Τι ζητάμε από το 2015;... για το κρασί και όχι μόνο

Τι ζητάμε από το 2015;... για το κρασί και όχι μόνο.
Από τον Τ. Πικούνη

Έχω την εντύπωση ότι όταν σκεφτόμαστε το νέο χρόνο, το πρώτο που θα του ζητούσαμε είναι μάλλον... να μην έρθει!

Η δική μου, προσωπική αίσθηση είναι η ίδια σχεδόν με αυτή που είχα μικρό παιδάκι, όταν περιμέναμε την "ενεσού" να έρθει για να μας κάνει τα ετήσια εμβόλια! Δεν θέλαμε με τίποτα να έρθει, αλλά ξέραμε πως ότι και αν πούμε, ότι και αν κάνουμε, η έλευσής της μαζί με τα τρομακτικά της " συνοδευτικά" - βραστήρες, σφιγκτήρες, τεράστιες σύριγγες, τρομακτικές βελόνες- ήταν αναπόφευκτη. Καμία οδός διαφυγής, καμιά ελπίδα, μοιρολατρική και αγχώδης αναμονή του αναπόφευκτου μοιραίου...

Έτσι και τώρα. Ο χρόνος δεν σταματά με τίποτα, και βρισκόμαστε ήδη στην πρώτη ημέρα του τρομερότερου ίσως χρόνου που θα ζήσουμε μέσα στην κρίση. Του πιο αβέβαιου, απρόβλεπτου και επικίνδυνου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ελπίδα για κάτι καλύτερο χάνεται... η ελπίδα είναι σαν την Ελλάδα: Ποτέ δεν πεθαίνει και ξαποσταίνει μόνο λίγο...

Εμείς πάντως, όπως και κάθε χρόνο, μπορούμε να ζητήσουμε και από το 2015 κάποια πράγματα... όχι υπερβολές βέβαια, όχι αυτά που ζητάγαμε πριν την κρίση ή ακόμη και πέρυσι για το 2014, που τα περισσότερα δυστυχώς δεν έγιναν.

Πάντως, στον χώρο του κρασιού, είδαμε κάποιες από τις περυσινές μας ευχές να πραγματοποιούνται... είδαμε μια πολύ θετική αντίδραση του κλάδου στην συρρίκνωση της εγχώριας αγοράς με την ανάπτυξη των αγορών του εξωτερικού και την αύξηση των εξαγωγών. Είδαμε νέα, φθηνότερα και ποιοτικά κρασιά να υπερκαλύπτουν την ανάγκη του κόσμου για πιο προσιτό κρασί, είδαμε επίσης την τεράστια ανάπτυξη των Wine Bars και την καταλυτική τους επίδραση στην δημιουργία νέων φίλων του κρασιού, που είχε σαφέστατη αντανάκλαση και στην λιανική αγορά του κρασιού.

Μπορούμε λοιπόν να ζητήσουμε -ή να ευχηθούμε, αν θέλετε- το 2015 να μας φέρει κάποια "περισσότερα" αλλά και κάποιο "λιγότερα" όσον αφορά στο κρασί...

Είδαμε τη χρονιά που πέρασε να ολοκληρώνεται η θαυμάσια δουλειά των  παραγωγών των Μεσογείων επάνω στην παραδοσιακή ποικιλία της περιοχής, το Σαββατιανό, και να μας δίνει απίστευτα κρασιά που δεν έχουν πια τίποτα να ζηλέψουν από λευκά άλλων ποικιλιών όπως το Sauvignon Blanc. Είχαμε παρακολουθήσει πριν από το Σαββατιανό, το Χρήστο Ζαφειράκη να "ανασταίνει" την εκπληκτική Λημνιώνα και τον Απόστολο Μούντριχα (Αβαντίς) τη Μαυροκουντούρα της Εύβοιας. Είδαμε επίσης τη θαυμάσια δουλειά του κτήματος Γκλίναβου με το Βλάχικο, το Μπεκάρι και τη Ντεμπίνα, του κτήματος Γράμψα με το Γουστολίδι, του Θεοδωρακάκου με την Κυδωνίτσα στη Λακωνία, του Γαβαλά με τις δευτερεύουσες ποικιλίες της Σαντορίνης, του Βρινιώτη με το Βραδιανό, και πριν από αυτούς την πραγματικά τεράστια δουλειά των Κρητών οινοπαραγωγών στην ανάδειξη των τοπικών ποικιλιών της Κρήτης. Περιμένουμε λοιπόν την έμφαση των παραγωγών μας στην ανάδειξη των τοπικών μας ποικιλιών, γιατί υπάρχουν πολλές ποικιλίες που περιμένουν τους "μέντορές" τους. Από την αξιοποίηση των τοπικών μας ποικιλιών θα αποκτήσει η Ελλάδα διεθνώς διακριτό "πρόσωπο" και προς αυτή την κατεύθυνση περιμένουμε πολλά μέσα στο 2015.

Ζητάμε από το 2015 να σπρώξει τους παραγωγούς μας προς μεγαλύτερη ακόμα εξωστρέφεια, αλλά παράλληλα χωρίς να εγκαταλείπεται η εσωτερική αγορά. Το να τελειώνει ένα λευκό κρασί πριν καλά-καλά αρχίσει το καλοκαίρι δεν είναι ευκαιρία για αλαλαγμούς στο Facebook και πανηγυρισμούς περί Sold Out ή για θριαμβολογίες, αλλά μάλλον για περισυλλογή και καλύτερη οργάνωση ώστε να αντιμετωπίζεται η αυξημένη ζήτηση στο εσωτερικό. Υπενθυμίζουμε σε όσου παραγωγούς "ξεχνούν" την εσωτερική αγορά (και δυστυχώς είναι κάποιοι που το κάνουν συστηματικά) ότι κανένα κρασί σε οποιαδήποτε χώρα δεν έγινε μεγάλο αγνοώντας την εσωτερική του αγορά.

Ζητάμε από το 2015 περισσότερα φθηνά και ποιοτικά κρασιά. Ναι, έχει γίνει εδώ ήδη σημαντική δουλειά, αλλά ζητάμε... περισσότερα! Οι νέοι οινόφιλοι που μαθαίνουν το κρασί στα Wine Bars σαν μια φθηνή, προσιτή και ποιοτική διασκέδαση, θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν το κρασί και στο σπίτι. Αλλά εκεί δεν μπορούν να αγοράσουν "ποτήρι"... Το εμφιαλωμένο κρασί δεν πρόκειται ποτέ να ανέβει αν δεν μπει στα σπίτια μας για να συνοδεύσει το καθημερινό μας φαγητό...

Ελπίζουμε το 2015 να συνεχιστεί η "διαφώτιση" των οινοπαραγωγών μας στην προβολή τους μέσα από το Internet, που ήδη έχει κάνει σημαντικά βήματα, αλλά... δεν φθάνει! Ας σταματήσει η λατρεία των παραγωγών μας στο "χαρτί" που πεθαίνει ή απλά καίγεται την επομένη στο τζάκι, και ας δουν τις απόλυτα μετρήσιμες επιδόσεις των δημοσιεύσεών τους στο Internet και να καταλάβουν –έστω και με καθυστέρηση δεκαετίας- ότι εκεί βρίσκεται το μέλλον την προβολής τους αλλά και της αναγνωρισιμότητάς τους από το κοινό.

Και μια και μιλήσαμε για "διαφώτιση", περιμένουμε από τους οινοπαραγωγούς μας τον διαχωρισμό του εσωτερικού κόστους των κρασιών που παράγουν και την πολιτική διαμόρφωσης της τελικής τιμής των κρασιών τους, από την τιμολογιακή τους πολιτική και τα περιθώρια που δίνουν στους μεταπωλητές τους. Τουλάχιστον το 90% όσων ασχολούνται εμπορικά με το κρασί το κάνουν επειδή πραγματικά το αγαπούν... αλλά σαν επιχειρήσεις πρέπει και να επιβιώσουν. Υπενθυμίζουμε ότι έχουμε δει πολλά εξαιρετικά κρασιά να μπαίνουν στο "χρονοντούλαπο" της οινικής μας ιστορίας επειδή δεν συμφέρει πια η πώλησή τους...

Αλλά το 2015 περιμένουμε αρκετά και από τους πραγματικούς φίλους του κρασιού. ¨Όχι από τους περιστασιακούς, όχι από αυτούς που πίνουν κρασί στη χάση και στη φέξη, αλλά από εκείνους που με την αγάπη τους στο κρασί στηρίζουν διαχρονικά την αγορά και το ελληνικό κρασί.

Ζητάμε λοιπόν από αυτούς να υποστηρίξουν στην πράξη τους νέους παραγωγούς, που οι ίδιοι απαιτούν να βρίσκονται στα ράφια μας για να δοκιμάζουν τα κρασιά τους. Απαίτηση σωστή μεν, αλλά αδύνατον να πραγματοποιηθεί χωρίς την δική τους βοήθεια -όχι στα λόγια μόνο, αλλά με τις αγορές τους. Θέλουμε επίσης να τους δούμε να δοκιμάζουν τα νέα κρασιά, αλλά και να λένε ανοιχτά την άποψή τους. Εμείς στο House of Wine έχουμε ανοιχτή την κριτική των πελατών μας για τα κρασιά που αγοράζουν, και μάλιστα επιδοτούμε την διατύπωση της γνώμης τους στις σελίδες μας, με πόντους επιβράβευσης που εξαργυρώνονται κατά τις αγορές τους!

Αλλά ζητάμε από το 2015 και λιγότερα:

- Λιγότερες οινογευσίες σε ασήμαντα εστιατόρια, που χρησιμοποιούν το δωρεάν κρασί των υποτιθέμενων "γευσιγνωσιών" για να μειώσουν απλά το συνολικό κόστος της προσφοράς τους, για να προσελκύσουν πελάτες. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από έναν οινοπαραγωγό που εξηγεί τα κρασιά του σε ένα εστιατόριο με 4-5 τραπέζια γεμάτα από ανθρώπους που βιάζονται να τελειώσει γιατί δεν ενδιαφέρονται ή δεν καταλαβαίνουν τίποτα.

- Λιγότερους καυγάδες, αντιπαραθέσεις μεταξύ οινοποιών για το "πάπλωμα"

- Λιγότερο "μπλα-μπλα" για το κρασί από αυτούς που θεωρούν ότι έχουν τις ικανότητες να κρίνουν το κρασί. Λιγότερους ακατάληπτους όρους, περισσότερες φιλικές περιγραφές, και κυρίως, υπευθυνότητα! Γιατί το οινόφιλο κοινό τους ακούει, τους διαβάζει, και η ευθύνη τους στην διαμόρφωση των προτιμήσεων του οινόφιλου κοινού είναι μεγάλη.

- Ζητάμε επίσης το 2015 να δούμε πραγματική μείωση στις ετικέτες των οινοποιείων. Η πολλές ετικέτες μειώνουν δραστικά την επικέντρωση των καταναλωτών, και πιστεύουμε ότι η εξειδίκευση σε αυτό που κάνουν σωστά θα δώσει στα οινοποιεία νέα ώθηση.

- Θα θέλαμε να ζητήσουμε το 2015 να δούμε τις... Μαλαγουζιές να λιγοστεύουν, αλλά ξέρουμε ότι αυτό δεν θα γίνει. Ελπίζουμε όμως οι νέες ελληνικές ποικιλίες που φαίνεται ότι έχουν μέλλον να μην έχουν την τύχη της Μαλαγουζιάς, που μέσα σε ελάχιστα χρόνια έγινε ο "μαιντανός" των οινοποιείων.

Τέλος, θα μας επιτρέψετε να ζητήσουμε από το 2015 το σημαντικότερο: Να φωτίσει τους πολιτικούς μας να μην ακυρώσουν όλες τις προηγούμενες "απαιτήσεις" μας και να μας επιτρέψουν να ελπίζουμε και πάλι για κάτι καλύτερο.

Καλή Χρονιά!




Τάσος Πικούνης

Μοιραστείτε το άρθρο: