Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Καλή Ανάσταση λοιπόν, και Καλό Πάσχα!

Καλή Ανάσταση λοιπόν, και Καλό Πάσχα! Από τον Τ. Πικούνη



Κυριακή του Πάσχα!

Οι "ειδικοί" -και ποιός Έλληνας δεν είναι!- θα ξυπνήσουν πρωί και θα ασχολούνται  με την φωτιά, κάποιοι άλλοι θα παλεύουν -κυριολεκτικά- με το αρνί που αρνείται να "σταθεί" στην σούβλα, λίγο αργότερα κάποιοι (μάλλον κάποιες) θα αρχίσουν να κόβουν τις σαλάτες, να φτιάχνουν τα ορεκτικά, να καθαρίζουν πατάτες, να ετοιμάζουν πίτες....

Όχι όμως εγώ! Γιατί εφέτος είμαι καλεσμένος! Και σαν καλεσμένος κάνω όλα αυτά που έκαναν οι δικοί μου καλεσμένοι τα προηγούμενα ... τριάντα (και βάλε...) χρόνια: Δηλαδή θα ξυπνήσω αργά με το πάσο μου, θα απολαύσω πρωινό και καφέ, θα διαβάσω τη χτεσινή εφημερίδα (μόνο τα καλλιτεχνικά), ε... και όταν μου αρέσει, θα ξεκινήσω για την εξοχή της Αττικής, όπου το σπίτι των φίλων που μας έχουν καλέσει. Δεν ξέρω αν θα έχω την υπομονή και αν θα τα καταφέρω να φτάσω μετά τη μιάμιση το μεσημέρι, όπως έκαναν κάποιοι δικοί μου καλεσμένοι, και αυτό γιατί η διαδικασία του ψησίματος του οβελία μου αρέσει, ακόμα και αν γίνεται από ερασιτέχνες (στην Ελλάδα, ως γνωστόν, όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς είναι πάντα ερασιτέχνες - και όχι μόνο στον οβελία!). Και όταν φτάσω και χαιρετήσω τους οικοδεσπότες με τα λαδωμένα τους χέρια και το ....δολοφονικό βλέμμα (το ξέρω πολύ καλά αυτό το βλέμμα, γιατί το έριχνα και εγώ στους αργοπορημένους καλεσμένους μου όλα αυτά τα χρόνια), θα ρωτήσω αν θέλουν καμία βοήθεια και, πριν προλάβουν να μου απαντήσουν, θα θρονιαστώ σε μια πολυθρόνα, κάπου κοντά στα μεζεδάκια, στις σαλάτες και σε όλα τα "προκαταρκτικά" καλούδια αλλά και στα κρασιά, με καλή θέα προς τον οβελία και το κοκορέτσι. Ναι, μην με παρεξηγείτε... είναι μια συνολική ρεβάνς στις "ήττες" που έχω υποστεί τόσα χρόνια!

Και όπως έπαιζα στο μυαλό μου το παλιό έργο "Η εκδίκηση είναι δική μου", ένα τηλεφώνημα των φίλων μας κατέστρεψε το όνειρο: "Μην έρθετε πριν τις δωδεκάμισι αύριο... όλα θα είναι έτοιμα, το αρνί το παίρνουμε σουβλισμένο από το χασάπη, το κοκορέτσι επίσης, η ψησταριά είναι αυτόματη...". Όχι, κρατήθηκα και δεν ρώτησα αν τα κάρβουνα ανάβουν ...μόνα τους, ή αν υπάρχουν καν κάρβουνα.

Έκλεισα το τηλέφωνο, διπλά απογοητευμένος. Πάει η "ρεβάνς" μου, αλλά πάει και το δικό μου πασχαλινό μοντέλο, που θέλει τη πασχαλινή παρέα να ασχολείται με το σούβλισμα του αρνιού, με το τύλιγμα του κοκορετσιού από το Μ. Σάββατο, με το φτιάξιμο των πασχαλινών μεζέδων, το κόψιμο και το σερβίρισμα σαλάτας, και την έναρξη της πασχαλινής οινοποσίας από το πρωί σχεδόν με μια ωραία εμφιαλωμένη Ρετσίνα από τον Κεχρή ή τη Γαία, ή ένα φρέσκο, δροσερό Sauvignon ή μια Μαλαγουζιά. Μάλλον κάποιος "εκσυγχρονισμός" και εδώ μας στέρησε και την απόλαυση τον "προεορτίων" του Πάσχα, που για κάποιους ρομαντικούς σαν και εμένα ήταν το μισό Πάσχα και κάτι παραπάνω. Ναι, καταλαβαίνω... όλα αυτά είναι δύσκολα, το "έτοιμο" είναι απλούστερο, γρηγορότερο και φθηνότερο σχεδόν στα πάντα σήμερα, το hand-made έχει χάσει τη γοητεία του χάριν της απλούστευσης, της ταχύτητας. Ετοιματζίδικος οβελίας, ετοιματζίδικο κοκορέτσι, το Πάσχα έγινε άλλο ένα "κυριακάτικο γεύμα"...

Μήπως ... συμπάσχετε μαζί μου; Αν όχι, είστε τυχεροί! Σημαίνει ότι πάντα ήσασταν στους καλεσμένους, τους αργοπορημένους, που δεν έχουν γνωρίσει τα πασχαλινά "προεόρτια"... ναι, η ζωή έχει μερικούς που είναι μόνιμοι καλεσμένοι (του Πάσχα ή και της ίδιας της ζωής ακόμα). Αν ναι, αν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας, αν μοιράζεστε τα ίδια αισθήματα απογοήτευσης μαζί μου για μια παράδοση που σιγά-σιγά χλομιάζει... πάλι τυχεροί είστε: Χαίρεστε να φτιάχνετε τον οβελία, χαίρεστε τη δημιουργία, τη συμμετοχική δουλειά, είστε άνθρωπος που "δίνει" (μέχρι πρότινος προτέρημα, που έχει αρχίσει πια να ξεφτίζει ακι αυτό).

Ας μη γκρινιάζουμε όμως... Win-Win η κατάσταση, όπως λέμε στα σύγχρονα ελληνικά. Γιατί όλοι κερδίζουν το Πάσχα: Κερδίζουν χαρά, κερδίζουν ανεμελιά, κερδίζουν καλό φαγητό, γνήσια ελληνικό, και απολαμβάνουν καλό κρασί, μεζεδάκια, οβελία, κοκορέτσι (έστω και ετοιματζίδικα), μετά τη μαγειρίτσα της Ανάστασης, τα αβγουλάκια, τις σαλάτες, τα συκωτάκια. Φαγητά δηλαδή που σπάνια απολαμβάνουμε τις άλλες ημέρες του χρόνου -ακόμα και τις γιορτινές.

Σήμερα δε θα σας συστήσω κρασιά, έχουμε αναλυτικά περιγράψει στο House of Wine τα κρασιά της Μ. Εβδομάδας, της Ανάστασης και του Πάσχα. Αλλά θα σας προτείνω την ημέρα του Πάσχα να αφεθήτε να γιορτάσετε την Ανάσταση του Κυρίου ή την έλευση της άνοιξης, ότι από τα δύο προτιμάτε ή και τα δύο, μην κάνοντας πράγματα που θα σας θυμίσουν την καθημερινότητά σας και την "Εθνική" θλιβερή μας καθημερινότητα των τελευταίων χρόνων και των προηγούμενων εβδομάδων. Κάτι σαν "δίαιτα", "νηστεία", ώστε να απολαύσετε τον Οβελία περισσότερο.

Έτσι λοιπόν από σήμερα Μ. Σάββατο, μην ανοίξετε τηλεόραση. Καθόλου. Είμαι βέβαιος ότι όλοι μπορούμε να ζήσουμε μια ημέρα χωρίς την Όλγα, τη Σια -άλλωστε τέτοιες μέρες "παίζουν" τα δεύτερα- και τους λοιπούς αστέρες της "ενημέρωσης", αλλά και χωρίς την τρομολαγνεία της ελληνικής τηλεόρασης. Μην διαβάσετε εφημερίδα (δηλαδή τη σημερινή), τα νέα θα σας ταράξουν (πάλι) και θα δυσκολέψουν μια ήδη δύσκολη -έτσι και αλλιώς- χώνεψη. Μην μπείτε στο facεbook... ανήμερα το Πάσχα μόνο οι απελπισμένοι της μοναξιάς θα βρίσκονται εκεί. Για μιά μέρα μόνο, απαλλαγείτε από το δαιμονικό twitter, υπάρχουν και άλλοι τρόποι να ευχηθείτε καλό Πάσχα, αλλά και να απαλλάξετε την την πασχαλινή παρέα σας από τα ενοχλητικά beep των διαφόρων μηνυμάτων. Ξεχάστε τα προβλήματα, τις δόσεις του δανείου σας, την εξοφληση της κάρτας, του λογαριασμού της ΔΕΗ (με ή χωρίς το χαράτσι).

Και το κυριώτερο: ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ μην συζητήσετε για εκλογές, μνημόνια, Βενιζέλους και Σαμαράδες, Τσίπρες, αρχηγούς, αρχηγίσκους, καπετάνιους του βουνού και της πόλης, επαναστάτες, και όλους αυτούς που ξαφνικά σας καλούν να ξεχάσετε το χτες "για μια νέα Ελλάδα", επειδή "Ναι, μπορούμε"... Ναι, μπορούμε να τους ξεχάσουμε για μια μέρα, να συζητήσουμε για τον Οβελία, τα κρασιά, την άνοιξη...

Τέλος, αν είστε ρομαντικός, μπορείτε να γυρίσετε το ημερολόγιο στο 2005, να υποκριθείτε ότι ζείτε το Πάσχα αυτής της χρονιάς, της μεταολυμπιακής, της χλιδής και όλων αυτών των ονείρων που χάθηκαν...

Με όλα αυτά -ακόμα και χωρίς τα "προεόρτια"- μαζί με καλή παρέα, με το πλούσιο φαγητό και -απαραίτητα- με τα κρασιά που τόσο ταιριάζουν στο πασχαλινό τραπέζι, είμαι βέβαιος ότι θα περάσετε ένα αξέχαστο Πάσχα! Γιατί όσο και αν γκρινιάζω για παραδόσεις που χάνονται, κάποια στιγμή το αρνί θα γυρίζει στη σούβλα, το κοκορέτσι θα ψήνεται στο πλάι, η μεθυστική τσίκνα -η αρχαία "κνίσσα" των θυσιών που μάγευε τους θεούς του Ολύμπου-  θα αναδύεται από τον Οβελία, τα ορεκτικά και τα μεζεδάκια, τα συκωτάκια με λαδορίγανη, η σαλάτα με αυγά θα έχουν σερβιριστεί και τα θαυμάσια κρασιά, οι μαλαγουζίες, οι ροδίτες, τα sauvignon blanc, τα ασύρτικα και οι ρετσίνες στην αρχή, και στη συνέχεια τα τα κόκκινα του οβελία -syrah, ξινόμαυρα, αγιωργίτικα και τόσα άλλα- θα έχουν φέρει την παρέα σε εκείνο το κέφι που όλοι έχουμε νοιώσει και προσδοκούμε από το Πάσχα. Ναι, με όλα αυτά είμαι βέβαιος οτι θα περάσετε ένα καλό, ευτυχισμένο και χαρούμενο Πάσχα...

Όλοι εμείς στο House of Wine σας το ευχόμαστε από καρδιάς!

Καλή Ανάσταση λοιπόν, και Καλό Πάσχα!

Μοιραστείτε το άρθρο: