Angostura

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα θα μείνω πάλι μακριά από το whisky, με αφορμή ένα πολύ ωραίο ρούμι που ήπια μεσοβδόμαδα, συνυπολογίζοντας βέβαια και το γεγονός οτι καλοκαιριάζει σιγά σιγά. Στο σημερινό άρθρο λοιπόν μιλάω για το ρούμι

Angostura

Καταρχήν, θα ξεκινήσω με κάποιους γεωγραφικούς προσδιορισμούς. Το αποστακτήριο Angostura λοιπόν βρίσκεται στα νησιά Trinidad and Tobago. Το συγκεκριμένο σύμπλεγμα νησιών βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στη Νότια Αμερική και ειδικότερα απέχει μόλις 14,5 χιλιόμετρα από τις ακτές της Βενεζουέλας. Και για να δώσω μια τάξη μεγέθους, μιλάμε δηλαδή για μια απόσταση περίπου ίση με την απόσταση Πειραιά - Αίγινας.

Παίρνοντας πάσα από την αναφορά στη Βενεζουέλα, προχωράω σε ιστορικά στοιχειά, λέγοντας οτι το αποστακτήριο ιδρύθηκε στην πόλη Angostura της Βενεζουέλας, από όπου πήρε και το όνομα του. Ιδρυτής είναι ο Γερμανός Δόκτορας Siegert, ο οποίος σε πρώτη φάση δημιούργησε ένα μίγμα από βότανα και ρίζες για φαρμακευτικούς λόγους, του οποίου όμως ή φήμη γρήγορα διαδόθηκε. Με την πάροδο των ετών κατασκευάστηκε ένα ρούμι από εκχύλισμα πικρών αρωματικών και το 1870, οι γιοι του γιατρού μετέφεραν την εταιρία στο Trinidad and Tobago, όπου υπάρχει μέχρι και σήμερα.

Το 1945 ξεκίνησε την παραγωγή σε μεγάλη κλίμακα και το 1973 η Angostura μεγάλωσε, αγοράζοντας το αποστακτήριο Fernandes, το οποίο ήταν γνωστό για μια μεγάλη ποικιλία απο ρούμια υψηλής ποιότητας.

Λίγα λόγια για την παραγωγή

Το σήμα με την πεταλούδα πάνω στα μπουκάλια Angostura κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι. Επειδή ή χρονική στιγμή που θα επιλεχθεί για τη συγκομιδή του ζαχαροκάλαμου παίζει σπουδαίο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, οι παραγωγοί χρησιμοποιούν ένα παράδοξο τρόπο για να βεβαιωθούν πότε ακριβώς είναι αυτή η στιγμή. Παρατηρούν σε ποια φυτά κάθονται οι πεταλούδες και για πόσο, διότι από εκεί εξάγεται το συμπέρασμα, ως προς το ποια φυτά είναι τα πιο γλυκά, με την μεγαλύτερη δηλαδή περιεκτικότητα σε σάκχαρα.

Και αυτό, γιατί για την παραγωγή χρησιμοποιείται μόνο μελάσα, το εντελώς αντίθετο δηλαδή από τα λεγόμενα Rhum Agricole, που απαντώνται συνήθως στη Μαρτινίκα, όπως πχ το Clemente, ή το Trois Rivieres.

Επίσης για την παραγωγή χρησιμοποιείται μόνο μια συγκεκριμένη μαγιά που καλλιεργείται στο αποστακτήριο με αναλλοίωτη μυστική συνταγή από το 1930. Ή παλαίωση γίνεται, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, σε βαρέλια που προϋπήρχε bourbon.

Εκτός από το ρούμι, παράγεται και το γνωστό aromatic bitter Angostura, το οποίο χρησιμοποιείται σε πολλά cocktails, όπως για παράδειγμα το Tom Collins . Την μυστική συνταγή για το bitter Angostura γνωρίζουν μόνο πέντε άτομα, τα οποία δεν βρίσκονται ποτέ στον ίδιο χώρο ταυτόχρονα.

Ο Master Distiller της Angostura, τον οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω προσωπικά στην Αθήνα, είναι ο John Jeorges, μια πολύ σπουδαία προσωπικότητα στην παγκόσμια βιομηχανία που ασχολείται με το ρούμι, έχοντας τριάντα και πλέον χρόνια προϋπηρεσίας στο ίδιο αποστακτήριο. Είναι δημιουργός, μαζί με την ομάδα του φυσικά, του Angostura Legacy, το οποίο είναι το ακριβότερο ρούμι που κατασκευάστηκε ποτέ και που είχα την χαρά να δοκιμάσω πρόπερσι σε πασίγνωστο ξενοδοχείο της Πλατείας Συντάγματος, σε αντίστοιχη εκδήλωση. Κατασκευάστηκαν μόνο είκοσι χειροποίητα μπουκάλια από αυτό και κοστίζουν 15-20 χιλιάδες ευρώ έκαστο. Τα αποστάγματα που χρησιμοποιήθηκαν για να φτιαχτεί το Angostura Legacy έχουν ένα μέσο όρο παλαίωσης 17 μόλις ετών. Και αν αυτό το νούμερο σας φαίνεται λίγο για τόσο ακριβό ρούμι, πρέπει να πω ότι αυτά που έχουν γραφτεί κατά καιρούς για ρούμια 40 και 50 ετών, είναι μάλλον παραμύθια της Χαλιμάς, αφού αν όντως υπήρχε ρούμι με παλαίωση 50 ετών, θα αντιστοιχούσε με whisky περίπου 130 ετών, κάτι το οποίο απλώς δεν βγάζει νόημα.

Για να επιστρέψω λοιπόν σε κάτι πιο γήινο, πρέπει να πω, ότι εκτός από το εξωπραγματικό Legacy υπάρχει μια μεγάλη γκάμα προϊόντων, όπως το Angostura Reserva το 5 ετών, το 7 ετών και τα super premium 1919 και 1824, καθώς και το απίθανο και σε πολύ καλή σχέση ποιότητας τιμής Angostura One.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους καλούς φιλους και εκδότες του περιοδικού Whisky Magazine, Ρεβέκκα Βιτάλ και Φωκίωνα Κοπαναρη γιατί εκτός από τις δικές μου πηγές που χρησιμοποίησα για το άρθρο, δανείστηκα και κάποια κομμάτια από το συγκεκριμένο περιοδικό, φυσικά με την ευγενική παραχώρησή τους.

Αυτά για σήμερα

Καλό Σαββατοκυριακο


Κυριάκος Κοντογιώργης


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: