Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Περι ανέμων και υδάτων

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Όπως το είχα προβλέψει στην προηγούμενη επικοινωνία μας, το Jameson έγινε σκόνη και πλέον πορεύομαι με το απίθανο και all time classic δωδεκάρι Balvenie. Αυτή την εβδομάδα λέω να ασχοληθούμε με λίγο απ'όλα. Και τι είναι το λίγο απ'όλα? Είναι θέματα που προέκυψαν από την τελευταία μας επικοινωνία και μετά και επομένως με αυτά θα ασχοληθώ. Ας ξεκινήσουμε.

Το περασμένο Σάββατο καθίσαμε στο σπίτι, παρέα με φιλικό μας ζευγάρι. Η κουβέντα ήταν γενικού περιεχομένου και κάποια στιγμή ήρθε, δεν ξέρω πώς, στην βράβευση των πενήντα καλύτερων μπαρ στον κόσμο. Πριν αρχίσουμε τη μουρμούρα, οφείλω να συγχαρώ αυτούς που εκπροσώπησαν τη χώρα μας και μάλιστα πολύ επάξια.
Στην θέση νούμερο 30 βρέθηκε το Baba au Rum που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Κλειτίου, στην δουλειά που γίνεται εκεί έχουμε αναφερθεί σε παλιότερο άρθρο. Ακόμη ψηλότερα, στην θέση νούμερο 6, βρίσκεται το The Clumsies της οδού Πραξιτέλους. Ακόμη να μη λησμονήσω και την εικοστή ένατη θέση, η οποία καταλήφθηκε από το Lost and Found της Λευκωσίας.
Συγχαρητήρια λοιπόν στα τρία αυτά μπαρ και στους συντελεστές τους και εύχομαι πάντα τέτοια και ακόμη καλύτερα. Για την ιστορία να αναφέρω οτι νικητής αναδείχτηκε το American Bar στο ξενοδοχείο Savoy του Λονδίνου. Όλα καλά λοιπόν, αλλά κάπου εδώ αρχίζουν οι δικές μου απορίες. Και για να κάνω σύνδεση με την αρχή της παραγράφου, τώρα θυμήθηκα πως ήρθε η κουβέντα για τα βραβεία.

Εγώ δεν έχω πάει στο διάσημο μπαρ Auld Alliance της Σιγκαπούρης. Ο φίλος μας όμως ο Κωστής έχει πάει. Και για να γίνω κατανοητός. Για να μπει κάποιο μπαρ στα βραβεία, πρέπει ντε και καλά να κουνάει σέικερ από το πρωί μέχρι το βράδυ? Με αυτούς που είναι αφιερωμένοι στα straight, τι γίνεται?Να κόψουν το λαιμό τους? Είναι δυνατόν να μην είναι, όχι μέσα στα πέντε πρώτα, αλλά ούτε στα πενήντα, το Auld Alliance, ή το Bow Bar στο νησί Hokkaido της Ιαπωνίας? Μιλάμε για μαγαζιά που η κάβα τους κοστίζει πέντε και έξι εκατομμύρια ευρώ, του καθενός, όχι αθροιστικά και δεν βρίσκονται πουθενά στον κατάλογο με τα πενήντα.
Αυτοί που ψήφισαν για τα βραβεία, γνωρίζουν τι ακριβώς είναι τα μπουκάλια που βρίσκονται εκεί μέσα? Όταν μόνο τα μπουκάλια του maestro Silvano Samaroli που βρίσκονται εκεί, ξεπερνούν τα 500 χιλιάρικα σε αξία, είναι δυνατόν αυτά τα μπαρ, αλλά και άλλα ακόμη σαν κι αυτά, να μην φαίνονται πουθενά? Θα μου πείτε βέβαια, ποιος είναι αυτός ο maestro? Πόσοι από αυτούς που ψήφισαν, αλλά και από τους υπολοίπους με τα σέικερ, ξέρουν για τι μιλάμε? Κάποιοι λίγοι πιθανόν, οι περισσότεροι όχι. Αν κάποιος φίλος αναγνώστης θέλει να ενημερωθεί, μπορεί να ρίξει μια ματιά στο σχετικό άρθρο. Και για να κλείνω το θέμα, σέικερ και ξερό ψωμί. Πάντως και το βράδυ που τα είπαμε με τον Κωστή, την Somonque Extra Anejo μια χαρά την ευχαριστηθήκαμε σκέτη, δεν ήταν υποχρεωτικό να την κάνουμε μαργαρίτα.

Στο μεταξύ, φέτος λέει, πίνουμε cognac λέει και είναι λέει η ψύχωση της χρονιάς. Μάλιστα. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν οτι εγώ με το cognac έχω πραγματική σχέση αγάπης, άρα δεν θα μπορούσα, θεωρητικώς, να έχω πρόβλημα με την παραπάνω καμπάνια. Το πρόβλημά μου ωστόσο, δεν είναι με το cognac γενικώς, ίσα ίσα που χαίρομαι όταν ακούω οτι φέτος ο κόσμος θα πιεί cognac. Αλλά είναι άλλο πράγμα αυτό και άλλο πράγμα είναι να συμφωνώ με το brand για το οποίο μιλάμε, το οποίο ναι μεν δεν είναι κακό, αλλά δεν χαλάει και κόσμο, πως να το κάνουμε. Και ξέρετε πολύ καλά αν αυτά που λέω τα πιστεύω ή όχι. Είπαμε και το λέμε και πάλι. Κανέναν δεν αδικούμε, κανέναν δεν προμοτάρουμε.

Πάω τώρα σε ευχάριστα που είχαμε αυτή την εβδομάδα. Την Τρίτη ανακοινώθηκε από την Diageo, οτι σε δυο περίπου χρόνια θα ξεκινήσουν εκ νέου τη λειτουργία τους δυο θρυλικά αποστακτήρια. Τα εν λόγω αποστακτήρια είναι τα Brora και Port Ellen. Η συνολική προβλεπόμενη επένδυση θα ξεπεράσει τα 20 εκατομμύρια ευρώ και τα δυο αποστακτήρια αναμένεται να λειτουργήσουν στις αρχές του 2020. Στο Port Ellen έχουμε αναφερθεί σε σχετικό άρθρο, ενώ πληροφορίες για το Brora μπορείτε να βρείτε στο άρθρο για το Clynelish. Αυτό που παραμένει άγνωστο είναι τι πρόκειται να γίνει με τις τιμές των δυο αποστακτηρίων, που μέχρι τώρα πήγαιναν μόνο πάνω, αφού είναι και τα δυο κλειστά από το 1983. Νομίζω οτι χρειάζεται λίγο προσοχή στις αγορές, αφού πρόκειται για εξέλιξη μη αναμενόμενη και άρα θα βαδίσουμε σε αχαρτογράφητα νερά. Ελπίζω οτι όλοι εμείς που διαθέτουμε μερικά από αυτά, να μην έχουμε καμιά κηδεία.

Την μέρα που διάβαζα τα νέα αυτά, ναι μεν χάρηκα, αλλά απόρησα και με την απόφαση της εταιρίας να ανοίξουν πάλι μόνο αυτά τα δυο αποστακτήρια και όχι το Rosebank. Την αμέσως επόμενη μέρα όμως, η απορία μου λύθηκε. Οι ιδιοκτήτες του Glengoyne προχώρησαν στην αγορά του Rosebank και έτσι και το τεράστιο αυτό αποστακτήριο θα τεθεί και πάλι σε λειτουργία. Όσοι θέλετε διαβάστε το σχετικό με το Rosebank άρθρο και θα καταλάβετε για τι μέγεθος μιλάμε. Πάντα τέτοια.


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: