Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Masterclass και άλλα

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή τη στιγμή κάθομαι να γράψω το σημερινό άρθρο και πριν προλάβω να γράψω την πρώτη λέξη, μπαίνει μέσα στο γραφείο ο μικρός μου γιος και με ρωτάει ποιο είναι το σημερινό θέμα και γενικώς ποια είναι τα θέματα με τα οποία ασχολούμαι. Ευκαιρία λοιπόν είναι να πληροφορήσω, εκτός από το γιο μου και κάποιους από εσάς που δεν ανήκετε στο μόνιμο αναγνωστικό κοινό, αλλά διαβάζετε σήμερα για πρώτη φορά. Κύριο αντικείμενο αυτής της στήλης είναι το whisky. Γράφουμε διάφορα θέματα για το αγαπημένο μας ποτό, κάνουμε αφιερώματα σε αποστακτήρια που, είτε λειτουργούν, όπως για παράδειγμα Laphroaig και Ardbeg, είτε δεν λειτουργούν, όπως το Rosebank ή το Port Ellen. Ακόμη ασχολούμαστε με θέματα της αγοράς whisky, ενώ και άλλα ποτά, όπως cognac, tequila, gin και ρούμι, έχουν τη θέση τους σε αυτή τη στήλη.

Ωστόσο, δεν αρκούμαστε σε αυτά, αλλά ασχολούμαστε και με τα τεκταινόμενα στην εγχώρια αγορά, κάνοντας αφιερώματα σε εκδηλώσεις, παρουσιάσεις, ενώ πιο σπάνια αναφερόμαστε και σε κάποια μπαρ που μας έκαναν καλή εντύπωση, όπως θα δείτε και σήμερα στο δεύτερο κομμάτι. Λίγο από όλα λοιπόν, αλλά το κυριότερο, αμερόληπτα. Λογικές του τύπου, προμοτάρω το άλφα, ή το βήτα προϊόν, εδώ δεν υπάρχουν, οι φανατικοί της στήλης το ξέρουν καλά, ενώ αν κάποιος από τους υπόλοιπους περιμένει να δει αυτά που γίνονται παντού, μάλλον διαβάζει λάθος στήλη.

Πάμε τώρα στα σημερινά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι σε κάτι και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα επιβεβαιώνομαι. Από εδώ είπαμε, ότι όσοι βάζετε μεγάλα ποσά σε ακριβά γιαπωνέζικα whisky, θα πρέπει να προσέξετε, γιατί θα χάσετε λεφτά. Δεν πέρασε ένας χρόνος από τότε που το είπα και τώρα διάφορα κομμάτια που πωλούνταν για δέκα χιλιάρικα, τώρα πιάνουν με το ζόρι πέντε. Πάμε παρακάτω.

Στις 8 Μαίου του 2016, δηλαδή ενάμισι χρόνο πριν, είχα αναφερθεί στα υποτιθέμενα masterclasses που γίνονται στην Ελλάδα, διαβάστε όσοι μπορείτε το σχετικό άρθρο. Την περασμένη εβδομάδα, το γνωστό site scotchwhisky.com αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο θέμα. Συγκεκριμένα, ο γνωστός στους λάτρεις του whisky ιστότοπος, εκτιμάει ότι ο όρος masterclass πρέπει να χρησιμοποιείται από λίγους έως ελάχιστους και όχι όπως γίνεται κατά κόρον και στη χώρα μας, δηλαδή, ο κάθε πικραμένος που ασχολήθηκε έναν χρόνο με το whisky και έτυχε να διαβάσει και τρία βιβλία, να λέει ότι αύριο, ή μεθαύριο θα πραγματοποιήσει masterclass. Επαναλαμβάνω λοιπόν αυτό που είπα και τότε, masterclass στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανείς να κάνει. Έχω διαβάσει, όχι 3, αλλά 46 βιβλία και ασχολούμαι με το whisky από το 1992, όμως masterclass ποτέ δεν είπα ότι έκανα, στις δεκάδες εκδηλώσεις τις οποίες παρουσίασα. Διότι masterclass κάνουν μόνο οι πραγματικοί masters. Το site που ανέφερα παραπάνω, έχει φωτογραφία με τους τεράστιους David Stewart, Jim Mc Ewan, Richard Paterson, σε ένα original masterclass. Aν ήταν στη φωτογραφία και ο Billy Walker, τότε θα έλεγα ότι το είχαν αντιγράψει από το δικό μου άρθρο. Συμπερασματικά, συνέλθετε λιγάκι και αφήστε τα masterclasses, μπορείτε να ονομάσετε τις εκδηλώσεις απλώς tasting.

Πάω τώρα σε άλλο θέμα και συγκεκριμένα, σε έξοδο που είχα τις προάλλες, η οποία κατέληξε σε μπαρ που μου άρεσε πάρα πολύ. Η βόλτα ξεκίνησε από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Μετά την περιήγηση στους απίστευτους χώρους, καθίσαμε και ήπιαμε μια ωραία μπύρα Νήσος και αμέσως μετά ξεκινήσαμε τη μπαρότσαρκα. Ενώ κατευθυνόμασταν για κέντρο, μέσω της οδού Πειραιώς, έπεσε μια ιδέα για ένα ωραίο μπαρ στα Πετράλωνα, το οποίο εγώ δεν γνώριζα, αλλά και δεν είχα κανένα λόγο να μην ακολουθήσω, κάτι που όπως αποδείχτηκε ήταν σωστή έμπνευση. Βγαίνουμε λοιπόν από την οδό Πειραιώς και μπαίνουμε λίγο από μέσα και συγκεκριμένα στην οδό Αλκμήνης και στον αριθμό 7. Το εν λόγω μπαρ είχε το όνομα Upupa Epops, το οποίο πληροφορήθηκα ότι σημαίνει τσαλαπετεινός. Αφού ανεβαίνω τα σκαλιά, με την πρώτη ματιά εντυπωσιάζομαι. Από ότι καταλαβαίνω, πρόκειται για παλιό σπίτι, το οποίο μεταμορφώθηκε, με αρκετά λεφτά όπως φαντάζομαι, σε ένα τρομερά καλαίσθητο μπαρ. Υπάρχουν δυο εσωτερικοί χώροι, ένας μικρότερος και ένας πιο μεγάλος, όπου βρίσκεται και η μπάρα και ανάμεσα, μια απίθανη εσωτερική αυλή. Εξαιρετική διακόσμηση με πολύ γούστο, ενώ όπου και να γυρνούσα το μάτι μου, έβλεπα ωραίες εικόνες και χρώματα. Ωραία μουσική, ωραίες φάτσες και πάω τώρα στο κομμάτι που με αφορά περισσότερο, δηλαδή την κάβα.

Ομολογώ ότι δεν περίμενα να δω αυτά που είδα και η κάβα ήταν υψηλού επιπέδου, αφού μιλάμε για μπαρ που είναι στημένο πάνω στα cocktails, όπως άλλωστε τα περισσότερα. Είδα πολλά γιαπωνέζικα, είδα Kilchoman Machir Bay, είδα Balvenie, είδα Talisker, είδα πολλά ωραία ρούμια και gin και είδα ακόμη κάπου ψηλά, ένα αρχαίο Jameson 15 ετών, το οποίο για τα περισσότερα μπαρ της Ελλάδας, είναι όνειρο θερινής νυκτός.



Όσο για του λόγου μου, ήπια ένα κλασσικό dram, ένα δωδεκάρι Bunnahabhain, σωστά σερβιρισμένο σκέτο σε Glencairn ποτήρι και με πολύ ιδιότροπη γαρνιτούρα, με ωραία αποξηραμένα φρούτα και κάτι μικροσκοπικά πολύ ωραία σοκολατάκια. Εξυπακούεται ότι, ούτε γνωρίζω κανέναν από τους ιδιοκτήτες, ούτε φυσικά και γνωστοποίησα την παρουσία μου, όπως κάνουν πολλοί που έχουν κάποιο βήμα στο διαδίκτυο, όταν πάνε σε κάποιο μαγαζί, για ευνόητους λόγους. Συμπερασματικά

Τα συγχαρητήριά μου.

Πίνω ότι απέμεινε από το δεκάρι Ardbeg από την προηγούμενη φορά και σας αποχαιρετώ.

Στην υγειά σας.


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: