Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Πως θα απολαύσεις ένα καλό ουίσκι;

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Ή σημερινή μας επικοινωνία έχει αφορμή ένα mail που μου έστειλε ένας φίλος, με διάφορα θέματα προς συζήτηση, μεταξύ των οποίων ήταν και ο τρόπος που θα πρέπει να πίνεται ενα καλό whisky, προσάπτοντάς μου εμμέσως πλην σαφώς την άδικη κατηγορία ότι αντιμετωπίζω κάπως όσους πειραματίζονται ποικιλοτρόπως στο θέμα αυτό. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ισχύει, αφού δεν σκοπεύω να ποινικοποιήσω την άποψη κανενός, ωστόσο πρέπει να μπορώ να έχω και εγώ την δική μου, την οποία και θα στήριξω παρακάτω.

Ας έρθουμε λοιπόν στο θέμα

Τον τελευταίο καιρό ζούμε σε οτι αφορά στο whisky, την εγκατάλειψη κάποιων αυστηρών κανόνων και την αντικατάσταση τους από καινούριους. Το ένα μετά το άλλο τα αποστακτήρια, ή καλύτερα τα τμήματα marketing που διαθέτουν οι ιδιοκτήτριες εταιρίες, εγκαταλείπουν τις ετικέτες με αναγραφόμενη ηλικία, αντικαθιστώντας την με ετικέτα η οποία αναφέρει χρώμα. Ταυτοχρόνως γίνεται και προσπάθεια να πεισθεί το κοινό, οτι ή ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο σε οτι έχει να κάνει με την ποιότητα.

Φυσικά εγώ είμαι αυτός που έχω γράψει οτι ένα whisky 18 ας πούμε ετών, δεν είναι υποχρεωτικά καλύτερο από ενα αντίστοιχο ας πούμε 12 ετων. Αυτό όμως δεν σημαίνει οτι συμφωνώ και με το άλλο άκρο, δηλαδή οτι τα whisky 3 ετών, γιατί τέτοια είναι στην πλειοψηφία τους αυτά που μπαίνουν στις ετικέτες με αναφορά στο χρώμα, είναι καλύτερα απο τα δεκαετούς ή δωδεκαετούς παλαίωσης.

Η αλήθεια πίσω από όλη αυτή τη μόδα είναι άλλη. Τα διαθέσιμα stock των αποστακτηριων εξαφανίζονται με γοργούς ρυθμούς κυρίως στην Ασία και έτσι προέκυψε αυτή η ανάγκη και από οτι φαίνεται σε λίγα χρόνια θα αποτελεί είδος υπερπολυτελείας να μπορεί να απολαύσει κάποιος ένα whisky 12 ετών.

Φυσικά όπως πάντα υπάρχουν και ενα σωρό αποστακτήρια που αντιστέκονται, αλλά ευχόμαστε να μην έχουν την τύχη που είχαν άλλα αποστακτήρια την δεκαετία του1980, όπου όποιος αρνούνταν να υποκύψει στις βουλές μίας πολυεθνικής εταιρίας κολοσσού, κατέληγε να δει το αποστακτήριό του, καταρχήν ανενεργό και κατόπιν οριστικά κλειστό. Αυτά για τους πολύ μυημένους και δεν μπαίνω σε παραπάνω λεπτομέρειες γιατί θα ξυσω πληγές.

Αφού τοποθετήθηκα για την πρώτη μόδα πάμε τώρα στην επόμενη.

Εδώ και 3-4 χρόνια υπάρχει μια μεγάλη προσπάθεια από τα τμήματα marketing των εταιριών, για να πεισθεί ο καταναλωτής οτι πρέπει να χρησιμοποιεί ένα καλό whisky, είτε single malt, είτε blend, με διάφορους τρόπους, εκτός από αυτόν που κατά την άποψη μου προορίστηκε εξ αρχής.

Για παράδειγμα, πρέπει λένε να χρησιμοποιείται ενα καλό malt σαν συστατικό γιά cocktails, ή ας πούμε να το γεμίζεις με ένα σωρό πάγο για να το πιείς. Εξάλλου πριν κάποια χρόνια λανσαρίστηκε απο την ιδιοκτήτρια εταιρία μεγάλου αποστακτηρίου ο περίφημος πάγος που δεν λιώνει. Και ενώ εδώ θα πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα στο τμήμα marketing της συγκεκριμένης εταιρίας, διότι κατάφερε να προσεγγίσει παραπάνω πότες για το καλοκαίρι, ταυτοχρόνως θα πρέπει να πω οτι ή συγκεκριμένη κίνηση αποτελεί, κατά την γνώμη μου πάντα, ντροπή για ένα από τα κορυφαία αποστακτήρια στον κόσμο.

Όλα αυτά φυσικά έρχονται σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν, είτε ή συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που καταναλώνουν καλό whisky, είτε οι λεγόμενοι purist, ενώ και εγώ συντάσσομαι με αυτή την άποψη, όχι ως γνώστης του αντικειμένου, αλλά ως επαγγελματίας εντός εισαγωγικών βέβαια, πότης.

Φυσικά για να μην τους βάλουμε όλους στο ίδιο καζάνι, θα πρέπει να πούμε οτι δεν ακολουθούν όλες οι εταιρίες και όλα τα αποστακτήρια την ίδια οδό, δηλαδή την οδό που βαδίζει κάποιος με αυστηρό γνώμονα το κέρδος , αλλά υπάρχουν καμπόσοι ακόμη ρομαντικοί που επιμένουν οτι το whisky πρέπει να πίνεται σωστά, γνωρίζοντας βέβαια ότι κάτι τέτοιο κοστίζει, όπως και τα περισσότερα ποιοτικά υλικά αγαθά στη ζωή.

Φυσικά δεν λέω ότι όλα τα whiskies πρέπει να πίνονται χωρίς προσθήκες, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα μπορούσα να πιω ενα malt υψηλής ποιότητας, ένα Balvenie για παράδειγμα, γεμίζοντάς το πάγο, χωρίς ταυτοχρόνως να μειώσω την απόλαυση. Κάτι τέτοιο απλώς δεν γίνεται. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε οτι ο κορυφαίος Master Distiller του κόσμου, ο πολύπειρος και χιλιοβραβευμένος , σε πραγματικούς διαγωνισμούς και όχι της πλάκας, ο τεράστιος David Stewart του Balvenie, σε κανένα από τα videos του αποστακτήριου που μπορεί να δει κανείς στο YouTube , δεν κάνει λόγο ούτε για πάγο, ούτε για cocktails για τις δημιουργίες του, αφού ευτυχώς όπως είπαμε παραπάνω, υπάρχουν άνθρωποι που ναι μεν τους αρέσει το κέρδος, αλλά δεν τα ισοπεδώνουν όλα για αυτό.

Εν κατακλείδι, αφού πρώτα επαναλάβω οτι σέβομαι την άποψη του καθενός, σε αυτούς όμως που λένε ότι εμείς που πίνουμε το καλό whisky σκέτο είμαστε αναχρονιστικοί και της παλιάς σχολής, απαντώ οτι όλη αυτή ή μοδάτη προσέγγιση του καλού whisky, προέκυψε αποκλειστικά για λόγους κέρδους, με αιχμή του δόρατος των εταιριών φυσικά διάφορους, καλούς στις δημόσιες σχέσεις bartenders (chic ?), τους οποίους εννοείται πως απαγορεύεται να προσφωνήσουμε barmen γιατί κινδυνεύουμε να καούμε στην πυρά.

Τελειώνοντας λοιπόν λέω, ας το πιεί ο καθένας όπως του αρέσει και εγώ σκέτο.

Κυριάκος Κοντογιώργης


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: