Μια βόλτα το Σάββατο στο Οινόραμα 2014

Μια βόλτα το Σάββατο στο Οινόραμα 2014
Από τον Τ. Πικούνη

Επισκέφθηκα το Οινόραμα το Σάββατο 8 Μαρτίου. Μια από τις δύο ημέρες που επιτρέπεται η είσοδος στο κοινό, και που συνήθως οι "επαγγελματίες" του κρασιού τις αποφεύγουν, λόγω πολυκοσμίας που δυσκολεύει την επαγγελματική επίσκεψη, τη δοκιμή των κρασιών, τις επαγγελματικές συζητήσεις και συμφωνίες. Και καλά κάνουν, αφού αυτός είναι ο σκοπός τους...

Εγώ πάλι, έχω άλλη άποψη. Όταν επισκέπτομαι μια έκθεση κρασιού, θέλω να βρεθώ εκεί μαζί με το κοινό... με τους απλούς φίλους του κρασιού, ακόμα και με αυτούς που το δοκιμάζουν για πρώτη φορά. (Οι φανατικοί "οινόφιλοι" συνήθως πηγαίνουν με πρόσκληση στις ημέρες των επαγγελματιών- οι νεοφώτιστοι τους ενοχλούν). Μου αρέσει να βλέπω τις αντιδράσεις τους, το τι τους αρέσει και το τι όχι, τις συνομιλίες και τις ερωτήσεις τους προς τους οινοποιούς και τους "ανθρώπους του κρασιού" πίσω από τον πάγκο.

Θα σας πω ότι αυτές οι εμπειρίες μου είναι πολύτιμες. Και διδάσκομαι από αυτές. Γνωρίζω εκεί ένα σημαντικό μέρος των δυνητικών πελατών μας, που λόγω της φύσης της δικής μας δουλειάς -eshop Οίνου- δεν έχω την ευκαιρία να τους συναντώ συχνά, και να συζητώ συχνά μαζί τους. Ακούω ερωτήσεις που δεν τις φαντάζομαι καν, ερωτήσεις που φαίνονται απίστευτες σε γνώστες του κρασιού, αλλά που τίθενται και πρέπει να απαντηθούν. Κατανοώ σε τι πρέπει να απαντά το site του House of Wine, τι πληροφόρηση πρέπει να δίνει, με ποια θέματα πρέπει να ασχοληθεί, για να κάνει  πραγματικούςφίλους του κρασιού αυτούς που πλησιάζουν το κρασί στις εκθέσεις.

Ήταν μια βόλτα στο Οινόραμα, χωρίς το άγχος να επισκεφθώ τους πάντες, να δοκιμάσω τα πάντα. Και έτσι θα πρέπει να τη δείτε.

Έφθασα στο πρώην Αεροδρόμια του Ελληνικού από τη γνωστή του από το παρελθόν είσοδο. Καμμιά επιγραφή που να λέει που βρίσκεται η έκθεση, ούτε καν το κτίριο της Ξιφασκίας. Μαζί με άλλα αυτοκίνητα "στιφογύριζα" τους εσωτερικούς δρόμους του αεροδρομίου, ψάχνοντας για κάποια επιγραφή... μάταια. Τελικά είδα το μεγάλο μπλε κτίριο, τα αυτοκίνητα που ήσαν περκαρισμένα, ρώτησα... ναι, εκεί ήταν. Παρκάρισα όπου βρήκα, πήγα προς την είσοδο χωρίς -επαναλαμβάνω- να συναντήσω καμμιά επιγραφή. 1η σημαντική παράλειψη.

Ο χώρος των εισιτηρίων και του registration απίστευτα μικρός... ουρες, 3 ή 4 μπροστά στα γκισέ, για να εγγραφούμε και να πάρουμε το ταμπελάκι με το όνομά μας. Αναρωτιέμαι αλήθεια τι χρειάζεται στους ιδιώτες επισκέπτες αυτό το ταμπελάκι, και γιατί πρέπει να ταλαιπωρούνται σε άλλη ουρά για εισιτήριο και στη συνέχεια σε αυτή του registration! Η όλη διαδικασία κράτησε για εμένα που δεν πέρασα από τα εισιτήρια, ακριβώς 25 λεπτά! Αναρωτιέμαι θα γίνει την Κυριακή, που ασφαλώς ο κόσμος θα είναι περισσότερος!

Αλλά δεν ήταν η μόνη ουρά που αντιμετωπίζει κανείς στην Έκθεση... είναι η μεγαλύτερη ακόμα ουρά στις ...τουαλέτες: Μόλις τρείς (3!!) ανδρικές τουαλέτες, και από αυτές η μία δεν λειτουργούσε! Απίστευτο, και όμως αληθινό, και εξαιρετικά ...οδυνηρό!!

Ακολούθησε η αγορά του ποτηριού της έκθεσης... 3 ευρώ είναι μάλλον υπερβολικά, και κανείς δεν απαιτεί στην έκθεση ένα "ποιοτικό" ποτήρι που να δικαιολογεί αυτή την τιμή. Αν το προσθέσει δε στην τιμή του εισιτηρίου, το άθροισμά τους για 2 άτομα είναι μάλλον υψηλό, ιδιαίτερα τώρα στην κρίση.

Μπαίνοντας στην έκθεση, εντυπωσιάζεται κανείς από το χώρο. Ιδανικός για έκθεση, 30+ μέτρα ψηλός, χωρίς κανένα ενδιάμεσο στήριγμα. Εξαιρετική και η διάταξη των περιπτέρων, με πολύ φαρδείς διαδρόμους που απέκλειαν το συνωστισμό. Τα "μεγάλα" περίπτερα στο κέντρο, εντυπωσιακά και όλα πολύ καλοφτιαγμένα, με προσωπικό να εξυπηρετήσει τους επισκέπτες. Τα ομαδικά περίπτερα κυριάρχησαν σε αυτή την έκθεση, ίσως και λόγω κρίσης. Οινοποιοί της Νεμέας, της Βόρειας Ελλάδας, της Κρήτης, της Κεφαλονιάς συγκεντρωμένοι σε ένα χώρο. Είναι για τον επισκέπτη εξαιρετικά βολικό το να βρίσκει όλους τους οινοπαραγωγούς συγκεντρωμένους σε ένα χώρο... Και είναι κρίμα που κάποιοι προτίμησαν τα περίπτερα των διακινητών-χονδρεμπόρων να τους φιλοξενήσουν.

Το Κτήμα Σκούρα είχε κατά τη γνώμη μου το πιο ωραίο περίπτερο -απλό, λειτουργικό, με άνετο χώρο μπροστά, με τεράστια "μπάρα" και συνολικά πολύ καλό design - δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο από τον τελειομανή Γιώργο Σκούρα!- ακολουθούμενο από αυτό της "Καρούλιας" του οποίου ο εξωτερικός χώρος ήταν διαμορφωμένος σαν ...Wine Bar!.

Ο κόσμος φαινόταν λιγοστός, και δεν πύκνωσε σημαντικά ούτε το απόγευμα. Τελικά, δεν ξέρω αν ήταν πράγματι έτσι ή αν το μέγεθος του χώρου και η άνεση των διαδρόμων δημιουργούσε αυτή την εντύπωση... Οι παραγωγοί πάντως έλεγαν ότι αυτή τη φορά (μιλάμε για το Σάββατο) η προσέλευση του κοινού ήταν σχετικά περιορισμένη.

Οι περισσότεροι οινοποιοί ήσαν παρόντες στα περίπτερά τους, μιλώντας με τους επισκέπτες. Εχω πει πολλές φορές ότι σε μια έκθεση η παρουσία του οινοποιού είναι απαραίτητη... το περιμένει ο κόσμος, θέλει να μιλήσει μαζί τους, και το "σνομπάρισμα" των εκθέσεων είναι ότι χειρότερο. Κάποιοι πρώην μεγάλοι και τώρα σε κατάρρευση, μόνιμα σνομπάρουν τις εκθέσεις, εμφανιζόμενοι κάποιο ..δίωρο το απόγευμα μοιράζοντας χειραψίες σε συνεργάτες και κοινό. Ότι χειρότερο, αλλά ...η αγορά τιμωρεί τους απόντες, και τους ψηλομύτηδες ή τους "πρώην" μεγάλους. Περασμένα μεγαλεία... αφήστε τα πίσω, δεν σας παίρνει άλλο.

Δοκίμασα αρκετά κρασιά... δεν είμαι εγώ ο "ειδικός" που θα σας αναλύσει το κάθε κρασί, η που θα δοκιμάσει τα πάντα. O Γρηγόρης Μιχαήλος, Σύμβουλος Οίνου του House of Wine θα σας δώσει σε λίγες ημέρες μια πλήρη περιγραφή της έκθεσης και των κρασιών της. εγώ εδώ θα σας μιλήσω σύντομα για τις "νέες" εμφανίσεις ή πρόσφατες οινοποιήσεις περισσότερο. Αυτή τη φορά θα το κάνω μέσα από τις φωτογραφίες που τράβηξα στη έκθεση... δείτε τις και διαβάστε τα σχόλια εδώ!

Δεν κατάφερα να παρευρεθώ σε κάποιες από τις δεκάδες εκδηλώσεις γύρω από το κρασί… Θα πω όμως ένα μεγάλο μπράβο στη Vinetum, για τη διοργάνωση αυτών των σεμιναρίων, αλλά και των εκδηλώσεων, π.χ. της βράβευσης του καλύτερου Έλληνα Sommelier (μόνιμος νικητής εδώ και 3 χρόνια ο Γιαννόπουλος!) αλλά και της απονομής των …δεκάδων χρυσών μεταλλείων που «έβρεξε» ο Διαγωνισμός Οίνου Θεσσαλονίκης.

Εδώ θα σας πω τι με εντυπωσίασαν θετικά στην έκθεση:

1. Το συνολικό portfolio κρασιών του κτήματος Σιγάλα... Δοκίμασα τις νέες εμφιαλώσεις των κορυφαίων: του Καβαλλιέρου, Νυχτέρι, Μαυροτράγανο και Μ/Μ... το ένα καλύτερο από το άλλο! Το ροζέ ΕΑΝ έχει αλλάξει σύνθεση, και τώρα είναι 100% Μαυροτράγανο. Με πραγματικό ροζέ χρώμα, απόλυτα ξηρό και χωρίς καθόλου να θέλει "να ήταν ερυθρό" -όπως τα περισσότερα ελληνικά ροζέ- είναι ένα εντυπωσιακό ροζέ ιδιαίτερα στην τιμή του! Το νέο Νυχτέρι είναι κατά τη γνώμη μου το κορυφαίο της Σαντορίνης, πλούσιο, έντονο... απλά θαυμάσιο. Αλλά και ο πολύ αναμενόμενος Καβαλλιέρος 2012 εξαιρετικός, και θα γίνει ακόμα καλύτερος μετά από λίγους μήνες... ή και χρόνια!

2. Το Κτήμα Claudia Papayanni, για μια ακόμη φορά... γιατί σε κάθε έκθεση, σε κάθε νέα εσοδεία, τα κρασιά του γίνονται όλο και καλύτερα! Κορυφαία πια η Μαλαγουζιά, κατά τη γνώμη μου μεταξύ των 5 καλυτέρων σήμερα!

3. Το Λευκό Σκέρτζο της Οινογένεσης, ένα ημίξηρο κρασί που ανάμεσα στους νέους θα γίνει best seller σαν κρασί σε ποτήρι και aperitif. Θαυμάσιο το "Δέκα" το λευκό και το ίδιο το "Δέκα" ερυθρό... εγώ τα λέω "το Δέκα το καλό!". Περιμένετε το λευκό στα ράφια μας σας 10 ημέρες! Αλλά μέχρι το Πάσχα θα σας έχουμε μαζί με τον Μπάκη Τσάλκο κάποιες... ευχάριστες εκπλήξεις!

4. Το θάρρος του Γιώργου Παλυβού να βγάλει νέα, σχετικά ακριβά κρασιά... Πλούτος και Ίχνος, Cab Sauvignion + Syrah το πρώτο, Merlot το δεύτερο, και τα δύο πολύ καλά και ...ακριβά. Μη με ρωτήσετε πόσο, θα μας το πει ο Γιώργος σε λίγες ημέρες...

5. Όπως πάντα, τα κρασιά του Δουλουφάκη. Ο Δάφνιος είναι -κατά τη γνώμη μου- το κορυφαίο σήμερα ελληνικό λευκό σε σχέση ποιότητας/τιμής! Όποιος δεν το έχει δοκιμάσει... απλά χάνει, και σε απόλαυση και σε χρήμα!

6. Εξαιρετικό το Vriniotis Syrah Wild Fermentation 2011, αξίζει τα (αρκετά) λεφτά του μέχρι δεκάρας, από ένα οινοποιείο που πηγαίνει κάθε χρόνο και καλύτερα!

7. Τέλος... αλλά σαφώς πρώτη σε εντυπώσεις, με άφησαν η συζήτηση που είχα με το Γιάννη Βογιατζή και όλα τα κρασιά του που δοκίμασα. Ο Γιάννης Βογιατζής είναι ο επί ...αιώνες αρχιοινοποιός του Μπουτάρη, έχει φτιάξει όλα σχεδόν τα κορυφαία κρασιά του, και στο το δικό του Κτήμα, το κτήμα Βογιατζή, δημιουργεί κυριολεκτικά θαύματα... Με εντυπωσίασε η συζήτηση μαζί του... έφευγα από την έκθεση όταν τον συνάντησα, και συζητούσαμε για πάνω από 1 ώρα, δοκιμάζοντας τα κρασιά του, χωρίς να καταλαβαίνουμε το χρόνο που περνούσε!. Βλέπετε, το κρασί είναι απόλαυση ΚΑΙ επειδή μπορείς να μιλάς για αυτό! Συζητήστε για αυτό μα κάποιον οινοποιό σαν τον Γιάννη, και θα διαπιστώσετε ότι αυτή η «έκτη αίσθηση» σην οποία τόσες φορές αναφέρομαι, θα κάνει τα κρασιά του πολύ καλύτερα, την επόμενη φορά που θα τα δοκιμάσετε…

Ο Γιάννης είναι από τους σπάνιους έλληνες οινοποιούς με όραμα, στόχους αλλά και πλάνο οινοποίησης των στόχων του. Σεμνός, σοβαρός, μεθοδικός, αλλά και εξαιρετικά ταλαντούχος -ίσως ο πιό έπειρος οινοποιός που διαθέτουμε-, μου μίλησε για τα κρασιά του, τους στόχους του, τις απόψεις του για το κρασί... Δεν διστάζω να πω ότι η συζήτηση μαζί του, μαζί με την δοκιμή των υπέροχων κρασιών του, ήταν η καλύτερη εμπειρία μου στην έκθεση. Εξαιρετικός ο νεαρός Τσαπουρνάκος, δίπλα στον ...πιο ηλικιωμένο εαυτό του! Είναι το ίδιο κρασί σε νεαρότερη ηλικία... φρουτώδες, με εξαιρετικά αρώματα, μαλακές τανίνες... απλά υπέροχο, σε σημείο που αναρωτιέται κανείς αν ΟΛΟΣ ο Τσαπουρνάκος θα έπρεπε να εμφιαλωθεί σε αυτό το χρονικό σημείο! Το Ξινόμαυρό του μοντέρνο, με υπέροχα αρώματα, μαλακές απολαυστικές τανίνες... ένα Ξινόμαυρο απαλλαγμένο από τα εγγενή προβλήματα της ποικιλίας, που επιδέχεται παλαίωση αλλά δεν την έχει ανάγκη! Πίνεται θαυμάσια και τώρα, όπως θαυμάσια θα πίνεται και σε 5-6 χρόνια. Αλλά για το Γιάννη Βογιατζή και τα κρασιά του θα μιλήσουμε σε ειδικό αφιέρωμα...

Γενική εντύπωση... μια επιτυχημένη έκθεση, με τους σημαντικούς έλληνες παραγωγούς παρόντες, με κάποια "αναδυόμενα" αστέρια επίσης…

Θετική συνεισφορά στο ελληνικό κρασί για μια ακόμα φορά, χωρίς όμως να αποφεύγονται τα συνήθη ...στραβοπατήματα του διοργανωτή, που κάνουν τη λάμψη ενός εξαιρετικού επιτεύγματος να ξεθωριάζει, χωρίς λόγο. Κάποια στιγμή, ο φίλος Ντίνος Στεργίδης θα πρέπει να δώσει την ίδια σημασία και να πετυχαίνει και σε αυτά τα «μικρά» όσο πετυχαίνει στα μεγάλα... τα μικρά και ασήμαντα –αλλά πολύ ενοχλητικά- δίνουν λαβή για παράπονα και επικρίσεις, τελικά άδικες για το σύνολο του εγχειρήματος....

Πρέπει όλοι να επισκεφθείτε το Οινόραμα... το έχουμε ξαναπεί, το ξαναλέμε για άλλη μια φορά: Είναι η αυθεντική εικόνα του ελληνικού κρασιού σήμερα...


Τάσος Πικούνης - House of Wine


Το House of Wine είναι Χορηγός Επικοινωνίας του Οινοράματος 2014

Μοιραστείτε το άρθρο: