Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Περι ανέμων και υδάτων ... ακόμη

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Και αυτή την εβδομάδα θα κινηθώ στο ίδιο μήκος κύματος με την προηγούμενη, αφού βγήκα αρκετά. Ήπια, είδα, διάβασα, άκουσα και όλα αυτά θα τα μοιραστώ μαζί σας. Φυσικά οι εντυπώσεις δεν είναι όλες καλές, αλλά όπως έχω πει και στο παρελθόν, από αυτήν εδώ τη στήλη, δεν χαϊδεύουμε αυτιά. Γράφουμε τα καλώς κείμενα, αλλά το ίδιο κάνουμε και για τα κακώς κείμενα. Ας ξεκινήσω ευχάριστα.

Όπως είπα, βγήκα αρκετά, άρα και ήπια αρκετά. Ότι ήπια λοιπόν αυτή την εβδομάδα, με ενθουσίασε. Καταρχάς, ήπια tequila. Ο περισσότερος κόσμος που γνωρίζω, πίνει την tequila σε cocktails, κυρίως σε margaritas. Εγώ δεν πίνω cocktails, εκτός από gin tonic που και που, οπότε ότι tequila ήπια, ήταν σκέτη. Την Δευτέρα το βράδυ, σε γνωστό μπαρ του Πειραιά, που τυγχάνει να είναι και στη γειτονιά μου, δοκίμασα μετά από πολύ καιρό την απίθανη Sierra Millenario Extra Anejo. Από τα πιο πλούσια αρώματα και γεύσεις που μπορεί να βρεί κανείς σε tequila, πίνεται κατά τη γνώμη μου αυστηρά σκέτη, όπως βέβαια την απόλαυσα και εγώ. Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα είχε επίσκεψη σε φίλους που έπιναν επίσης tequila. Αυτή τη φορά ανεβήκαμε κατηγορία, όχι σε ποιότητα, αλλά σε τιμή.

Ωστόσο, ανεξαρτήτως τιμής, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει κάποιος που θα δοκιμάσει την Don Julio 1942 και δεν θα εντυπωσιαστεί. Αυτή κι αν είχα πολύ καιρό να την πιω.

Tequila άλλη δεν ήπια, ήπια όμως φανταστικό gin, όχι σε gin tonic, αλλά σκέτο. Το απίθανο, αρωματικό Botanist παράγεται μέσα στο Bruichladdich, διαβάστε το σχετικό άρθρο. Πάντως νομίζω ότι και μέσα σε gin tonic θα είναι καταπληκτικό, μην ξεχνάτε το tonic να είναι πάντα φρέσκο, το έχουμε πει πολλές φορές.

Μέχρι τώρα καλά τα πήγαμε, όμως τώρα αρχίζουν τα ανάποδα. Από που να αρχίσω δεν ξέρω, είδα και άκουσα διάφορα που δεν μου άρεσαν καθόλου.

Ας ξεκινήσω από πολύ γνωστό κατάστημα του κέντρου, για μπαρ μιλάω. Θα πάω λίγο ανάποδα, ξεκινώντας από κάποια γεγονότα που έλαβαν χώρα την δεκαετία του ογδόντα. Τότε λοιπόν, μετά από μεγάλη κάμψη που είχε το whisky, συγκεκριμένη πολυεθνική που δραστηριοποιείται στο χώρο, ξεκίνησε τις εξαγορές αποστακτηρίων. Κάποιοι πούλησαν, κάποιοι δεν πούλησαν και άντεξαν, κάποιοι άλλοι όμως ούτε πούλησαν, ούτε άντεξαν και οδηγήθηκαν στο κλείσιμο, με αποτέλεσμα να έχουν περάσει στην ιστορία θρυλικά αποστακτήρια. Με αυτά και με αυτά λοιπόν, εγώ προσωπικά δεν έχω καθόλου καλή γνώμη για την εταιρία, που φυσικά και αντιπροσωπεύεται και στην Ελλάδα. Έρχομαι όμως στο προκείμενο. Μπορεί να μην γουστάρω λοιπόν την άλφα και τη βήτα εταιρία, αλλά ποιος είμαι εγώ που θα βαφτίσω σπουδαία αποστακτήρια ως δεύτερα, μόνο και μόνο επειδή δεν γουστάρω την ιδιοκτήτρια εταιρία? Από που κι ως που θα αποκλείονται από ένα μπαρ ουισκάρες, όπως έγινε και στο μπαρ που πήγα, όταν μάλιστα ένας εκ των ιδιοκτητών είναι ένας ακόμη από τους γνωστούς άγνωστους celebrities bartenders που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να γνωρίζει για ποια whisky μιλάμε? Τουλάχιστον απαράδεκτο.

Και πάω λίγο πιο πάνω, περίπου στην ίδια γειτονιά, καμιά πεντακοσαριά μέτρα διαφορά. Κάθομαι να πιώ μια ρημαδομπύρα και κάποια στιγμή μετά από πολλή ώρα έρχεται και μια κοπέλα από το service για να πάρει παραγγελία. Ρωτάω τι μπύρες διαθέτει το κατάστημα και παίρνω την απάντηση ότι υπάρχει μόνο η Angelo κάτι από την Ιταλία, ούτε θυμάμαι πως διάολο μου την είπε, όμως μου την σύστησε σαν μπύρα boutique. Οπότε, αφού μπύρα ήθελα, μπύρα παρήγγειλα και περίμενα με αγωνία να δοκιμάσω αυτή τη σούπερ μοδάτη μπύρα. Και να που έρχεται μετά από λίγο και η μπύρα. Και τι νομίζετε ότι ήταν? Ήταν μια μπύρα σαν όλες τις υπόλοιπες και σαφώς χειρότερη από τις μπύρες του περιπτέρου. Η γνωστή ομάδα των τεσσάρων λοιπόν, που είναι ιδιοκτήτες και σε άλλα δυο μαγαζιά, επειδή τυχαίνει τα τελευταία δυο χρόνια να παίρνουν τα λεφτά με τα τσουβάλια,νομίζουν ότι μπορούν να πουλάνε άποψη και βέβαια μπύρα Angelo κάτι κι ας μην είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Και βέβαια, αν δεν ήταν η μόνη μπύρα του καταστήματος, δεν θα έλεγα τίποτα, αλλά να πουλάμε άποψη για κάτι τόσο μέτριο, δεν μου καλοφαίνεται. Αλλά για όλα αυτά φταίει ο κόσμος. Ο Έλληνας έτσι είναι. Του αρέσει το μοδάτο. Μετά μας φταίνε οι Γερμανοί μόνο. Εμείς δεν κάναμε τίποτα. Extra tip το στραγάλι μαζί με την μπύρα.

Τελειώνω με κακά μαντάτα. Ακούω πράγματα για το Laphroaig και με ζώνουν τα φίδια. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Δυο καινούριες εκδόσεις από το αποστακτήριο, δυστυχώς χωρίς αναγραφόμενη ηλικία παλαίωσης. Διαβάστε το άρθρο Ο παλιός είναι αλλιώς και θα καταλάβετε τι εννοώ. Τα δυο καινούρια whisky είναι τα Laphroaig Four Oak και Laphroaig 1815. Αυτό μας έλειπε τώρα να αρχίσουν και στο ιστορικό αποστακτήριο αυτά τα κόλπα, που δεν μας αρέσουν καθόλου. Αν υποψιαστώ ότι θα χάσω το αγαπημένο μου super classic Laphroaig 10 ετών, δεν θα το αντέξω.

Στο μεταξύ από ότι φαίνεται, ο David Stewart δεν καταλαβαίνει από τέτοια μοδάτα κόλπα. Βρήκα κάπου σε τελείως άκυρη τιμή το σπουδαίο Balvenie 14 ετών Caribbean Cask. Ώρα να το ανοίξω.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: