Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Ταβερνάκι, αθερίνα, χωριάτικη, ρετσίνα...

Ταβερνάκι, αθερίνα, χωριάτικη, ρετσίνα... Γράφει ο Sommelier 



Γράφω αυτές τις γραμμές μετά την επιστροφή μου από το μπάνιο στην παραλία του χωριού. Όπου στο μικρό ταβερνάκι δίπλα στο κύμα, συναντηθήκαμε με φίλους παραθεριστές και ντόπιους μετά το μπάνιο, γύρω από το κλασσικό μεζεδάκι, που -όπως συνήθως- εξελίσσεται σε τσιμπούσι μέχρι τις 2 ή 3 το μεσημέρι, παρέα με -τι άλλο;- αθερίνα, χωριάτικη και ...ρετσίνα!

Και γράφω αυτές τις γραμμές παρά το βαρύ κεφάλι από τον ήλιο και το κρασί, ακριβώς για να μην ξεχαστούν οι εντυπώσεις... πριν έλθει η λογική και λογοκρίνει ή -έστω- επηρεάσει- την αίσθηση που μένει μετά το μεσημεριανό τσιμπούσι με τα απλούστερα των καλοκαιρινών εδεσμάτων... και την συνοδευτική χύμα ρετσίνα.

Ταβερνάκι, αθερίνα, χωριάτικη, ρετσίνα... Ένα καλοκαιρινό τετράπτυχο κοινό σε κάθε νησί, παραλία, χωριό, πλατεία, μεσημέρι-βράδυ. Κάτω από την τέντα της ταβέρνας, τον πλάτανο, όταν ο καφτός μεσημεριάτικος ήλιος τσουρουφλίζει τα πάντα, ή κάτω από τον λαμπρό έναστρο ουρανό της ελληνικής εξοχής, το βραδάκι... Αποτελεί πια αναπόσπαστο μέρος της ελληνικής κουλτούρας των διακοπών, εξάγεται και αυτό σαν τουριστικό προϊόν και υπόσχεση για ανεμελιά, απλότητα, μακριά από τις τυπικότητες της πόλης, μαζί με τον mousaka, παρέα με την Greek Salad (κοινώς χωριάτικη), το ούζο και άλλα "τυποποιημένα" προιόντα του Greek life style.

Greek retsina, λοιπόν... χύμα ρετσίνα, στο μικρό, κοντόχοντρο κλασσικό γυάλινο ποτηράκι. Αυτή η ρετσίνα που τόσες φορές έχει κατηγορηθεί ότι δυσφημίζει το ελληνικό κρασί, με το ρετσίνι να υπερκαλύπτει και να δολοφονεί κάθε γεύση η άρωμα του υπόβαθρου οίνου,... συνήθως απροσδιόριστης προέλευσης, αμφίβολης καθαρότητας, άγνωστης σύνθεσης και συστατικών.

Και όμως... ακόμα και όσοι έχουν δώσει μάχες για την προώθηση και την επικράτηση του ποιοτικού, εμφιαλωμένου κρασιού, εκεί, στο παραδοσιακό ταβερνάκι, με την ανεμελιά των καλοκαιρινών διακοπών, της παρέας, της ατημελησιάς, του ελληνικού "χύμα στο κύμα", η μάχη δείχνει απόλυτα χαμένη! Ακόμα και ο πιο φανατικός οινόφιλος και υποστηρικτής του εμφιαλωμένου κρασιού, δύσκολα βλέπει να ταιριάζει το ποτήρι με το μίσχο, δίπλα στην χωριάτικη και την αθερίνα, σ' αυτό το τυπικά ελληνικό μεσημεριανό γεύμα στην ταβέρνα, με ένδυμα το... μαγιό ή το σορτσάκι. Και το ίδιο δύσκολα η φιάλη με το εμφιαλωμένο να αντικαθιστά το καραφάκι ή το κατρούτσο με τη ρετσίνα. "Χύμα" εμείς... "χύμα" η διάθεση, χύμα και το κρασί!

Δεν πειράζει... η ήττα είναι ευχάριστη, παρά το ότι είναι ήττα κατά κράτος για κάποιον σαν εμένα που δεν χάνει ευκαιρία να καταδικάζει το χύμα κρασί και να εκθειάζει τις πραγματικά θαυμάσιες εμφιαλωμένες ρετσίνες του Κεχρή, της Γαίας και άλλων. Και αποδεικνύει, για μια ακόμη φορά, ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο, ανεξάρτητο, ανεπηρέαστο από το περιβάλλον, τις επικρατούσες συνθήκες, την εποχή, την παρέα, τη διάθεση. Αυτή η ταπεινή ρετσίνα στο καλοκαιρινό περιβάλλον των διακοπών και στις συνθήκες που περιγράψαμε, μετατρέπεται σε ...οινικό νέκταρ, η γεύση της αλλάζει, και το ρετσίνι με την πικράδα του και το άρωμά του γίνεται ξαφνικά ιδανικό συστατικό! Η χύμα ρετσίνα, για αυτές τις 2-3 ώρες, ταιριάζει με τη σαρδέλα, την φέτα, τη χωριάτικη, την κοπανιστή, το τζατζίκι, αλλά και με το λουκάνικο, το κρέας στα κάρβουνα, τα μπιφτεκάκια... ταιριάζει με όλα, καταρρίπτοντας κάθε "κανόνα" συνδυασμού φαγητού και κρασιού... Και αυτό απλούστατα γιατί υπάρχει αυτός ο σπάνιος καταλύτης, το ελληνικό κέφι της "χύμα" διάθεσης που μετουσιώνει γεύσεις πιάτων και ρετσίνας σε απόλυτα ταιριαστά ζευγάρια...

Αμαρτία ομολογημένη δεν είναι αμαρτία...

Αλλά... μην γελιόμαστε... αυτός δεν είναι ο κανόνας. Οι καλοκαιρινές διακοπές κρατούν- για τους περισσότερους- πολύ λίγο. Το ίδιο και η "χύμα" καλοκαιρινή διάθεση-δυστυχώς!. Σε ένα γεύμα στην πόλη με συνεργάτες, σε ένα τραπέζι με φίλους το βράδυ μετά τη δουλειά, σε συνθήκες άλλες από αυτές του καλοκαιριού, η χύμα ρετσίνα ξαναγίνεται αυτό που πραγματικά είναι. Και τότε οι θαυμάσιες οινοποιήσεις της ρετσίνας από τη Γαία, τον Κεχρή, ο Ρητινίτης Nobilis και το Δάκρυ του Πεύκου, έρχονται να μας θυμίσουν αλλά και να επιβεβαιώσουν ότι η ποιοτική ρετσίνα είναι ένα πραγματικά αξιόλογο κρασί που έχει τη θέση του στο τραπέζι μας...

"Κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο" μας λέει η λαική σοφία...

Υπομονή λοιπόν... ο Αύγουστος της παροιμίας πλησιάζει... Το ίδιο και η απομάκρυνση από την πεπατημένη...

Μοιραστείτε το άρθρο: