Clynelish

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Μετά από διακοπή μερικών εβδομάδων, σήμερα επανέρχομαι στα αφιερώματα και για μια ακόμη φορά θα ασχοληθώ με το αγαπημένο θέμα αυτής της στήλης, δηλαδή το whisky. Το αποστακτήριο στο οποίο θα αναφερθώ σήμερα, εκτός από πολύ σπουδαίο, είναι και ένα αποστακτήριο που η ιστορία του, ειδικά σε κάποια χρονικά σημεία, είναι τόσο μπερδεμένη, που όσα site κι αν επισκεφθεί κάποιος, δεν θα μπορέσει να έχει ολοκληρωμένη άποψη, αφού οι γνώμες είναι δεκάδες διαφορετικές. Βεβαίως, όταν από αυτή τη στήλη ξεκίνησα τα αφιερώματα, είχα κάνει σαφές, οτι ελάχιστες από τις πληροφορίες που θα διαβάσετε εδώ υπάρχουν και στο διαδίκτυο, αφού πρωτίστως συμβουλεύομαι τη βιβλιοθήκη μου, όσες φορές βέβαια δεν τα θυμάμαι απέξω. Σήμερα λοιπόν μιλάμε για το

Clynelish

Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή, με λίγα λόγια για την ιστορία του αποστακτηρίου, η οποία ξεκινάει, κατά άλλους το 1819, κατά κάποιους άλλους το 1968. Βεβαίως, εδώ διακρίνουμε κάτι πολύ παράξενο, διότι δεν είναι λογικό αυτές οι δυο χρονολογίες να απέχουν τόσο μεταξύ τους. Για να δούμε λοιπόν τι γίνεται.

Έτος 1819. Βρισκόμαστε στη βορειοδυτική Σκωτία, στο χωριό Brora. Ο Μαρκήσιος του Stafford παντρεύεται την κόρη του Δούκα του Sutherland και γίνεται και αυτός Δούκας. Χτίζει στην περιοχή αποστακτήριο whisky, με προφανή σκοπό να χρησιμοποιεί το δικό του κριθάρι και να βγάλει τους ντόπιους, παράνομους παραγωγούς off. Ταυτοχρόνως, τους διώχνει από τη γη τους, τους ωθεί στα παράλια, ενώ παράλληλα τους βάζει να δουλεύουν στο αποστακτήριο και τους παίρνει και το δικό τους κριθάρι, σαν ενοίκιο για τα σπίτια που τους έδωσε στην παραλία. Το 1828 ο James Harper αγοράζει το αποστακτήριο και παίρνει για πρώτη φορά επίσημη άδεια λειτουργίας. Το 1846 η ιδιοκτησία περνάει στα χέρια του George Lawson και των γιών του, ενώ αλλάζει και άλλες φορές χέρια το 1896 και το 1912. Από το 1931 μέχρι το 1938 παραμένει κλειστό και επίσης από το 1941 μέχρι το 1945, λόγω πολέμου φυσικά. Στις αρχές της δεκαετίας του 60 ο ηλεκτρισμός αντικαθιστά το κάρβουνο για την παραγωγή και από αυτό το χρονικό σημείο και μετά, αρχίζουν τα παράξενα.

Ενώ μέχρι το 1930 περίπου η παραγωγή πήγαινε μόνο σε ιδιώτες, το 1967 λόγω της μεγάλης ζήτησης, η ιδιοκτήτρια εταιρία DCL, σημερινή Diageo, αποφασίζει να χτίσει ένα καινούριο αποστακτήριο, απέναντι από το παλιό και ξεκινάει τη λειτουργία του το 1968.Το καινούριο Clynelish έχει πάρα πολλές ομοιότητες με το Caol Ila, όχι μόνο από μορφολογικής και κατασκευαστικής πλευράς, αλλά και από πλευράς γεύσης του whisky. Από το 1968 μέχρι το 1975 υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα, αφού λειτουργούν ταυτοχρόνως και τα δυο, ανοιγοκλείνοντας όμως, ενώ παράγουν τελείως διαφορετικό whisky. Τα ονόματά τους είναι Clynelish A και Clynelish B, χωρίς όμως κανείς να ξέρει ποιό είναι το καινούριο και ποιό είναι το παλιό, αφού σε αυτή την ερώτηση δεν μπορεί να απαντήσει ουσιαστικά ούτε και η ιδιοκτήτρια εταιρία, αφού από ένα σημείο και μετά η κατάσταση μπερδεύτηκε πολύ.

Τέλος πάντων, μετά από διάφορα μπερδέματα και ανοιγοκλεισίματα, το 1975 το παλιό αποστακτήριο μετονομάζεται σε Brora και το νέο κρατάει το όνομα Clynelish. Ωστόσο, για 7 περίπου χρόνια λειτουργούν δυο Clynelish ταυτοχρόνως, με αποτέλεσμα οι φιάλες που παρασκευάστηκαν μέσα σε αυτή την επταετία να πιάνουν εξωφρενικές τιμές στις δημοπρασίες, αφού εκτός από σπανιότητα, υπάρχει και ακραία ποιότητα, μιας και η διαδικασία παραγωγής ξεκίνησε στα παραδοσιακά floor maltings του Brora ,που τότε λεγόταν Clynelish A, ή μήπως είναι Clynelish B, κανείς δεν ξέρει. Τέλος πάντων, το Brora, ή όπως θέλετε πείτε το, κλείνει για πάντα το 1983 και παραμένει ενεργό μόνο το Clynelish, όπως είναι γνωστό τώρα. Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.

Μετά από αυτό το μπέρδεμα, πάμε στο σήμερα.

Καταρχάς, να πούμε οτι το αποστακτήριο βρίσκεται στα βορειοδυτικά Highlands, στο παράκτιο χωριό Brora, με ωραία θέα στη θάλασσα και είναι το δεύτερο πιο βόρειο στην ηπειρωτική Σκωτία, μετά το Old Pulteney. Η παροχή νερού για τις ανάγκες του Clynelish γίνεται από τα κοντινά Clynemilton Burns, ενώ εξαιτίας αυτού του γεγονότος, το whisky είναι ελαφρώς τυρφώδες, αφού το νερό περνάει μέσα από έλος τύρφης.

Οι τωρινές εκδόσεις είναι λιγότερο καπνιστές από τις εκδόσεις με το όνομα Brora και από τις πιο παλιές με το όνομα Clynelish. Η στάνταρ ετικέτα του αποστακτηρίου, το εξαίσιο Clynelish 14 ετών, η οποία σημειωτέον φιλοξενεί την εικόνα της σκωτσέζικης αγριόγατας και αναφέρει το whisky σαν Coastal Highland Malt, είναι ένα whisky ποιότητας, το οποίο έχει αρκετές ομοιότητες με τα σπουδαία Talisker και Caol Ila, ενώ είναι βασικό συστατικό στο καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, blend της σειράς Johnnie Walker, το πολύ καλό Johnnie Gold.

Γενικώς, το Clynelish είναι ένα βαρύ whisky, με θαλασσινές νότες, που συστήνεται ανεπιφύλακτα, τόσο σε αρχάριους, αφού δεν είναι έντονα καπνιστό, όσο και σε προχωρημένους.

Στην υγειά σας

Kαλό Σαββατοκύριακο

Κυριάκος Κοντογιώργης


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: