Το κρασί ταιριάζει με την ...κάλπη! Έτσι κι' αλλιώς!

Το κρασί ταιριάζει με την ...κάλπη! Έτσι κι' αλλιώς! Γράφει ο Ίνων Καρνεάδης



Είναι Τρίτη βράδυ- Πρωτομαγιά, έχω ήδη πιεί 2 ποτήρια από το θαυμάσιο Νόημα του Παλυβού (μην το ψάχνετε, δώρο είναι...) με το φαγητό μου και ήδη απολαμβάνω το τρίτο... στη δροσιά της βεράντας μου, στο υπέροχο ανοιξιάτικο βράδυ, ήρεμος, νηφάλιος... με το laptop στο διπλανό τραπεζάκι να ρίχνει αυτό το γαλάζιο, απόκοσμο φως του...

Ξαναδιαβάζω το εισαγωγικό σημείωμα που είχα γράψει -μετά από πρόσκληση- για το τελευταίο Newletter του House of Wine... αυτό του Μαΐου του 2012, για τη σχέση κάλπης και κρασιού. Κάτι δεν μου πάει καλά... Πάντα, όταν γράφω κάτι, με βασανίζει η αντίθετη άποψη. Ο Καρνεάδης, αυτός ο μοναδικός αρχαίος μας πρόγονος και συνονόματός μου, που μπορούσε να σε πείσει τη μια στιγμή ότι είναι νύχτα και αμέσως μετά ότι είναι μέρα, ξυπνάει σιγά μέσα μου... τι στην ευχή, υπάρχει και η άλλη άποψη! Και αρχίζω να τη βάζω στο "ηλεκτρονικό" μου χαρτί...


Σε λίγες μέρες λοιπόν ασκούμε το υπέρτατο δικαίωμα του Πολίτη: Ψηφίζουμε... Δηλαδή, για να συνειδητοποιήσουμε τι κάνουμε, εκχωρούμε κάθε απόφαση ΔΙΚΗ μας που αφορά στα κοινά, στους νόμους, στις σημαντικές αποφάσεις, στη λειτουργία αυτού που λέμε κράτος γενικότερα, σε κάποιους -ένα έως τέσσερεις- αντιπροσώπους μας, που ούτε τους ξέρουμε, ούτε τους έχουμε μιλήσει ποτέ. Αυτοί, για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, θα αποφασίζουν αντί για εμάς... και για εμάς, και για όλο τον ελληνικό λαό. Και η απόφασή μας αυτή είναι ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ: Δεν μπορούμε να την πάρουμε πίσω, δεν μπορούμε να άρουμε αυτή την εξουσιοδότηση αν πια ο εκπρόσωπός μας δεν κάνει αυτά που μας υποσχέθηκε να κάνει, αν αλλάξει κόμμα... αν ...αν. Ακόμα και αν πεθάνει (ό μη γένοιτο!), δεν αποφασίζουμε εμείς που τον εκλέξαμε ποιός θα είναι ο αντικαταστάτης του, ποιόν εμπιστευόμαστε στη θέση του.

Αυτό έχει γίνει συνήθεια να το λέμε αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Βέβαια, βάσει των ορισμών των πολιτευμάτων που οι δικοί μας πρόγονοι καθόρισαν, ούτε αντιπροσωπευτική είναι ούτε δημοκρατία ...Είναι -θεωρητικά δυστυχώς- καραμπινάτη αριστοκρατία (αν υποθέσουμε ότι εκλέγουμε τους αρίστους), αλλά ...ας είναι. Με τις λέξεις θα παίξουμε τώρα;

Αν απορείτε γιατί σε ένα site οίνου και ποτών, κάποιος γράφει για την ψήφο, σπεύδω να σας εξηγήσω. Πρώτον, δικαιούμαι "δια να ομιλώ" και να γράφω επειδή η σχέση κάλπης και κρασιού ήταν πάντα μια περίεργη σχέση αγάπης-μίσους, και γιατί το δεύτερο (το κρασί) μπορεί να επηρεάσει το ...περιεχόμενο της πρώτης.

Για πάρα πολλά χρόνια λοιπόν, κάλπη και κρασί ήσαν ασυμβίβαστα: Το κρασί μπορούσε να θολώσει την απόφαση του ψηφοφόρου, να του στερήσει τη λογική και τη νηφαλιότητα που θεωρούνταν (και θεωρούνται ακόμα) απαραίτητα για την άσκηση του υπέρτατου δικαιώματος του πολίτη. Αλλά και να τον οδηγήσει σε πράξεις βίας, που μπορεί να εμποδίσουν άλλους συμπολίτες μας να ασκήσουν ελεύθερα το υπέρτατο δικαίωμά τους.

Για πολλά χρόνια, την ημέρα των εκλογών υποτίθεται ότι έκλειναν ταβέρνες, καπηλειά, μπάρ, και το σερβίρισμα κάθε είδους αλκοόλ απαγορευόταν. Δεν ξέρω πόσο εφαρμοζόταν αυτός ο νόμος, άλλωστε στην Ελλάδα είμαστε φειδωλοί στην εφαρμογή των νόμων που ψήφισαν αυτοί που εμείς ορίσαμε στο πόδι μας, δεν ξέρω ακόμα αν ο νόμος ισχύει και σήμερα, ένα ξέρω όμως: Η σχέση κρασιού και κάλπης έχει σήμερα αλλάξει. Ακόμα και αν ίσχυε ο νόμος, θα έπρεπε να τον παραβούμε -σαν γνήσιοι νομοταγείς έλληνες νοικοκυραίοι άλλωστε.

Μη σπεύσετε να με καταγγείλετε για προτροπή σε παράβαση των νόμων, γιατί εδώ μπορεί να μην υποστηρίζω το ...γράμμα του νόμου, υποστηρίζω όμως το πνεύμα του! Αυτό ακριβώς που λέει ότι πρέπει να φτάσουμε νηφάλιοι στις κάλπες. Και χωρίς εκδηλώσεις βίας. Να μην ψηφίσουμε δηλαδή με το συναίσθημα στο κόκκινο και τη λογική στα τάρταρα!

Ποιός αλήθεια είναι νηφάλιος σήμερα; Μα ...κανένας! Είναι όλοι οργισμένοι, ο καθένας για κάποιο λόγο που δηλώνει και πολλοί συμπατριώτες μας για κάποιο -πραγματικό- λόγο που δε δηλώνουν ποτέ. Κανείς όμως δεν είναι νηφάλιος! Αν σου έχουν κόψει το μισθό στη μέση, πως να είσαι νηφάλιος; Αν έχεις απολυθεί και δεν έχεις πια φράγκο στη τσέπη, επίσης. Αν έχεις ιδρώσει μια ζωή αποταμιεύοντας, πως να μην εξοργίζεσαι ότι εσένα βρήκε ... εύκολο, βολικό να αρμέξει το κράτος. Αν είσαι πλούσιος,... ε, όλοι ξέρουμε ότι σήμερα ο πλούτος διώκεται. Αν έχεις ένα διαμερισματάκι που κάποτε το νοίκιαζες, πως να μην εξοργίζεσαι που τώρα είναι άδειο, αλλά τώρα βρήκε η εφορία να στο φορολογήσει, τώρα που δεν πουλιέται με τίποτα. Τέλος, αν είσαι λαμόγιο, από αυτά που έφαγαν, έκλεψαν, αν είσαι κάτοικος νησιού του Ιονίου τυφλός χρόνια τώρα, και που το άθλιο σύστημα σε εξανάγκασε να δεις το φώς σου, αν έπαιρνες επίδομα γιατί η προ-προ-προ γιαγιά σου ήταν γκόμενα αγωνιστή του 21, αν είχες κάνει 3 γέννες σε 12 μήνες και το καχύποπτο πια κράτος σου αμφισβητεί την ειλικρίνειά σου, τέλος αν είσαι άντρας έγκυος και δεν σε πιστεύουν... αν λοιπόν για όλα αυτά έχεις υποστεί ζημία από αυτούς που -εξαναγκασμένοι από την τρόικα- παίρνουν απαράδεκτα μέτρα και σου κόβουν επιδόματα, συντάξεις, είσαι ασφαλώς -και δικαίως, θα πω εγώ!- οργισμένος. Πολύ οργισμένος, και καθόλου νηφάλιος.

Αλλά και βίαιος είσαι! Όλοι σε είδαμε να γιαουρτώνεις βουλευτές, πολιτευτές, να απαγορεύεις πολιτικές συγκεντρώσεις, να τραμπουκίζεις ασύστολα σε Γενικές Συνελεύσεις, να κουνάς το δάχτυλο στο διοικητή του οργανισμού που δουλεύεις, να κάνεις καταλήψεις ... ακόμα και να καις τράπεζες... Ναι, εντάξει... μπορεί να μην σε είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια, αλλά τόσα κόμματα βεβαιώνουν ότι αυτές είναι αυθόρμητες εκδηλώσεις οργισμένων πολιτών. Άρα, οργισμένος πολίτης και εσύ... συμπέρασμα: Εσύ τα έκανες, πάει, τέλος, μην το αρνείσαι... είσαι βίαιος!

Επομένως... τι να το κάνεις το κρασί; Εσύ είσαι ακριβώς στην κατάσταση που η οινοποσία έφερνε τους ψηφοφόρους του παρελθόντος, -ή και σε χειρότερη-: Είσαι βίαιος, είσαι οργισμένος, δεν είσαι νηφάλιος! Ζούμε ήδη σε μια μεθυσμένη πολιτεία! Έτσι δεν είναι;

Λάθος, φίλε μου... μεγάλο λάθος! Τώρα είναι που χρειάζεσαι απαραίτητα το κρασί!

Για σκέψου λίγο... τι κάνεις όταν φτάνεις το βράδυ στο σπίτι εξουθενωμένος και διαπιστώνεις ότι η γυναίκα σου έκαψε το φαί; Ή όταν θέλεις να κοιμηθείς και ο γείτονας ή ο κανακάρης σου έχει ...άλλη άποψη; Όταν φτάνει αυτό το εφιαλτικό χαρτί της έκτακτης εισφοράς, ή ο λογαριασμός της ΔΕΗ και, γεμάτος οργή, λες: "Ε και να σας είχα στα χέρια μου, γ...!" Εκνευρίζεσαι, θυμώνεις, και ... αμέσως, πίνεις ένα ποτήρι κρασί για να ηρεμήσεις!

Το ίδιο λοιπόν πρέπει να κάνεις πριν ψηφίσεις: ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ! Να δώσεις τόπο στην οργή... να ψηφίσεις με λογική και σύνεση!

Και εδώ έρχεται το κρασί, να σε φέρει στα συγκαλά σου, να μαλακώσει ή και να εξαφανίσει την οργή σου (εύκολα... εξαρτάται από την ποσότητα), να σε κάνει να σκεφτείς λογικά: Δηλαδή, να σκεφτείς το συμφέρον σου, όπως έκανες και παλιά... Τι σημασία έχει αν κάποιοι έκλεψαν, έφαγαν, εξαπάτησαν; Τώρα πια καμία... Πάει, έγινε! Εξ' άλλου, και υποψήφιος βουλευτής το είπε ξεκάθαρα: "Tη ζήσαμε την κρίση, τη θρηνήσαμε, κάποτε όμως πρέπει να ξεκινήσει κι η επόμενη μέρα*1"(sic)! Γιατί τότε τους ψήφιζες και τώρα όχι; Εντάξει...η οικονομική σου κατάσταση άλλαξε! Αλλά... ποιός μπορεί να σου την ξαναδώσει, αν όχι αυτοί που σου την έδωσαν τη πρώτη φορά;

Το κρασί λοιπόν θα σου δώσει ακριβώς αυτό που οι αγγλοσάξωνες λένε state of mind για να ψηφίσεις σωστά. Για να μπορέσεις να πιστέψεις ότι "λεφτά υπάρχουν" -όλοι το λένε πια, έμαθαν, φαίνεται που είχε κρύψει τα λεφτά  ο Γιώργος-, για να ξεχάσεις την οργή σου, να βάλεις στη άκρη τις αμφιβολίες σου... για να πεισθείς ότι αυτοί έχουν αλλάξει, για να δεις και εσύ επιτέλους αυτό το φως στην άκρη του τούνελ που όλοι σε βεβαιώνουν ότι βρίσκεται εκεί, αρκεί να τους δώσεις μια ευκαιρία να το ανάψουν... για να μην ψηφίσεις οργισμένος! Αλλά ήρεμος... πολύ ήρεμος... νηφάλιος... πολύ, μα πολύ νηφάλιος...

Κρασί λοιπόν! Μέχρι τελικής ...νηφαλιότητας! Και αν από την πολλή νηφαλιότητα δεν βλέπεις την κάλπη, ο δικαστικός εκπρόσωπος θα είναι εκεί για να σε βοηθήσει να ρίξεις το ...βόλι σου! Εκεί που πρέπει! Εκεί που σου αποκάλυψε η θαυμάσια νηφαλιότητα που σου χάρισε το κρασί!

Ξαναδιαβάστε την εισαγωγή στο Newsletter… και διαλέξτε όποια άποψη σας αρέσει ... ή σας βολεύει, το ίδιο είναι. Το καλό και με τις δύο είναι ότι ...συνιστούν κρασί! Ότι δηλαδή η "συνταγή" είναι η ίδια, η απόλαυση είναι δεδομένη! Η διαφορά είναι πως εσείς βλέπετε το ποτήρι του κρασιού: Μισογεμάτο, μισοάδειο ή ...εντελώς στεγνό. Και ότι και οι δύο, παρ' όλο ότι είναι αντίθετες, είναι σωστές ...ναι, και οι δύο! Μην απορείτε... γίνεται. Σήμερα πια, το βεβαιώνει και η επιστήμη.

"Εδώ είναι βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε"...Εδώ, στη χώρα της Αλίκης, στη χώρα των θαυμάτων, όλα γίνονται. Και αν δεν το πιστεύετε, καθήστε την  Κυριακή στον καναπέ σας, με ένα ποτήρι κρασί, μπροστά στην τηλεόραση, μετά τις 7:00 μμ....

____________________________________________________
*1 Πραγματική δήλωση σε διαφήμιση υποψήφιου βουλευτή λίγες μέρες πριν. Δεν αποκαλύπτουμε το όνομά του γιατί... με την οργή που κυκλοφορεί, μπορεί να γίνει μέχρι και και υπουργός, οπότε...

Μοιραστείτε το άρθρο: