Τεκίλα

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Βρισκόμαστε στα μισά του Ιουλίου και το καλοκαίρι έχει προχωρήσει αρκετά. Ένα από τα ποτά που είναι συνυφασμένο με το καλοκαίρι, είτε σε μορφή cocktail, είτε σκέτο, είναι και η τεκίλα. Όμως εδώ στην Ελλάδα, το μεγαλύτερο ποσοστό των καταναλωτών που την προτιμούν, έχει συνηθίσει να πίνει με λάθος τρόπο. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά πιο αναλυτικά, για το τι εστί τεκίλα.

Καταρχάς, να πούμε οτι η τεκίλα είναι προϊόν απόσταξης, είναι δηλαδή απόσταγμα, όπως το ρούμι, το τζιν, το cognac, το whisky και πάει λέγοντας, δεν αναφέρω άλλα. Προέρχεται από το φυτό blue agave, που φυτρώνει κυρίως βορειοδυτικά της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Μεξικό, μετά το Μέξικο Σίτυ, της Γκουανταλαχάρα, καθώς και στα Highlands του Jalisko. Αυθεντική και καλής ποιότητας τεκίλα παράγεται από blue agave της ποικιλίας Weber, ενώ στην απόσταξη χρησιμοποιείται η καρδιά του φυτού που κόβεται στο δωδέκατο έτος του. Το φυτό χαρακτηρίζεται από την υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη στον πυρήνα του και έτσι γίνεται κατάλληλο για την παρασκευή αποστάγματος. Υπάρχουν αρκετές τεκίλα με 51 τοις εκατό περιεκτικότητα σε blue agave, αλλά όπως είπαμε, οι καλής ποιότητας έχουν περιεκτικότητα 100 τοις εκατό. Ο συνηθισμένος αλκοολικός βαθμός είναι το 38%, με αμέσως συνηθέστερο το 40%, όμως μπορεί να φτάσει σε ακόμη υψηλότερους αλκοολικούς βαθμούς, ακόμη και στο 55%. Πρώτοι που απέσταξαν blue agave ήταν οι Αζτέκοι και ακολούθησαν οι Ισπανοί κατακτητές, ενώ πρώτος που παρήγαγε τεκίλα για εμπορική χρήση, εκτός από προσωπική κατανάλωση, ήταν ο Jose Cuervo - φαντάζομαι το όνομα κάτι σας λέει.

Λίγα ακόμη λόγια

Θα ήθελα να σταθώ λίγο, σε αυτό που ανέφερα στην εισαγωγή, δηλαδή στο ότι εδώ στη χώρα μας είμαστε συνηθισμένοι σε λάθος τρόπο κατανάλωσης τεκίλα. Όλοι μας φαντάζομαι οτι έχουμε δοκιμάσει τεκίλα σε σφηνάκι, με συνοδεία μιας φέτας λάιμ, ή πορτοκαλιού και αλάτι στο χέρι. Αν υποθέσουμε οτι αυτός είναι ένας τρόπος για να την πιείς, αυτό θα ίσχυε μόνο για μέτριας, ή κακής ποιότητας τεκίλα. Όποιος έχει δοκιμάσει, ή θα δοκιμάσει στο μέλλον, πραγματικά καλή τεκίλα, θα καταλάβει τί εννοώ. Τολμώ να πω οτι υπάρχουν τόσο καλής ποιότητας τεκίλα, που θα μπορούσα να τις παρομοιάσω με ένα καλό malt whisky, που φυσικά πρέπει να πίνεται με τον ίδιο τρόπο που πίνεται ένα καλό malt. Δηλαδή, πρέπει να την απολαύσεις γουλιά γουλιά σκέτη, για να καταλάβεις τι πίνεις. Ας δούμε τώρα σε ποιες κατηγορίες χωρίζεται η τεκίλα. Η κατηγοριοποίηση γίνεται με βάση το χρονικό διάστημα της ωρίμανσης, ή παλαίωσης, αν θέλετε.

Ξεκινάμε με την πρώτη κατηγορία, που είναι η blanco, δηλαδή η λευκή, άχρωμη τεκίλα. Η συγκεκριμένη κατηγορία δεν έχει καθόλου παλαίωση και αμέσως μετά τη διαδικασία της απόσταξης ή το πολύ σε δυο μήνες, εμφιαλώνεται.

Επόμενη κατηγορία είναι η oro, επίσης μη παλαιωμένη, με προσθήκη χρώματος, όχι κι ότι το καλύτερο.

Πάμε παρακάτω και βλέπουμε τη Reposado. H κατηγορία αυτή απαιτεί τουλάχιστον δυο μήνες παλαίωση, η οποία όμως δεν μπορεί να υπερβαίνει τον ένα χρόνο, έχει χρώμα συνήθως ανοιχτό χρυσαφί και η παλαίωσή της γίνεται, όπως και σε άλλα ποτά σε δρύινα βαρέλια.

Τέλος, η πλέον αξιόλογη κατηγορία είναι η τέταρτη με το όνομα anejo. Εδώ η παλαίωση είναι σαφώς μεγαλύτερη και συγκεκριμένα από ένα χρόνο μέχρι τέσσερα, εννοείται πάλι σε δρύινα βαρέλια, συνήθως πρώην bourbon - υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις που τα βαρέλια ήταν πρώην sherry ή cognac - ενώ το χρώμα εδώ είναι σκούρο χρυσαφί με διακυμάνσεις στους τόνους, ανάλογα το βαρέλι και τη διάρκεια της παλαίωσης.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές αξιόλογες μάρκες.

Σε οτι αφορά στην πρώτη κατηγορία, δηλαδή την blanco, πολλές οι προτάσεις, με πιο σημαντικές τις εξής: Ocho Blanco, El Jimador Blanco, Corralejo Blanco, Olmeca Blanco, Don Julio Blanco, ενώ η απίθανη Jose Cuervo Platino είναι μια κατηγορία από μόνη της.

Πάμε παρακάτω στις Reposado. Ακόμη περισσότερες εδώ οι επιλογές και οι προτάσεις, με τη μια καλύτερη από την άλλη. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Corralejo Reposado, Don Julio Reposado, Herradura Reposado, Patron Reposado, Ocho Reposado, 1800 Reposado.

Πάω στην τρίτη κατηγορία με τις πιο παλαιωμένες. Κι εδώ πολλαπλές οι επιλογές και πραγματικά δεν ξέρω τι να διαλέξω. Πραγματικά απίθανες και αρωματικές οι Somonque Extra Anejo και Cazadores Anejo, ενώ τα ίδια ισχύουν για Don Julio Anejo, Patron Anejo και Jose Cuervo Reserva de la Familia Anejo, η οποία αξίζει μέχρι και το τελευταίο ευρώ που θα δαπανήσει κάποιος. Καταπληκτική επίσης και η Gran Centenario Anejo, ενώ φέτος το χειμώνα με άφησε άφωνο η εξίσου απίθανη, αλλά φθηνότερη, άρα ακόμα πιο καλή, Sierra Millenario, είναι σαν να πίνεις υψηλής ποιότητας malt. Από κοντά και στο ίδιο εύρος κόστους και η εξαιρετική Ocho Anejo.

Κι άλλες προτάσεις θα είχα, αλλά δεν νομίζω οτι υπάρχει κανείς στην Ελλάδα που θα έδινε 200€ και παραπάνω για τεκίλα, οπότε μένω με αυτές.

Στην υγειά σας.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: