Tagged with 'Ροζέ'

Είναι γεγονός ότι ζούμε σε ένα κόσμο προκαταλήψεων και θα έλεγα με αρκετή σιγουριά πως σε ένα τέτοιο κόσμο το ροζέ κρασί δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι ένα σοβαρό κρασί. Πάντα θα υπάρχει η πεποίθηση ότι είναι μόνο για κυρίες που δεν μπορούν να αντέξουν την στιβαρή δομή ενός κόκκινου, ή ότι πρέπει να πίνεται αποκλειστικά το καλοκαίρι και φυσικά αποτελεί μία ιστορία που κανένας σοβαρός wine-lover δεν θα ασχοληθεί ποτέ μαζί της ή αν το κάνει πάντα θα είναι χαμηλόφωνα.

Εμείς όλοι στο House of Wine έχουμε ένα ...διαρκές παράπονο: Την μικρή αποδοχή στην Ελλάδα των ροζέ κρασιών, που τα αγαπούμε ιδιαίτερα. Και το παράπονό μας υφίσταται για 2 βασικούς λόγους:

Ο πρώτος είναι ότι η χώρα μας βγάζει και έναν "ειδικό" τύπο ροζέ, το "ελληνικό Ροζέ" όπως το έχουμε βαφτίσει, που διαφέρει από τα διεθνή ροζέ. Είναι πολύ πιο έντονο στη γεύση, κάνοντας μερικούς να λένε ότι θα ήθελε να είναι κόκκινο, το χρώμα του είναι έντονα ερυθρωπό αντί του απαλού ροζ των ξένων, και είναι απόλυτα κατάλληλο να αντικαταστήσει τα ερυθρά κρασιά τα ζεστά καλοκαίρια μας γιατί πίνεται κρύο και ταιριάζει με τα πιάτα τα οποία θα συνοδεύαμε με ερυθρό κρασί!

Όχι... μην φανταστείτε ότι κηρύσσουμε κάποια ...ροζέ επανάσταση! Σε μια χώρα με τόσους ...ροζέ επάναστάτες, θα περισσεύαμε!

Απλά, παρουσιάζουμε εδώ την αξιόλογη προσπάθεια των Αυστραλών Leanne De Bortoli και Steve Webber να καθιερώσουν αυτό που ονομάζουν "Ροζέ Επανάσταση" και την 30η Νοεμβρίου σαν την ημέρα του Ροζέ κρασιού. Και όχι όλων των ροζέ, αλλά των ξηρών, ποιοτικών ροζέ κρασιών, που θέλουν να τα δουν να παίρνουν την θέση που τους αξίζει στο οινικό στερέωμα. Και καλούν όλους να συμμετάσχουν στην "επανάσταση", να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αναδείξουν τα ροζέ κρασιά.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Πριν από λίγες ημέρες, στις 30 του Νοέμβρη, γιορτάστηκε παγκοσμίως η «Ημέρα του Ροζέ». Εντάξει, μη φανταστείτε ότι έγιναν μεγαλοπρεπείς παρελάσεις, σόου με βεγγαλικά, τηλεμαραθώνιοι κλπ, αλλά ήταν η πρώτη φορά που η «ταπεινή» αυτή κατηγορία κρασιών αναγνωρίστηκε ανοιχτά και επίσημα από τους ανθρώπους που την αγαπούν.

Υπήρξα (και εξακολουθώ να είμαι) φαν του ροζέ κρασιού, πολύ πριν αρχίσω να ασχολούμαι επαγγελματικά με το κρασί. Είμαι, νομίζω, τυχερός που δεν επηρεάστηκα από τα αρνητικά στερεότυπα που κατά καιρούς δημιουργήθηκαν και επικοινωνήθηκαν εις βάρος του Ροζέ, και όλη την κακή δημοσιότητα που το είχε «υποβιβάσει» σε κρασί Β’ κατηγορίας για αρκετό καιρό. Και, από τότε που άρχισα να γράφω για το κρασί, έχω αφιερώσει πολλές γραμμές στην προσπάθεια ανατροπής όλου αυτού του αρνητισμού που υπάρχει εναντίον του, κυρίως επειδή θέλω να βοηθήσω (οινο)φίλους και γνωστούς να καταλάβουν την ομορφιά, την ευελιξία, αλλά και την καλή παρέα και την απόλαυση που ένα καλό ροζέ κρασί μπορεί να μας προσφέρει.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Δε φαντάζομαι να υπάρχει κανείς που να θεωρεί την πίτσα φαγητό... μονοδιάστατο. Δηλαδή ότι είναι φαγητό για μπάλλα, για ταινία, για πάρτυ, κλπ. Γιατί εγώ δεν θεωρώ ότι τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι. Αντιθέτως, για μένα η πίτσα είναι ένα φαγητό πολυδιάστατο!