Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Και τα ποτήρια βάφτηκαν κάτασπρα!...

Και τα ποτήρια βάφτηκαν κάτασπρα!...
Από τον Θ. Λέλεκα 


Εντάξει λοιπόν, το παραδέχομαι. Με έπιασε η Άνοιξη και τα κέφια μου έχουν αλλάξει. Σκέφτομαι τραπεζάκια έξω, περατζάδα, φίλους να γελάνε δυνατά, μεζεδάκια νόστιμα, και το κρασί να ρέει άφθονο. Γιατί καταλαβαίνετε ότι χωρίς κρασί η παραπάνω εικόνα είναι ημιτελής, έτσι δεν είναι;

«Και τι κρασί να πιούμε;», θα με ρωτήσετε. «Από που να αρχίσω;», θα σας απαντήσω. Η αλήθεια είναι ότι τέτοια εποχή, πραγματικά η αγορά το βάζει σκοπό να μας κακομάθει, προσφέροντάς μας τέτοια ποικιλία επιλογής, που είναι σχεδόν αδύνατο να μην βρούμε όλοι αυτό που θέλουμε, και μάλιστα μέσα από πολλές και όμορφες εναλλακτικές. ;

Για να δούμε λοιπόν. Τα «εννιάρια», τα κρασιά της εσοδείας 09, τα εξαντλήσαμε; Πώς να τα εξαντλήσουμε, θαμου πείτε, αφού ακόμα συνεχίζουν να βγαίνουν στην αγορά. Γι αυτό το σωστό είναι να ξεκινήσουμε από τα κρασιά που μπορεί κανείς να πιει ως απεριτίφ, πριν από το φαγητό, ή και τελείως ανεξάρτητα από αυτό. Ένα ξηρό Μοσχάτο από τη Λήμνο ή τη Σάμο, ένα Μοσχοφίλερο από τη Μαντινεία, ένα πολυποικιλιακό από χαρμάνι ποικιλιών με άρωμα, και ιδανικά χαμηλό αλκοόλ. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και τόσα κρασιά φαγητού, που λες και φτιάχτηκαν για τις όμορφες μαζώξεις της εποχής: Όπως για παράδειγμα τα τόσα αρωματικά μονοποικιλιακά από Μαλαγουζιά ή Ροδίτη, αλλά και τα καθημερινά για κάθε τραπέζι από Σαββατιανό ή Βηλάνα. Ή μήπως τα νησιώτικα κρασιά υψηλής οξύτητας για ψάρια και θαλασσινά, δηλαδή το Ασύρτικο της Σαντορίνης, η Ρομπόλα της Κεφαλονιάς ή το Αθήρι της Ρόδου; Και φυσικά τα τόσα εκλεκτά Ελληνικά από ξένες ποικιλίες, όπως Sauvignon Blanc, Chardonnay και Gewurztraminer, που μπορούν να μας χαρίσουν τόσο όμορφες στιγμές με τα αρώματα και την πολυπλοκότητά τους. ;

Γιατί όμως μιλάμε τόση ώρα μόνο για Ελληνικά κρασιά; Μήπως όλες αυτές οι πραγματικά ποιοτικές ετικέτες από τον διεθνή αμπελώνα δεν μπορούν να μπουν στην Ανοιξιάτικη παρέα μας; Απεναντίας! Αυτά κι αν ξέρουν από Ανοιξιάτικες εξορμήσεις, στις οποίες χαρίζουν δροσιά και απόλαυση με περισσή χάρη! Σκέφτομαι τα φίνα αλλά αρωματικά λευκά της Αλσατίας για ελαφριά γεύματα με άφθονα σαλατικά και φρούτα, τα εκλεκτά Chablis για τους αστακούς, τις γαρίδες και τα πιο ζωντανά θαλασσινά, τα δυνατά λευκά της Βουργουνδίας για τα πιο πολύπλοκα πιάτα της εποχής, αλλά και τα «ζεστά» λευκά της Νότιας Ιταλίας και της Σικελίας, που δίνουν απαράμιλλη νότα Μεσογείου στο τραπέζι μας. ;

Αμ’ ο νέος κόσμος, δεν πρέπει κι αυτός να παίξει το ρόλο του; Δεν πρέπει να τον αφήσουμε απέξω, έτσι δεν είναι; Γι αυτό και θα αφεθούμε στην καταπράσινη αρωματικότητα των Sauvignon Blanc της Νέας Ζηλανδίας (κυρίως για πιάτα πλούσια σε πράσινα χορταρικά και μυρωδικά όπως σπανάκι, πράσο, μάραθο, σέσκουλα, κρεμμυδάκι φρέσκο, κλπ), θα εμπιστευθούμε την στιβαρότητα των λευκών της Νότιας Αφρικής (ειδικά για να συνδυάσουμε με λευκά και ελαφριά κόκκινα κρέατα), ενώ θα μαγευτούμε με την εξωτική φρεσκάδα των Sauvignon Blanc της Χιλής και των πολυποικιλιακών λευκών της Αυστραλίας, χωρίς βέβαια να αγνοούμε ούτε για μία στιγμή το αρωματικό Torrontes από την Αργεντινή. ;

Μη νομίζετε ότι τα παλαιωμένα και τα βαρελάτα τα περιφρονώ... Πώς θα μπορούσα άλλωστε; Τα βαρελάτα λευκά (Ελληνικά και ξένα) από εδώ και πέρα ειδικά, θα μας είναι απαραίτητα. Με τον καλό καιρό, τα κάρβουνα στήνονται και η φωτιά παίρνει μπρος μέχρι να το καταλάβουμε. Γαρίδες, καλαμάρια, και βέβαια κάθε λογής ψάρια ψήνονται πάνω από την καυτή θράκα και αποζητούν την πικάντικη, καπνιστή αρωματικότητα που δίνει το βαρέλι στα λευκά για να κάνει παρέα. Όσο για τα πιο παλαιωμένα, αυτά κι αν τα χρειαζόμαστε για τα τυράκια που (εννοείται) ότι στολίζουν ανά πάσα στιγμή το τραπέζι μας, αλλά και για τις πιο πλούσιες και πολυεπίπεδες γεύσεις, σε πιάτα δηλαδή που περιέχουν μανιτάρια, μέλι, σταφίδες, κλπ. ;

Εν τω μεταξύ ξέρετε τί σκέφτομαι; Τι καλύτερος τρόπος υπάρχει να ζήσει κανείς την Άνοιξη, από το να την «ντύσει» με μεθυστικές, δροσιστικές φυσαλίδες; Εννοείται ότι αναφέρομαι στα αφρώδη κρασιά και τις Σαμπάνιες, που έχουν τον δικό τους τρόπο να μας φέρουν σε κέφι και να δώσουν διαστάσεις γιορτής ακόμα και στις πιο απλές, καθημερινές περιστάσεις. Μόνο που ακούγεται το χαρακτηριστικό «ποπ» του φελού της Σαμπάνιας που ανοίγει, και τα ποτήρια ξεχειλούν από τον πλούσιο αφρό, ξαφνικά ακόμα και ο ήλιος γίνεται πιο φωτεινός και η κουβεντούλα με την παρέα αποκτάει νέα ζωή. Κι αν για οποιονδήποτε λόγο προτιμάτε να μην επιλέξετε Σαμπάνια, θα βρείτε αφρώδη από κάθε γωνιά του παγκόσμιου οινικού χάρτη που θα ανταπεξέλθουν τέλεια στο Ανοιξιάτικο κάλεσμά σας. Από την Ιταλία (Prosecco) και την Ισπανία (Cava), ως την ίδια τη Γαλλία με τα πάμπολλα crémants της, την Ελλάδα με τα βραβευμένα αφρώδη της από τη Ρόδο, τη Μαντινεία, τα Γιάννενα και το Αμύνταιο και διάφορες χώρες του νέου κόσμου (ΗΠΑ, Νέα Ζηλανδία, Νότια Αφρική) πραγματικά χρόνο και όρεξη να έχετε να διαλέγετε φυσαλίδες. ;

Πω πω τι πήγα να πάθω (καλά, κι εσείς δε μιλάτε;...)! Να ξεχάσω τα ροζέ σε όλη αυτή την κουβέντα; Αστειεύομαι, από την πρώτη γραμμή τα έχω στο μυαλό μου, έπρεπε όμως να περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Από τα φίνα ροζέ της Προβηγγίας και των Ελληνικών νησιών, μέχρι τα πιο γεμάτα ροζέ της Rioja, της Νεμέας και της Βόρειας Ελλάδας, ένα καλό ροζέ έρχεται για άλλη μια φορά, για να επαληθεύσει τη φήμη του ως το οινικό «πασπαρτού» για κάθε τραπέζι. Όπου θα δείτε διάφορα μεζεδάκια, λαδερά της εποχής, μακαρονάδες με ελαφριά κόκκινη σάλτσα ή και τηγανητά κεφτεδάκια, ένα καλό ροζέ θα είναι εκεί – και θα ξεχωρίζει!... ;

Πριν από λίγο ένας φίλος έστειλε μήνυμα στην παρέα για πικ-νικ. Τι τρομερή ιδέα, και πόσα χρόνια έχω να κάνω κάτι τέτοιο. Για να δούμε, την ειδική ισοθερμική τσάντα και την παγοκύστη για να διατηρήσω το κρασί δροσερό, τα έχω όλα σε ετοιμότητα για μία τέτοια περίσταση. Τι κρασί όμως να πάρω; Χμμ... Για πάμε πάλι από την αρχή, έχω ήδη μπόλικα υπόψη μου!... ;


Θόδωρος Λέλεκας

 

ΥΓ: Οι παραπάνω σύνδεσμοι οδηγούν στα αντίστοιχα κρασιά του House of Wine

Μοιραστείτε το άρθρο: