Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Small is beautiful: Πέρασμα από το Wine Bar Οκτάνα

Small is beautiful: Πέρασμα από το Wine Bar Οκτάνα
Από τον Τ. Πικούνη

Έχοντας επισκεφτεί πολλά Wine Bars, τόσο στην Αθήνα όσο και εκτός Αθηνών, έχοντας συμπαθήσει κάποια, αγαπήσει κάποια άλλα, ερωτευτεί ελάχιστα, απογοητευτεί από πολλά αλλά και ...προδοθεί από κάποια που άλλαξαν ...χαρακτήρα, σκέπτομαι τώρα, μετά στην επίσκεψή μου στο τελευταίο από αυτά, τι είναι εκείνο που σε κάνει να αγαπήσεις ένα Wine Bar, να αισθανθείς άνετα, οικεία, να θέλεις να ξαναπάς με την παρέα σου ή και μόνος, να απολαύσεις ένα ποτήρι κρασί...

Θα σας πω λοιπόν ότι πρώτα απ' όλα, "ουκ εν τω πολλώ το ευ"... Κάτι ήξεραν αυτοί οι πρόγονοί μας. Less is More μας είπε το μοντέρνο κίνημα δια φωνής του αρχιτέκτονα Mies van der Rohe. Το μέγεθος, οι τεράστιοι χώροι με τα πολλά τραπέζια, τη βαβούρα του κόσμου, ασφαλώς δεν είναι κριτήριο, μάλλον αντικίνητρο είναι για τους πραγματικούς οινόφιλους... ούτε καν η μεγάλη λίστα κρασιών, ούτε επίσης τα πολλά πιάτα και τα συνοδευτικά... Είναι ενδιαφέρον πως όλα τα Wine Bars ανταγωνίζονται σε αριθμούς κρασιών σε ποτήρι που διαθέτουν, ή αριθμό φιαλών στην κάβα τους, λες και θα πας εκεί με πρόθεση να δοκιμάσεις ...όλα!
Είναι η πολυτέλεια του χώρου; Σε ένα βαθμό ναι, όχι όμως η χλιδή, αλλά το ενδιαφέρον design, το γούστο, η εσωτερική αρχιτεκτονική του χώρου, που θα αυξήσει αυτό το αίσθημα της χαλάρωσης που σίγουρα ζητούν οι περισσότεροι φίλοι του κρασιού... Το Service; Ναι, αυτό σίγουρα... τόσο το service στην βασική του έννοια, δηλαδή η γρήγορη, σωστή και φιλική εξυπηρέτηση, και ταυτόχρονα η εξειδικευμένη: Εκτιμώ σημαντικά τη γνώση του κρασιού, τη δυνατότητα να συζητήσεις, να εκφράσεις τι ζητάς εκείνη την ημέρα και να γίνεις κατανοητός, να δεχθείς προτάσεις, να ανταλλάξεις απόψεις...

Αλλά, μετά την επίσκεψή μου την Πέμπτη το βράδυ στην Οκτάνα, αποφάσισα -ή μάλλον επιβεβαίωσα- ότι η βασικότερη συνιστώσα είναι οι άνθρωποι ή ο άνθρωπος που το διαχειρίζεται. Αυτός που δίνει τον τόνο στα πάντα, ο "καπετάνιος" αυτής της "οινικής" ομάδας που θα σε υποδεχθεί, θα σου μιλήσει, θα φροντίσει ώστε τα πάντα να είναι όπως πρέπει... αυτό το ιδιότυπο "όπως πρέπει" που εμείς οι φίλοι του κρασιού αναγνωρίζουμε σχεδόν μόλις περάσουμε το κατώφλι ενός Wine Bar...
Στην Οκτάνα -που να σημειώσουμε άνοιξε πριν περίπου 8-9 μήνες- όλα είναι "μικρά": Μικρός ο χώρος, σχετικά μικρή η λίστα κρασιών, λίγα τα πιάτα -όλα κρύα, συνοδευτικά του κρασιού, νοστιμότατη η φάβα που δοκίμασα. Αλλά... μικρά μεν, όλα όμως καλοβαλμένα, καλοδιαλεγμένα, συμπαθητικά, ζεστά, φιλικά και καλοσχεδιασμένα. Small is beautiful, τελικά… Όπως χαρακτηριστικά είπε η Αλίκη Δανάλη, η υπεύθυνη Δημοσιών Σχέσεων του House of Wine βγαίνοντας από ένα Wine Bar που επισκεφθήκαμε πρόσφατα, "τι να τα κάνω τα 100 κρασιά σε ποτήρι όταν δεν υπάρχει Βιβλία Χώρα λευκό...".

Ο χώρος ευχάριστος, τα παιδιά χαμογελαστά, η λίστα κρασιών επαρκέστατη, σωστά δομημένη, με κλασσικές επιλογές με δημοφιλή, γνωστά κρασιά, αλλά και νέους παραγωγούς που θα εναλάσσονται πολύ πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα κρασιά του καταλόγου, τα συνοδευτικά ενδιαφέροντα και ταιριαστά με τα κρασιά...

Ανάμεσα στα τόσα μικρά και ευχάριστα "συν", η Οκτάνα έχει ένα μεγάλο "συν", που δύσκολα το βρίσκεις σε Wine Bars, ασχέτως μεγέθους: Και αυτό είναι η Μαρία Μαλτέζου, η ιδιοκτήτρια και "ψυχή" της Οκτάνας.
Η Μαρία γεννήθηκε κυριολεκτικά μέσα στο κρασί: Κόρη του Γιάννη Μαλτέζου, ιδρυτή της Στροφιλιάς, σημαντικού ανθρώπου του κρασιού, μεγάλωσε δίπλα στα βαρέλια, μέσα στα οινοποιεία, αγάπησε το κρασί, δούλεψε για αυτό από διάφορες θέσης στην οικογενειακή επιχείρηση. Φιλική, πολύ ευχάριστη, κεφάτη, με μεγάλη αγάπη γι' αυτό που κάνει, έφτιαξε την Οκτάνα όπως ακριβώς θα την ήθελε η ίδια σαν φίλη του κρασιού...

Πήγα στην Οκτάνα μόνος, με σκοπό απλά να τη δω για πρώτη φορά, να κάτσω λίγη ώρα, αλλά... η Μαρία ήταν εκεί, με υποδέχτηκε ζεστά, φιλικά, συζητήσαμε για πολλή ώρα περί "ανέμων και ...οίνου" και πολλών άλλων, και επέμεινε να με κεράσει, πράγμα που αναγκαστικά …περιόρισε το …εύρος των δοκιμών μου!

Δύσκολα "ξεκόλλησα"... όπως πιστεύω ότι δύσκολα θα ξεκολλήσετε και εσείς όταν πάτε.

Θα ξαναπάω ασφαλώς στην Οκτάνα, αυτή τη φορά με φίλους, με παρέα. Αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν θα αλλάξουν οι εντυπώσεις μου... Όπου και αν έχω πάει, σε όποιο Wine Bar έχω πιεί ένα ποτήρι κρασί (συνήθως περισσότερα!), ανακαλώντας τις αναμνήσεις μου επιβεβαιώνω τελικά ότι θα πρέπει να είσαι άνθρωπος του κρασιού για να φτιάξεις ένα επιτυχημένο Wine Bar...

Στην υγειά σας...



Τάσος Πικούνης

Μοιραστείτε το άρθρο: