Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Silvano Samaroli

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Την Πέμπτη το βράδυ βγήκα έξω, Τσικνοπέμπτη γαρ. Πήγα στη γειτονιά μου, στον Προφήτη Ηλία, όπου γινόταν το αδιαχώρητο σε όλες τις ταβέρνες, ωστόσο είχα φροντίσει να κλείσω τραπέζι, από το Γενάρη κιόλας. Πολύ φαγητό, αρκετό κρασί και ο απαραίτητος ποδαρόδρομος μέχρι το σπίτι για να χωνέψουμε. Μόλις γύρισα, η πρώτη μου δουλειά ήταν να βάλω σε ένα ποτήρι μια μεζούρα από το πολυαγαπημένο Ardbeg 10 ετών και να το αφήσω να ανασάνει λίγο, μέχρι να πάω να αλλάξω. Μόλις επανήλθα, πολύ περασμένα μεσάνυχτα πλέον, άνοιξα τον υπολογιστή, για να χαζέψω λίγο στο διαδίκτυο, καθώς θα πίνω και αμέσως διάβασα τα κακά νέα. Ένας από τους μεγαλύτερους maestro του whisky έφυγε από τη ζωή. Το σημερινό άρθρο είναι αφιερωμένο στον

Silvano Samaroli

Φαντάζομαι ότι για τους περισσότερους από τους αναγνώστες, το όνομα δεν θυμίζει κάτι. Για τους μυημένους όμως, όχι μόνο λέει κάτι, αλλά λέει πάρα πολλά. Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο Silvano Samaroli γεννιέται στα τέλη του 1939 και μεγαλώνει στη Μπολόνια, εκεί δηλαδή που είναι μαζεμένη όλη η φινέτσα του κόσμου, είτε μιλάμε για γεύση, για μόδα, για αυτοκίνητα, για μοτοσυκλέτες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Από νεαρός δείχνει την προτίμησή του στο whisky και από το 1965 και μετά, ξεκινάει τη συλλογή του, σε ηλικία 26 ετών. Από το 1968 και μετά, αποφασίζει να συνδυάσει τη γνώση, την τρέλα και το μεράκι του για το αντικείμενο, με την επαγγελματική ενασχόληση. Ιδρύει λοιπόν την ίδια χρονιά, στη Ρώμη, την εταιρία Samaroli Srl Wine and Spirits Merchants και από τότε και μετά ασχολείται ανελλιπώς με το αντικείμενο, μέχρι και προχτές, παρά το περασμένο της ηλικίας του, ήταν βλέπετε 78 χρονών. Αποφασίζει να συνδυάσει το εμπόριο γνωστών whisky, με τις δικές του ανεξάρτητες εμφιαλώσεις. Αγοράζει βαρέλια από τα αποστακτήρια και εμφιαλώνει με τη δική του ετικέτα. Αντίθετα με τους περισσότερους ανεξάρτητους εμφιαλωτές στη Σκωτία, προτιμάει να αλλάζει βαρέλι και από ένα χρονικό σημείο και μετά, μεταγγίζει το ποτό σε δικά του βαρέλια, κατά προτίμηση πρώην βαρέλια sherry. Επίσης, αυτά που αγοράζει από τα αποστακτήρια, προτιμάει να είναι cask strength και δεν αραιώνει το απόσταγμα. Πρώτες τέτοιου είδους εμφιαλώσεις γίνονται το 1979, ενώ έχει χαρίσει στον κόσμο του whisky μερικά από τα σπουδαιότερα μπουκάλια όλων των εποχών. Για την ιστορία παραθέτω μερικά από αυτά, όπως Bowmore 1966, Glendronach 1970, GlenGarioch 1971, Glen Ord 1962, Laphroaig 1967, Laphroaig 1970 και το μαγικό Springbank 12 ετών 100 proof, με 57.1 τοις εκατό αλκοόλ, το οποίο κατά ορισμένους είναι το κορυφαίο από καταβολής whisky. Από κάποιο χρονικό σημείο και μετά, ξεκινάει να εμφιαλώνει και ρούμι, ενώ από το 2008 και μετά, ασχολείται μεν με την εταιρία, αλλά πιο πολύ σε συμβουλευτικό ρόλο και αφήνει σαν πρώτο βιολί τον Antonio Bleve. Περιττό βέβαια να πω ότι το όνομα Samaroli έγινε συνώνυμο της ποιότητας και της σπανιότητας, ενώ τα βαριά χαρτιά του πιάνουν εξωφρενικές τιμές στις δημοπρασίες.

Πριν από μερικά χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα, είχα την μεγάλη τύχη και τιμή να γνωρίσω τον maestro στο Milano Whisky Festival. Περιγράφω τη στιγμή. Φοράει αυστηρό, ακριβό γκρι κοστούμι, λευκό, αν δεν κάνω λάθος, πουκάμισο με χρυσά μανικετόκουμπα, είναι χαμογελαστός, ομιλητικός και κρατάει στο χέρι του ένα ποτήρι με whisky. Όταν ρωτάω τι πίνει, απαντάει ευγενικά ότι το περιεχόμενο του ποτηριού είναι, ένα ταπεινό, για τα δικά του βέβαια οικονομικά μεγέθη, Laphroaig 10 ετών. Ένας άνθρωπος που είχε τη δυνατότητα να ξοδεύει τα εκατομμύρια για πλάκα, πίνει ένα whisky των 45 ευρώ και το ευχαριστιέται κιόλας. Respect. Γνωστό εξάλλου είναι ότι στο σπίτι του στη Brescia είχε τη δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή στον κόσμο, μετά από αυτή του φίλου του Eduardo Giaccone, που έφυγε το 1996. Η συλλογή του αριθμεί πάνω από 10 χιλιάδες μπουκάλια, φαντάζομαι καταλαβαίνετε ποιού επιπέδου. Και βέβαια μιλάμε για κανονικά μπουκάλια και όχι για Port Ellen του 1962, δηλαδή ανύπαρκτα, όπως τόλμησε να ξεστομίσει κάποιος μπροστά μου, λες και είμαι κανένας άσχετος, για λεπτομέρειες, διαβάστε το άρθρο για το Port Ellen. Εννοείται ότι ανταγωνιστές του, όπως ο Ernesto Mainardi και ο Diego Sandrin έγραψαν διθυράμβους για αυτόν και ο θάνατός του βύθισε στη θλίψη την παγκόσμια κοινότητα whisky. Ένας άνθρωπος ταπεινός, σωστός πότης, μεγάλος γνώστης του είδους. Ένας άνθρωπος που δεν χρειαζόταν να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Πλέον θα τα πίνει στον Παράδεισο, μαζί με τον Michael Jackson, τον Eduardo Giaccone, τον Max Crocket και τους άλλους φίλους του.

Maestro

Καλό ταξίδι και ευχαριστούμε πολύ


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: