Tagged with 'Καλοκαίρι'

Γράφει ο Sommelier 



Γράφω αυτές τις γραμμές μετά την επιστροφή μου από το μπάνιο στην παραλία του χωριού. Όπου στο μικρό ταβερνάκι δίπλα στο κύμα, συναντηθήκαμε με φίλους παραθεριστές και ντόπιους μετά το μπάνιο, γύρω από το κλασσικό μεζεδάκι, που -όπως συνήθως- εξελίσσεται σε τσιμπούσι μέχρι τις 2 ή 3 το μεσημέρι, παρέα με -τι άλλο;- αθερίνα, χωριάτικη και ...ρετσίνα!

Και γράφω αυτές τις γραμμές παρά το βαρύ κεφάλι από τον ήλιο και το κρασί, ακριβώς για να μην ξεχαστούν οι εντυπώσεις... πριν έλθει η λογική και λογοκρίνει ή -έστω- επηρεάσει- την αίσθηση που μένει μετά το μεσημεριανό τσιμπούσι με τα απλούστερα των καλοκαιρινών εδεσμάτων... και την συνοδευτική χύμα ρετσίνα.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Με το που καλοκαιριάζει, πολλοί φίλοι με ρωτούν με αγωνία: «Πίνεται το κόκκινο κρασί και το καλοκαίρι;». Αυτό που μου αρέσει στην υπόθεση αυτή είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι που με ρωτούν αυτό το πράγμα είναι φανατικοί λάτρεις του κόκκινου κρασιού, θέλουν όσο τίποτε άλλο να συνεχίσουν να απολαμβάνουν το αγαπημένο τους κόκκινο και το καλοκαίρι, απλά αναζητούν να μάθουν αν αυτό που κάνουν είναι σωστό ή λάθος.

Ας πάρουμε τα πράγματα, λοιπόν, από την αρχή. Στο κρασί (όπως και στον έρωτα, αν μου επιτρέπετε) αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι είναι σωστό και τι λάθος, τότε θα χάσουμε όλη τη μαγεία, την ομορφιά, την απόλαυση. Σωστό είναι αυτό που θα ταιριάξει σε εμάς καλύτερα, άσχετα με το τι μπορούμε να ακούσουμε, να διαβάσουμε ή να μας πούνε. Όσο για το λάθος – ε, κι αν κάνουμε μια φορά και μία άστοχη οινική επιλογή δεν χάθηκε πια και ο κόσμος. Το πάθημα θα γίνει πολύτιμο μάθημα και την επόμενη φορά θα ξέρουμε τι (και γιατί) να αποφύγουμε. Και βέβαια μην ξεχνάτε ότι τόσο στο κρασί, όσο και στον έρωτα (επιμένω εγώ...), πολλές φορές οι πιο όμορφες εκπλήξεις μας έρχονται... κατά λάθος.