Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Δοκιμάζοντας το "Χρυσογέρακα", το πρώτο γλυκό κρασί του Κυρ-Γιάννη

Δοκιμάζοντας το "Χρυσογέρακα", το πρώτο γλυκό κρασί του Κυρ-Γιάννη
Από τον Τ. Πικούνη

Όταν με ειδοποίησαν στο House of Wine ότι έφθασαν δύο φιάλες κρασιού 500ml από το κτήμα Κυρ-Γιαννη, η μια για τη Μαριάννα Μακρύγιαννη και η άλλη για εμένα, αμέσως σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να δοκιμάσω (επιτέλους!) το πρώτο γλυκό κρασί από Ξινόμαυρο, από το κτήμα που τόλμησε να φτιάξει από αυτή την ποικιλία το πρώτο αφρώδες κρασί (προς μεγάλη μου έκπληξη τότε, θυμάμαι!).

Όταν όμως έβγαλα το κρασί από το περιτύλιγμά του, διαπίστωσα (όχι χωρίς κάποια απογοήτευση θα ομολογήσω) ότι ναι μεν ήταν ένα γλυκό λευκό κρασί αλλά από Μαλαγουζιά και Gewürztraminer 50/50.

Ο Στέλλιος Μπουτάρης είχε λοιπόν την ευγένεια να μου στείλει στο House of Wine να δοκιμάσω το νέο του γλυκό κρασί, το πρώτο γλυκό κρασί του κτήματος κυρ-Γιάννη, το "Χρυσογέρακα". Είναι το δεύτερο κρασί με θέμα τα γεράκια, μετά τις θαυμάσιες Πλαγιές Γερακιών, ερυθρό, ροζέ και λευκό, του κτήματος Αβαντίς.

Είναι ένα κρασί όψιμου τρύγου, που σημαίνει ότι τα σταφύλια παραμένουν στα κλήματα μέχρι το Δεκέμβριο, αφού έχουν καλυφθεί με δίχτυα. "Όταν φτάσουν στο οινοποιείο, τα σταφύλια πατιούνται σε κάθετο πιεστήριο (στροφυλιά) με διαδοχικές, ελαφριές πιέσεις. Ο χυμός που προκύπτει, αφού παραμείνει για μία νύχτα προκειμένου να καθαρίσει με στατική απολάσπωση, οδηγείται για ζύμωση σε καινούρι δρύινα βαρέλια, κάτω από συνθήκες ελεγχόμενης θερμοκρασίας. Μετά το τέλος της ζύμωσης, η οποία διαρκεί περίπου έναν μήνα, το κρασί παραμένει στο βαρέλι για 18μηνη ωρίμανση." Έτσι περιγράφει το κτήμα Κυρ-Γιάννη τη διαδικασία οινοποίησης του συγκεκριμένου κρασιού.

Πάντα ένα νέο κρασί από ένα σημαντικό οινοποιείο δημιουργεί ένα επιπλέον ενδιαφέρον, ιδιαίτερα όπως αυτό, που ουσιαστικά εισάγει το κτήμα Κυρ-Γιάννη σε μια νέα οινική κατηγορία, τα γλυκά κρασιά. Πρέπει να του δοθεί ιδιαίτερη προσοχή, και τι καλύτερο από το να δοκιμαστεί υπό... πραγματικές συνθήκες, σε μια παρέα και γύρω από ένα ταιριαστό τραπέζι. Έτσι, η βραδινή πρόσκληση της καλής μου φίλης, αλλά και θερμής φίλης του House of Wine και του κρασιού γενικότερα, της Έμυς Λιβανίου-Ζησιοπούλου, για δείπνο στο σπίτι της μου φάνηκε εξαιρετική ευκαιρία... Η Έμυ είναι δημοσιογράφος- συνεργάτις του Huffington Post, με δική της εκπομπή στον "Αθήνα984", το δημοτικό σταθμό της Αθήνας , όπου έχει φιλοξενήσει πολλές φορές τόσο εμένα όσο και άλλους ανθρώπους του κρασιού.

Πήγα λοιπόν το βράδυ με τη συνοδεία του "Χρυσογέρακα" στο δείπνο, ο οποίος -ακολουθώντας τις... γραπτές οδηγίες του Στέλλιου Μπουτάρη, μπήκε αμέσως στο ψυγείο, με την δική μου παράκληση να μπει και στην κατάψυξη τα τελευταία 15 λεπτά πριν να σερβιριστεί. 8 βαθμοί σερβιρίσματος -όπως συμβουλεύει το κτήμα- θέλουν τον... καταψύκτη τους!

Μετά το τέλος του θαυμάσιου δείπνου, με εξαιρετική παρέα -εκτός από την οικοδέσποινα- μια ομάδα γνωστών δημοσιογράφων κυρίως, καθώς και την επίσης καλή φίλη Φωτεινή Παντζιά, την "ψυχή" του κορυφαίου wine bar By the Glass, έφτασε και το κρασί μας, στην σωστή θερμοκρασία. Και όπως όλα τα επιδόρπια κρασιά έφτασε μαζί με τα... επιδόρπια, σε αυτή την περίπτωση μια λευκή mousse γιαουρτιού με φράουλες, μια σοκολατόπιτα και το γνωστό φανταστικό μιλφέιγ του Κωνσταντινίδη.

Αν θα θέλαμε να περιγράψουμε με μια λέξη το καθοριστικό χαρακτηριστικό του κρασιού, αυτό θα ήταν  κομψότητα ή φινέτσα, που βρίσκουμε να κυριαρχεί σε όλες τις ιδιότητες του κρασιού, γεύσεις, αρώματα, επίγευση, ακόμα και στο ανοιχτό, απαλό κίτρινο χρώμα του. Το κρασί είναι λεπτό -θα έλεγα φίνο- στο στόμα, με γλυκύτητα που δεν θα τη χαρακτήριζα έντονη, σε σχέση με άλλα γλυκά κρασιά. Θα έλεγα μάλιστα ότι φθάνει στα επίπεδα που περιγράφει η αγγλική λέξη fragile, η "εύθραυστη" αυτή ομορφιά που βρίσκουμε στα φίνα κρύσταλλα. Αυτή η κομψότητα, μαζί με την έντονη οξύτητα και τα λεπτά αρώματα φρούτων, βερίκοκων και μελιού, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του κρασιού. Η επίγευσή του είναι μακριά και πολύ ευχάριστη. Στο δείπνο μας το κρασί συνόδευσε θαυμάσια τη mousse με τις φράουλες, αλλά και το μιλφέιγ και θα συνοδεύσει κάθε άλλο λευκό επιδόρπιο, ιδιαίτερα αυτά χωρίς υπερβολική γλυκύτητα, που θα υπερκάλυπτε αυτή του κρασιού. Αυτό ακριβώς συνέβη με τη σοκολατόπιτα που εξαφάνισε κυριολεκτικά το κρασί. Θα συνοδεύσει ίσως ακόμα καλύτερα φρούτα, φρουτοσαλάτες, αλλά εμείς το απολαύσαμε και σκέτο για αρκετή ώρα, αφού σηκωθήκαμε από το τραπέζι.

Όλοι χαρακτήρισαν το κρασί πολύ ευχάριστο έως εξαιρετικό, και πιστεύω ότι θα αποτελέσει και εμπορική επιτυχία, ιδιαίτερα στη χώρα μας όπου τα "πυκνά" και έντονα γλυκά κρασιά δεν είχαν ποτέ εξαιρετική τύχη.

Μπράβο λοιπόν στο κτήμα Κυρ-Γιάννη, στο Στέλλιο Μπουτάρη και στους συνεργάτες του για το κρασί, μπράβο και στη μικρή κόρη του Στέλλιου που σχεδίασε την πολύ ωραία ετικέτα. Του ευχόμαστε καλή επιτυχία στην Ελληνική αγορά και στις αγορές του εξωτερικού…

Στην υγειά σας!


Τάσος Πικούνης


Μοιραστείτε το άρθρο: