Πενήντα (συν δέκα) αποχρώσεις του ροζέ

Πενήντα (συν δέκα) αποχρώσεις του ροζέ
Από τον Τ. Πικούνη

Η Κική Τριανταφύλλη έχει δημοσιεύσει στο Protagon με τίτλο "Πενήντα (συν δέκα) αποχρώσεις του ροζέ" ένα πολύ ενδιαφέρον και ενημερωτικό άρθρο για την αγορά των Ροζέ στην Ελλάδα, με περιγραφές 60 (!) ροζέ κρασιών. Ανάμεσά τους οι Πλαγιές Γερακιών Ροζέ, ΣΕΜΕΛΗ Untitled, Σεμέλη, Ορεινός Ηλιος ροζέ 2015, Sun Rose 2015 Κτήμα Γράμψα, Βυσινόκηπος Παλυβού, Nico Lazaridi – Ροζέ 2015, Κτήμα ΑΛΦΑ – Ροζέ 2015, Κτήμα Βιβλία Χώρα – Ροζέ 2015, Αμέθυστος – Ροζέ 2014 Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη, 14-18h 2014, Γαία Οινοποιητική, Πόρτο Καρράς Ροζέ 2015, Λαμπαδίας 2015 Κτήμα Μερκούρη, ΙΑΜΑ Ροζέ 2015, Οινοποιείο Βρυνιώτη, Κτήμα Θεοδωρακάκου – Ροζέ 2015 και... πολλά ακόμα, που μπορείτε να βρείτε στα "ράφια" του House of Wine.


Σας συνιστούμε να διαβάσετε το άρθρο... Είναι κάτι σαν "εγκυκλοπαίδεια" των Ελληνικών ροζέ, ένα υπόδειγμα αυτού που οι αγγλοσάξωνες φίλοι μας χαρακτηρίζουν σαν "
no nonsence" άρθρο (ναι, δυστυχώς υπάρχουν και... nonsence άρθρα!), ένα άρθρο χωρίς "αμπελοφιλοσοφίες", εξαιρετικά διδακτικό για τους νέους φίλους του κρασιού. Συγχαίρω την Κική Τριανταφύλλη για την έρευνα αυτή...



Στο «Prêt-a-Porter», την παρωδία για τη γαλλική Eβδομάδα Mόδας που γύρισε το 1994 ο Ρόμπερτ Αλτμαν, το ροζέ κρασί κάνει μια μικρή εμφάνιση στο χέρι του Ζαν Πολ Γκοτιέ, παρωδούμενο επίσης. Μετά από ένα ντεφιλέ, το «τρομερό παιδί» της γαλλικής μόδας ζητάει ένα ποτήρι ροζέ και το γκαρσόνι τού το ετοιμάζει επί τόπου ανακατεύοντας απλά ένα κόκκινο και ένα λευκό κρασί. Δεν είναι τυχαίο. Κάπως έτσι βγήκε το κακό όνομα του ροζέ διεθνώς – μη νομίζετε ότι μόνο στην Ελλάδα γινόντουσαν αυτά. Τα συνήθως κακά κόκκινα και λευκά που ξέμεναν στον παραγωγό κάπως έπρεπε να διοχετευτούν στην αγορά με άλλο περιτύλιγμα. Πώς να αντέξουν λοιπόν στην κριτική; Τα υπέροχα αχνορόδινα κρασιά του γαλλικού νότου όμως μάς έμαθαν τι θα πει καλό ροζέ, ο κόσμος αγάπησε το χρώμα τους, το άρωμά τους και βέβαια τις τρομερές δυνατότητές τους.


Τα ροζέ είναι κρασιά πασπαρτού. Πίνονται δροσερά, ως απεριτίφ αλλά και ως επιδόρπια, ταιριάζουν με όλες τις κουζίνες του κόσμου ακόμη και με τις πιο απαιτητικές αρωματικά όπως είναι οι κουζίνες της Απω Ανατολής. Με άλλα λόγια όταν δεν ξέρεις με τι να ταιριάξεις το φαγητό σου διάλεξε ένα ροζέ. Δεν θα σε προδώσει ποτέ. Το χρώμα του εξάλλου μέσα σε ένα κρυστάλλινο ποτήρι, ακόμα και μέσα από την πάχνη της δροσιάς, αρκεί για να σου φτιάξει τη διάθεση.


Η χρωματική παλέτα των ροζέ είναι απίθανη, από το βαθύ ρόδινο σχεδόν βυσινί περνάνε στο ροδί, που θυμίζει παλιό κοκκινέλι (είναι το χρώμα που μάλλον επικρατεί στα ελληνικά ροζέ), στο αναιδές χρώμα της τσιχλόφουσκας και στο θριαμβευτικό τριανταφυλλί για να φτάσουν τέλος σε ένα εντελώς ωχρό σομόν ή κρεμμυδί, το χαρακτηριστικό χρώμα των φινετσάτων ροζέ της Προβηγκίας. Τα ηδονικά αρώματα εξάλλου που συνήθως ακολουθούν τις απίθανες αποχρώσεις των ροζέ προκαλούν ρίγη συγκίνησης. Στο αρωματικό μπουκέτο τους το επικρατέστερο είναι το τριαντάφυλλο, εύκολα όμως ανιχνεύεις επίσης ώριμα κόκκινα φρούτα του δάσους, καραμελένιες, ανθικές, βοτανικές ακόμη και λεμονάτες νότες. Συνήθως το σώμα των ροζέ δεν έχει μεγάλο όγκο, είναι κρασιά ελαφριά και φρέσκα, ιδανικά για να βάψουν ρόδινα τα καλοκαίρια μας και να μας διακτινίσουν στον πλανήτη της χαράς που τόσο έχουμε ανάγκη.


Με όλα αυτά τα υπέροχα χαρακτηριστικά στο οπλοστάσιό τους λοιπόν τα ροζέ έχουν κάνει αυτούς τους δύσκολους καιρούς ένα εξαιρετικά δυναμικό come back.



Κάπως έτσι έχει ξεκινήσει η θαυμαστή νέα καριέρα των ελληνικών ροζέ που παράγονται σε όλη την Ελλάδα από τη Θράκη μέχρι την Μονεμβασιά και την Κρήτη και από τα Ιόνια Νησιά μέχρι τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα. Σχεδόν όλα τα οινοποιεία της χώρας παράγουν τουλάχιστον ένα ροζέ από σταφύλια βιολογικής ή συμβατικής καλλιέργειας, πρόσφατα δοκιμάσαμε ακόμα και μια εκλεκτή ροζέ ρετσίνα. Συνήθως γίνονται από ένα χαρμάνι στο οποίο συμμετέχουν ερυθρές ποικιλίες ντόπιες, διάσημες όπως το αγιωργίτικο και το ξινόμαυρο αλλά και σπάνιες που αναβιώνουν τα τελευταία χρόνια χάρη στις προσπάθειες επίμονων αμπελουργών με εξαιρετικά αποτελέσματα, και βέβαια κλασικές ξένες, ενώ σπανιότερα συναντάμε και μονοποικιλιάκα ροζέ ή ροζέ από ποικιλίες που μας έχουν συνηθίσει σε λευκά κρασιά όπως για παράδειγμα το μοσχοφίλερο και ο σιδερίτης.


Η ροζέ οινοποίηση είναι παρόμοια με την ερυθρή με τη διαφορά ότι στην περίπτωση των ροζέ τα στέμφυλα (οι φλούδες της ρώγας) μένουν μόνο για λίγες ώρες μαζί το μούστο μέχρι να αποκτηθεί το επιθυμητό χρώμα. Εκτός από ξηρά που είναι και τα περισσότερα, κυκλοφορούν επίσης εξαιρετικά ημίξηρα και ημίγλυκα ροζέ κρασιά, που για κάποια χρόνια είχαν εξαφανιστεί αφού η γλυκύτητα είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για να κρύψει προβλήματα του κρασιού. Πολύ εντυπωσιακά είναι και τα αφρώδη ροζέ που σε κάποιες περιπτώσεις συνδυάζουν με γοητευτικό τρόπο τις φυσαλίδες με το χρώμα και τη γλύκα.


Αφησα για το τέλος τις ασυνήθιστες φιάλες, τις εντυπωσιακές ετικέτες και τα ονόματα που μερικές φορές είναι τόσο εμπνευσμένα ώστε αρκούν για να σε προσελκύσουν να δοκιμάσεις το περιεχόμενο. Αναφέρω για παράδειγμα το υπέροχο Untitled της Σεμέλης με το εντυπωσιακό παλιό κλειδί στην ετικέτα, τον Εμμετρο Λόγο του Τσάνταλη με την ανάγλυφη πένα, τον Βυσινόκηπο του Πολυβού και το Pink Bang της Τέχνης Οίνου, δύο κρασιά που το όνομά τους παραπέμπει ευθέως στο χρώμα του κρασιού αλλά και την μοναδική χιουμοριστική ετικέτα του Je m’en fous του Καραμήτρου από την Καρδίτσα.


Κική Τριανταφύλλη

Αναδημοσίευση αποσπάσματος με άδεια της Συγγραφέως
Πηγή: Protagon.gr






Μοιραστείτε το άρθρο: