Τα Likes και τα Dislikes για το 2015

Τα Likes και τα Dislikes για το 2015
Από τον Τ. Πικούνη

Όταν ξεκίνησα στο τέλος του 2013 τα "Τα Likes αλλά και τα Dislikes" έγραφα ότι "Αυτό το σηκωμένο προς τα πάνω δάχτυλο (ο αντίχειρας, να το ξεκαθαρίσουμε!) που εισήγαγαν αρχικά οι Ρωμαίοι βασιλείς όταν έδιναν χάρη στους "μελλοθάνατους" των ιπποδρόμων, και που κληρονόμησε το Faceboοk ως "Like" 'η "Μου αρέσει", ήταν η πηγή έμπνευσής μου για να απονείμω τα thumbs up και τα αντίστοιχα thumbs down, στα όσα μου άρεσαν και δεν μου άρεσαν μέσα στο 2013"

Έτσι ξεκίνησε μια παράδοση. Που την συνεχίζω για τρίτη πια χρονιά. Μια κάπως "προσωπική" παράδοση που δεν αφορά καθόλου το House of Wine, γιατί οι επιλογές είναι απόλυτα δικές μου. Όπως και πέρυσι δε, έτσι και φέτος τις παραθέτω χωρίς καμιά οργάνωση, έτσι όπως τις θυμάμαι, αυτά που μου έκαναν την καλή και την κακή εντύπωση μέσα στη χρονιά που τελειώνει σε λίγο.

Φέτος, είχα και ένα άλλο "ερέθισμα": Τα βραβεία "FnL Best Bar Awards 2015" που πρόσφατα απονεμήθηκαν στα καλύτερα Bar της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένων και των Wine bars. Που δόθηκαν από επιτροπή κριτών και από το κοινό μετά από ψηφοφορία.

Έχω μεγάλη επιφύλαξη απέναντι στα βραβεία των "επιτροπών". Με τον τίτλο του ειδικού στο κούτελο και πιθανόν στην κωλότσεπη, προσπαθούν να βρουν τον περίφημο "μέσο όρο"... αυτό δηλαδή το κρασί ή ποτό -προϊόν συμβιβασμού- που θα αρέσει σε όλους... και προφανώς σε κανένα! Το μόττο τους: Μην πειράξουμε, μη θίξουμε, μην πούμε κακό για κανένα... Συγγνώμη, Σίμο (Γεωργόπoυλε) που σε πήρε και εσένα η μπάλα, αλλά τελευταία δεν βλέπω να χτυπάς και τόσο πολύ με το "σπαθί" της αντικειμενικο-υποκειμενικότητας που είχες ξεκινήσει (μην το googλάρετε, δική μου λέξη...). Ασφαλώς, όσον αφορά στα Bars και Wine Bars, αυτός ο μέσος όρος είναι που δίνει τον νικητή, και σωστά. Αρκεί τα επιμέρους αξιολογούμενα -περιβάλλον, λίστα ποτών, κλπ... να είναι σωστά επιλεγμένα και -κυρίως- σωστά σταθμισμένα, με τη χρήση συντελεστών "βαρύτητας" για το κάθε ένα...

Αντίστοιχα δεν έχω -όχι επιφύλαξη αλλά- καμία εμπιστοσύνη στα βραβεία των διαγωνισμών γενικά. Νομίζω ότι στους διαγωνισμούς οίνου όλα σχεδόν γίνονται με λάθος τρόπο. Αλλά, όταν κρίνονται ελληνικά κρασιά, αυτό το Doing Business by the Greek Style ... ναι, κατάφερε μέχρι και τα βραβεία του μεγαλύτερου οινικού διαγωνισμού να... εκπορνεύσει και προσαρμόσει προς χάριν υμετέρων!

Τελικά, έχω τη μικρότερη επιφύλαξη απέναντι στα βραβεία του κοινού, παρά το ότι είναι σχετικά εύκολο να δημιουργηθεί μια τεχνητή "πρωτιά" από φίλους, που ψηφίζουν μετά από "καμπάνια" (ψηφίστε μας!) κάποιων από τους διαγωνιζόμενους.

Επειδή "ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο" θα σας πω ότι άλλη ήταν η κατάταξη των Wine Bars που έδωσε η ψηφοφορία του κοινού στο διαγωνισμό Fnl. Και ήρθε να την ανατρέψει η απόφαση της επιτροπής! Έτσι μαθαίνω. Ποιά ήταν η επιλογή του κοινού για το πρώτο Wine Bar; Μα... η φυσιολογική! Αυτή που δίνει κάθε βράδυ, που τη βλέπει οποιοσδήποτε κάνει μια βόλτα στο "τρίγωνο" του κέντρου όπου βρίσκονται όλα τα βραβευθέντα wine bars πλην ενός. Δεν θα σχολιάσω την απόφαση περισσότερο... Εξ' άλλου, κάθε μέρα το κοινό ψηφίζει. Με την προτίμηση του, την παρουσία του... Απλά θα επισημάνω για άλλη μια φορά τη διάσταση ανάμεσα στην επιτροπή "ειδικών" και του κοινού. Ιδιαίτερα σε κάτι στο οποίο η ποιότητα δεν θέλει PHD για να διαπιστωθεί...

Σας λέω λοιπόν ότι τα πιό έγκυρα βραβεία σήμερα είναι αυτά που δίνουμε από τον εαυτό μας... σε ότι αρέσει στον εαυτό μας!

Ακούγεται κυνικό; ΟΚ... είναι! Γιατί μόνο εμείς μπορούμε να αποφασίσουμε αν κάτι μας αρέσει ή όχι. Και ιδιαίτερα, να εξηγήσουμε γιατί...

Έτσι λοιπόν θα δώσω τα δικά μου, προσωπικά και απόλυτα υποκειμενικά βραβεία, ή για να πω καλύτερα θα απονείμω thumbs_up αλλά και thumbs_down στα όσα περί τον οίνο άνοιξαν, κυκλοφόρησαν, συνέβησαν, δοκιμάστηκαν το 2015. Με κριτήριο και δικαιολογία ατράνταχτη: Γιατί αυτά μου αρέσουν... η δεν μου αρέσουν.


Thumbs Up -ή Like λοιπόν...
Στην "Μπουτάρης ΑΕ" για την όλη σύλληψη, προώθηση, σχεδιασμό της νέας Μαντινείας τους, του "Οροπέδιο 2014". Εξαιρετική η ιδέα της χρήσης των ισουψών καμπυλών σε όλη την καμπάνια, του σχεδιασμού της ετικέτας, της παρουσίασης, της προώθησης. Μια υποδειγματική καμπάνια για ένα πολύ καλό κρασί..
Στον Στέφανο Γεώργα και στην πρωτοεμφανιζόμενη Σαντορίνη του, το εξαιρετικό PURE, για την παραδοσιακή μέθοδο οινοποίησης που χρησιμοποίησε εναντια στις πιέσεις των οινοποιών, και για το εξαιρετικό αποτέλεσμα!
Στις κυρίες -αλλά και... κυρίαρχες των Αθηναικών Wine Bars-, Φωτεινή Παντζιά (By the Glass), Madeleine Λοράντου, (Ετερόκλιτο), Δέσποινα Χαραλάμπους (Vein Wine Bar & Bistro), Ρόζα Καρδαρά (Kiki de Grece) και Αριάδνη Φεσσα (The Dandy), που με την παρουσία τους επιβεβαιώνουν το ρητό μιας άλλης γυναίκας, της Madeleine Albright: "There is plenty of room for mediocre men. There is no room for mediocre women." (Υπάρχει άφθονος χώρος για μέτριους άνδρες. Δεν υπάρχει καθόλου χώρος για μέτριες γυναίκες)
-Στην έκθεση "Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά" για την αρτιότητα στην οργάνωση, στον Ντίνο Στεργίδη για την εξαιρετική ιδέα της έκθεσης και την πρωτοτυπία της πληρωμής της δοκιμής των κρασιών με "κουπόνι", και στον Πάνο Δεληγιάννη, συνδιοργανωτή και "ψυχή" της εκδήλωσης..
Στα αγαπημένα μου Wine Bars: By the Glass, Vintage, Vein (οταν αποφασίσω να... ταξιδέψω!) και στο ΜΟΝΟ, το εστιατόριο στο οποίο ψάχνω μέτριο πιάτο εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο και δεν βρίσκω!
Συμπληρωματικά με το προηγούμενο, και απόλυτα προσωπικά, στη Γιώτα Βαμβακά του MΟΝΟ, το θηλυκό Buster Keaton (οι νεώτεροι διαβάστε και δείτε!) του χώρου του κρασιού..
-Στους "σεμνούς" οινοποιούς... αυτούς που δεν είναι "βεντέτες", που κάνουν δουλειά σε βάθος, χωρίς φανφάρες, PR κλπ. αλλά με κρασιά εξαιρετικά, υποδειγματικά. Δηλαδή, στους Κώστα Βρυνιώτη, Γιώργο Γαβαλά, Χρήστο Ζαφειράκη, Σίλβα Δασκαλάκη, Νίκο Δουλουφάκη, και ιδιαίτερα στην Μελίνα Τάσσου, της οποίας οι Κίκονες Syrah είνα από τα πολύ αγαπημένα μου κρασιά, για τη αδιαπραγμάτευτη ποιότητα όλων των κρασιών της.
-Σε όλες και όλους τους οινοποιούς των Wines of Athens που άλλαξαν την άποψη... αιώνων για το Σαββατιανό.
Στο Γιάννη Βογιατζή, αρχιοινοποιό της Μπουτάρης ΑΕ, πρόεδρο της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ) και ιδιοκτήτη του ομώνυμου κτήματος στο Βελβενδό, για τη συνολική του προσφορά στο Ελληνικό κρασί, αλλά και για τη σοφία του που "ρέει" σαν γάργαρο νερό σε κάθε περίπτωση..
Στη "Fleva" του Γιώργου Σκούρα, το πιό αγαπημένο μου κρασί, για την εκφραστικότητα και πληθωρικότητά του, που το κάνει το απόλυτο Wine Killer για οποιοδήποτε άλλο κρασί σερβιριστεί πριν και μετά από αυτό! Ο ίδιος ο Γιώργος το έχει περιγράψει και χαρακτηρίσει με... γλαφυρό τρόπο, αλλά η έμφυτη σεμνότητά μου (!) μου απαγορεύει να επαναλάβω το χαρακτηρισμό!!!!
Στον φίλο μου Πέτρο (Μαρκαντωνάτο) του Gentilini για τη ζωντάνια του, καλοσύνη του και για τα υπέροχα κρασιά του, με την ευχή να προσέχει που βάζει την υπογραφή του, ιδιαίτερα σε σχόλια στα οποία (μάλλον) δεν γνωρίζει τον... σχολιαζόμενο!...
Στον Οινογράφο Σίμο Γεωργόπουλο, που τόλμησε να κρίνει και να επικρίνει τα "μεγάλα" και "απαραβίαστα" του ελληνικού κρασιού, και που έσωσε (προσωρινά;) την τιμή της ελληνικής κριτικής Οίνου... με τίμημα την επίθεση όσων φαντασιώνονται οτι "φυλάνε" οινικές "Θερμοπύλες" σε αυτή τη δύστυχη χώρα...
Στα Κτήματα Γαία, Σκούρα, Τσέλεπου, Αργυρού και Σιγάλα, για τη συνολική ποιότητα των κρασιών τους, για το γεγονός οτι δεν υπάρχει ούτε ένα μέτριο κρασί ανάμεσα σε αυτά που παράγουν. Και γιατί κάνουν εύκολη τη... ζωή μας, αφού μπορούμε να συστήσουμε οποιοδήποτε από τα κρασιά τους χωρίς να το σκεφτούμε!
Στο Γιώργο Παλυβο και τα Παλυβάκια του, γιατί πέρα από τα θαυμάσια κρασιά τους, είναι... αυτοί που είναι!!! Και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται "δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει" (κατά Νιόνιο)
Στο φίλο μου (με διακυμάνσεις στην... ένταση της φιλίας μας!) Χρήστο Αιβαλή, την πιο cult φυσιογνωμία του ελληνικού οινικού χώρου, και για τις 3 καλύτερες -μακράν ασυναγώνιστες- Νεμέες του και στις τρεις κατηγορίες τιμής (χαμηλή, μέση, υψηλή).
Σον νέο Έλληνα "Master of Wine" Γιάννη Καρακάση, για την επιμονή του και υπομονή του, και για την τιμή που έκανε στο Ελληνικό κρασί να διαθέτει σήμερα δύο Μasters of Wine όταν χώρες σημαντικές δεν διαθέτουν κανένα.

... και κάποια Thumbs Down ή Dislike:
Στη γενική σχεδόν τάση μεταξύ των Οινοποιών που λέει "να τα κάνουμ' όλα!" Και εκείνο, και ετούτο και -κυρίως!- αυτό που κάνει ο γείτονας!
Στη δύστυχη "Μαλαγουζιά", την ποικιλία που ξεκίνησε ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου με τις καλύτερες προοπτικές, και που κατάντησε ο "μαιντανός" των Ελληνικών οινοποιείων -κάθε οινοποιείο και μια αρωματική «βόμβα» από Μαλαγουζιά!-με ελάχιστες αλλά σημαντικές εξαιρέσεις (Νέηλυς Αναστασίας Φράγκου, Μαλαγουζιά Γεροβασιλείου) που επιβεβαιώνουν τον κανόνα!
Σε πολλούς από τους… πολλούς πια "Διευθυντές Πωλήσεων" των "μεγάλων" (τρομάρα τους!) αλλά και μικρών πια Οινοποιείων, που έργο τους και πάθος τους είναι να... δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους. Κάτι σαν δικηγόροι σε αγοραπωλησία ακινήτου!
Στους απανταχού σφουγγοκωλάριους που -βασιλικότεροι του βασιλέως, ή και της βασίλισσας ενίοτε- σπεύδουν να γλύψουν σε κάθε περίσταση και περίπτωση το "ίνδαλμα" τους, ρίχνοντας λάσπη, βρίζοντας, χυδαιολογώντας εναντίον οποιουδήποτε έχει αντίρρηση... Με πρώτο και καλύτερο τον Οινοποιό του Πηνειού, που πίστεψε ότι Πηνειός και Ροδανός, το ίδιο πράγμα...
Στα φιδια και φιδάκια που έχω θρέψει στον κόρφο μου, και που ΟΛΑ σχεδόν, βγαίνοντας από τη ζεστασιά, δεν παραλείπουν να δώσουν και ένα "τσίμπημα" σαν ευχαριστώ... και που έτσι επιβεβαιώνουν τη... διαχρονικότητα της ελληνικής φυλής, αφού το ίδιο "άθλημα" υπάρχει συνεχώς από την εποχή των Ομηρικών πολέμων μέχρι σήμερα!.
Στον άνθρωπο που κατάφερε να ρεζιλέψει τα Ελληνικά Βραβεία Decanter, και να τα ρίξει στην σχεδόν απόλυτη ανυποληψία.
Στους οινοποιούς της Σαντορίνης σαν σύνολο που δεν κατάφεραν ποτέ να συνεννοηθούν για τη διαχείριση του "θησαυρού" που έτυχε να έχουν στα χέρια τους.
Στα κρασιά με τα Βουλγάρικα, Σέρβικα ή μειονοτικά ονόματα, που «ανθούν» στη Βόρεια Ελλάδα… Λες και ξεμείναμε ελληνικά, ιδιαίτερα αυτούς τους «πονηρούς» καιρούς όπου οι εθνικισμοί δίνουν και παίρνουν στα Βαλκάνια……
Last but not least, στην Ελληνική Κυβέρνηση, στον αρμόδιο Υπουργό, και στο team των ηλιθίων "συμβούλων" που αποφάσισε το φόρο στο Ελληνικό κρασί, χωρίς σκέψη, γνώση των συνεπειών, μελέτη... και κυρίως χωρίς αιδώ! Τους εύχομαι τα χειρότερα για το 2016...


Εύχομαι σε όλους Καλή Χρονιά!




Τάσος Πικούνης

Μοιραστείτε το άρθρο: