Ο Νέος Κόσμος του Whisky

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Τελειώνοντας το άρθρο της προπερασμένης εβδομάδας, είχα αναφερθεί στην πρώτη ήττα του ιαπωνικού whisky μετά από δυο χρόνια, στις δημοπρασίες του εξωτερικού. Αφού λοιπόν τα Karuizawa - γιατί για αυτά κυρίως μιλάμε - υπέστησαν την πρώτη τους ήττα, την περασμένη Κυριακή στο Dumferlin της Σκωτίας, εκτός από ήττα, ήρθε και η συντριβή. Συγκεκριμένα, είχαμε ξανά περήφανη επικράτηση του σκωτσέζικου whisky, αφού την πρώτη θέση κατέλαβε το παμπάλαιο Mortlach 75 ετών, με 16275 λίρες, ενώ ακολούθησε η φρέσκια έκδοση του Black Bowmore 42 ετών, με 5475 λίρες. Από εκεί και μετά, πάλι μια στρατιά από Karuizawa, με το πρώτο από αυτά να έχει εκτίμηση πριν τη δημοπρασία γύρω στις 11000 λίρες και με αναμενόμενη την επικράτησή του, πλην όμως όταν το παιχνίδι τελείωσε, το αποτέλεσμα έλεγε άλλα. Φυσικά αυτός που πλήρωσε το Karuizawa 9000 λίρες πριν δυο μήνες, έκλαψε τα λεφτά του, αφού ενώ ποντάριζε να βγάλει κανά δυο χιλιάρικα μέσα σε δυο μήνες, τελικά το πλήρωσε και περίπου 4000 από την τσέπη του.

Παρόλα αυτά όμως, η δημοπρασία ήταν για ακόμη μια φορά γεμάτη από whisky που προέρχονταν από άλλες χώρες, πλην Σκωτίας και Ιρλανδίας, για παράδειγμα Ιαπωνία, Ταιβάν, Ινδία, Αμερική, μέχρι και Ολλανδία, επιβεβαιώνοντας οτι το κλίμα αλλάζει. Όταν λέω ότι το κλίμα αλλάζει, εννοώ ότι ο κόσμος στρέφεται όλο και περισσότερο σε whiskies από το Νέο Κόσμο του whisky, όπως οι χώρες που προανέφερα, αλλά και χώρες όπως η Αυστραλία, η Τασμανία, η Νέα Ζηλανδία και είναι όλο και λιγότερο επιφυλακτικός απέναντί τους.

Εδώ να κάνω μια παρένθεση και απαραίτητη διευκρίνιση.

Ο όρος Νέος Κόσμος του whisky που χρησιμοποίησα, ανήκει στον φίλο και συνεργάτη Τάσο Πικούνη, ο οποίος κατέχει το copyright, αφού είναι ο εφευρέτης και τον χρησιμοποίησε πρώτη φορά στη μεταξύ μας συζήτηση για το whisky στα πλαίσια της ενότητας After Hours του House of Wine.



Πάμε παρακάτω

Δεδομένος λοιπόν ο προσανατολισμός του κόσμου και σε άλλες επιλογές για whisky, πλην Σκωτίας και Ιρλανδίας και γιαυτό υπάρχουν κάποιοι λόγοι. Αν εξαιρέσουμε τις πολύ υψηλές τιμές, για τις οποίες έχω εκφράσει κατ'επανάληψη τη διαφωνία μου, χωρίς όμως ποτέ να αμφισβητήσω την ποιότητα των προϊόντων, θα έλεγα ότι χώρες όπως η Ιαπωνία και εσχάτως η Ταιβάν, παράγουν πολύ καλά whisky, όχι βέβαια για τόσο χρήμα. Θυμάστε τι είχα προβλέψει ότι θα γίνει με το Kavalan Solist από την Ταιβάν, το οποίο κάποιοι ανόητοι είχαν χρυσοπληρώσει και μετά έκλαψαν τα λεφτά τους.

Για να καταστήσω σαφές πόσο καλό θεωρώ το ιαπωνικό whisky, θα πω το εξής. Αν κάποιος με ρωτήσει ποιο θεωρώ το κορυφαίο whisky 10 ετών στον κόσμο, το πρώτο που θα μου έρθει στο μυαλό είναι το Yoichi 10 ετών, το οποίο τελικά δεν ξέρω αν είναι όντως το κορυφαίο, αφού εδώ εμπλέκεται και το θέμα γούστου, αλλά θα έλεγα οτι είναι το μόνο που μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τα αντίστοιχα δεκαράκια Ardbeg και Springbank. Η διαφορά όμως είναι οτι το γιαπωνέζικο κοστίζει περίπου κατοστάρικο, ενώ τα σκωτσέζικα πενηντακάτι, οπότε το συμπέρασμα είναι του καθενός. Αντιστοίχως, το Yamazaki 12 ετών, είναι ένα απίθανο whisky, όμως το ίδιο ισχύει και για τα εκπληκτικά Balvenie 12 ετών και Highland Park 12 ετών, όμως το πρώτο κοστίζει 100 και βάλε, ενώ τα άλλα δυο κοστίζουν γύρω στο σαραντάρι, λίγο πάνω, λίγο κάτω.

Η δεδομένη λοιπόν ποιότητα του ιαπωνικού whisky δεν αμφισβητείται με τίποτα, όπως επίσης δεν αμφισβητείται, ανεξαρτήτως γούστου, η υψηλή ποιότητα πολλών whiskies από την Αμερική. Αποστακτήρια όπως το Wild Turkey, το Buffalo Trace, το Heaven Hill, παράγουν θησαυρούς, όπως το Wild Turkey 12 ετών, ή το Blantons και το George T Stagg, ή το Elijah Craig 12 ετών. Όλα αυτά τα σπουδαία συμβαίνουν στην Αμερική, διότι τα περισσότερα αποστακτήρια έχουν αφήσει στην άκρη κανόνες και στεγανά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, με τα αποτελέσματα στις περισσότερες περιπτώσεις να είναι συναρπαστικά. Εξάλλου, το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής των bourbon γίνεται σε αποστακτήρες συνεχούς λειτουργίας, που σημαίνει οτι η παραγωγή είναι και πιο αποδοτική και πιο οικονομική, ενώ και οι κλιματολογικές συνθήκες ευνοούν το αμερικάνικο whisky, αφού ωριμάζει πιο γρήγορα, με συνέπεια επίσης το χαμηλότερο κόστος.

Από την άλλη πλευρά, στη Σκωτία υπάρχουν φορείς όπως το Scotch Whisky Association που βάζουν εμπόδια στις καινοτομίες και το μόνο που κρατάει πρώτη τη Σκωτία, προς το παρόν, είναι η παράδοση. Στη Γαλλία πριν από 25 χρόνια γελούσαν με τα chardonnay που έφτιαχναν στη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική, όμως τώρα μάλλον τους έχει κοπεί το γέλιο.

Κοντολογίς, το σκωτσέζικο whisky πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και οι κανόνες πρέπει να περιοριστούν, με μέτρο φυσικά, γιατί διαφορετικά σε 30 με 40 χρόνια μπορεί να χάσει και την πρωτιά.

Σας αφήνω πίνοντας ακόμη μια γουλιά από το εξαίσιο Bowmore 12 ετών.Εγω επιμένω Σκωτία και Ιρλανδία.



Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: