Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Έβρεξε ...χρυσάφι στη Θεσσαλονίκη!

Έβρεξε ...χρυσάφι στη Θεσσαλονίκη!
Από τον Τ. Πικούνη

Και ξαφνικά, μέσα στη γενική μιζέρια, την γκρίνια και την τρομακτική οικονομική δυσπραγία, το θαύμα έγινε!

Ναι, έβρεξε χρυσάφι! Και μάλιστα, πολύ χρυσάφι... αν δεν το πήρατε είδηση, μπορείτε να ανατρέξετε είτε στο Internet γενικά αλλά καλύτερα στο facebook, όπου από χθες το μεσημέρι και μετά ο χρυσός -ή για να ακριβολογούμε- τα χρυσά έρρεαν ποτάμι!

Να είναι καλά οι κριτές του 13ου (Διεθνούς?) Διαγωνισμού Oίνου της Θεσσαλονίκης που δεν άφησαν κανένα (σχεδόν) παραπονεμένο: Σε 553 κρασιά που δοκιμάστηκαν, δόθηκαν 3 μεγάλα Χρυσά βραβεία, 110 χρυσά και 38 αργυρά. Αν ψάχνετε για χάλκινα, δεν θα τα βρείτε πουθενά, γιατί απλά δόθηκαν τόσα χρυσά που δεν έμεινε χώρος για χάλκινα. Έτσι, μάλλον κερδίσαμε μια παγκόσμια πρωτοτυπία... για δεύτερη χρονιά, αν δεν κάνω λάθος.

Αντίστοιχα, στη Vinality, την μεγάλη έκθεση Οίνου της γειτονικής Ιταλίας, βραβεύεται μόνο το ... 3% των κρασιών που συμμετέχουν! Και μιλάμε για ΟΛΑ τα βραβεία, χρυσά, αργυρά και χάλκινα. Δηλαδή, στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, θα έπρεπε να δοθούν αντίστοιχα συνολικά 16,6 -άντε 17 βραβεία!

Πριν όμως βιαστείτε να βγάλετε τα συνήθη ...ανθελληνικά συμπε-ράσματα, στο άλλο άκρο από την Vinality στέκεται ο περίφημος και διασημότερος -αλλά και εγκυρότερος- διαγωνισμός του κόσμου, αυτός του Βρετανικού περιοδικού Decanter, όπου όπως δήλωσε με υπερηφάνεια ο πρόεδρός του, ο γνωστός Steven Spurrier, βραβεύονται σταθερά από το 2004 που ξεκίνησε ο διαγωνισμός περίπου το 65% των συμμετεχόντων κρασιών! Δηλαδή στις 12.000 περίπου συμμετοχές φεύγουν με κάποιο βραβείο τα... 7.800 κρασιά! Εντούτοις... μόνο το 1.8%-2% παίρνουν χρυσό, δηλαδή κάπου 144 κρασιά, κάτι παραπάνω από όσα χρυσά πήραν τα "δικά μας" κρασιά στο διαγωνισμό Θεσσαλο-νίκης! Κάποιοι λοιπόν είναι γενναιόδωροι στα βραβεία, άλλοι απολύτως τσιγκούνηδες και εμείς κουβαρντάδες στα χρυσά! Και θα ήμασταν πιο κουβαρντάδες ακόμα, πλησιάζοντας το ποσοστό των βραβείων που δίνει το Decanter, αν ο κανονισμός του διαγωνισμού δεν περιόριζε τα βραβεία αυστηρά στο 30% των συμμετοχών. Μάλιστα, όπως δήλωσαν οι διοργανωτές, βαθμολογία βραβείου πήρε το 69% των κρασιών αλλά ...ας όψεται ο μίζερος κανονισμός που δεν μας αφήνει να ευχαριστήσουμε όλους!

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Δεν θέλω με κανένα τρόπο να θεωρηθεί ότι ψέγω εδώ τους διοργανωτές του Διαγωνισμού της Θεσσαλονίκης, γι' αυτό και ανέφερα τα άλλα δύο παραδείγματα μεγάλων και καταξιωμένων διαγωνισμών. Αντίθετα, θέλω να τους συγχαρώ για την τεράστια προσπάθεια που κάνουν κάθε χρόνο για να διατηρήσουν στη ζωή το Διαγωνισμό Οίνου της Θεσσαλονίκης. Κάθε διαγωνισμός έχει τις ιδιαιτερότητές του, τους κανονισμούς του, ακόμα και κάποιες (θεμιτές σε ένα βαθμό) εθνικές σκοπιμότητες. Απλά θέλω να δείξω πόσο σχετική είναι η αξία των διαγωνισμών, πόσο υποκειμενική η κρίση των κριτών και τελικά ποιός είναι ο ρόλος των βραβείων στην εμπορική πορεία των κρασιών που βραβεύονται.

Δείχνει την τόσο υψηλή ποιότητα των κρασιών που υποβλήθηκαν στο διαγωνισμό Θεσσαλονίκης η βροχή των χρυσών, σε σχέση με την ποιότητα των κρασιών που υποβάλλονται στην Vinitaly; Ασφαλώς όχι. Δείχνει όμως ξεκάθαρα τη σχετικότητα της κρίσης.

Μήπως η σειρά της βαθμολογίας (έτσι όπως ανακοινώθηκε) δείχνει την σχετική αξιολόγηση των κρασιών μεταξύ τους; Δεν ξέρω... αποφασίστε μόνοι σας αν τα ...δεκατα των βαθμών που μπορεί να διαφέρουν κάποια κρασιά αποτελούν αυθεντικές διαφορές ποιότητας που μπορούν να διακρίνουν οι κριτές! Έτσι, π.χ. βρίσκουμε τη Σαντορίνη βαρέλι 2011 του Σιγάλα (91/100 από το Robert Parker), τρεις θέσεις πριν από τον ...πάτο των χρυσών στην 110η θέση, και το Samos Vin Doux V.D.L στην τελευταία (ευτυχώς των χρυσών!). Το ΑΛΦΑ Ωμέγα βρίσκεται στην 107η θέση, ακριβώς 90 θέσεις κάτω από το Δεσποτικό Λουλουδιών.

Αλλά διαβάστε τον πίνακα, δεν χρειάζεται να σας τα δώσω μασημένα.

Είναι ένας "θρίαμβος" της τυφλής δοκιμής! Που βάζει τα κρασιά όλων εκείνων που -περιέργως και δεν ξέρω και εγώ με τι ...ύπουλους τρόπους-, έχουν καθιερωθεί στις προτιμήσεις των οινόφιλων όλου του κόσμου, στη θέση που τους αξίζει! Μια δοκιμή 3 ημερών, δυο γουλιές από το κάθε κρασί, και ...αυτό ήταν! Πάει ο ταλαίπωρος ο Robert Parker, απαξιώνεται και ο δύστυχος Mark Squires που δοκίμαζε επί 3 ημέρες το Θαλασσίτη της Γαίας για να του δώσει 92/100, και που έχει δώσει στο Vinsanto του Σιγάλα του 2004 τη ΔΕΥΤΕΡΗ (μετά το Vinsanto Αργυρού) βαθμολογία σε ελληνικό κρασί, το φανταστικό 95/100, όταν οι γευσιγνώστες της Θεσσαλονίκης το κατέταξαν ...32ο(!!), 3 θέσεις κάτω από το Cabernet Sauvignon του Kolios Winery Ltd της Πάφου... Θα μου πείτε ίσως ότι συγκρίνω σύκα με καρύδια... θα σας απαντήσω όχι εγώ, γιατί δεν είδα πουθενά τις κατηγορίες κρασιών που προβλέπει ο διαγωνισμός.

Δεν κομίζω γλαύκαν εις Αθήνας... Έχουν πολλοί μιλήσει για την αξία των διαγωνισμών και τη σχετικότητα των βραβείων (όχι την εμπορική, βέβαια!). Αλλά έχει μιλήσει και η επιστήμη επίσης, που της αρέσει να είναι τόσο σκληρή με τους οινικούς μύθους!

Ο καθηγητής Στατιστικής και οινοποιός Robert Hodgson δημοσίευσε μια έρευνα στο Journal of Wine Economics που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το να κερδίσει ένα κρασί χρυσό βραβείο σε διαγωνισμό, είναι ένα στατιστικά τυχαίο γεγονός. Ανάλυσε 4.000 κρασιά που μετείχαν σε 13 διαγωνισμούς των ΗΠΑ. Από αυτά τα 2.440 κρασιά συμμετείχαν σε περισσότερους από τρεις διαγωνισμούς, 47% έλαβαν χρυσά μετάλλια, αλλά το 84% από αυτά τα ίδια κρασιά δεν έλαβε κανένα βραβείο σε άλλο διαγωνισμό, που δείχνει ότι η πιθανότητα να κερδηθεί ένα χρυσό μετάλλιο σε ένα διαγωνισμό είναι στοχαστικά ανεξάρτητη από την πιθανότητα να κερδηθεί χρυσό σε ένα άλλο.

Η μελέτη είχε κάνει μεγάλο θόρυβο όταν είχε δημοσιευτεί, αλλά και αυτή -όπως τόσες άλλες- "ξεχάστηκε" χάριν του μύθου... Και για του λόγου το αληθές, ο Κοκκινόμυλος του Τσέλεπου, το κορυφαίο ελληνικό merlot, από το μεγάλο χρυσό πέρυσι, κατέρρευσε εφέτος στον πάτο σχεδόν των αργυρών! (Έχεις ανάγκη να αποδείξεις κάτι με τη συμμετοχή στους διαγωνισμούς, φίλε μου Γιάννη;)

Τι είναι τελικά ;ένας Διαγωνισμός Οίνου;

Τίποτα άλλο από ένα ενσταντανέ μιας χρονικής στιγμής... μια φωτογραφία, ένα στιγμιότυπο στο χρόνο τραβηγμένο με τις σχετικές ικανότητες κάποιου φωτογράφου, που ξεθωριάζει πολύ γρήγορα. Ένα γεγονός που θα χαροποιήσει κάποιους, θα στενοχωρήσει άλλους, που θα εκτοξεύσει καλά κρασιά άγνωστων σχετικά ή μικρών παραγωγών που "τυχαία" ήρθαν στις πρώτες θέσεις και που θα κάνει το ίδιο και για τα μέτρια που επίσης τυχαία βρέθηκαν πρώτα. Με μια σημαντική διαφορά: Τα πρώτα θα μείνουν και θα αντέξουν στο χρόνο, τα δεύτερα θα απορριφθούν από το κοινό... Θα αλλάξει την πραγματική αξιολόγηση του Κοκκινόμυλου, ή μήπως μετά τον διαγωνισμό θα πάψει vα είναι το κορυφαίο ελληνικό merlot; Η τα κρασιά του Σιγάλα θα πάψουν να παίρνουν τα 95αρια από αυτούς τους διεθνείς κριτικούς που αξιολογούν τα κρασιά με ...ανοιχτά μάτια;

Έτσι λοιπόν όλοι θα μπορέσουν να βάλουν ένα βραβείο στη συλλογή τους... να το δείξουν στους Κινέζους, και στους εδώ "κινέζους". Κάποιοι πελάτες θα εντυπωσιαστούν και θα αγοράσουν τα βραβευμένα, αυτό είναι το πολύ θετικό. Αλλά δεν θα πιούν το ...βραβείο. Το κρασί θα πιουν. Αν είναι καλό, αν τους αρέσει, τότε ο διαγωνισμός έδωσε ίσως μια αφετηρία... επέτρεψε στους βραβευμένους οινοποιούς να σταθούν στην αρχή της κούρσας, δίπλα από τα "θηρία", και να ακούσουν το πιστόλι του αφέτη. Αν θα φτάσουν στο τέλος, είναι μια άλλη ιστορία.

Αυτό είναι όλο, και τίποτα παραπάνω. Διασκεδάστε το λοιπόν, χαρείτε το, διαφημίστε το. Χρυσό είναι, θα περάσει...

Και του χρόνου...



Μπορείτε να δείτε τα στατιστικά στοιχεία του διαγωνισμού στο σχετικό άρθρο μας καθώς και τα αποτελέσματα του Διαγωνισμού εδώ.

Μοιραστείτε το άρθρο: