Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Οινόραμα 2018, πήγαμε, δοκιμάσαμε, συμπεράναμε!

Οινόραμα 2018, πήγαμε, δοκιμάσαμε, συμπεράναμε!
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Καυτό’ το τριήμερο που πέρασε για τον οινικό κλάδο! Δύο εκθέσεις ταυτόχρονα με πολλούς παραγωγούς αλλά και επαγγελματίες να μην ξέρουν προς τα που να ‘κάνουν’. Υπό άλλες συνθήκες θα επισκεπτόμασταν και τις δύο εκθέσεις! Αφού συνέπεσαν όμως, το οινόραμα ήταν μονόδρομος για εμένα! Δεν υπήρξε ούτε στιγμή δίλημμα! Περισσότεροι από 200 εκθέτες, αμέτρητα ‘πηγαδάκια’, αμέτρητοι φίλοι, γνωστοί και συνάδελφοι!

Αμέτρητα φυσικά ήταν και τα κρασιά! Ακόμα και αν κάποιος ήταν και τις τρεις ημέρες εκεί, θεωρώ αδύνατο να κατάφερε να δοκιμάσει περισσότερα από το 1/3 των κρασιών. Ο δικός μου στόχος για φέτος (έχοντας χάσει την μία από τις τρεις ημέρες), ήταν να δοκιμάσω ότι καινούριο είχαν να μας παρουσιάσουν οι παραγωγοί, τουλάχιστον ένα κρασί από κάθε οινοποιείο (αυτό πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν το κατάφερα τελικά) και να δώσω έμφαση στις οινικές αποκαλύψεις και τα μικρότερα (σε παραγωγή) οινοποιεία. Πρόθεση μου επίσης ήταν να δοκιμαστούν μόνο Ελληνικά κρασιά! Και ‘σχεδόν’ το ακολούθησα παρόλο που έπεσαν δύο τρία εισαγόμενα κρασιά στο ποτήρι! Την Δευτέρα όμως και πηγαίνοντας προς την έξοδο πήρε το μάτι μου ένα stand που έγραφε Champagne Wineries! Και από περιέργεια μόνο, δεν γινόταν να μην σταματήσω! 4 οινοποιεία από την Καμπανία έφεραν τα κρασιά τους με σκοπό να βρουν εισαγωγείς στην Ελλάδα! Αυτό το περίπτερο μου έδωσε μεγάλη χαρά όχι μόνο γιατί δοκίμασα 11 πολύ καλές σαμπάνιες αλλά γιατί το βρήκα πολύ αισιόδοξο για την χώρα μας και συγκεκριμένα για τον οινικό κλάδο, να συμμετέχουν οίκοι από την Καμπανία στην μεγαλύτερη έκθεση στην Ελλάδα.

Πολλά συμπεράσματα βγήκαν για το Ελληνικό κρασί και όλα θετικά και αισιόδοξα κατά την γνώμη μου!

Ξεκάθαρη είναι η τάση προς κρασιά που παράγονται με ήπιες μεθόδους οινοποίησης. Παλαιότερα είχα γράψει ότι θέλουμε πολύ δουλειά στην παραγωγή κρασιών χωρίς θειώδη, κρασιών με ελάχιστες παρεμβάσεις, ή ‘orange’ κρασιών. Πρέπει να παραδεχτώ ότι η πρόοδος σε αυτό το στυλ κρασιών είναι θεαματική. Σε αυτή την κατηγορία θεωρώ πρωτοπόρο το οινοποιείο Τετράμυθος, ενώ επιβάλλεται να αναφέρω και τα κρασιά του Σκλάβου από την Κεφαλλονιά, τα πειραματικά χωρίς θειώδη του Μπουτάρη, το natural orange από τους αμπελώνες Ανατολικός, το naked truth του Σταμάτη Μυλωνά και το Mystirio 14 από τον Αρτέμη Καραμολέγκο.

Αν το 2008 μου έλεγε κάποιος ότι στο οινόραμα του 2018 θα υπάρχουν τουλάχιστον 20 οινοποιεία που θα πειραματίζονται και θα κυκλοφορούν κρασιά που έχουν ζυμώσει ή ωριμάσει σε αμφορείς και τσιμεντένιες δεξαμενές, θα τον κοίταγα με ‘μισό μάτι’! Αν τώρα κάποιος ισχυριστεί ότι το 2028 τα περισσότερα οινοποιεία της χώρας θα έχουν να μας προτείνουν ένα τέτοιο κρασί θα συμφωνήσω μαζί του! Ο Τετράμυθος, ο Δουλουφάκης, ο Ρούβαλης, ο Μωραΐτης, ο Σκούρας, ο Ζαφειράκης, ο Μυλωνάς είναι μόνο κάποιοι από του οινοποιούς που πειραματίζονται με αυτούς τους ‘νέους’ (ή μάλλον παλιούς) τύπους ‘δοχείων’.

Πέρυσι στάθηκα στο θέμα ‘βαρέλι’, επανέρχομαι και φέτος. Η επίδραση των βαρελιών στα περισσότερα κρασιά ήταν ‘μαζεμένη’, με αποτέλεσμα να μην συναντάμε συχνά παραδείγματα όπου τα αρώματα και οι γεύσεις δρυός έχουν σκεπάσει τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του κρασιού. Μου άρεσε επίσης το γεγονός ότι είδαμε πολύ ωραία κόκκινα κρασιά από το 2017 με σύντομο πέρασμα ή καθόλου βαρέλι που ήταν πολύ κομψά και έτοιμα να τα απολαύσουμε χωρίς να γίνεται το στόμα παπούτσι! Κρασιά που ταιριάζουν στο μεσογειακό κλίμα και στο Ελληνικό καλοκαίρι! Φρέσκα κρασιά με πολύ όμορφα δουλεμένες τανίνες, που στηρίζουν την γοητεία τους στην φινέτσα, στην φρεσκάδα και στα πρωτογενή χαρακτηριστικά, όπως το Κτήμα Βογιατζή Νεαρός Τσαπουρνάκος, το Πειραματικό Αγιωργίτικο χωρίς θειώδες Μπουτάρη, το ολοκαίνουριο Heritage από το Κτήμα Μερκούρη, το Monograph Αγιωργίτικο Syrah και το Αμπέλου Ιδέα Μπαραφάκα. Συνάντησα αρκετά οινοποιεία που εκτός από την τρέχουσα χρονιά σε κάποια κόκκινα κρασιά είχαν φέρει και δείγματα από δεξαμενή ή βαρέλι από τον φετινό τρύγο! Μου άρεσε το Terra Leone Ammos Reserve 2015, η συμπύκνωση όμως στο φρούτο από το δείγμα του 2017 με κάνει να ανυπομονώ να έρθει γρήγορα στο ποτήρι μου! Γενικότερα το 2017 ήταν μία καλή χρονιά για όλα τα ‘χρώματα’!

Πάμε τώρα στις ποικιλίες! Οι τάση προς τις γηγενείς ποικιλίες είναι αδιαμφισβήτητη. Το Ασύρτικο είναι παντού και πρέπει να είναι παντού, γιατί παντού δίνει εξαιρετικά κρασιά! Οι Σαντορίνες βέβαια έχουν πάει σε άλλο επίπεδο. Οι ξηρές Μαυροδάφνες ‘τα σπάνε’ είτε είναι φρέσκες, είτε λίγο πιο ώριμες! Στην Μαυροδάφνη ταιριάζει πολύ και η φρέσκια ‘αβαρέλωτη’ εκδοχή, της ταιριάζει και το βαρέλι! Πριν μια δεκαετία περίπου αρχίζαμε να μιλάμε για το σπάνιο Βιδιανό. Τώρα μιλάμε για μία ποικιλία που έχει ήδη ΄κατακτήσει’ τον Κρητικό αμπελώνα και σιγά σιγά έρχεται΄ και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Πραγματικά, φέτος θα μπορούσε να γραφτεί ένα ολόκληρο κείμενο για τα Βιδιανά που ξεχώρισαν. Το Δουλουφάκης Δάφνιος λευκός είναι από τα πιο αγαπημένα μου, όμως με γοήτευσε και το Λύχνος Βιδιανό, το Λυραράκης Βιδιανό Ιππόδρομος αλλά και το Βιδιανό Αλεξάκη. Για το Σαββατιανό έγραψα πρόσφατα, θα ξαναγράψω ότι είναι σπουδαία ποικιλία. Το απέδειξαν για μία ακόμα φορά και οι κάθετες που είδαμε στα stand των παραγωγών της Αττικής. Για τις κομψές ρετσίνες της νέας της γενιάς δεν χρειάζεται να ξαναγράψω. Είναι πια γεγονός και δεν μου κάνει εντύπωση. Η Ρομπόλα ‘ανεβαίνει’ συνεχώς, με τις οξύτητες να παίρνουν και αυτές τον ανήφορο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Gentilini Ρομπόλα Κεφαλλονιάς Wild Paths. Μία από τις ποικιλίες που πιστεύω πολύ είναι το Μοσχοφίλερο και χαίρομαι πολύ όταν βλέπω ότι τα κρασιά που δημιουργούνται πια, δεν είναι μόνο τριαντάφυλλο! Είναι και εσπεριδοειδή και πυρηνόκαρπα αλλά και mineral μερικές φορές. Οι υψηλή οξύτητα είναι μεγάλο πλεονέκτημα όχι μόνο για το Μοσχοφίλερο αλλά και για πολλές ακόμα ποικιλίες! Και εδώ μπορούμε να δούμε και την δουλειά που γίνεται στο αμπέλι!

Το επίπεδο των ‘οικονομικών’ κρασιών είναι επίσης υψηλό! Ο καταναλωτής μπορεί να πιει πανέμορφα κρασιά χωρίς να πρέπει να βάλει απαραίτητα βαθιά το χέρι στην τσέπη. Κάθε φορά που συναντώ τα Γένεσις λευκό, Γένεσις ερυθρό και Γένεσις ροζέ τα δοκιμάζω για να δω αν είναι το ίδιο γοητευτικά και απολαυστικά και αν η τιμές τους παραμένουν ακόμα σε χαμηλά επίπεδα. Και διαπίστωσα ότι εξακολουθούν να κατατάσσονται στα πιο value for money κρασιά του Ελληνικού αμπελώνα. Για τον ίδιο λόγο πήρε πολλά αστεράκια στις σημειώσεις μου το Μεθέα λευκό από το οινοποιείο Βρυνιώτη αλλά και το Άκρες ροζέ του Γιώργου Σκούρα.

Από τις οινικές αποκαλύψεις ξεχώρισα για την συνολική τους εικόνα αλλά και για συγκεκριμένα κρασιά το Κτήμα Οινοτρόπαι με (εκτός των άλλων) ένα πολύ καλό Carignan , το οινοποιείο Μορόπουλου με απολαυστικά Μοσχοφίλερα, το Κτήμα Κούρτη από την Κατερίνη και το οινοποιείο Βαπτιστή από την Τήνο με ένα γοητευτικότατο χαρμάνι Ασύρτικου και Μονεμβασιάς.

Κλείνοντας και ανακεφαλαιώνοντας, μου άρεσε το φετινό οινόραμα, μου άρεσε το αισιόδοξο κλίμα, μου άρεσε που δεν υπήρχε η γενικότερη γκρίνια άλλων ετών. Μου αρέσουν τα Ελληνικά κρασιά και τα απόλαυσα περισσότερο από κάθε άλλη φορά! Και είμαι σίγουρη ότι θα ξαναγράψω το ίδιο και του χρόνου!


Στην υγειά σας!

Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Μοιραστείτε το άρθρο: