2,5$ το πιάτο σε εστιατόριο με αστέρι Michelin!

2,5$ το πιάτο σε εστιατόριο με αστέρι Michelin!
Από τον Τ. Πικούνη

Θα μπορούσα να αρχίσω αυτό το άρθρο με πολλούς τρόπους: Π.χ. να σας ρωτήσω αν γνωρίζετε που θα γευθείτε ένα πιάτο από εστιατόριο βραβευμένο με αστέρι Michelin, αν έχετε στην τσέπη σας μόνο... 2,5 δολάρια! Ή, αν ξέρετε κάποια... καντίνα (ναι, καντίνα!) που να διαθέτει αστέρι Michelin... ή...

Αντί για όλα αυτά, θα σας συστήσω τον κ. Chan Hon Meng, Μαλαίσιο στην καταγωγή, chef και ιδιοκτήτη της πιο διάσημης πια καντίνας του κόσμου, της Hong Kong Soya Sauce Chicken Rice and Noodle στην Chinatown της Σιγκαπούρης.

Η καντίνα του κ. Chen συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 20 εστιατόρια που περιλαμβάνει ο νέος κατάλογος των εστιατορίων της πόλης που πήραν το πολυπόθητο αστέρι Michelin. Και είναι η πρώτη που βραβεύεται με ένα αστέρι Michelin, κάνοντας τους απανταχού gourmet του κόσμου να απορήσουν (ίσως και να... ανατριχιάσουν!) και τους chef που περιμένουν χρόνια το πολυπόθητο αστέρι να σκάσουν από τη ζήλια τους.

Περισσότερο από όλους ίσως απόρησε ο κ. Chan, όταν του ανακοινώθηκε η βράβευσή του: «Πλάκα μου κάνετε; » ρώτησε. «Γιατί θα ερχόταν η Michelin στην καντίνα μου; »…

Ο κ. Chan όμως δεν χρειαζόταν το αστέρι της Michelin για να πουλήσει τα κοτόπουλά του στα 14$ το κάθε ένα. Τεράστια ουρά μιας ώρας σχηματιζόταν ήδη για χρόνια από τους φανατικούς της μαγειρικής του! «Πριν από το βραβείο πουλούσα 150 κοτόπουλα την ημέρα» δήλωσε. «Τώρα πουλάω 180 με 200» συνέχισε.

Πρωτοήρθε στην Σιγκαπούρη στη δεκαετία του 1980 και έμαθε πώς να μαγειρεύει κοτόπουλο με σάλτσα σόγιας από έναν σεφ του Χονγκ Κονγκ. Μετά από χρόνια εργασίας για πολλές ώρες την ημέρα για να ακονίσει τις δεξιότητές του, να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις και να τελειοποιήσετε την τέχνη του, αποφάσισε να ξεκινήσει τη δική του επιχείρηση. Άνοιξε το 2009 στην Chinatown της Σιγκαπούρης. Η επιχείρησή του έχει γίνει γνωστή για την εξυπηρέτηση και τα νόστιμα φαγητά της σε πολύ προσιτές τιμές.

«Επειδή έχω μάθει τη μαγειρική από ένα σεφ του Χονγκ Κονγκ, ως εκ τούτου, την ονόμασα Hong Kong Soya Sauce Chicken Rice and Noodle (Χονγκ Κονγκ κοτόπουλο με ρύζι με σάλτσα σόγιας και μανέστρα» είπε.

Αν απορείτε γιατί η Michelin άρχισε να βραβεύει απλά εστιατόρια που προσφέρουν εξαιρετικό φαγητό για «συνηθισμένους» ανθρώπους και όχι για τους gourmet, η εξήγηση μπορεί να είναι πολύ απλή: Για δεκαετίες, το πολυπόθητο αστέρι Michelin ήταν το χρυσό “Ολυμπιακό μετάλλιο” για επαγγελματίες σεφ σε όλο τον κόσμο. Μετέτρεψε το φαγητό σε ένα ανταγωνιστικό άθλημα, με τα εστιατόρια να αντιμάχονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν τα πιο πολυτελή ή περίπλοκα πιάτα, με τους πελάτες να συρρέουν σε αυτά τα εστιατόρια που υπήρξαν αρκετά τυχερά ώστε να τους απονεμηθεί το πολυπόθητο αστέρι.

Πρόσφατα -και αρκετές φορές-, οι κριτικοί έχουν επιτεθεί το σύστημα αξιολόγησης της Michelin και το κατηγορούν ότι είναι πολύ εκλεκτικό. Το τι η Michelin θεωρεί σαν "καλύτερο φαγητό" δεν είναι αυτό που απολαμβάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι αλλά μια elite αυτοαποκαλούμενων «ειδικών».

Συγκεκριμένα, το Vanity Fair διαμαρτυρήθηκε ότι το σύστημα των αστεριών Michelin δημιούργησε μια ολόκληρη «φυλή» των ανθρώπων που νοιάζονται περισσότερο να εμφανίζονται σαν γνώστες της υψηλής μαγειρικής από το να απολαμβάνουν πραγματικά το φαγητό: Ο οδηγός Michelin δημιούργησε επίσης ένα νέο είδος του πελάτη, τον λεγόμενο trainspotter foodie, που δεν βγαίνουν για ένα καλό γεύμα με φίλους, αλλά θέλουν να θεμελιώσουν δικαιώματα καυχησιολογίας... Έτσι, η Michelin γέννησε εστιατόρια που δεν βασίστηκαν σε καμία τοπική γευστική «κληρονομιά» ή συστατικό, αλλά μεγάλωσαν από την ματαιοδοξία, την ανασφάλεια των chef και από την «πείνα» για συγχαρητήρια και αποδοχή. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος: Οι «δήθεν» γευσιγνώστες δημιουργούν το κύρος και την αναγνωρισιμότητα των δήθεν "gourmet” εστιατορίων και με τη σειρά τους αυτά, όταν καθιερωθούν, θεμελιώνουν την γευσιγνωστική ικανότητα των πελατών τους…

Με τη βράβευση του κ. Chan η Michelin θέλησε να σηματοδοτήσει αλλαγή πορείας… Ελπίζω προσωπικά να την δούμε και στην Ελλάδα, όπου υπάρχουν πολλά προσιτά εστιατόρια με εξαιρετικό φαγητό, «κατανοητό» από το ευρύ κοινό.


Τάσος Πικούνης


Μοιραστείτε το άρθρο: