Σας Ομιλώ ως Συλλέκτης...

Σας Ομιλώ ως Συλλέκτης...
Από τον Θ. Λέλεκα 


Ας είμαστε ειλικρινείς: το να είναι κανείς συλλέκτης κρασιού δεν είναι πολύ «νορμάλ»... Και σας το λέω εγώ, με πλήρη επίγνωση των λόγων και των πράξεών μου, και με μία συλλογή 400 (πολύ καλών) φιαλών που καθημερινά αυξάνεται! Για σκεφτείτε το όμως... Συνήθως κανείς συλλέγει πράγματα τα οποία από μόνα τους είναι άχρηστα (π.χ. γραμματόσημα, παλιά νομίσματα, σπιρτόκουτα, κλπ), τα οποία όμως, όταν συνθέτουν ένα σύνολο, λένε μία πολύ διαφορετική ιστορία τόσο για τα ίδια, όσο και για εκείνον που τα συλλέγει.

Με το κρασί τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Εννοώ ότι έχουμε κάτι το οποίο από μόνο του μπορεί να μας χαρίσει απίστευτη απόλαυση ανά πάσα στιγμή, ωστόσο επιλέγουμε να το αφήσουμε στην άκρη, και να το κάνουμε μέρος μία συλλογής που θα δείχνουμε υπερήφανοι στους φίλους μας σε κάθε ευκαιρία, αλλά δεν θα διανοούμασταν με τίποτα να ανοίξουμε και να δοκιμάσουμε. .

Αφορμή για όλα αυτά είναι κάποιες πρόσφατες επισκέψεις μου σε μεγάλες ιδιωτικές συλλογές, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, οι οποίες με εντυπωσίασαν πραγματικά λόγω των θησαυρών που περιείχαν. Όταν όμως ο πρώτος ενθουσιασμός μου πέρασε, συνειδητοποίησα ότι οι ιδιοκτήτες τους δεν είχαν καμία ελπίδα να προλάβουν να νιώσουν την απόλαυση που κάθε ένα από τα εξαιρετικά κρασιά τους θα μπορούσε να τους προσφέρει, μία όμορφη βραδιά με καλούς φίλους. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα αυτό ήταν, δυστυχώς, γεγονός, καθώς οι συλλέκτες είχαν «φύγει», αλλά οι συλλογές τους είχαν μέινει πίσω τους... .

Ξέρω τι θα μου πείτε: Εγώ συλλέγω καλά κρασιά που θα ανοίξω σε μία ιδιαίτερη στιγμή. Συμφωνώ απόλυτα, κι εγώ το ίδιο κάνω. Έλα όμως που όταν έρχονται αυτές οι ιδιαίτερες στιγμές πάντα βρίσκεται κάποιο άλλο κρασί (που μπορεί να αγοράσαμε ακόμα κι εκείνη την ημέρα) για να τις συνοδεύσει, κι έτσι η συλλογή μας παραμένει αλώβητη!... .

Κάποιοι άλλοι θα πουν ότι συλλέγουν κρασιά με στόχο την παλαίωση. Δεκτόν – μέχρι πότε, όμως, και με ποιο σκεπτικό; Πέρα από εξαιρετικό ακαδημαϊκό ενδιαφέρον όσον αφορά στις δυνατότητες που έχει ένα καλό κρασί να εξελίσσεται σε βάθος χρόνου, η παλαίωση από ένα σημείο και μετά μπορεί να αφαιρέσει από το κρασί μας πολλά από τα στοιχεία που το κάνουν απολαυστικό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το Château Margaux του 59 που είχα δοκιμάσει πριν από μερικά χρόνια: Παρότι είχα εντυπωσιαστεί από την εξέλιξη ενός μεγάλου κρασιού σχεδόν μισό αιώνα μετά την εσοδεία του, επιμένω ότι δεν θα ήταν ένα κρασί που θα ευχαριστιόμουν πραγματικά δίπλα σε ένα ζουμερό φιλέτο... .

Βέβαια υπάρχει και μία άλλη κατηγορία συλλεκτών: πρόκειται για εκείνους που βλέπουν το καλό κρασί ως επένδυση, και το συλλέγουν με στόχο να εισπράξουν τις υπεραξίες που αποδίδει όσο παλαιώνει. Μην το γελάτε, μπορεί να μην έχουμε πολλούς τέτοιους συλλέκτες εδώ στην Ελλάδα, στο εξωτερικό όμως η επένδυση σε κρασί γίνεται από οργανωμένα wine funds, ενώ συχνά «πωλείται» σε εύπορους πελάτες από τις μεγάλες τράπεζες ως επενδυτικό προϊόν. Μάλιστα στους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε, με την διεθνή οικονομική κρίση να βρίσκεται παντού, σύμφωνα με τον δείκτη Liv-Ex, ο οποίος αντανακλά τις αυξομειώσεις των αξιών στο «χρηματιστήριο» του κρασιού, οι αποδόσεις των μεγάλων Γαλλικών (κυρίως) κρασιών έχουν αφήσει πολύ πίσω αυτές των περισσότερων άλλων επενδύσεων σε διεθνές επίπεδο. Βέβαια, εδώ πρέπει να κάνουμε μία πολύ βασική διευκρίνιση: ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις οι μεγάλοι συλλέκτες κρασιών είναι οινόφιλοι οι οποίοι συλλέγουν κρασιά για διάφορους λόγους, οι επενδυτές του κρασιού δεν έχουν (απαραίτητα) αντίστοιχη αγάπη και πάθος για το κρασί. Πρόκειται για ανθρώπους που βλέπουν το κρασί ως άλλο ένα επενδυτικό αγαθό (αυτό που στα αγγλικά ονομάζεται «commodity»), γνώμονάς τους είναι ο «τζόγος» και βέβαια το κέρδος, και ελάχιστα ενδιαφέρονται για την απόλαυση που θα μπορούσε να τους προσφέρει αυτό το προϊόν, πάνω στο οποίο «τζογάρουν». .

Άρα λοιπόν, με το δίκιο σας θα αναρωτιέστε που θέλω να καταλήξω; Μήπως προσπαθώ να σας πω να μην συλλέγετε κρασιά; Κάθε άλλο! Πώς θα μπορούσα να σας ζητήσω να στερηθείτε την πραγματικά μεγάλη χαρά που χαρίζει σε κάθε συλλέκτη κρασιών αυτή του η ενασχόληση; .

Θέλω όμως οπωσδήποτε να σας συστήσω να μην γίνετε συλλέκτης κρασιών απλά και μόνο για να έχετε (άλλη) μία συλλογή, της οποίας μπορεί κάποια στιγμή να χάσετε τόσο τον έλεγχο, όσο και το ενδιαφέρον. Πώς μπορεί κανείς να το καταφέρει αυτό; Υπάρχουν πολλοί τρόποι, εγώ όμως μπορώ να σας δώσω κάποιες συμβουλές, δοκιμασμένες από προσωπική πείρα: .

- Προσέξτε πολύ τη διαρρύθμιση του χώρου στον οποίο φυλάτε την συλλογή των κρασιών σας. Όσο μπορείτε μην στιβάζετε πολλά κρασιά μεταξύ τους, καθώς κάποια μπορεί να κρυφτούν, με κίνδυνο να ξεχαστούν.

- Κάντε πολύ καλή απογραφή/καταγραφή των κρασιών που περιλαμβάνει η συλλογή σας, και ενημερώνετέ την κάθε φορά που προστίθεται ή αφαιρείται κάποιο. Έτσι θα έχετε πάντα σωστή εικόνα και καλή δυνατότητα διαχείρισης.

- Τουλάχιστον στα κρασιά που έχουν σημαντική οικονομική ή και συναισθηματική αξία, σκεφτείτε να βάλετε «ταμπελάκια» με ιδανικές ημερομηνίες ανοίγματος – είτε μετά από συμβουλή του παραγωγού ή του εμπόρου (π.χ. «θα βρίσκεται στο peak του τον χειμώνα του 2012»), είτε με γνώμονα κάποια ιδιαίτερη περίσταση (π.χ. «να το ανοίξω στα 80α γενέθλια του μπαμπά») .

- Τέλος, αν πρόθεσή σας είναι η παρακολούθηση της εξέλιξης/παλαίωσης ενός συγκεκριμένου κρασιού, τότε καλό είναι να προμηθευτείτε τουλάχιστον τρεις φιάλες από αυτό. Έτσι, θα έχετε την ευκαιρία να το δοκιμάζετε και να το συγκρίνετε σε τακτά χρονικά διαστήματα, όπως ας πούμε ανά πενταετία.

Σκέφτεστε να γίνετε συλλέκτης κρασιών; Τέλεια, δεν χωράει αμφιβολία ότι είναι κάτι που θα αγαπήσετε με πάθος, και δεν θα το μετανιώσετε ποτέ! Αρκεί να κρατήσετε τη συλλογή σας ζωντανή, να την εντάξετε στην άμεση οινική καθημερινότητά σας, και να αξιοποιήσετε πλήρως την πραγματική απόλαυση που η συλλογή σας μπορεί να σας προσφέρει, ειδικά στις πιο ιδιαίτερές σας στιγμές!... .



Θόδωρος Λέλεκας

Μοιραστείτε το άρθρο: