Δοκιμάζοντας με έναν οινικό θρύλο, τον Christian Moueix!

Δοκιμάζοντας με έναν οινικό θρύλο, τον Christian Moueix!
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Το να ακούς τον Christian Moeuix και να δοκιμάζεις μαζί του τα κρασιά του είναι ίσως η ευκαιρία της ‘δεκαετίας’! Πρόκειται για ένα από τους σπουδαιότερους ‘ανθρώπους’ στην παγκόσμια οινική σκηνή. Το όνομα του έχει συνδεθεί με την ‘δεξιά’ όχθη του Μπορντώ, το St Emilion και το Pomerol, ενώ παράγει και κάποια από τα πιο φημισμένα κρασιά της Καλιφόρνιας.

Ο Christian Moueix ήρθε στην Αθήνα, προσκεκλημένος της εταιρείας Αίολος που εισάγει τα κρασιά του στην Ελλάδα και είχαμε την χαρά να παρακολουθήσουμε ένα master class με 6 κρασιά του, από 3 διαφορετικά Chateau της οικογένειας. Κρασιά που κάθε οινόφιλος ή επαγγελματίας θα ήθελε να δοκιμάσει και για να τα αγοράσει κάποιος θέλει μερικές εκατοντάδες ευρώ! Τα δύο από το Μπορντώ και συγκεκριμένα την ‘δεξιά’ όχθη, το St Emilion `και το Pomerol και το τρίτο από το Ulysses στην Napa Valley. ‘Μαέστρος’ αυτής της γευσιγνωσίας και της συζήτησης αυτής ήταν ο χαρισματικός Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW. Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω μέρος της συζήτησης αλλά και τις εντυπώσεις των κρασιών που δοκιμάσαμε.

Ξεκινάμε με την ‘οινική’ ιστορία του Christian Moeuix. Το 1935, ο πατέρας του Christian, Jean-Pierre Moueix ιδρύει εταιρεία εμπορίας κρασιού στην Libourne. Μέχρι τότε ελάχιστα Chateau της δεξιάς όχθης ήταν γνωστά εκτός της περιοχής. Ο Moueix αγοράζει ιδιοκτησίες, το 1952 το Château Magdelaine στο St Emilion και το 1953 τα Château Trotanoy και La Fleur-Pétrus στο Pomerol. Μέχρι την δεκαετία του 1950 ο Jean-Pierre Moueix είχε καταφέρει να αναπτύξει μία διεθνή αγορά ταξιδεύοντας στον κόσμο με δείγματα στο χέρι. Ο Christian γεννήθηκε το 1946 στην Libourne. Αφού ολοκληρώνει τις σπουδές γεωπονικής στο Παρίσι, συνεχίζει σπουδάζοντας (1968-69) οινολογία και αμπελουργία στο Πανεπιστήμιο Davis της Καλιφίρνια . Το να σπουδάζει κάποιος στο Davis την δεκαετία του ’60 είναι μεγάλη υπόθεση. Το 1970 γυρίζει στο Μπορντώ και μπαίνει ενεργά στην εταιρεία του πατέρα του, όπου το 1991 γίνεται πρόεδρος. Σήμερα, μαζί με το υιό του Edouard, παράγει κρασιά από 8 chateau της οικογένειας μεταξύ αυτών τα La Fleur Petrus, Trotanoy, Hosanna στο Pomerol και το Belair-Monange στο Saint Emilion.

Στον Christian αποδίδεται μεγάλος μέρος της φήμης και της ποιότητας των κρασιών της περιοχής. Ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε τον ‘πράσινο τρύγο’ στο Μπορντώ, με σκοπό την καλύτερη ωρίμανση των σταφυλιών. Το 1973, όταν διηύθυνε το θρυλικό Chateau Petrus (το οποίο διηύθυνε για σχεδόν 40 χρόνια), παρατηρεί ότι μπορεί να μην ωριμάσουν όλα αυτά τα σταφύλια που ‘κουβαλούσαν’ (και τα υπολόγιζε περίπου σε 20 τσαμπιά) τα κλίματα. Έτσι αποφασίζει να ‘ρίξει κάτω’ την μισή σοδειά, 10 τσαμπιά σε κάθε φυτό. Η κριτική που εισέπραξε τότε ήταν αρκετά σκληρή, γιατί δεν είχε συμβεί ξανά κάτι τέτοιο. Δέχτηκε κριτική μέχρι και από τον παπά της εκκλησίας, όταν στην λειτουργία είπε ‘αποκηρύσσω αυτούς που πετάνε στο χώμα τα σταφύλια’. Πάλεψε πολύ για να πείσει για τον πράσινο τρύγο. Το 1984 η Corin Μετζελοπούλου, ιδιοκτήτρια του Chateau Margaux κατανοώντας του λόγους που ο Christian Moueix, ‘πετάει’ σταφύλια στο χώμα, το εφαρμόζει στους αμπελώνες της. Έτσι εξαπλώθηκε η τεχνική αυτή σε όλο το Μπορντώ. Και όπως μας είπε ο Christian ‘κανένα μεγάλο κρασί, εκτός Σαντορίνης δεν γίνεται χωρίς πράσινο τρύγο’. Πιστεύει επίσης ότι η αύξηση της αλκοόλης στα κρασιά, σχετίζεται και με τον πράσινο τρύγο, αφού υπολογίζει ότι ‘ρίχνοντας’ το 1/3 της σοδειάς, ανεβαίνει περίπου 1% το αλκοόλ στο τελικό κρασί.

Τα δύο πρώτα κρασιά που δοκιμάσαμε ήταν το Chateau Belair Monange από τις σπουδαίες χρονιές του 2009 και του 2010. Το Chateau Belair Monange βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του περίφημου Saint Emilion και θεωρείται ένας από του καλύτερους αμπελώνες της περιοχής. Αγοράστηκε το 2008 και ακολούθησε εκτεταμένη αναμόρφωση του αμπελώνα, του οινοποιείου και τη υπόγειας κάβας. Το 2012 συγχωνεύεται με το γειτονικό Chateau Magdelaine που είχε αγοραστεί από τον πατέρα του. Το Monange σημαίνει ‘ο άγγελος μου’ και είναι το πατρικό όνομα της γιαγιάς του Christian. Εδώ το ασβεστολιθικό έδαφος του Belair προσδίδει φρεσκάδα, κομψότητα και ορυκτότητα στα κρασιά ενώ η άργιλος του Chateau Magdelaine χαρίζει ένταση και διάρκεια. Η ποικιλιακή σύνθεση είναι 90% Merlot και 10% Cabernet Franc.

Το Chateau Belair Monange 2010 εμφανίζει πυκνό μαύρο και κόκκινο φρούτο με έμφαση στην φράουλα και το βατόμουρο, γήινα στοιχεία και ορυκτότητα, πλούτο στο στόμα αλλά και την κομψότητα που χαρακτηρίζει όλα τα κρασιά του Christian. Οι τανίνες είναι απίστευτα ισορροπημένες ενώ οι διάρκεια είναι πολύ μακρά. Το Chateau Belair Monange 2009 χαρακτηρίζεται από την καθαρότητα του φρούτου με τα κόκκινα φρούτα να κυριαρχούν, από μία απαλή βοτανικότητα, ανθικές νύξεις αλλά και γήινα στοιχεία. Εμφανίζεται λίγο πιο μαλακό από το 2010, με αρκετά μαλακές αλλά αισθητές τανίνες και πιο πικάντικο. Και τα δύο κρασιά μπορούν να παλαιώσουν για πολλές δεκαετίες. Όπως μας είπε ο Christian, επειδή στα υπόγεια κελάρια του St Emilion η θερμοκρασία είναι σταθερή στους 12-13 ° C όλο τον χρόνο, τα κρασιά αν φυλάσσονται εκεί μπορούν να παλαιώσουν για ‘πάντα’.

Η γευστική δοκιμή συνεχίστηκε με δύο κρασιά από το Chateau Trotanoy στο Pomerol.

Το Chateau Trotanoy, αγοράστηκε (όπως ήδη αναφέρθηκε) το 1953 από τον Jean-Pierre Moueix, όταν ακόμα το Pomerol δεν ήταν τόσο γνωστό και μπορούσε να αγοράσει γη. Το όνομα του προέρχεται από το ‘trop ennui’ που σημαίνει πολύ δύσκολο να καλλιεργηθεί - στην κυριολεκτική του μετάφραση 'μπελάς'. Λόγω της διαφοράς της σύστασης του εδάφους μέσα στον αμπελώνα, τα κρασιά του Chateau Trotanoy θεωρούνται από τα πιο ‘σταθερά’ κρασιά του Μπορντώ (οι διακυμάνσεις δηλαδή από χρονιά σε χρονιά δεν είναι πολύ μεγάλες, όπως συμβαίνει γενικότερα στην περιοχή) . Οι ποικιλίες και εδώ είναι 90% Merlot και 10% Cabernet Franc, η μέση ηλικία των φυτών είναι 35 χρόνια και τα κρασιά ωριμάζουν σε γαλλικά δρύινα βαρέλια (50% καινούρια) για 16-18 μήνες. Πρόκειται για μαλακά και γοητευτικά κρασιά που μπορούν να παλαιώσουν για αρκετές δεκαετίες.

To 2005 ήταν μία πολύ καλή χρονιά για το Μπορντώ με αποτέλεσμα τα κρασιά να είναι πληθωρικά, αρκετά τανικά και καλοδομημένα. Στο Chateau Trotanoy 2005 βλέπουμε την φινέτσα που επιδιώκει πάντα ο Christian αλλά και το βάθος. To φρούτο είναι μαύρο και ώριμο, με αρκετά γήινο χαρακτήρα που θύμιζε τρούφα και νύξεις δέρματος, γλυκόριζας και σοκολάτας. Η διάρκεια του είναι ατελείωτη! Το 2008 δεν ήταν τόσο ‘εύκολη’ χρονιά όσο το 2005. Τα κρασιά όμως ήταν πολύ ευχάριστα, πυκνά και εκφραστικά. Στο Chateau Trotanoy 2008 κυριαρχεί επίσης το μαύρο φρούτο με έμφαση στο δαμάσκηνο, βγάζει νότες σοκολάτας μέντας και γλυκόριζας, ενώ τα ζωικά στοιχεία είναι πιο έντονα.

Συνεχίσαμε σε δύο κρασιά από την Καλιφόρνια και στους λόγους που οδήγησαν το Christian στην Napa Valley.

Πίσω από έναν ‘ισχυρό’ και καταξιωμένο πατέρα, ο Christian Moueix ήθελε να αποδείξει ότι και αυτός είναι το ίδιο ικανός. Για να κάνει όμως κάτι διαφορετικό ‘πήγε’ στην Καλιφόρνια, που γνώριζε καλά λόγω των σπουδών του στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Davis. Εκεί με την παρότρυνση του Mondavi, που ήταν ο μέντορας του, κάνει μία συνεργασία και δημιουργεί το 1982, το Dominus από τον ιστορικό αμπελώνα Napa-nook στην Yountville. Για να προχωρήσει η συνεργασία έθεσε τρεις όρους: Δεν ανεβάζει (τεχνητά) οξύτητα στο κρασί, δεν ποτίζονται τα αμπέλια και τρίτον, θέλει 20 χρόνια για να βγάλει το μεγάλο κρασί (μέχρι να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες του αμπελώνα). Το 1994 αγοράζει το ποσοστό των συνεταίρων του. Όπως μας εξήγησε, στην αρχή ήταν αρκετά δύσκολο για έναν Μπορτνωλέζο, να κάνει κρασί στην Καλιφόρνια, με δεδομένο ότι στην Καλιφόρνια έδιναν βάση στον πλούτο και τον πληθωρικό χαρακτήρα και όχι στην φινέτσα. ‘Τα θέλουν όλα και πολύ’ είπε ακριβώς.

Ο Christian δεν μένει μόνο στο Dominus στην Καλιφόρνια. Το 2008 αγοράζει το Ulysses που βρίσκεται στο Oakville, στην καρδιά της Napa Valley. Μέχρι το 2012 δεν βγάζει το κρασί που θέλει, γιατί προσπαθεί να ‘συνεφέρει’ τον αμπελώνα, μελετώντας το μικροκλίμα και τα γεωλογικά χαρακτηριστικά του. Η πρώτη χρονιά κυκλοφορίας του Ulysses, που όπως μας είπε αποτελεί το τέλος της προσωπικής του Οδύσσειας (Ulysses σημαίνει Οδυσσέας), είναι το 2012. Εμείς είχαμε την χαρά να δοκιμάσουμε το 2013 στην πρώτη παρουσίαση του εκτός Αμερικής και το 2015, σε πρώτη παγκόσμια παρουσίαση. Οι ποικιλίες που συμμετέχουν είναι το Cabernet Sauvignon σε ποσοστό 75% και το υπόλοιπο Petit Verdot και Cabernet Franc.

Το 2013 ίσως είναι η καλύτερη χρονιά ever για την Καλιφόρνια. Το Ulysses 2013 ήταν αρκετά κλειστό ακόμα. Το χρώμα του είναι λαμπερό με αρκετές ‘μπλε’ αποχρώσεις που δείχνουν την νεότητα του. Τα αρώματα του είναι ιδιαίτερα ευχάριστα με τις φράουλες και το γιασεμί να βγαίνουν μπροστά και να ακολουθούν τα μαύρα φρούτα, τα βότανα και . Στο στόμα είναι πολύ συμπυκνωμένο με αρκετές τανίνες που χρειάζονται χρόνο να τιθασευτούν. Ένα κρασί που βγάζει εξωτισμό και δύναμη. Το Ulysses 2015 είναι ένα κρασί που αρχίζει να φαίνεται το στυλ του Christian Moueix. Απίστευτη φρεσκάδα, απίστευτο φρούτο που θυμίζει βύσσινα και φραγκοστάφυλο, αρκετά πικάντικος χαρακτήρας και απίστευτη διάρκεια. Και εδώ χρειάζεται χρόνος και υπομονή μέχρι το κρασί να ξεδιπλώσει τον απίστευτα (ξανά!) πολύπλοκο χαρακτήρα του.


Στην υγειά σας!

Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Μοιραστείτε το άρθρο: