Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα λέω να ρίξουμε μια ματιά στο πώς κινήθηκε η αγορά του whisky τον τελευταίο μήνα. Άλλωστε, παρατηρώ τον τελευταίο καιρό ότι στο σπορ επιδίδεται και μια μερίδα του ελληνικού κοινού. Να θυμίσω βέβαια, ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα, δηλαδή οι δημοπρασίες του εξωτερικού, απαιτεί γνώσεις με ακρίβεια και όχι στο περίπου. Προσέχετε λοιπόν εκεί έξω τι αγοράζετε και κυρίως πού πουλάτε και πότε, δεν είναι παιχνίδι, μπορεί να χαθούν λεφτά και δεν νομίζω ότι είναι κατάλληλη εποχή για κάτι τέτοιο. Πάμε να τα δούμε αναλυτικά.

Στις 4, 5 και 6 Μαρτίου, είχαμε ισάριθμες δημοπρασίες, σε Γερμανία και Σκωτία. Ξεκινάω με την πρώτη χρονολογικά, που έγινε στην Γερμανία. Εδώ είχαμε πολύ εύκολη επικράτηση της Σκωτίας, αφού τα γιαπωνέζικα ήταν μάλλον εκτός φόρμας και πέταξαν σε χαμηλές πτήσεις. Νικητής και μάλιστα άνετα το Macallan Select Reserve 52 ετών, του 1946 παρακαλώ, το οποίο πωλήθηκε για το αστρονομικό ποσό των 14121 ευρώ. Αμέσως μετά κάποια απίθανα Bowmore, που γενικώς τα πήγαν υπέροχα, με πολλά κομμάτια πάνω από τα δυο χιλιάρικα. Το καλύτερο από όλα, ένα Black Bowmore, όχι όμως από τα παλιά της δεκαετίας του 90, αλλά το πιο φρέσκο του 2007 των 42 ετών, με 11105 ευρώ. Το παλαιότερο από τη δεκαετία του 90, πωλήθηκε για 7005 ευρώ, ενώ ένα Gold Bowmore 44 ετών, πήγε πολύ καλά επίσης, με 6748 ευρώ. Αμέσως μετά ένα ακόμη ακριβό Macallan Single Cask 21 ετών, με 6295.

Πολλά λεφτά έδωσε κάποιος και για το απίθανο Springbank 50 ετών, 4215 για την ακρίβεια, ενώ πολύ καλά τα πήγαν γενικώς τα Laphroaig, με ακριβότερο όλων, το Laphroaig 40 ετών, του 1960, με 4165 ευρώ. Την τιμή για τα Ardbeg έσωσε μια ανεξάρτητη εμφιάλωση από την Moon Imports, αφού το μπουκάλι του 1966 πωλήθηκε για 3005 ευρώ. Τα Hanyu και τα Karuizawa πολύ λίγα πράγματα, το ακριβότερο από όλα μόλις 3711, λέω μόλις, γιατί αυτά τα λεφτά είναι λίγα για ακριβό Karuizawa.

Πάω παρακάτω στην επόμενη μέρα και πιο συγκεκριμένα στη Γκλασκώβη. Εδώ τα γιαπωνέζικα πήγαν καλύτερα και παραλίγο να κερδίσουν, λέω παραλίγο, γιατί υπήρχαν δυο Macallan 40 ετών, τα οποία πωλήθηκαν για 7800 και 7600 αντιστοίχως. Ανοίγω παρένθεση εδώ, για απαραίτητη διευκρίνιση. Είπαμε ότι το συγκεκριμένο αποστακτήριο είναι εκτός φόρμας την τελευταία δεκαετία, αλλά, είναι άλλο αυτό και άλλο να μιλάμε για Macallan 40 ετών, το οποίο είναι αποσταγμένο τη δεκαετία του 70, με κριθάρι Golden Promise και παλαίωση αποκλειστικά σε sherry cask. Δικαίως λοιπόν εδώ αυτά τα ποσά και δίκαιη η πρώτη θέση για το τεράστιο Macallan. Αμέσως μετά δυο ακριβά Karuizawa, με 6800 και 6600 αντιστοίχως. Τα Hanyu σχεδόν τίποτα, τα Yamazaki πολύ καλά, αλλά σε μεσαία νούμερα, ενώ αυτό που μας εντυπωσίασε από το συγκεκριμένο αποστακτήριο ήταν μια μινιατούρα 18 ετών, η οποία πωλήθηκε για 700 λίρες, όταν το full size bottle κυμαίνεται γύρω στις 350 λίρες. Πολύ καλή επίδοση και για το σαραντάρι Highland Park από το 1958, που έπιασε 3000 λίρες. Κατά τα άλλα, σε ρηχά νερά κινήθηκαν όλα τα υπόλοιπα βαριά χαρτιά, δηλαδή Ardbeg, Balvenie, Springbank, Bowmore, Laphroaig και Port Ellen.

Και μιλώντας για Port Ellen πάω στην επόμενη μέρα και αντιστοίχως επόμενη δημοπρασία, αφού εδώ κέρδισαν τα Port Ellen, όμως μόνο θεωρητικώς. Και για να γίνω πιο σαφής, λέω θεωρητικώς, διότι ναι μεν έπιασαν 23000 λίρες, αλλά ήταν συλλογή από 16 κομμάτια, από την πρώτη μέχρι την δέκατη έκτη επίσημη εμφιάλωση της Diageo. Το ίδιο ισχύει και για τη δεύτερη θέση, που κατέλαβε μια συλλογή έξι φιαλών από το Karuizawa, εδώ είχαμε 18100 λίρες. Πραγματικός νικητής το Karuizawa 48 ετών του 1964, ήταν μάλλον αδύνατο να χάσει, δεν υπήρχε αντίστοιχο σκωτσέζικο για να το κερδίσει. Γενικώς, έγινε της κακομοίρας με τα Karuizawa, αφού ήταν πάνω από 35 στις 50 πρώτες θέσεις. Την τιμή για τη Σκωτία έσωσε το Macallan που κέρδισε στη Γερμανία, το οποίο όμως εδώ έπιασε 8800 λίρες αντι των 14121 ευρώ της Γερμανίας. Κατά τα άλλα, μόνο ένα Laphroaig διασώθηκε, αυτό των 40 ετών, έπιασε 3600 ευρώ. Κοντολογίς, είχαμε απόλυτη επικράτηση της Ιαπωνίας εδώ.

Κάτι με έχει πιάσει τον τελευταίο καιρό με τα Ardbeg. Έχω βρει μια καλή παρτίδα μινιατούρες από το απίθανο δεκάρι και κάθε βράδυ σκοτώνω δυο τρείς. Και το πρωί, με ζεστή σοκολάτα ρόφημα, το Ardbeg πάει μια χαρά. Για να είμαι ειλικρινής, στο ρόφημα πάει καλύτερα το Ardbeg Uigeadail, αλλά από αυτό δεν είχα στο σπίτι, οπότε βολεύτηκα πολύ ωραία και με το δεκαράκι. Ακόμη κι εκεί που δεν το περιμένω, βρίσκω μπροστά μου Ardbeg. Εχθές είχα τα γενέθλιά μου και η καλή μου θέλησε να με ευχαριστήσει φτιάχνοντάς μου μια απίθανη τούρτα. Ωστόσο μέσα στην τούρτα, ψάχνοντας για λίγο αλκοόλ να βάλει μέσα, βρήκε πρόχειρη μια μινιατούρα Ardbeg και όπως καταλαβαίνετε, το φάγαμε κιόλας, εκτός του ότι το ήπιαμε.

Πολλή κάπνα έπεσε μαζεμένη. Γράφω την τελευταία αράδα και σηκώνομαι αμέσως να βγάλω από την αποθήκη ένα Wild Turkey οκτάρι, γιατί μόλις πληροφορήθηκα ότι είναι καθοδόν για το σπίτι μου ένα ζευγάρι φίλων. Πάλι θα πιούμε.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: