Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Η πρώτη εβδομάδα

Από τον Γ. Μιχαήλο


Ένα Top-5 που ‘φωτογραφίζει’ στιγμές γύρω από το κρασί που μου προξένησαν το ενδιαφέρον αυτή την εβδομάδα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

5. Τ-Οίνος Clos Stegasta 2008


Ποτέ δεν περίμενα ότι θα δοκίμαζα από το νησί της Τήνου, με το οποίο έχω συνδέσει τις πρώτες μου διακοπές-χωρίς τους γονείς μου- ένα τέτοιο κρασί. Αυτό που είναι φοβερό είναι η ικανότητα του μυαλού να κάνει flash back, όταν έρχεται κοντά σε κάτι ξεχασμένο, αλλά ταυτόχρονα τόσο γνώριμο. Όλες οι μυρωδιές της υπέροχης εξοχής της Τήνου, την οποία είχαμε φάει τότε με το ‘κουτάλι’ περπατώντας, (ευτυχώς ήμασταν πολύ μικροί για να έχουμε αυτοκίνητο) ήρθαν στο μυαλό μου μονομιάς μόλις μύρισα το κρασί. Υπέροχα φρέσκα βότανα όπως θυμάρι και ρίγανη, βιολέτες που αφθονούσαν στην Τηνιακή γη την περίοδο του Πάσχα και αυτόματα εικόνες ξερικών αμπελιών να έρχονται στο μυαλό μου. Σίγουρα κάτι ξέρουν οι Γάλλοι και οι Ιάπωνες που απορροφούν το 80% της παραγωγής αυτού του κρασιού που ‘κοσμεί’ τον Τηνιακό αμπελώνα. Αν σκεφτώ πόσο καιρό πριν, ο Γιώργος Φλούδας μου μίλαγε για αυτό το κρασί, εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου.

4. ‘Τυφλή’ γευστική δοκιμή με τον Γιάννη Καρακάση AIWS


Τυφλή η δοκιμή για τον Γιάννη, φανερή για εμένα, μιας που κάποιος έπρεπε να συντονίσει τα κρασιά δοκιμάστηκαν . Κόντρα λοιπόν στον αγαπητό μου Τάσο Πικούνη, δοκιμάσαμε το πρωί της Δευτέρας 4 κρασιά ‘τυφλά’. Γιατί ‘τυφλά’; Αφενός αυτό είναι ένα παιχνίδι, στο οποίο βρίσκουμε μεγάλο ενδιαφέρον όσοι έχουμε εμβαθύνει λίγο περισσότερο στο κρασί, αφετέρου γιατί ο Γιάννης προετοιμάζεται για τις εξετάσεις του στο Master of Wine. Μετά από κάθε τέτοια συνάντηση, ενισχύεται η άποψη μου ότι το κρασί είναι κάτι το οποίο απολαμβάνεις περισσότερο να δοκιμάζεις με παρέα, ανταλλάσοντας απόψεις και ιδέες, παρά μόνος σου. Όταν δε, απέναντι σου έχεις ανθρώπους με υψηλό γνωστικό επίπεδο στο θέμα, τότε μιλάμε για μια εξαιρετική συνολικά εμπειρία, από την οποία κερδίζεις πάρα πολλά. Ήδη ο Γιάννης μου έχει τάξει ότι θα κάνουμε παρέα κάποια videakia για το House of Wine. Για την ιστορία δοκιμάσαμε:

Υ Series, Vermentino, Yalumba, Αυστραλία, 2011
Amalaya, Torrontes/Riesling, Amalaya winery, Αργεντινή, 2011
Pinot Gris, Greywacke, Νέα Ζηλανδία, 2010
Dolcetto d’ Alba, Pio Cesare, Ιταλία 2009

3. Τρίλιτρη Ράμνιστα Κυρ-Γιάννη 2001


Αγόρασα δύο τρίλιτρες φιάλες προς 196.80€ η μία. Περίπου 50 ευρώ η φιάλη για αυτή την παλαιωμένη Ράμνιστα. Το κρασί είναι από άλλο πλανήτη… Σίγουρα πρόκειται για μία από τις καλύτερες-ίσως η καλύτερη χρονιά- της Ράμνιστας, με το επιπλέον πλεονέκτημα της παλαίωσης του κρασιού σε μεγαλύτερη, από το standard μέγεθος, φιάλη. Το κρασί αυτό είναι σίγουρα μια ‘επένδυση’. Το Ξινόμαυρο αποδεικνύει τις τεράστιες δυνατότητες παλαίωσης της ποικιλίας, και το οινοποιείο του Κυρ-Γιάννη για άλλη μια φορά την ικανότητα του να παράγει κρασιά που ‘περπατάνε’ στο χρόνο. Πέρα από το υπέροχα εξελιγμένο μπουκέτο, με την έντονη φυτικότητα της ποικιλίας, που παρέπεμπε σε ελιά και λιαστή ντομάτα, εντυπωσιακό ήταν για μένα το γεγονός ότι το κρασί είχε ακόμα ‘κότσια’, με τις τανίνες να ‘τσιμπάνε’ στο στόμα, δηλώνοντας ότι υπάρχει ακόμα περιθώριο περαιτέρω εξέλιξης. Αυτό είναι το καλό όταν έχεις δύο φιάλες αγορασμένες. Ξέρεις πότε να πιεις τη δεύτερη. Σε καμιά πενταετία τώρα πάλι…

2. Οι αμπελοοινικές περιπέτειες του Κωστή Δαλαμάρα


‘Οι αμπελοοινικές (και όχι μόνο) εμπειρίες ενός λάτρη του Γαλλικού Syrah και του Ναουσαίικου Ξινόμαυρου, που επέστρεψε από το ‘άντρο’ του Pinot Noir και συνεχίζει πλέον τις εφορμήσεις του από την αμπελόεσσα Νάουσα’. Έτσι συστήνεται ο Κωστής Δαλαμάρας στο blog, του οποίου τα ποσταρίσματα παρακολουθώ ανελλιπώς. Δύο πράγματα μου προκαλούν πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον. Αφενός το γεγονός ότι ο Κωστής παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει γυρίσει ήδη τον κόσμο συγκεντρώνοντας πολλές ‘οινικές’ εμπειρίες, αφετέρου ότι οι ‘πιτσιρικάδες’ της Νάουσας (Δαλαμάρας, Θυμιόπουλος, Μαρκοβίτης, Διαμαντάκος) είναι μια γροθιά και ο ένας στηρίζει τη δουλειά του άλλου. Ζηλεύω απίστευτα τις οινικές τους μαζώξεις στις οποίες δοκιμάζουν και ανταλλάσσουν απόψεις πάνω σε κρασιά από όλο τον κόσμο. Η νέα γενιά δείχνει τον ‘δρόμο’ για το πώς το Ελληνικό κρασί θα πάει μπροστά. Για αυτούς που ενδιαφέρονται το blog είναι: kostisd.blogspot.com

1. Ετικέτα Υ Series Vermentino Yalumba 2011


Πολύ σπάνια τώρα πια μένω με το στόμα ανοιχτό. Η συγκεκριμένη ετικέτα ωστόσο με άφησε άφωνο. Είναι πολλές οι φορές κατά τις οποίες δοκιμάζοντας ένα κρασί για πρώτη φορά, θέλεις να σημειώσεις τα στοιχεία του, για να μπορέσεις στη συνέχεια να το θυμάσαι. Το οινοποιείο Yalumba σε αυτή την περίπτωση λύνει τα χέρια με μια ‘easy to remember’ ετικέτα. Το μόνο που κάποιος έχει να κάνει είναι να τραβήξει το απόκομμα στο πίσω μέρος της ετικέτας και θα έχει όλα τα στοιχεία του κρασιού διαθέσιμα. Πρακτικό, πρωτότυπο, πανέξυπνο και ένα φοβερό κατά τη γνώμη μου εργαλείο marketing, που απευθύνεται σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν μεγάλη γνώση του αντικειμένου και θέλουν καθοδήγηση. Μακάρι να το δούμε σύντομα και σε κάποιο Ελληνικό κρασί. Το Vermentino της Yalumba για την ώρα δεν εισάγεται στην Ελληνική αγορά.
Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS

(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

Μοιραστείτε το άρθρο: