τανινών. Χαρακτηριστικά που συνθέτουν κρασιά (Λημνιώνα Ζαφειράκη, Κτήμα Θεόπετρα Λημνιώνα) που ‘πάνε’ εύκολα κάτω με ότι θερμοκρασία και να επικρατεί ακόμα και με γεύματα βασισμένα στο ψάρι!

Το Λημνιό (με κρασιά όπως το Λημνιό Κίκονες, Λημνιό Porto Carras) θα μπορούσε να είναι μία ακόμα εναλλακτική από τον Ελληνικό αμπελώνα, καθώς συνήθως δίνει βελούδινες τανίνες, αρώματα και γεύσεις κόκκινων φρούτων και βοτάνων και παρόλο που η οξύτητα του δεν βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα διακρίνεται για την ζωηράδα του. Από τις Κρητικές ερυθρές ποικιλίες, το Λιάτικο (όπως το Δουλουφάκης - Dafnios Ερυθρός) είναι πιο κοντά σε αυτό που ψάχνουμε, που παρόλο που συνήθως δίνει υψηλό αλκοόλ, το σώμα του βρίσκεται σε μέτρια επίπεδα και οι τανίνες του σε χαμηλά.

Μπορούμε να πάμε και σε πιο σπάνιες Ελληνικές ποικιλίες. Το Μαύρο Καλαβρυτινό (Μαύρο Καλαβρυτινό Τετράμυθος) από την Πελοπόννησο με τις ήπιες τανίνες, την αισθητή οξύτητα και το κερασένιο προφίλ, το Βλάχικο (Βλάχικο Γκλίναβου, Rossiu di Munte Βλάχικο) από την Ήπειρο με την δροσιστική του οξύτητα, τα αρώματα μικρών κόκκινων φρούτων και γλυκών μπαχαρικών, το χαμηλό αλκοόλ και τις μαλακές τανίνες, αλλά και το Μούχταρο (Κτήμα Μουσών Μούχταρο) από την Στερεά Ελλάδα που φαίνεται να διατηρεί υψηλά επίπεδα οξύτητα και ευγενικό προφίλ, είναι ποικιλίες που δεν τις συναντάμε συχνά αλλά αξίζει να τις δοκιμάσουμε ακόμα και σε πιο ‘καυτές’ συνθήκες.

Στον διεθνή αμπελώνα, η πρώτη ποικιλία που συστήνω να ανατρέξουμε για να βρούμε όχι μόνο την ανοιξιάτικη αλλά και την καλοκαιρινή ‘ερυθρή’ παρέα μας είναι τo Pinot Noir. Ειδικά αν προέρχεται από περιοχές με ψυχρά κλίματα. Η ποικιλία εμφανίζει συνήθως μέτριο προς απαλό χρώμα, αρώματα και γεύσεις κόκκινων φρούτων, λουλουδιών και βοτάνων, υψηλή οξύτητα, μέτριο σώμα και μέτριο επίπεδο και τανινών. Αν και στην Ελλάδα βρίσκουμε αρκετά Pinot πια, λόγω του ζεστού κλίματος της χώρας, το αλκοόλ συνήθως βρίσκεται σε πιο υψηλά επίπεδα και τα αρώματα παίρνουν την πιο ώριμη μορφή τους, οπότε αν θέλουμε να βρούμε τις υψηλές οξύτητες, τα άνθη και τα φρέσκα φρούτα θα ήταν προτιμότερο να πάμε στον παγκόσμιο αμπελώνα. Ανάμεσα στην Βουργουνδία (Bourgogne Rouge Serafin) και στην Νέα Ζηλανδία που είναι δύο από τις πιο φημισμένες περιοχές για κρασιά από αυτή την ποικιλία, σίγουρα η ζωντάνια των Νεοζηλανδέζικων (Pinot Noir Cellar Selection, Pinot Noir Graywacke) τα φέρνει πιο κοντά σε αυτό που ψάχνουμε!

Θα συνεχίσουμε με το Gamay, την ποικιλία που χρησιμοποιείται στην περιοχή του Beaujolais (Beaujolais Villages Natural). Σε αυτή την περίπτωση και η ποικιλία αλλά και ο τρόπος παραγωγής των κρασιών (carbonic maceration) οδηγούν στην δημιουργία κρασιών με άφθονη φρεσκάδα. Αν εξαιρέσουμε τα Beaujolais Nouveau, που θα πρέπει να έχουν καταναλωθεί πολύ πριν τους καλοκαιρινούς μήνες και δεν τα συζητάμε, το στιλ των κρασιών είναι σχετικά ελαφρύ, με απαλές τανίνες, φρουτώδη χαρακτήρα, μέτριο αλκοόλ και σώμα που σπάνια ξεπερνάει τα μέτρια επίπεδα.

Μία ακόμα ποικιλία που θα μπορούσε να μας δώσει το απόλυτο καλοκαιρινό ερυθρό κρασί είναι η Barbera (όπως το Barbera d'Asti, Tenuta del Fant Santo Stefano Belbo), καθώς εμφανίζει χαμηλό επίπεδο τανινών, υψηλή οξύτητα και έντονα φρουτώδες προφίλ. Τέλος αν δεν σας έχω καλύψει έως τώρα ανατρέξτε και στο Cabernet Franc που θα μπορούσε να είναι μία ακόμα επιλογή, αλλά ίσως όχι στο Μπορντώ αλλά στην κοιλάδα του Λίγηρα, που τα κρασιά εμφανίζονται πιο φρουτώδη, με έντονο φυτικό χαρακτήρα, υψηλή οξύτητα και πιο μαζεμένες τανίνες.


Στην υγειά σας!

Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Μοιραστείτε το άρθρο: