Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα θα ασχοληθώ με την επικαιρότητα, όταν λέω επικαιρότητα, εννοώ - τι άλλο - το χώρο του whisky. Θα δούμε λοιπόν, με μια πιο κοντινή ματιά, τις τελευταίες εξελίξεις στη βιομηχανία whisky και φυσικά θα τις σχολιάσουμε.

Ας ξεκινήσω με τα της αγοράς, πιο συγκεκριμένα, πως κινήθηκε η αγορά στις τελευταίες δημοπρασίες. Ενώ λοιπόν πριν από ενάμισι μήνα τα γιαπωνέζικα whisky ήταν αήττητα οπουδήποτε, μιλάμε κυρίως για τα Karuizawa βέβαια, από τότε και μετά, η μια ήττα διαδέχεται την άλλη. Μετά την ήττα από το Dalmore 50 ετών, που ήταν το πρώτο που έσπασε την κυριαρχία των Karuizawa, ακολούθησαν απανωτές ήττες από το Mortlach 70 ετών, το οποίο νίκησε, όχι γιαπωνέζικα των 2 και 3 χιλιάδων ευρώ, αλλά των 15 χιλιάδων ευρώ, γιατί αυτές ήταν οι εκτιμώμενες τιμές πριν να αρχίσουν οι εν λόγω δημοπρασίες. Φυσικά αυτοί που είχαν δώσει ένα σκασμό λεφτά για Karuizawa τώρα το ξανασκέφτονται, διότι, δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, τώρα όμως παρουσιάζουν πτωτική τάση. Φυσικά για την πολύ μεγάλη άνοδο των τιμών στα συγκεκριμένα whisky, καθώς επίσης και σε άλλα ακριβά γιαπωνέζικα όπως για παράδειγμα τα υπέροχα Yamazaki Sherry Cask 2013 και 2016, είναι κατά πολύ μεγάλο ποσοστό υπεύθυνος ο Jim Murray, με τις κατά καιρούς εμπνεύσεις του, κριτικός στο συγκεκριμένο χώρο, του οποίου βέβαια οι επιλογές, είναι, για να μην πω πονηρές, τουλάχιστον αμφιλεγόμενες, γνωστή και η εμμονή του για τα Ardbeg και Glenmorangie, μάλλον όχι τυχαία, για όσους γνωρίζουν. Φυσικά όταν μιλάμε για Ardbeg και Glenmorangie, μιλάμε για πολύ μεγάλα ονόματα, με τεράστιες επιτυχίες στο ενεργητικό τους, όπως το ίδιο ισχύει και για Karuizawa και Yamazaki, που πραγματικά φτιάχνουν ουισκάρες, όμως αυτό δεν σημαίνει πως ότι φτιάχνουν οι παραπάνω είναι πάντα καλό.

Πάμε παρακάτω.

Φέτος είχαμε γενέθλια για ένα πολύ σπουδαίο αποστακτήριο. Το Lagavulin λοιπόν έκλεισε 200 χρόνια ένδοξης ιστορίας και το γιόρτασε με μια καινούρια κυκλοφορία. Στην αγορά λοιπόν κυκλοφόρησε το πολύ φρέσκο Lagavulin 8 ετών, στον πολύ ενδιαφέροντα αλκοολικό βαθμό 48 τοις εκατό, το οποίο δεν είχα ακόμη την ευκαιρία να δοκιμάσω, αλλά ακούω καλά λόγια. Σίγουρα πάντως περιμένω κάτι καλό, αφού και τα μεγαλύτερα αδέρφια του, Lagavulin 12 ετών, Lagavulin 16 ετών και Lagavulin Distillers Edition, αποτελούν σταθερές αξίες. Προσεχώς, θα έχουμε και αφιέρωμα στο αποστακτήριο, μέχρι τώρα δεν το έχω κάνει και αποτελεί παράλειψή μου.

Τελειώνω με μάλλον άσχημα νέα.

Πριν από δυο εβδομάδες, η εταιρία Brown Forman - για όσους δεν γνωρίζουν, η συγκεκριμένη εταιρία είναι ιδιοκτήτρια του γνωστού brand Jack Daniels - αγόρασε τα αποστακτήρια GlenDronach, BenRiach και Glenglasaugh που ανήκαν στον ίδιο, ανεξάρτητο επιχειρηματικό όμιλο, με ηγέτη τον Master Distiller super star, Billy Walker, συνιδιοκτήτη και αποκλειστικό υπεύθυνο παραγωγής και στα τρία.

Αγοράστηκαν λοιπόν από την Brown Forman, οι εγκαταστάσεις των τριών ιστορικών αποστακτηρίων, όλο το απόθεμά τους σε whisky μέχρι στιγμής, καθώς επίσης και τα κεντρικά γραφεία της μέχρι πρότινος ιδιοκτήτριας εταιρίας. Πιθανόν να αναρωτηθούν κάποιοι αναγνώστες γιατί θεωρώ τη συγκεκριμένη συναλλαγή άσχημο νέο. Θα απαντήσω αμέσως. Καταρχάς, χρησιμοποίησα τη λέξη μάλλον, άρα όχι σίγουρα. Διότι ο Billy Walker είπε οτι θα βοηθήσει τους νέους ιδιοκτήτες, σε ότι χρειαστεί. Φυσικά πρέπει να πω οτι θεωρώ δίκαιο, ένας άνθρωπος 71 ετών, με πάνω από 50 χρόνια δουλειά σε αυτό το χώρο, κάποια στιγμή να πρέπει να αποζημιωθεί για όλο αυτό. Για την ιστορία, το deal έγινε για το εξωφρενικό ποσό των 285 εκατομμυρίων λιρών. Αν υποθέσουμε λοιπόν οτι ο Billy Walker θα ρίχνει καμιά ματιά στην παραγωγή, τότε μπορώ να είμαι πιό αισιόδοξος και να ελπίζω οτι δεν θα πιούμε σαβούρα. Όμως παραμένει το ερώτημα, αν ένας άνθρωπος σε τέτοια ηλικία θα έχει κέφι να ασχοληθεί με κάτι που, ναι μεν είναι πνευματικό του παιδί, ειδικά το GlenDronach, πλην όμως ουσιαστικά το έχει απολέσει.

Φυσικά, περιττό να τονίσω, ότι είναι απεριόριστος ο σεβασμός μου για τον καλλιτέχνη, είτε πριν από τη συμφωνία μαμούθ, είτε μετά από αυτήν. Όμως, πραγματικά δεν ξέρω πως μπορώ να είμαι αισιόδοξος οτι τα θρυλικά αυτά αποστακτήρια θα συνεχίσουν το έργο τους χωρίς περικοπές δαπανών και χωρίς να το γυρίσουν στο εμπορικό, αφού αυτή είναι λίγο ως πολύ η λογική κάθε πολυεθνικής. Και, το κυριότερο, είναι κάτι που δεν χωνεύεται και μου κάθεται στο στομάχι. Ακούγεται σαν ανέκδοτο. Το Jack Daniels ιδιοκτήτης σε Glenglassaugh, BenRiach και κυρίως GlenDronach. Πώς να το κάνουμε, είναι τελείως αταίριαστο.

Καταλαβαίνω οτι οι χιλιάδες φίλοι του Jack Daniels δεν διαβάζουν με τόσο καλή διάθεση αυτά που γράφω, αλλά δεν μπορώ να πω κάτι διαφορετικό από αυτό που ισχύει. Αν έκανα κάτι τέτοιο, θα ήταν σαν να βαφτίζω το ψάρι κρέας και αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, όποιος περιμένει κάτι τέτοιο, μάλλον διαβάζει λάθος στήλη

Ελπίζοντας λοιπόν οτι θα εξακολουθήσει η καινούρια ιδιοκτησία να βαδίζει στα χνάρια της παλιάς, που μας χάρισε θεϊκά whisky, σας αποχαιρετώ με μια ακόμη γουλιά από ένα whisky που προσδοκώ να πίνω για πολλά χρόνια ακόμη.

GlenDronah 15 ετών, είμαι τυχερός, ξετρύπωσα μια μεγάλη παρτίδα από μινιατούρες.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: