Αυστηρώς ακατάλληλο για τα "ανήλικα" των γεύσεων

Αυστηρώς ακατάλληλο για τα "ανήλικα" των γεύσεων
Από τον Τ. Πικούνη

Ενθουσιάστηκα! Γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε, όπως θα έλεγε και ο αιωνόβιος επίτιμος....

Από την πολύ ωραία παρουσίαση του Ηδωνικού τσίπουρου του Κώστα Λαζαρίδη στα Καραμανλίδικα  του Φάνη, όπου βρέθηκα καλεσμένος, επέστρεψα με κάποια "καλούδια" που μπήκαν στο ψυγείο, και... ξεχάστηκαν.

Σήμερα λοιπόν, Σάββατο, αργία ("μήτηρ πάσης κακίας") για όλο τον πολιτισμένο κοσμο εκτός από εμένα τον απολίτιστο που κάνω όλο το editing του Νewsletter του House of Wine που κυκλοφορεί κάθε Δευτέρα (λες και δεν θα μπορούσε να κυκλοφορεί Τετάρτη π.χ.!), στη συνηθισμένη ερώτηση "τι θα φάμε σήμερα;" της κυρίας Χριστίνας, αντί να απαντήσω "δεν ξέρω" -ως συνήθως!- κατευθύνθηκα προς το ψυγείο. Ίσως να ήταν διαίσθηση, ίσως επιφοίτηση κάποιου gourmet "Αγίου Πνεύματος", αλλά εκεί, μόλις άνοιξα την πόρτα, είδα το σουτζούκι από τα Καραμανλίδικα  του Φάνη...

Ε, ναι... μου μπήκαν ιδέες! Θυμήθηκα παλαιότερες γαστριμαργικές απολαύσεις με σουτζούκι, αλλά αυτά δεν γίνονται ad hoc. Θέλουν προετοιμασία!

Έτσι λοιπόν, στο το Ιντερνέτ γκουγκλάρισα "σουτζούκι συνταγή" και... τα κατεβατά άρχισαν να κυλάνε μπροστά στα μάτια μου.

Είχα μια βασική ιδέα του πως θα ήθελα το πιάτο: ¨Όχι όπως τηγανίζεις, ψήνεις κλπ. τα λουκάνικα, βέβαια! Το να εξομοιώνεις το σουτζούκι με λουκάνικο, είναι έγκλημα, και βαρύ μάλιστα! Έτσι έψαξα για κάτι σπέσιαλ. Βρήκα αρκετές συνταγές που θα ικανοποιούσαν τα -ανατολίτικα, σε αυτή την περίπτωση- γούστα μου, αλλά για καμία δεν είχαμε σπίτι όλα τα υλικά. Έτσι, μετά από πολλές αμφιταλαντεύσεις (συνήθως οδηγούν σε καυγάδες) αφέθηκα στην εφευρετικότητα της μεγάλης μαγείρισσας κας Χριστίνας...

Κατά το μεσημεράκι, την είδα να καταφθάνει με ένα πατάκι και ένα κουταλάκι... "Για δοκίμασε" μου είπε. Ναι, η ίδια, εξαιρετική μαγείρισσα, δεν δοκιμάζει ΠΟΤΕ ότι μαγειρεύει (ούτε το τρώει, βέβαια!). Δοκίμασα λοιπόν...

Εδώ, στο κείμενο, είναι αδύνατον να βάλεις αυτές τις παύσεις που υποδηλώνουν κατάπληξη, θαυμασμό και έκσταση, και που σου κόβουν τη λαλιά αλλά και την απάντηση... "Έλα, λέγε, τι κάνεις έτσι!" μου ήρθε από την κυρία Χριστίνα. Φαίνεται ότι έκανα γκριμάτσες θαυμασμού χωρίς να το θέλω. Γιατί αυτό που είχα δοκιμάσει ήταν πραγματικά μοναδικό: Απολύτως ακατάλληλο για τα "ανήλικα" των γεύσεων, μια γεύση δυναμίτης, με τη νοστιμιά να ξεχειλίζει, το umami στα ύψη...

Αμέσως το μυαλό μου ανέβασε στροφές.... έπρεπε να βρω το κρασί που θα ταίριαζε με αυτό το δυναμίτη της νοστιμιάς... Πήγα στη μικρή αποθήκη μου των κρασιών (τι να κάνω αλήθεια το κελάρι όταν μπορώ να έχω οτι πεθυμήσει η ψυχή μου από το House of Wine, άψογα συντηρημένο και σε ιδανικές συνθήκες αποθήκευσης - όπως και εσείς άλλωστε-) και άρχισα να... διαλογίζομαι βλέποντας τα κρασιά στα ράφια.

Ε, ναι... ήξερα τι ήθελα! Ένα κρασί δυνατό, τανικό, παλαιωμένο όχι πολύ, ώστε να μην έχει χάσει το δυναμισμό του -εδώ το "δυνατό" υπερισχύει της "πολυπλοκότητας" που δίνει η μακρά παλαίωση- σίγουρα περασμένο από βαρέλι, από κάποια δυνατή ελληνική ή ξένη ποικιλία, που θα μπορούσε να... αντεπεξέλθει στις τρομερές γεύσεις του πιάτου, πολύ πικάντικο, με το βαρέλι να έχει αφήσει το αποτύπωμά του, και μάλλον έντονο...

Ανοίγω παρένθεση: Είναι πολλές φορές που όταν δοκιμάσεις ένα φαγητό, η γεύση και τα αρώματα του κρασιού που θα το συνοδεύσουν σου έρχονται στη μύτη και στο στόμα.... Πραγματικά μυρίζεις και γεύεσαι το ιδανικό για το πιάτο κρασί, και προσπαθείς μέσα από τις μνήμες σου να ανακαλέσεις το πιο κοντινό, αυτό που θα πλησιάζει περισσότερο αυτό το "πλατωνικό" πρότυπο, την οινική "ιδέα"... Κλείνω την παρένθεση.

Τα μάτια μου έτρεξαν στα κρασιά στα ράφια: Οπούς ιβ, πριν λίγες μέρες το είχα ανακηρύξει δημόσια σαν το καλύτερο –κατά τη γνώμη μου, βέβαια- ελληνικό ερυθρό. ¨Όχι όμως, όχι για αυτή την περίπτωση. Πολύ σοφιστικέ και μαλακό για το συγκεκριμένο πιάτο. Ούτε Φλέβα Σκούρα, μια θαυμάσια magnum φιάλη του - ατά τη γνώμη μου- πιο προκλητικού και sexy ελληνικού Syrah!, αν και ο πειρασμός ήταν μεγάλος, γιατί πάντα αρπάζεις την ευκαιρία να απολαύσεις ένα αγαπημένο κρασί.

Τελικά... το βρήκα! Εκεί, στο βάθος, κρυμμένο από τα βέβηλα μάτια, βρισκόταν το ιδανικό κρασί.: Cabernet Sauvignon 2007 του Xατζημιχάλη. ¨Hταν σαν να το δοκίμαζα: Σωστές, δυνατές τανίνες, αλλά όχι βάρβαρες, δύναμη στη γεύση, στιβαρό, με "σοβαρά" αρώματα.... ικανό να παλέψει με το πιάτο-δυναμίτη, χωρίς να αλλοιώσει τις γελυσεις και τα αρώματά του, και να καταφέρει την πολυπόθητη... ισοπαλία!

Ο συνδυασμός ήταν απλά υπέροχος. Σας τον συνιστώ ανεπιφύλακτα, και για αυτό το λόγο σας παραθέτω και τη συνταγή: Είναι απλή, εύκολη, χρειάζεται μόνο μια βόλτα -πολύ ευχάριστη, αν τη συνδυάσετε και με ένα μεζεδάκι -που λέει ο λόγος- εκεί, στην μεσανατολίτικη Αθήνα, στα Καραμανλίδικα  του Φάνη, για το σουτζούκι.

Η ΣΥΝΤΑΓΗ (για 2 άτομα)

Ανοίγουμε το κρασί τουλάχιστον μισή ώρα πριν το σερβίρουμε, χωρίς να το μεταγγίσουμε

Υλικά


1 Σουτζούκι από τα Καραμανλίδικα του Φάνη
2 κόκκινες πιπεριές
2 κίτρινες πιπεριές
2 πράσινες πιπεριές
2 ντομάτες
1 κονσέρβα ντομάτες κονκασέ
4 αυγά
Φέτα
Ελαιόλαδο
Λίγη ρίγανη
Αλάτι, πιπέρι


Εκτέλεση

Κόβουμε τις πιπεριές σε μικρά τετράγωνα κομμάτια, και τις ντομάτες -αφού αφαιρέσουμε τα υγρά τους- σε καρέ
Καθαρίζουμε το σουτζούκι από το έντερο, και το κόβουμε σε φέτες περίπου μισό έως ένα εκ.
Τσιγαρίζουμε μέσα σε ένα βαρύ τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο το σουτζούκι για περίπου 1 λεπτό από κάθε πλευρά
Ρίχνουμε στο τηγάνι το κονκασέ, τα λαχανικά, αλάτι, πιπέρι και λίγη ρίγανη
Οταν πήξει η σάλτσα ρίχνουμε χοντροτριμμένη φέτα και τα αυγά
Σκεπάζουμε το τηγάνι μέχρι να είναι έτοιμα τα αυγά.

Σερβίρουμε αμέσως και... καλή όρεξη!

Αν τώρα είστε των σύγχρονων γεύσεων της μοριακής κουζίνας, αν σας αρέσει το design του πιάτου περισσότερο από το περιεχόμενο, αν οι έντονες ανατολίτικες γεύσεις δεν ταιριάζουν με το εκλεπτυσμένη γευστική σας "ταυτότητα", αν -εν πάση περιπτώσει- δεν το αντέχετε, ΟΚ... εσείς χάνετε! Οι υπόλοιποι, δοκιμάστε το συνδυασμό.

Δεν θα χάσετε, σας το εγγυώμαι!


Στην υγειά σας!


Τάσος Πικούνης

 

Μοιραστείτε το άρθρο: