Η συνταγή του Αλέκου: Ρέγγα με γιαούρτι

Η συνταγή του Αλέκου: Ρέγγα με γιαούρτι Από τον Τ. Πικούνη



Νά' μαστε μετά την Καθαρά Δευτέρα, πίσω στην καθημερινότητά μας. Και με όσους μίλησα σήμερα το πρωί, το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας το πέρασαν με διάφορα χωνευτικά, "μαντζούνια", αφεψήματα και άλλα προϊόντα της επιστήμης αλλά και της ...παράδοσης της γιαγιάς, προσπαθώντας το ακατόρθωτο: Να καταφέρουν να χωνέψουν τα όσα έφαγαν το μεσημέρι... ή μάλλον, για να είμαι ειλικρινής, τα όσα φάγαμε το μεσημέρι.

Είναι γεγονός ότι τα σαρακοστιανά -υποτιθέμενα- "νηστήσιμα" είναι ακαταμάχητα. Για όλους δε τους οινόφιλους οι τόσοι πολλοί συνδυασμοί που προσφέρονται με λευκά αλλά και ροζέ κρασιά, κάνουν την ημέρα αυτή μια γευστική και οινική πανδαισία...

Βρέθηκα και εγώ σε ένα τέτοιο τραπέζι φίλων στην Ανάβυσσο, που αν το έβλεπε η Μέρκελ σίγουρα θα μας έκοβε τη βοήθεια μαχαίρι... Λαγάνες φρεσκοψημένες, ταραμοσαλάτες, τζατζίκια, σαλάτες διάφορες, χαλβάδες, χόρτα βραστά, καλαμαράκια, γυαλιστερές και κυδώνια, μύδια, κουκιά στο φούρνο, ντολμάδες ορφανοί σμυρναίικοι, ρέγγα και διάφορα ακόμα που σίγουρα ξεχνάω... και όλα αυτά με τη συνοδεία κρασιών, ούζου σε ποσότητες γνήσια ...ελληνικές!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακολούθησαν φρεσκοτηγανισμένοι λουκουμάδες με μέλι και κανέλλα που έδωσαν ασφαλώς το τελειωτικό "χτύπημα".

Ήταν ένα τραπέζι όπου όλοι έφεραν τις "σπεσιαλιτέ" τους, και ακριβώς αυτά τα "ρεφενέ σε είδος" γεύματα με καλούς φίλους που συχνά γίνονται σε παραδοσιακές ελληνικές γιορτές, με αστείρευτο κέφι, είναι που ακόμα χαρακτηρίζουν την ελληνική "κατ' οίκον" διασκέδαση, που -λόγω κρίσης- φαίνεται να ξαναζεί ημέρες δόξας!

Και όμως, όλα ήσαν φαγητά απλά, παραδοσιακά, ελληνικά. Θυμηθήκαμε πόσο νόστιμη είναι η παραδοσιακή μας κουζίνα, πόσο τα απλά μας φαγητά μπορούν να κονταροχτυπηθούν και να βγουν νικητές με φαγητά gourmet από άλλες χώρες που έχουν πια τη στάμπα της διεθνούς κουζίνας ή και των κατά καιρούς παραφυάδων της...

Προσωπικά μου έκανε εντύπωση κάτι που δεν είχα δοκιμάσει μέχρι σήμερα, ένας απλούστατος συνδυασμός που σαν μεζές ανταγωνίζεται στα ίσια καπνιστούς σολομούς και που ενθουσίασε όλους τους φίλους στο τραπέζι. Ο καλός μου φίλος Αλέκος, δεινός μάγειρας, συνεισέφερε το θαυμαστό αυτό μεζέ, και εγώ εδώ σας μεταφέρω την απλούστατη συνταγή του:

Θα χρειαστούμε:
  • Φιλέτα καπνιστής ρέγγας
  • Γιαούρτι σακούλας
  • Κρεμμύδι κόκκινο
    Στη συνέχεια:

  • Ξεπλένουμε τα φιλέτα με τρεχούμενο νερό.
  • Τα βάζουμε ανάμεσα σε δύο φύλλα χαρτιού κουζίνας και, πιέζοντας προσεκτικά, τα στεγνώνουμε καλά, να απορροφηθεί όλο το νερό.
  • Τα βάζουμε μέσα σε ένα βαθύ πιάτο και τα καλύπτουμε με λάδι.
  • Τα αφήνουμε στο λάδι για 2-3 ώρες.
  • Αυτές οι ενέργειες θα επιτρέψουν να απομακρύνουμε το πολύ αλάτι αλλά και να κάνουν το κρέας της ρέγγας τρυφερό αλλά και γευστικό.
  • Βγάζουμε τα φιλέτα από το λάδι και τα στεγνώνουμε πάλι με χαρτί κουζίνας ώστε να φύγει το πολύ λάδι.
  • Στη συνέχεια κόβουμε το κρεμμύδι σε πού μικρά κομματάκια, και τη ρέγγα σε τετράγωνα κομμάτια περίπου 5 εκατοστών πλάτους.
  • Βάζουμε επάνω σε κάθε κομμάτι μια κουταλιά γιαούρτι σακούλας, το πασπαλίζουμε με τα κομματάκια κρεμμυδιού και το σερβίρουμε αμέσως, είτε το βάζουμε για λίγο στο ψυγείο και το σερβίρουμε δροσερό μετά.

Εμείς το συνοδεύσαμε με ένα Ασύρτικο Αργυρού, αλλά και με μιά Σαντορίνη Σιγάλα, και ο συνδυασμός ήταν εξαιρετικός σε βαθμό που δύσκολα θα σκεφτόμασταν καλύτερο. Εντούτοις και άλλα κρασιά με πολύ καλή όμως οξύτητα, που "σπάει" την ένταση της γεύσης της ρέγγας και δρα όπως ακριβώς το λεμόνι, θα ταιριάξουν με αυτό τον απλούστατο αλλά νοστιμότατο μεζέ.

Καλή σας όρεξη και ...στην υγειά σας!

Μοιραστείτε το άρθρο: