Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Που βγαίνουν οι 30 something;

Που βγαίνουν οι 30 something;
Από την  Φλώρα Κωνσταντοπουλου

Ετών 30+: Στην εποχή μας, η πλειοψηφία ακροβατεί μεταξύ μιας ενήλικης ζωής που μετά τις 19.00 συνεχίζει να ακολουθεί τον ίδιο ρυθμό ζωής … από τα mid 20s!

Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν αλλάξει οι συνήθειες στην διασκέδαση αλλά είναι πολλές οι στιγμές που βρίσκεσαι σε ένα μαγαζί και νιώθεις "ίσως ο μεγαλύτερος εδώ μέσα" και αυτή η αίσθηση γίνεται γεγονός όταν στην τουαλέτα ...σου μιλήσουν στον πληθυντικό! Οι προτιμήσεις σου φαίνεται να έχουν αλλάξει χωρίς όμως να αποκολλάσαι απόλυτα αυτά που από συνήθιζες να κάνεις … και το καμπανάκι χτυπάει όταν στα αγαπημένα σου μέρη, που συχνάζεις περισσότερο γιατί σε ικανοποιούν πιο πολύ... ψιθυρίζεις στο αυτί της παρέας σου «ίσως είμαστε οι πιο μικροί εδώ μέσα;». Έχεις αλλάξει πίστα και έρχεται η στιγμή που αναρωτιέσαι "οι 30something που βγαίνουν;" και τι έγιναν τα παλιά σου στέκια;

Στα early 20s, δέκα χρονιά πίσω δηλαδή, τα hot spot της Αθήνας, της εναλλακτικής φάσης που περνούσες τότε, ήταν ο Βοτανικός, το Γκάζι και του Ψυρρή. Από τότε μέχρι τώρα οι περιοχές αυτές πέρασαν από 40 κύματα! Έγιναν in, έγιναν μόδα, έγιναν σούπα και μετά "έπεσαν". Στην περίοδο μεταξύ της μόδας με τη σούπα, σταμάτησες να πηγαίνεις και έκτοτε έχασες την επαφή. Πως είναι λοιπόν όταν γυρνάς πίσω; οι τελευταίες μου έξοδοι ήταν σε παλιά λημέρια της πόλης και με μεγάλη χαρά βρήκα τους τύπους που άφησα τότε, να έχουν μεγαλώσει και αυτοί όπως κι εγώ, αλλά να φαίνεται ακόμα η ίδια οπτική ζωής, εμπλουτισμένη με τις εμπειρίες τους.

Θα ξεκινήσω λοιπόν απ’ του Ψυρρή. Λένε ότι ξέπεσε. Διαφωνώ. Νομίζω ότι άπλα τώρα έχει το δικό του στυλ, που του ταιριάζει καλυτέρα. Ισορρόπησε στην κατάσταση ηρεμίας μετά την αναταραχή που βγαίνει αυθόρμητα στην περιοχή. Ένας χαρακτήρας underground αλλά με μια ευγένεια, δρομάκια που σε αναγκάζουν να περιπλανηθείς για να βρεις αυτό που ψάχνεις.

Παρασκευή βράδυ λοιπόν από την πολύβουη πλατειά Μοναστηρακίου που περνάει από μπροστά σου κάθε λογής "άποψη", περάσαμε απέναντι και διασχίζοντας την Ερμού, αμέσως μπήκαμε σε μια άλλη γειτονιά. Η βαβούρα σπάει αλλά όπου υπάρχουν φώτα υπάρχει και κάποιο μαγαζί με αρκετό κόσμο. Μαγαζιά με ρούχα και αξεσουάρ που θυμίζουν κάτι από σπίτι, αλλά και καφέ που θυμίζουν κάτι από παλιά αυλή. Η ανάγκη μας είναι συγκεκριμένη και ξεκάθαρη για αλκοολούχο ποτό, οπότε τα προσπεράσαμε όλα και μπήκαμε στο BARRETT.

Ένα περιβάλλον χαλαρό, που μπορείς να φορέσεις ότι θες, κάτι από βιομηχανικό στις λιτές και γκρι γραμμές της τσιμεντοκονίας, χωρίς όμως να είναι ψυχρό γιατί τα ωραία φώτα δημιουργούν ζεστασιά. Ωραία μπάρα όσον αφορά το έμψυχο και το άψυχο υλικό. Ενημερωμένη και ενημερωμένοι! Ποικιλία στα ποτά, υποψιασμένες ετικέτες τόσο όσο, ένα κλικ πιο πάνω από τον μέσω όρο του καταναλωτή χωρίς όμως να πρέπει να έχεις διαβάσει από πριν για να διαλέξεις, με πρόθυμο και ευγενικό μπάρμαν να σου προτείνει κάτι διαφορετικό.

Τα κρασιά λίγα, ανύπαρκτα θα έλεγα με ειλικρίνεια. Μπορεί ο κόσμος να μην ήταν "ο οινόφιλος" αλλά δεν θέλει πολύ κόπο για να έχεις μια ωραία ετικέτα στον κατάλογο.... έτσι λοιπόν ήπιαμε gin. Η σταθερή επιλογή όταν το κρασί δεν μας ικανοποιεί. Οι "κακές ετικέτες" των gin κατά την γνώμη μου, έλειπαν. Η γκάμα ξεκινούσε από Beefeater και έφτανε μέχρι Tanqueray 10. Ανάμεσα τους διάλεξα το μπουκάλι που δεν ήξερα: Greenall's αγγλικό, αρωματικό και ιδιαίτερο. Αποδεχόμενη την πρόταση του μπάρμαν για μια φλούδα αγγούρι η επιλογή αποδείχθηκε εξαιρετική! Η μουσική κάτι περισσότερο από ωραία (για την κατηγορία φυσικά που μιλάμε! που βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο!) Ακολουθώντας το πιο alternative ρεύμα της εποχής αλλά χωρίς να ξεχνάει τα παλιά αγαπημένα κομμάτια των θαμώνων του. Η βραδιά συνεχίστηκε με τον ενθουσιασμό να ανεβαίνει κάθε φορά που ερχόταν το ποτήρι με το αγγουράκι!

Για την συνέχεια, Βοτανικός. Δεν έχει χαρακτηριστεί ακόμα “ξεπεσμένος” γιατί από την αρχή της κοινωνικής ζωής του είχε ένα διαφορετικό προφίλ, ήδη λίγο ξεπεσμένο για τους μοδάτους. Έχει γλυτώσει από την κατρακύλα του γκαζιού κρατώντας ακόμα ένα άλλο στυλ, διαφορετικό και ποικίλο θα έλεγα.

NIXON: ένα στέκι που κάποτε άφηνα τα κοκαλάκια μου. Με πολύ μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι ακολούθησε την πορεία των παλιών θαμώνων του και αυτοί οι θαμώνες συνεχίζουν και είναι εκεί! Μεγάλωσε δηλαδή κι αυτό μέσα στα πλαίσια του παλιού του χαρακτήρα. Εξέλιξη νομίζω το λένε αυτό. Έγινε λίγο πιο κυριλέ, λίγο πιο ήσυχο, η μουσική μπήκε στο background, περισσότερα τραπέζια (νομίζω... γιατί τότε δεν έψαχνα για τραπέζι) και σίγουρα ο κατάλογος του, ακολούθησε τις νέες απαιτήσεις του κοινού, ποικιλία μεγάλη σε κρασιά (χωρίς να αποτελεί wine bar, με ότι αυτό συμπεριλαμβάνει) με συνοδεία πολύ ωραίων πιάτων (γιατί όταν μεγαλώνεις θέλεις και κάτι να τσιμπήσεις!)

Οι επιλογές σε ποτήρι επίσης καθόλου ευκαταφρόνητες και πολλές. Ήπιαμε ροζέ του κτήματος Καριπίδη 2013. Δεν το είχα ξαναδοκιμάσει αλλά το εμπιστεύτηκα μιας και το Sauvignion Blanc του ίδιου κτήματος είναι από τα αγαπημένα μου. Ότι έπρεπε για νωρίς το βραδάκι. Δροσερό, αρωματικό … ξένοιαστο! Δεν είναι πολύ γνωστό στην αγορά αλλά αν το ξαναβρώ θα το προτιμήσω.

Τα στέκια της πόλης αλλάζουν, άλλα αλλάζουμε κι εμείς. Το σημαντικό είναι να εντοπίζεις τους χώρους που ικανοποιούν τις απαιτήσεις σου. Το περιβάλλον, ο κατάλογος, η μουσική, ο κόσμος.... και όσο αυτή η λίστα πληθαίνει σημαίνει ότι μεγαλώνεις!


Στην υγειά σας!


Φλώρα Κωνσταντοπούλου


Μοιραστείτε το άρθρο: