Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Ένα γεύμα Οινογνωσίας: Όπου 1+1 μας κάνουν ...1

Ένα γεύμα Οινογνωσίας: Όπου 1+1 μας κάνουν ...1 Από τον Τ. Πικούνη



Δεν γράφω συχνά για τα γεύματα παρουσιάσεων Οινοπαραγωγών και των κρασιών τους, ή για "γεύματα οινογνωσίας" όπως μερικές φορές αποκαλούνται. Έχουν δε τελευταία πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό, που  μπορεί κανείς καθημερινά να δοκιμάζει κρασιά παραγωγών -γνωστών ή άγνωστων, δεν έχει σημασία- σε εξαιρετικές τιμές μενού.

Όπως όλα τα πράγματα όμως που ξεκινούν για να υπηρετήσουν κάποιο σκοπό και καταλήγουν να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευση σε χέρια άσχετων (ή, έστω, δεινοπαθούντων), έτσι και αυτά τα γεύματα "οινογνωσίας" έχουν καταλήξει σήμερα να αποτελούν το άλλοθι και τον "κράχτη" εστιατορίων που μαστίζονται από την κρίση, ώστε να προσφέρουν ένα πολύ χαμηλό σε τιμή μενού με το κρασί... δωρεάν.

Με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα, κάθε προσπάθεια αύξησης της πελατείας καταντά σχεδόν θεμιτή! Δηλαδή, αν κάποιος θέλει να φάει και να πιεί φθηνά, και με ένα σχετικά εγγυημένο επίπεδο ποιότητας κρασιών κάποιου οινοπαραγωγού, αυτά τα -υποτιθέμενα- οινογνωστικά γεύματα είναι μια ευκαιρία εξοικονόμησης πολύτιμων ευρώ, που πια δεν περισσεύουν σε κανένα!
 
Αλλά... καλοί μου φίλοι, ως εκεί!

Γιατί τα πραγματικά γεύματα "οινογνωσίας" είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ο σκοπός τους δεν είναι το ...δωρεάν κρασί, ή το φτηνό μενού. Είναι ο ιδανικός συνδυασμός κρασιού με κάποια εξαιρετικά πιάτα, που αναδεικνύουν το κρασί αλλά και το πιάτο, και προσφέρουν την μέγιστη απόλαυση στον πελάτη. Το πιάτο δημιουργείται ακριβώς για να αναδείξει το κρασί με το ποίο συνδυάζεται, για να αποτελέσει το ιδανικό άθροισμα και των δύο, που σε αυτή την περίπτωση πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το απλό αλγεβρικό άθροισμά τους. Δηλαδή, ένα συν ένα πρέπει να κάνουν τουλάχιστον ...3!

Αυτός ο συνδυασμός θα πρέπει να υποστηρίζεται και από τον παραγωγό: Θα πρέπει να είναι παρών, και να δώσει στο κοινό που τον τιμά με την προσέλευσή του τις πληροφορίες εκείνες που θα μεγιστοποιήσουν την απόλαυση, που θα εξηγήσουν το λόγο του συνδυασμού του κάθε πιάτου με το κρασί που το συνοδεύει, και που θα δώσουν στον πελάτη την δυνατότητα να συνάγει συμπεράσματα για το συγκεκριμένο κρασί πέρα από τον συνδυασμό του με το συγκεκριμένο πιάτο. Το "γεύμα οινογνωσίας" –γιατί έτσι θα πρέπει να αποκαλείται- είναι ένα "εκπαιδευτικό" γεύμα που θα δώσει την απαραίτητη πληροφόρηση για τα κρασιά που παρουσιάζονται. Και έχω αναπτύξει αρκετές φορές την σημασία της πληροφόρησης στη μεγιστοποίηση της απόλαυσης, αλλά και την επιφύλαξή μου για τις τυφλές δοκιμές, όπου η πληροφόρηση είναι απούσα.

Το House of Wine έχει κάνει αρκετά γεύματα οινογνωσίας, ακριβώς με τον τρόπο που περιγράφω παραπάνω .Και απείχε ένα διάστημα από την διοργάνωση τέτοιων γευμάτων γιατί δεν ήθελε με κανένα τρόπο να ευτελίσει την σημασία τους, μέσα στο "σωρό" των γευμάτων που εδώ και καιρό προσφέρονται...

Εντούτοις, ένα γεύμα που και διαφημίσαμε και συμμετείχαμε σαν πελάτες, μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε αυτή την στάση...

Είναι το γεύμα που διοργανώθηκε στο γνωστό εστιατόριο «Βασίλαινας» στις 17 Μαΐου 2012 με τα κρασιά της Γαίας. Και που -κακώς τελικά- ονομάστηκε "οινογνωσία Οίνου".

Θα ήθελα να γράψω τα πιό κολακευτηκά σχόλια για αυτή την εκδήλωση. Γιατί ο συνδυασμός φάνταζε εξαιρετικός και πολλά υποσχόμενος:

Από τη μιά ο Βασίλαινας έχει την ιστορία του: Από τον παππού που καθιέρωσε το μενού των ...40 ποιοτικών πιάτων και των  80 δραχμών (και εννοώ... πιάτα πραγματικά, όχι μεζεδάκια!) που τότε ανταγωνιζόμασταν ποιός θα καταφέρει να φάει τα περισσότερα, τον πατέρα- Χημικό Μηχανικό- που συνέχισε την παράδοση, μέχρι τον γιό, το σημερινό ιδιοκτήτη. Αποτελεί μέρος της ιστορίας της Πειραικής εστίασης, έχοντας φιλοξενήσει διασημότητες ελληνικές και ξένες.

Από την άλλη η Γαία είναι η εταιρεία που -κατά την προσωπική μου γνώμη – έχει σήμερα τον καλύτερο συντελεστή μέσης ποιότητας από οποιονδήποτε άλλο Έλληνα παραγωγό (δηλαδή το μεγαλύτερο λόγο του ποιοτικού αθροίσματος των κρασιών της δια του αριθμού αυτών των κρασιών).

Εν τούτοις, το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο. Και εξηγούμαι:

Τα πιάτα που σερβιρίστηκαν ήσαν όλα μέτρια, πλην του τελευταίου που ήταν απλώς απαράδεκτο: Τα μοσχαρίσια φιλετίνια, με μαύρο πιπέρι, καλοκαιρινά λαχανικά και άχυρο πατάτας ήσαν τόσο σκληρά και άγευστα, που καταδίκασαν το θαυμάσιο Γαία S - Syrah & Αγιωργίτικο που τα συνόδευε. Και ασφαλώς η αρχική πράσινη σαλάτα με κάπαρη, βότανα, φράουλες, αρακά και κατίκι, απόλυτα αδιάφορη, δεν ήταν το πιάτο που θα αναδείκνυε τον πραγματικά υπέροχο Θαλασσίτη του 2011, το διπλοβραβευμένο και κατά Robert Parker καλύτερο ελληνικό ξηρό λευκό κρασί!

Το Nigiri sushi, με τσιπούρα, ρίκι, σολομό, καλό σαν γεύση αλλά ουδέτερο στο συνδυασμό του με το εκπληκτικό Ασύρτικο της Γαια Wild Ferment 2011. Τέλος, το θαυμάσιο Ροζέ 14-18 του 2011 (αγιωργίτικο) ήταν αυτό που ταίριαζε περισσότερο με το καλύτερο μάλλον πιάτο της βραδιάς, τα χειροποίητα linguini με μπούκοβο, καρρέ κοτόπουλου και τομάτα...

Το service πολύ καλό... αλλά κάποιος πρέπει να πει στους διοργανωτές ότι σε ένα γεύμα δεν σερβίρονται ποσότητες κρασιού ...έκθεσης οίνων! Θα ζητήσαμε να συμπληρωθούν τα ποτήρια μας 2 και 3 φορές το κάθε ένα!

Τέλος, πιστεύω ότι ο αγαπητός Γιάννης Παρασκευόπουλος, ο εκ των συνιδιοκτητών της Γαίας πού ήταν παρών ή κάποιος εξειδικευμένος συνεργάτης, θα έπρεπε να απευθυνθεί στο κοινό που ήρθε να απολαύσει τα κρασιάτης εταιρείας, μιλώντας για το κάθε ένα. Αναγνωρίζω βέβαια ότι σε πολλές περιπτώσεις μια τέτοια ομιλία μπορεί να θεωρηθεί "θόρυβος" στην ελεύθερη απόλαυση του γεύματος. Αλλά  ένα γεύμα που χαρακτηρίζεται "οινογνωσία Οίνου" πρέπει να έχει απαραίτητα μια δομή: Ξεκινά ταυτόχρονα γιά όλους, με μια εισαγωγή του Οινοποιού-Παραγωγού, και συνεχίζεται με κάποιο στοιχειώδη συντονισμό, ώστε να υπάρχει η ευκαιρία και η δυνατότητα μιας εισαγωγής στο κρασί που συνοδεύει το πιάτο, καθώς και η επεξήγηση του ταιριάσματός τους.

O Σεφ του Βασίλαινα είχε μια εξαιρετική πρόκληση και μια σπάνια ευκαιρία: Να συνδυάσει δημιουργίες του με μερικά από τα καλύτερα Ελληνικά κρασιά που κυκλοφορούν σήμερα, και με 2 πραγματικά κορυφαία σε διεθνές επίπεδο.

Δυστυχώς, δεν ανταποκρίθηκε στην πρόκληση. Ο Βασίλαινας προτίμησε να ακολουθήσει τη σημερινή πεπατημένη… Το γεύμα ήταν δυστυχώς ένα ακόμα από τα τόσα γεύματα που προσφέρονται σήμερα... Και όταν οι προσδοκίες είναι μεγάλες, η εντύπωση είναι ακόμα χειρότερη.

Τελικά από αυτό δεν κέρδισε κανένας: Ούτε ο Βασίλαινας, ούτε η Γαία, και ασφαλώς ούτε οι συνδαιτυμόνες…

Μοιραστείτε το άρθρο: