Ράμνιστα 2001 Jeroboam... βάζοντας το χέρι σου στο βάζο με το πολυπόθητο ‘γλυκό'...

Ράμνιστα 2001 Jeroboam... βάζοντας το χέρι σου στο βάζο με το πολυπόθητο ‘γλυκό'...Από τον Γ. Μιχαήλο


Είναι σαν κάποια στιγμή να έβαλες το χέρι σου στο βάζο με το πολυπόθητο ‘γλυκό’… Την έκανες την αμαρτία σου, την απόλαυσες και υποσχέθηκες στον εαυτό σου να κρατηθείς από εδώ και πέρα… Έτσι και αλλιώς η αρχική σου εκτίμηση ήταν ότι είχε ακόμα χρόνο μπροστά του για να συνεχίσει να είναι απολαυστικό. Και πάντα είχες εκείνο το πονηρό χαμόγελο της ικανοποίησης στο πρόσωπο σου, όταν κάποιος τρίτος ανακάλυπτε την ‘σκανταλιά’ σου και το άδειο ‘βάζο’. Καμία αίσθηση ενοχής, ή δεύτερες σκέψεις. Σαν μικρό παιδί, το μόνο που έμεινε ήταν η ατελείωτη γλύκα που σου είχε προσφέρει εκείνη η στιγμή…

Δεν είναι εύκολο όμως να παραμείνεις πιστός στις αποφάσεις σου… Κάθε φορά που ανοίγεις το ψυγείο σου το συναντάς στο βάθος του ραφιού. Κάθε φορά επανέρχεται εκείνη η μνήμη της πρώτης δοκιμής του και αναρωτιέσαι συνεχώς… Πότε θα το δοκιμάσω ξανά; Μέσα σου δημιουργείς συνέχεια ευκαιρίες, φτιάχνεις σενάρια και προφάσεις για να βουτήξεις και πάλι το χέρι σου στο ‘γλυκό’. Τι και αν προέβλεψες ότι έχει ακόμα τουλάχιστον μια πενταετία μπροστά του; Τώρα πια γνώριζες πως είναι η γεύση του και δεν μπορούσες να περιμένεις άλλα πέντε χρόνια.

Μετά το βλέπεις πολυ-φωτογραφημένο σε εκείνη την περίφημη εκδρομή στην Βόρεια Ελλάδα στην οποία δεν μπόρεσες να συμμετάσχεις. Αναμφισβήτητα ήταν ο ‘σταρ’ του τριημέρου… Εσύ όμως ήξερες καλύτερα από όλους τι πραγματικά ήταν. Σε είχε εξάλλου προειδοποιήσει ο Στέλιος (Μπουτάρης)… Αυτό το μπουκάλι που φύλαγες με ευλάβεια προερχόταν από την καλύτερη χρονιά του κτήματος, σύμφωνα με τα λεγόμενα του. Και κάθε φορά που άνοιγες την πόρτα για να διαλέξεις κάτι άλλο από τον συντηρητή κρασιών, τα λόγια του Στέλιου έρχονταν στο μυαλό σου και κάθε φορά η τρίλιτρη φιάλη σου έκλεινε το μάτι πονηρά…

Δεν χρειάζεται πολύ παραπάνω από μια στιγμή για να αμαρτήσεις. Μια όμορφη Κυριακή μεσημέρι, το μαγαζί σου γεμάτο (ουφ ευτυχώς), άνθρωποι που εκτιμάς και η παρουσία τους σου ανεβάζει τη διάθεση. Και εκείνη η πρόφαση που αναζητούσες καιρό για να μη περιμένεις άλλο και να ανοίξεις τη δεύτερη jeroboam φιάλη Ράμνιστα από τη χρονιά του 2001 ήταν εκεί.

Ποτέ δεν διστάζω, ποτέ δεν μετανιώνω όταν ανοίγω ένα μεγάλο κρασί… Και πάντα θέλω να το μοιράζομαι… Γιατί πάντα είναι η στιγμή την οποία ανακαλείς αργότερα στο μυαλό σου και δεν θα ήθελα ποτέ αυτή να είναι μια μοναχική στιγμή. Έτσι έχω ανέκαθεν το κρασί στο μυαλό μου, παρέα με πολύ κόσμο. Εξάλλου πόσο σπουδαίο θα μπορούσε να είναι κάτι όταν το δοκιμάζεις μόνος σου; Όταν δεν έχεις ανθρώπους δίπλα σου να συμμετέχουν στην μαγεία;

Πολύ απλά, η συγκεκριμένη Ράμνιστα του 2001 είναι ένα κρασί παγκόσμιας κλάσης. Ίσως ένα από τα σπουδαιότερα που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου. Είμαστε πολύ τυχεροί που ως χώρα διαθέτουμε μια ποικιλία όπως το Ξινόμαυρο και μια οικογένεια που φέρει το επίθετο Μπουτάρης. Η Ράμνιστα του Κυρ Γιάννη διέθετε ένα συγκλονιστικό μπουκέτο αρωμάτων με κόκκινα φρούτα και πελτέ ντομάτας. Τίποτα το περίεργο, τίποτα που να δείχνει σημάδια κόπωσης, τίποτα funky που θα έλεγε και ο φίλος μου ο Γιάννης. Μια υπέροχη πεντακάθαρη τυπική έκφραση του Ξινόμαυρου, με φρεσκάδα στη μύτη και φανταστική ποικιλιακή έκφραση. Στο στόμα η οξύτητα του κρασιού πλήρως ενσωματωμένη με το φρούτο, οι τανίνες εξημερωμένες και μαλακές, αλλά ανθεκτικές στο χρόνο προσφέροντας δομή στο κρασί και την βασανιστική υποψία ότι η αρχική εκτίμηση ότι μπορούσε να πάει και πιο μακριά στο χρόνο ήταν απόλυτα βάσιμη. Ώριμό και πικάντικο στο στόμα, κομψότητα στα όρια της τελειότητας. Πραγματικά απολαυστικό και τις τρεις μέρες που το δοκίμασα στη σειρά. Αυτό είναι το καλό με τα μεγάλα format φιαλών… Δεν τελειώνουν ποτέ γρήγορα…

Η Ράμνιστα τέλειωσε, αλλά μου άφησε εκείνη την αίσθηση του σημαντικού. Ήταν άλλη μια από τις όμορφες στιγμές που το κρασί μου προσφέρει και εγώ προσπαθώ να αρπάζω… Και μετά νιώθω ότι μπορεί και να γίνομαι λίγο καλύτερος άνθρωπος. Και αρχίζω και εκτιμώ περισσότερο την ιστορία, την παράδοση, την προσπάθεια, τον αγώνα, τους ανθρώπους που με περιβάλλουν, την ζωή την ίδια…

Η συγκεκριμένη τρίλιτρη φιάλη κόστιζε 196.80€… Η πραγματική της αξία όμως ήταν πολύ μεγαλύτερη και μάλλον θα μπορέσω να την αποτιμήσω σε βάθος χρόνου. Όταν κάθε φορά που δοκιμάζω κάτι καινούριο, κάτι εξαιρετικό, θα ανακαλώ αυθόρμητα στη μνήμη μου αυτό το κρασί. Πόσο εύκολο είναι στις μέρες μας να έχεις σημεία αναφοράς; Εμένα πάντως μου λείπουν πάρα πολύ…



Καλή εβδομάδα!


Γρηγόριος Μιχαήλος AIWS

Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant


Μοιραστείτε το άρθρο: